Παρασκευή 30 Οκτωβρίου 2009

Η Αμάθεια και η Ανέχεια Φέρνουν τη Θρησκεία (ή μήπως το αντίστροφο;)

Ας ξεκινήσουμε με μια πραγματική ιστορία. Γυμναστής διορισμένος στη μέση εκπαίδευση, πηγαίνει με μετάθεση από τη Θεσσαλονίκη στην Άνδρο. Ο συγκεκριμένος τύπος είναι γνωστός στους φιλικούς του κύκλους για τις ανελέητες ατάκες εις βάρος της θρησκείας. Στο καινούριο νησί όμως δεν τον γνωρίζουν, οπότε και ο Δημήτρης, την πρώτη φορά που βγαίνει με τους συνάδελφους του για φαγητό, αποφασίζει να κρατήσει μια εντελώς συγκαταβατική στάση στην κουβέντα θρησκευτικού περιεχομένου που έχει "σκάσει" στο τραπέζι. Το πάθος όμως, με το οποίο υπερασπίζεται η καθηγήτρια θρησκευτικών (ΚΘ) τις μοναδικές αποκαλυπτικές αλήθειες του Χριστιανισμού, αγνοώντας επιδεικτικά το ξεμπρόστιασμα τους από την επιστήμη, έχει ως αποτέλεσμα τη δυναμική παρέμβαση του Δημήτρη στον παρακάτω διάλογο:

Δημήτρης: - Ακόμα και αν υποθέσουμε ότι υπάρχουν ψυχικά οφέλη από την πίστη, γιατί τουλάχιστον δεν παραδέχεστε ότι η θρησκεία "μπάζει" από χίλιες μεριές; Συνεχίζετε, για παράδειγμα, να διδάσκετε στα παιδιά ότι προερχόμαστε από τον Αδάμ και την Εύα, ενώ η Θεωρία της Εξέλιξης έχει δείξει ότι ο μακρινός μας πρόγονος είναι ο πίθηκος...
ΚΘ: - Αυτά είναι απλές εικασίες κάποιων φαντασμένων επιστημόνων, απλώς μια θεωρία η οποία δεν έχει απολύτως καμία βάση!
Δημήτρης: - Καμία βάση;;; Μάλιστα! Εδώ επιμένετε ότι ο θεός δημιούργησε τη γη, ενώ στην πραγματικότητα έχει πλέον αποδειχτεί ότι όλα ξεκίνησαν από το Big Bang…
ΚΘ: - Ναιαιαιαιαιαιαιαιαι...! Αλλά εσύ που τα ξέρεις όλα, τι υπήρχε τελικά πριν από το Big Bang;
Δημήτρης (μέσα σε κλάσματα δευτερολέπτου): - Θα σου πω αμέσως! Ο Σάκης ο υδραυλικός!!!
ΚΘ: Τι;;;;
Δημήτρης: Ο Σάκης ο υδραυλικός!!!!
ΚΘ: Εεε τώρα λες βλακείες!
Δημήτρης: Βλακείες λες εσύ! Θέλεις σώνει και καλά να μας πείσεις ότι ο θεός προϋπήρξε του Big Bang. Που το ξέρεις; Εδώ δεν τον έχεις δει καν και βασίζεσαι αποκλειστικά σε διηγήσεις τρίτων, για να μην πω χιλιοστών!!! Ενώ εγώ τον ξέρω προσωπικά τον Σάκη τον υδραυλικό, όλα αυτά μου τα είπε ο ίδιος και τον εμπιστεύομαι γιατί είναι "και γαμώ" τα παιδιά.

Διακοπή για διαφημίσεις στο τραπέζι των καθηγητών!!!

Τι μας δείχνει ο παραπάνω διάλογος; Κατ’ αρχήν, χαριτολογώντας, επιβεβαιώνει την άποψη του Carl Sagan ότι "Οι ασυνήθιστοι ισχυρισμοί χρειάζονται ασυνήθιστα πειστήρια". Ο εξωφρενικός ισχυρισμός ότι ο Σάκης ο υδραυλικός προϋπήρχε του Big Bang, στηρίχθηκε πάνω στη ασυνήθιστη, για το αντικείμενο, δήλωση ότι ο Σάκης είναι γνωστός και αξιόπιστος. Αν το καλοσκεφτούμε, καμία ουσιαστική διαφορά από το ότι κάποιο βιβλικό πρόσωπο της εβραϊκής μυθολογίας κάποτε ισχυρίστηκε ότι ο ποιητής των πάντων του παρέδωσε τον ηθικό κώδικα των ανθρώπων ή από τον ισχυρισμό κάποιας γυναίκας ότι γέννησε τον γιο του θεού, και μάλιστα... χωρίς ποτέ να έρθει σε συνουσία.

