Παρασκευή 26 Ιουνίου 2009

Αφαιρώντας το ΔΕΝ!

Ένα από τα πλέον αγαπημένα επιχειρήματα των απανταχού πιστών, υπέρ της αναγκαιότητας ύπαρξης της θρησκείας, είναι η περίφημη ρήση του Ντοστογιέφσκι "Αν δεν υπάρχει Θεός, τότε όλα επιτρέπονται"! Όλα;;; Πολύ δυνατή λέξη το "όλα". Ας αποσαφηνίσουμε λίγο τη χρήση του, κάνοντας πρώτα μια μικρή παρένθεση για την αληθινή προέλευση της ρήσης. Τονίζουμε εδώ το γεγονός ότι αυτό δεν ειπώθηκε ποτέ από τον Ντοστογιέφσκι αλλά από τον μυθιστορηματικό ήρωα του, Ιβάν Καραμαζώφ. Βέβαια η απόδοση της φράσης στον ίδιο τον Ντοστογιέφσκι μπορεί να ενισχύσει σημαντικά την ψυχολογία των πιστών. Αν είναι όμως να αποδίδουμε λόγια του χαρακτήρα ενός βιβλίου στον ίδιο το συγγραφέα, τότε να υπενθυμίσω στους πιστούς ότι δεν υπάρχει θεός, και με τη βούλα της Αγίας Γραφής. Το "ούκ έστι Θεός", Ψαλμός ΙΔ΄, δεν αφήνει κανένα περιθώριο!!!

Τέλος πάντων, το "όλα" στη συγκεκριμένη περίπτωση είναι μια συντομογραφή του "όλα τα κακά", γι αυτό και χρησιμοποιείται ευλαβικά για την εμφάνιση του Θεού ως προμαχώνα της ηθικής. Οπότε κάτω από το πρίσμα αυτής της ερμηνείας δεν έχουμε παρά να προσδιορίσουμε τι ακριβώς θα μπορούσε να αποτελεί όλα τα κακά και δυσάρεστα που δεν θέλουμε ποτέ να συναντήσουμε στη ζωή μας. Η ακόλουθη λίστα, ταξινομημένη κατά φθίνουσα σημαντικότητα, προφανώς και δεν μπορεί να είναι πλήρης, αλλά πιστεύω ότι είναι ενδεικτική για τους περισσότερους ανθρώπους και περιλαμβάνει τα πρώτα πράγματα που μας έρχονται στο μυαλό και δεν θα θέλαμε στη ζωή μας:

  1. Θάνατος (δικός μας ή συγγενών και φίλων μας)
  2. Φόνος
  3. Πόλεμος
  4. Τρομοκρατία
  5. Αρρώστια
  6. Πείνα
  7. Εγκληματικότητα
  8. Εκμετάλλευση
  9. Οικογενειακά Προβλήματα
  10. Ανεργία
  11. Αμάθεια
  12. Εξαπάτηση
Μα για μισό λεπτό! Όλα αυτά υπάρχουν ήδη, είναι εδώ και τα βλέπουμε, ευτυχώς κάποια από αυτά μόνο στη μικρή οθόνη, να εξελίσσονται καθημερινά! Και το σημαντικότερο; Σε παγκόσμια κλίμακα το ποσοστό των ανθρώπων που πιστεύουν σε έναν θεό, είναι συντριπτικά μεγαλύτερο από το ποσοστό των άθεων, άρα για τους περισσότερους ανθρώπους ο θεός υπάρχει. Ενδεικτικά αναφέρουμε ότι σε έρευνα του 1995 της εγκυκλοπαίδειας Britannica μόνο το 14,7 % του παγκόσμιου πληθυσμού προσδιορίζονται ως μη θρησκευόμενοι και μόνο το 3,8 % ως άθεοι. Σε μια άλλη έρευνα από την ίδια εγκυκλοπαίδεια οι άθεοι φέρονται να αποτελούν μόλις το 2,4 % του παγκόσμιου πληθυσμού. Μήπως αυτό που ισχυρίζονται οι οπαδοί των θρησκειών είναι τελικά ότι αυτό το μικρό ποσοστό είναι που χαλάει την πιάτσα; Ας δούμε μερικά δεδομένα σχετικά με τις προαναφερθείσες κακές έννοιες.