Το σημαντικότερο όμως που διαφαίνεται στον παραπάνω διάλογο, είναι το διαρκές άγχος της καθηγήτριας των θρησκευτικών να υπερασπίσει το θεό της, να τον χωρέσει κάπου! Οπουδήποτε! Στο πρώτο προσωρινό κενό γνώσης της επιστήμης. Αναρωτιέμαι γιατί; Χρειάζεται υπεράσπιση ένα τέτοιο παντοδύναμο ον; Δεν έχει τη δυνατότητα από μόνο του να μας αποδείξει, ότι σκεπτόμαστε λανθασμένα όσοι σκεπτόμαστε ορθολογιστικά;

Η Χρησιμότητα Του Θεού
Ας παραβλέψουμε για αρχή τις ανθρωπολογικές μελέτες, που θέλουν τις θρησκείες εξελικτικά απομεινάρια, και ας εξετάσουμε από λογική σκοπιά τη χρησιμότητα του θεού. Τι προβλήματα λύνει αλήθεια ο θεός; Τι απαντήσεις δίνει; Αν θεωρήσουμε ως χρήσιμες απαντήσεις αυτές πάνω στις οποίες μπορούμε να στηρίξουμε και να καθορίσουμε τις ενέργειες μας και τη ζωή μας, τότε ο θεός δίνει αντικειμενικά άχρηστες απαντήσεις. Την ώρα που η επιστήμη απαντάει με το αυτοκίνητο στις μετακινήσεις, με τα εμβόλια στις θανάσιμες αρρώστιες και με το αλεξικέραυνο στους κεραυνούς του Δία, η θρησκεία επιμένει να δίνει υποσχέσεις για μεταθανάτιες ανταμοιβές, τις οποίες ποτέ κανένας δεν είδε!
- Θεέ μου ζω μέσα στη φτώχεια και την ανέχεια, και έχασα τους γονείς μου από καρκίνο! Τι να κάνω;
- Μετανόησε (ΓΙΑ ΠΟΙΟ ΠΡΑΓΜΑ;;;), κάνε υπομονή, έχε πίστη και θα κερδίσεις τη Βασιλεία των Ουρανών!
Φανταστείτε τη χρησιμότητα ενός αντίστοιχου γιατρού!
- Γιατρέ μου, το πόδι μου πονάει αφόρητα. Τι να κάνω;
- Να κουτσαίνεις! Και κάποτε θα σου περάσει...
- Γιατρέ μου, είσαι θεός!!!

Ο Ακαμάτης Γιος Της Οικογένειας
Πέραν της ανύπαρκτης υποστήριξης και των ανύπαρκτων απαντήσεων προς τον άνθρωπο, παρατηρείται από την άλλη το φαινόμενο, να ζουν οι πιστοί σε μια διαρκή επαγρύπνηση προκειμένου να υπερασπίσουν με κάθε τρόπο τον θεό τους, από το βλάσφημο ανέκδοτο και την κουβέντα με φίλους, μέχρι τις δημόσιες εκδηλώσεις και την εξωτερική πολιτική της χώρας! Καταλήγουμε έτσι στο παράδοξο να υπερασπίζεται ο αδύνατος τον δυνατό, για να μην πούμε τον παντοδύναμο!!! Η απόλυτη αντιστροφή ρόλων!!! Ο επουράνιος κηδεμόνας, από τον οποίον θα έπρεπε να περιμένουμε παρηγοριά και λύσεις στα προβλήματα μας, καθίσταται πλέον προστατευόμενο μέλος, με του οποίου τη φροντίδα επιφορτιζόμαστε για το υπόλοιπο της ζωής μας.