Οι στατιστικές
Στο ζήτημα του θανάτου, που προέρχεται από φυσικά αίτια, μάλλον ο άνθρωπος δεν μπορεί να κάνει και πολλά για να τη γλιτώσει. Μπορεί βέβαια να αυξάνει το προσδόκιμο ζωής με τα καθημερινά επιτεύγματα της ιατρικής, αλλά σίγουρα δεν προβλέπεται, τουλάχιστον στο άμεσο μέλλον, η εξάλειψη του θανάτου. Από την άλλη, τα ποσοστά των άθεων μέσα στην παγκόσμια επιστημονική κοινότητα είναι πολύ υψηλότερα από αυτά των θρησκευόμενων, οπότε μάλλον χρήσιμοι μας είναι αυτοί οι άθεοι επιστήμονες.

Αν ομαδοποιήσουμε τον Φόνο και την Εγκληματικότητα κάτω από την ετικέτα της παραβατικότητας, όπου φόνος θεωρείται η πλέον ακραία έκφραση της, και θεωρήσουμε ως φυσική κατάληξη της βεβαιωμένης παραβατικότητας την φυλακή, τότε οι έρευνες έρχονται να δώσουν ένα μεγάλο πλήγμα στην εν λόγω ρήση. Το αναλογικό ποσοστό των άθεων στις φυλακές (αναλογικό λαμβάνοντας υπ’ όψιν το ποσοστό τους και στο σύνολο του πληθυσμού) είναι συντριπτικά μικρότερο από αυτό των θρησκευόμενων. Διαβάστε μια σχετική έρευνα (The results of the Christians vs atheists in prison investigation.) και τα δείτε αναλυτικά τα δεδομένα της. Μήπως τελικά η απουσία Θεού συνεπάγεται ελαφρώς πιο αυστηρές αρχές;

Στο ζήτημα του πολέμου και της τρομοκρατίας τα πράγματα είναι ακόμα πιο ξεκάθαρα, ακόμα και διαισθητικά. Όλοι γνωρίζουν ότι δύσκολα γίνονται πόλεμοι πάνω στον πλανήτη μεταξύ κρατών με την ίδια επικρατούσα θρησκεία. Και τις περισσότερες φορές η θρησκεία είναι η μαγιά πάνω στην οποία ζυμώνονται αλλά και αναζωπυρώνονται πόλεμοι και εχθροπραξίες. Για το λόγου το αληθές όμως, δείτε και μια σχετική έρευνα εδώ: Atheist nations are more peaceful. Τα κράτη με μεγάλο ποσοστό άθεων και με γενικά αδιάφορη στάση απέναντι στη θρησκεία είναι περισσότερο ειρηνικά από τα κράτη στα οποία ο θεός παίζει πρωτεύοντα ρόλο στην κοσμοθεώρηση των πολιτών. Όσο για την χριστιανική Ελλάδα, συγκρίνετε την εδώ με τις "αιματοβαμμένες" ΗΠΑ, στην λίστα "ειρηνικότητας" και μέσα σε ένα σύνολο 144 χωρών, και δείτε πόσο λίγο απέχουμε (Ελλάδα στην 57η θέση και ΗΠΑ στην 83η θέση). Βέβαια σίγουρα η θρησκεία δεν είναι ο μόνος παράγοντας που συντελεί στην επιθετικότητα. Αν οι γείτονες χώρες είναι επιθετικές, δεν έχεις ίσως την πολυτέλεια να υιοθετήσεις το προφίλ των σκανδιναβικών χωρών. Παρόλα αυτά, εξετάζοντας τον παρακάτω χάρτη μπορείτε να διαπιστώσετε ότι οι περιοχές, αναφορικά με την επιθετικότητα τους, οι οποίες λειτουργούν στα "κόκκινα" συμπίπτουν γενικά με τις γήινες κατοικίες των θεών.