Σύμφωνα με τις ανθρωπολογικές επιστήμες και την εξελικτική βιολογία (Η Εξέλιξη στην Πολιτισμική Διάδοση των Θρησκειών (ή παίζει ο χριστιανικός θεός ζάρια;)), η έννοια του θεού προέκυψε κυρίως από την ανάγκη του ανθρώπου να αποδίδει τις, χωρίς εμφανή αίτια συνεχείς μεταβολές και κινήσεις του περιβάλλοντος του, σε όντα με προθέσεις. Η συγκεκριμένη πρακτική στα πρώτα χρόνια του ανθρώπου πάνω στο αφιλόξενο, τότε γι αυτόν, περιβάλλον τον προίκισε με σημαντικά εξελικτικά πλεονεκτήματα αφού, όπως γίνεται εύκολα αντιληπτό, καλύτερα να τρέξεις άδικα να κρυφτείς χίλιες φορές, αποδίδοντας το θρόισμα των φύλλων πίσω σου σε κάποιο ον με κακές προθέσεις, παρά να αγνοήσεις ένα θρόισμα του θάμνου που κρύβει το θηρευτή σου. Ο φόβος μέσα σε ένα γενικευμένο περιβάλλον αβεβαιότητας είναι καλός σύμβουλος. Ο φόβος προς έναν εμπρόθετο λοιπόν φορέα με κακές προθέσεις, μετατράπηκε σταδιακά, σε φόβο και δέος για έναν φανταστικό και ανθρωπόμορφο εξουσιαστή των πάντων, του οποίου την εύνοια θα (ήθελε να) μπορούσε να αποκτήσει ο κάθε άνθρωπος. Η συνεχής όμως και αμείλικτη πρόοδος της επιστήμης είχε ως συνέπεια τη βαθμιαία εξήγηση των προαναφερθέντων μεταβολών και φαινομένων του περιβάλλοντος και την απόκτηση τέτοιας γνώσης, η οποία στις μέρες μας έχει εκτοπίσει πλήρως την ανάγκη για ύπαρξη του θεού. Επαναλαμβάνω, όχι το θεό (αυτό προσωπικά το θεωρώ δεδομένο), αλλά την ανάγκη για την ύπαρξη του θεού!

Φυσική συνέπεια των ανωτέρω είναι ότι ο θεός στις μέρες μας καθίσταται "άνεργος" και οι περιοχές τις οποίες διαφεντεύει ολοένα και στενεύουν. Πέρα από τις απαντήσεις που ο θεός δεν δίνει, η ενασχόληση με τα της θρησκείας είναι μια υπόθεση αρκετά δαπανηρή. Αντί να καρπωνόμαστε τα οφέλη της αφοσίωσης μας, καλούμαστε να πληρώσουμε επιπλέον. Σε χρόνο, σε χρήμα και σε ψυχικές δυνάμεις! Μυστήρια τελετουργικά, περίπλοκοι και ακατανόητοι ηθικοί κώδικες, τύψεις, προσευχές, νηστείες, σωματικές αυτοτιμωρίες, δωρεές περιουσιών, είναι μόνο μερικές ενδεικτικές δαπάνες από αυτές που καλούνται να πληρώσουν οι πιστοί. Με κανένα αποδεδειγμένο αντάλλαγμα στην παρούσα ζωή. Και φυσικά, μέσα σε όλα, η με κάθε τρόπο υπεράσπιση του πιθανού ανώτατου αφέντη αλλά σίγουρα προστατευομένου μέλους, η οποία οδηγεί τις περισσότερες φορές στη διχόνοια, τη μισαλλοδοξία, έως και σε πολέμους.