Συνεχίζοντας μπορούμε να σταθούμε σε μια ακόμα μη αναμενόμενη στατιστική η οποία δείχνει να πληγώνει ακόμα περισσότερο το τρίπτυχο πατρίδα – θρησκεία – οικογένεια. Ούτως ή άλλως το συγκεκριμένο τρίπτυχο για πολλούς σημαίνει "επιβάλλομαι στην οικογένεια μου και επιβάλλω την πατρίδα μου με τη στήριξη πάντα της θρησκείας μου". Η ύπαρξη λοιπόν της πίστης στο θεό φαίνεται πως διαλύει τις οικογένειες συχνότερα από την απουσία αυτής της πίστης. Μια ματιά στην έρευνα που πραγματοποιήθηκε στις χριστιανικές ΗΠΑ θα μας πείσει για του λόγου το αληθές.

Θα μπορούσαμε να επεκταθούμε περισσότερο και στις υπόλοιπες έννοιες, αλλά το συμπέρασμα θα είναι πάντα ότι η απουσία του θεού δεν επηρεάζει πουθενά τις έννοιες αυτές. Αντίθετα η ύπαρξη του θεού μάλλον τις ευνοεί (π.χ. Αμάθεια).

Η αφαίρεση του ΔΕΝ
Συνεπώς η ρήση του Ιβάν Καραμαζώφ μάλλον δεν στέκει από μόνη της, αν και αυτοί που την αναπαράγουν, την έχουν αποκόψει από το συνολικό πλαίσιο σκέψης που εκφράζεται μέσα στο βιβλίο, και το οποίο έχει τελείως διαφορετική σημασία. Το βιβλίο μπορείτε να το βρείτε εδώ σε ηλεκτρονική μορφή. Στη σελίδα 665 βρίσκεται ο επίμαχος διάλογος.

Είναι πάντως αξιοθαύμαστο το πόσο μεγάλη εφαρμογή έχει η εν λόγω φράση, αν επιχειρήσει κανείς απλώς να διαγράψει το δεν. "Αν υπάρχει θεός, τότε όλα επιτρέπονται"! Ποια όλα; Ξεκινάμε τη λίστα, αυτή τη φορά με αύξουσα σημαντικότητα. Αν υπάρχει θεός τότε:

  1. Επιτρέπεται να δακρύζουν οι εικόνες!
  2. Επιτρέπεται να ματώνουν οι εικόνες!
  3. Επιτρέπεται να ευωδιάζουν αποσυντεθειμένα κοκάλα!
  4. Επιτρέπεται να ματιάζονται και ξεματιάζονται άνθρωποι.
  5. Επιτρέπεται να πληρώνονται άνθρωποι από το κράτος, χωρίς καμία κοινωνική απασχόληση και προσφορά (ναι, στους παπάδες αναφέρομαι).
  6. Επιτρέπεται να αποστρέφονται οι άνθρωποι τη γνώση, μη συνειδητοποιώντας ότι αυτή αποτελεί κοινοκτημοσύνη της ανθρωπότητας και συνεπώς δικαίωμα τους.
  7. Επιτρέπεται να πιστεύει κάποιος ότι γιατρεύονται πονοκέφαλοι και αδιαθεσίες μόνο με την προσευχή.
  8. Επιτρέπεται να αναποδογυρίζουν αυτοκίνητα και να καίγονται καταστήματα επειδή σκίστηκε ένα ιερό βιβλίο.
  9. Επιτρέπεται να κινδυνεύουν άνθρωποι επειδή πιστεύουν ότι γιατρεύονται και σοβαρές ασθένειες με την προσευχή.
  10. Επιτρέπεται να θεωρείται κάποιος εχθρός σου, χωρίς να τον έχεις δει ποτέ και χωρίς να είχε ποτέ παρτίδες με την οικογένεια σου ή το κοινωνικό σου περιβάλλον, απλά και μόνο επειδή είναι αλλόθρησκος.
  11. Επιτρέπεται να ακρωτηριάζονται μέλη και γεννητικά όργανα για μη εγκεκριμένες, από παρανοϊκούς ηθικούς κώδικες, σεξουαλικές πράξεις.
  12. Επιτρέπεται να θυσιάζονται ζώα για τον εξευμενισμό ανύπαρκτων πνευμάτων.
  13. Επιτρέπεται να ανατινάζονται ανυποψίαστοι περαστικοί από κομάντο αυτοκτονίας και φανατικούς πιστούς, οι οποίοι θέλουν να κερδίσουν έτσι εισιτήριο διαρκείας για ανύπαρκτους παράδεισους.
  14. Επιτρέπεται να κηρύσσονται ιεροί πόλεμοι απέναντι στα διάφορα Ιράκ, Αφγανιστάν αλλά και την τρισκατάρατη Δύση.

Και το χειρότερο ίσως όλων; Επιτρέπεται απλώς να μετανοήσεις! Και θα σωθείς!!!

Ας κοιτάξουμε για μια ακόμη φορά την παραπάνω λίστα και ας αναρωτηθούμε ειλικρινά και με το χέρι στην καρδιά: Θέλουμε να επιτρέπονται όλα αυτά; Μάλλον όχι...


Share:

18 σχόλια:

  1. Φίλε Batcic, Προσοχή!
    Η ρήση "Αν δεν υπάρχει Θεός, τότε όλα επιτρέπονται", δεν γράφτηκε στους "Αδερφούς Καραμαζώφ", αλλά κάπου αλλού (μάλλον σε κάποια επιστολή). Τέλος πάντων, αν μπορείς κάνε τον κόπο να το ψάξεις λίγο, γιατί κι εγώ είχα γράψει κάτι παρόμοιο σε ένα σχόλιό μου στο ιστολόγιο του Διαγόρα, και έφαγα άγριο κράξιμο (και δικαίως)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Φίλε Dmast, ξαναποστάρω το link εδώ:
    The Brothers Karamazon
    Στη σελίδα 700 λέει:
    ...I asked him, "without God and immortal life? All things are lawful then...
    Τσέκαρε το και μόνος σου! Αδίκως το κράξιμο...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Θαυμάσιο το άρθρο σου!

    "Αν δεν υπάρχει Θεός, τότε όλα επιτρέπονται"

    Όχι. Διότι δεν επιτρέπω τα πάντα στον εαυτό μου!!

    Επίσης, και ο Νίτσε είπε κάτι παρόμοια που θα έλεγα επηρεάζουν ακόμα τους διανοούμενους της εποχή μας, τι να πω!

    Και μια μικρή λεπτομέρεια προς τους θρήσκους: Τα ηθικά σημεία των θρησκειών δεν οφείλονται στην πίστη του θεού αλλά ότι σε κάποια σημεία η ανθρώπινη ηθική υπερτέρησε έναντι του μίσους!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. @aeroxeimarros
    Ο ηθικός κάτω από οποιαδήποτε μορφή απειλής, μόνο ηθικός δεν είναι. Αγρίμι στο κλουβί ίσως!

    Ηθικός, κατά τα λεξικά είναι ο σύμφωνος με τους κανόνες του σωστού, του επιβεβλημένου κατά τη γενική παραδοχή.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Η αυθαίρετη ταύτιση ηθικής και θείου είναι από τα πιο ανόητα επιχειρήματα των θρησκειών. [Παρ'όλ'αυτά, η μετάνοια (με την "σωστή" θεολογικά και ουσιαστική έννοια) δεν είναι απλή και επιπόλαιη ιστορία. ]

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. @aerosol
    Σχετικά με τη μετάνοια, τι εννοείς φίλε μου; Θα ήθελες να το εξηγήσεις λίγο περισσότερο;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Νομίζω, αγαπητέ Batcic, πως προϋποθέτει μια ουσιαστική, υπαρξιακή αναγνώριση του πόνου και της αστοχίας των σφαλμάτων μας. Πως είναι μια πραγματική στάση κάθαρσης και αναγένησης. Ή, μάλλον, μια και δεν είμαι θεολόγος, πως έτσι νοείται στ'αλήθεια η μετάνοια και όχι με την τετριμμένη ευκολία που πιστοί ή άθεοι την αντιμετωπίζουν συνήθως.
    Αν περιγραφεί με άλλη γλώσσα και ορολογία, μπορεί να της ταιριάζουν όροι ψυχολογικής θεραπείας και αυτογνωσίας.

    Ξέρω πόσο απέχουν αυτά από την καθημερινή πρακτική. Πιστεύω, όμως, ειλικρινά πως θα ωφελούνταν όλοι αν η κριτική στάση απέναντι στις θρησκείες συνυπολογίζει και την "φιλοσοφική" ή ασκητική τους διάσταση όπως την εννοούν αυτές οι ίδιες και όχι μόνο όπως εξευτελίζονται από τις καθημερινές μικρότητες.

    Ακολουθώντας την ίδια λογική, θα έβρισκα άδικο να κρίνεται η δημοκρατία (για παράδειγμα) μόνο μέσα από τα παιχνίδια εξουσίας και τον εκφυλισμό της από τις καθημερινές πρακτικές πολιτικών και πολιτών. Προσεγγίζοντας την -οποιαδήποτε- θρησκεία βλέπω ΚΑΙ την συλλογική προσπάθεια να δοθούν απαντήσεις σε ψυχολογικά, κοινωνικά και ηθικά προβλήματα. Δεν είναι πάντα άστοχες αυτές οι προσπάθειες, γι αυτό και πολλές ιεροτελεστίες και "μυστήρια" διατρέχουν πολλές θρησκείες σε διαφορετικές εποχές.

    Τα παραπάνω δεν παραβλέπουν το φοβικό, σκοταδιστικό ή περιοριστικό σκέλος των δογμάτων. Αλλά νομίζω πως ανήκουν κι αυτά στη συνολική εικόνα.

    Ευχαριστώ και συγνώμη για την (ιερά!) σινδόνη που έγραψα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. @aerosol
    Μην ζητάς συγνώμη για την παράθεση σκέψεων πάνω στο ζήτημα, ίσα - ίσα εγώ να σε ευχαριστήσω για τη διάθεση σου για συζήτηση.

    Στο θέμα μας τώρα, λες: "υπαρξιακή αναγνώριση του πόνου και της αστοχίας των σφαλμάτων μας". Θα συμφωνήσω απόλυτα! Μια τέτοια όμως θεώρηση της μετάνοιας προϋποθέτει την απουσία του Υπέρτατου Μπαμπούλα ως κίνητρο. Αυτό το κίνητρο είναι ακριβώς αυτό που παρέχουν οι θρησκείες. Από την άλλη, η αναγνώριση των κακών συνεπειών των πράξεων μας, η οποία πηγάζει από την ανάγκη μας να βοηθάμε στο μέγιστο τον περίγυρο μας, και να βοηθούμαστε από αυτόν είναι κάτι το εντελώς διαφορετικό. Οπότε η μοναδική ένσταση μου στα λεγόμενα σου ξεκινάει από το:
    "η μετάνοια (με την "σωστή" θεολογικά και ουσιαστική έννοια". Ποια είναι η σωστή θεολογική έννοια της μετάνοιας; Και αν είναι η υπαρξιακή αναγνώριση του πόνου και της αστοχίας των σφαλμάτων μας, πως σχετίζεται αυτή με τον θεό, αφού υλοποιείται και χωρίς την παρουσία του;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Δεν θα προσπαθήσω να ακριβολογήσω θεολογικά, δεν έχω τις απαραίτητες γνώσεις. Γενικολογώντας θα πω πως, κατά τη θρησκεία, οφείλει να είναι βαθειά, ειλικρινής, με επίγνωση, ζωογόνος. Δεν θεωρεί στ'αλήθεια ο Χριστιανισμός πως πετάς ένα "μετανοώ" και καθάρισες. Φυσικά, υπάρχει η έννοια του Θείου και στρέφει τα πράγματα προς συγκεκριμένες κατευθύνσεις, δεν διαφωνώ. Και η πρακτική απέχει πολύ από την θεωρία.

    Δυστυχώς, ακόμα και τώρα με την ψυχολογία να βοηθά, η εμβάθυνση στα άδυτα του ανθρώπου δεν γίνεται εύκολα αποδεκτή χωρίς Μεγάλο Πατερούλη. Η υλοποίησή της χωρίς την παρουσία Θεού φέρνει δέος σε πολλούς. Αναφερόμαστε σε θέματα που για τους περισσότερους είναι προσωπικό ταμπού: την ψύχραιμη αυτοκριτική, την αντιμετώπιση της σκοτεινής μας πλευράς, την επίγνωση των δυνάμεων και των αδυναμιών μας, την προσπάθεια να τις καταλάβουμε και να βελτιωθούμε.

    Δεν επικροτώ τη μέθοδο της θρησκείας. Απλώς βλέπω πως από την πλευρά της έχει προσπαθήσει σε κάποια θέματα να δώσει λύσεις, χωρίς την ευκολία που της προσάπτουμε. Στην πραγματικότητα, μιλάμε για την προσπάθεια της ανθρωπότητας να ιαθεί (και να θεσπίσει κανόνες λειτουργίας) σε προεπιστημονικές εποχές. Τι ρόλο έχουν όλα αυτά σήμερα, θα μου πεις...

    Θυμάμαι άρθρο από το ΒΗΜΑ πάνω σε μελέτες που έδειχναν πως η τάση για θρησκευτικότητα φαίνεται να είναι βαθιά ριζωμένη στις εγκεφαλικές μας λειτουργίες. Νομίζω πως η όποια προσπάθεια για "απεξάρτηση" δεν περνά μόνο από κάποια λογικά ή πρόχειρα επιχειρήματα. Οφείλει να μελετήσει με σεβασμό το αντίπαλο δέος.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. Aerosol, δεν θα διαφωνήσω με το ότι η Θρησκεία αποζητά την ειλικρινή, βαθιά και με επίγνωση μετάνοια, αλλά το ζητούμενο είναι γιατί την αποζητά; Αυτό που θέλω να πω είναι, ποιο είναι το κίνητρο; Γιατί για όλες μας τις πράξεις υπάρχει κίνητρο! Τρώω γιατί πεινάω, διαβάζω ένα μυθιστόρημα γιατί ταξιδεύω νοητικά σε άλλους τόπους και χρόνους και διασκεδάζω, και δεν χαστουκίζω όποιον βρίσκω στο δρόμο γιατί θέλω να αποφύγω την επικράτηση τέτοιων συμπεριφορών που θα βλάψουν κάποτε κι εμένα. Οπότε για ποιον λόγο πρέπει να είναι ειλικρινής η μετάνοια για τον πιστό και για τον άθεο αντίστοιχα;

    Ο άθεος μετανοεί ειλικρινά για ίδιον όφελος! Δεν σκοτώνει ανθρώπους και θέλει να κάνει τους άλλους να γελάνε, γιατί προτιμάει να ζει και να μετέχει σε έναν κόσμο που όλοι γελάνε και χαίρονται, παρά σε έναν κόσμο γεμάτο πτώματα! Και το ίδιον όφελος είναι σίγουρα κάτι στο οποίο μπορείς να βασιστείς για να βγάλεις ασφαλή συμπεράσματα. Είναι αυτό που υπαγορεύει η θεωρία της εξέλιξης. Όταν μετανοεί λοιπόν για τις πράξεις του, είναι ειλικρινέστατα γιατί αυτές δεν είναι σωστές, σύμφωνα με την κοσμοθεώρηση του.

    Ο πιστός από την άλλη, πρέπει να μετανοήσει ειλικρινά, γιατί μόνο έτσι θα κερδίσει τη βασιλεία των ουρανών. Με άλλα λόγια, γιατί το προστάζει κάποιος άλλος, ο υπέρτατος άρχοντας, ο οποίος, σε διαφορετική περίπτωση θα σε στείλει να καίγεσαι αιώνια σε μια λίμνη από θειάφι (αν και στον παράδεισο είναι μάλλον λίγο χειρότερα)! Άρα για ένα υποτιθέμενο ίδιον όφελος, στην πραγματικότητα όμως για λογαριασμό τρίτου• πες τον θεό, Αλλάχ ή Τουτατίς, δεν έχει σημασία. Συνέπεια αυτού είναι ότι αν κάποιος άλλος δεν τα πάει καλά με τον θεό του πιστού, δεν θα έχει πρόβλημα ο πιστός να τον εχθρεύεται, με όλες τις συνακόλουθες συνέπειες. Δεν πρόκειται ποτέ λοιπόν να μετανοήσει ειλικρινά ο χριστιανός ορθόδοξος επειδή καταδιώκει τους εξαθλιωμένους και πεινασμένους μετανάστες, ακριβώς επειδή αυτοί είναι αλλόθρησκοι. Για τον ίδιο λόγο, δεν θέλει να τους απορροφήσει στην κοινωνία του. Όχι επειδή αποστρέφεται την δυστυχία, αλλά επειδή αποστρέφεται τον αλλόθρησκο.

    Όσο για το αν προσπάθησε η θρησκεία να δώσει λύσεις με την μετάνοια παλαιότερα, εγώ δεν θεωρώ ότι προσπάθησε κάτι τέτοιο. Προσπάθησε απλώς να αποκτήσει τεράστια εξουσία. Όταν κάποιος σου εξομολογείται τα εσώψυχα του και σε αποδέχεται ως μεσολαβητή του για ρουσφέτια στον υπέρτατο άρχοντα, τότε αποκτάς αυτόματα τις εξής δυνατότητες:

    Να του ζητάς χρήματα για το "λειτούργημα" σου.
    Να τον κουμαντάρεις κατά το δοκούν, αφού γνωρίζεις πράγματα γι αυτόν
    Να τον καταδώσεις – εξολοθρεύσεις – περιθωριοποιήσεις αν κρίνεις ότι η ιδεολογία του και οι πράξεις του απειλούν το status quo σου.

    Και αυτό φαίνεται και εκ του αποτελέσματος, άμα ρίξεις μια ματιά στον πλούτο και την εξουσία της εκκλησίας.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. Μα τον Τουτατίς, αγαπητέ Batcic, όπως δεν ταυτίζω θρησκεία με ηθική, αποφεύγω να ταυτίσω αθεϊα με ηθική. Νομίζω πως η ηθική δεν συμβαδίζει πάντα με απόψεις, πιστεύω ή ιδεολογίες (παρ'ότι, ευτυχώς, το παλεύουμε) και έχω γνωρίσει ανήθικους και ηθικούς και από τις δυο πλευρές. Ο μετανάστης (π.χ.) μπορεί να κυνηγηθεί εξίσου σκληρά απ'όλους ή να βρει συμπαράσταση απ'όλους.

    Επίσης, ξεχωρίζω πιστούς και ιερατείο. Ο μέσος πιστός -παρά τις... ηρωικές προσπάθειες της θρησκευτικής εξουσίας- δεν ζει σε συνεχή φόβο Θεού. Μάλιστα, θα έλεγα πως η ημιμάθεια στην οποία κινείται είναι και αποτέλεσμα επιλογής! Νιώθει συναισθηματικά καλλυμένος με τον Επουράνιο Πατερούλη και δεν αρκεί η λογική για να αφήσει αυτή την ψευδαίσθηση ασφάλειας. Ο άλλος δρόμος θέλει κόπο...

    [Όπως βλέπεις, είμαι πρόθυμος να δω επικριτικά όλους τους συνανθρώπους μου, ασχέτως θρησκευτικών πεποιθήσεων!] :-)

    Δεν θέλω να επιμείνω άλλο, αρκετά καταχράστηκα τη φιλοξενία σου. Φυσικά θα έχω το νου μου για ο,τιδήποτε προσθέσεις εσύ.
    Καλή συνέχεια.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. Aerosol λες:
    όπως δεν ταυτίζω θρησκεία με ηθική, αποφεύγω να ταυτίσω αθεϊα με ηθική
    Ίσως ο τρόπος που το έγραψα επί τροχάδην να άφησε αυτήν την εντύπωση για μένα, αλλά κει εγώ δεν ταυτίζω την ηθική με την αθεΐα. Απλώς θεωρώ ότι όταν ο άθεος είναι ηθικός, είναι για τους σωστούς λόγους και τίποτα άλλο. Επίσης οι στατιστικές που παρέθεσα δείχνουν ότι σίγουρα οι άθεοι δεν υστερούν ηθικά έναντι των πιστών, αντίληψη που είναι κραρούσα στις θρησκευτικές κοσμοθεωρήσεις.

    Μάλιστα, θα έλεγα πως η ημιμάθεια στην οποία κινείται είναι και αποτέλεσμα επιλογής! Νιώθει συναισθηματικά καλλυμένος με τον Επουράνιο Πατερούλη και δεν αρκεί η λογική για να αφήσει αυτή την ψευδαίσθηση ασφάλειας. Ο άλλος δρόμος θέλει κόπο...
    Μια εξαιρετική διατύπωση από μέρους σου! Συμφωνώ!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  13. Φίλε batcic
    Πολύ χαίρομαι που απέκτησες δικό σου ιστολόγιο! Δεν ασχολούμαι πλέον τόσο ενεργά με το blogging λόγω απουσίας μου στο εξωτερικό, οπότε να με συγχωρείς που σχολιάζω τώρα το άρθρο σου...

    ...το οποίο είναι σπουδαίο, από όλες τις απόψεις! Συμπυκνώνει με απλά λόγια πολλές φιλοσοφικές αλήθειες, δωσμένες μέσα από ένα θετικό και ορθολογιστικό πρίσμα.

    Συγχαρητήρια λοιπόν και καλή συνέχεια σαν αρθρογράφος!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  14. Thanks a lot Ανορθόδοξε, τα σχόλια σου είναι πάντα καλοδεχούμενα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  15. Εύγε, Ανδρέα! Πολύ καλό άρθρο και χρήσιμο...!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  16. Ευχαριστώ πολύ Elderly Biker, αλλά το όνομα μου είναι Λυκούργος!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Οι άθεοι και οι δολοφονίες του Στάλιν, στην Γαλλία και άλλου δε μετριούνται; Α,ξέχασα άθεος είσαι προσπάθεια να δικαιολογήσεις τα αδικαιολόγητα!

      Διαγραφή
  17. Λάθος! Το είπε και ο Ιβάν το επαναλαμβάνει και ο Ντοστογιέφσκι σε επιστολή του!Αναφέρει μεταξύ άλλων(στην επιστολη) αν μου πει κάποιος ότι η αλήθεια είναι άλλη από τον Χριστό εγώ και πάλι θα επιλεξω τον Χριστό!

    ΑπάντησηΔιαγραφή