Ο "άνεργος" αυτός θεός έχει όλα τα χαρακτηριστικά του τεμπέλη και ακαμάτη γιου μιας οικογένειας. Πρέπει να σπαταλάμε χρόνο και χρήμα για την πάρτη του, πρέπει να ασχολούμαστε γενικότερα μαζί του, λυπόμαστε για το γεγονός ότι δεν συνεισφέρει και δεν ενδιαφέρεται καν να συνεισφέρει στα του σπιτιού και της οικογένειας, ψάχνουμε να του βρούμε ενασχόληση και είμαστε υποχρεωμένοι να ακούμε από αυτόν διάφορα μεγαλόστομα ΘΑ (Θα δουλέψω... θα κάνουμε μια επιχειρηματική κίνηση με κάτι φιλαράκια... θα... θα... θα...). Τον αγαπάμε και τον πονάμε, επειδή μεγαλώσαμε μαζί του, και θα τον υπερασπιστούμε με πάθος, όταν κάποιος τρίτος θα αμφισβητήσει την προσφορά του. Αυτό όμως δεν αλλάζει το γεγονός ότι ο συγκεκριμένος κακομαθημένος τύπος είναι ένα μεγάλο βάρος για την οικογένεια, τα μέλη της οποίας δεν μπορούν να ζήσουν τη ζωή τους όπως θα ήθελαν και όπως δικαιούνται! Η οικογένεια που θα έχει ένα τέτοιο αδιάφορο μέλος στις τάξεις της, δύσκολα θα ορθοποδήσει (όπως θα δούμε και παρακάτω).

Οι θεϊστές, κατά τον ίδιο ακριβώς τρόπο, αν και δεν έχουν κάποιες άμεσες και απτές απολαβές από τον παντοδύναμο άρχοντα τους, ως ανταμοιβή για τους αυτοπεριορισμούς στους οποίους υπόκεινται, εντούτοις αισθάνονται την ανάγκη να υπερασπιστούν το αντικείμενο της λατρείας τους, κάθε φορά που αυτό εκτοπίζεται. Σε αύξουσα ιστορική σειρά, από το βλάσφημο ηλιοκεντρικό σύστημα στην αστρονομία, από τις λιθοσφαιρικές πλάκες στην περίπτωση των σεισμών, από τα φάρμακα και τους γιατρούς στα θέματα υγείας (μέχρι και σήμερα θεωρείται από πολλούς ιαματική η προσευχή), από την εξελικτική βιολογία στο θέμα της προέλευσης του ανθρώπου και από το κοσμικό κράτος στις εκφράσεις της δημόσιας ζωής. Και υπερασπίζονται σθεναρά αυτό το υπερφυσικό ον, γιατί μεγάλωσαν με αυτό, από την ευαίσθητη παιδική τους ηλικία ακόμα, και έμαθαν να το αγαπάνε και να μην βλέπουν τα ελαττώματα του. Έμαθαν να ζούνε με το βάρος και παράλληλα να το δικαιολογούν. "Ναιαιαιαιαιαιαιαιαι...! Αλλά εσύ που τα ξέρεις όλα, τι υπήρχε πριν από το Big Bang;"

Μια Σχετική Έρευνα
Το δυσβάσταχτο βάρος της δαπανηρής θρησκευτικής ζωής, θα μπορούσε να εκτιμηθεί, με μια πρώτη ματιά, στο παρακάτω γράφημα από την έρευνα της Gallup σε 143 χώρες (Religion Provides Emotional Boost to World’s Poor).



Στο ερώτημα "Είναι η θρησκεία σημαντική στην καθημερινή σας ζωή;", η έρευνα αποκαλύπτει ότι μεταξύ των χωρών στις οποίες το μέσο ετήσιο εισόδημα είναι 2.000 $ ή λιγότερο, το 92% των κατοίκων υποστηρίζουν ότι η θρησκεία αποτελεί ένα σημαντικό μέρος της καθημερινής τους ζωής. Αντίθετα, μεταξύ των ερωτηθέντων στις πλουσιότερες χώρες – χώρες με μέσο ετήσιο εισόδημα 25.000 $ ή περισσότερο - το ποσοστό αυτό πέφτει στο 44%. Αυτό είναι λίγο πολύ αναμενόμενο, αφού η πρόσβαση στη μόρφωση και στις παροχές ενός υψηλού βιοτικού επιπέδου, αφαιρεί προοδευτικά αρμοδιότητες από το θεό και τον καθιστά "άνεργο".

Οι ανθρωπολογικές και κοινωνικές επιστήμες πάντως αναφέρουν ότι η διαφαινόμενη αντιστρόφως ανάλογη σχέση θρησκευτικής πίστης και υψηλού βιοτικού επιπέδου είναι αμφίδρομη. Δηλαδή η προσκόλληση στις, από πολλές απόψεις, δαπανηρές θρησκευτικές πρακτικές (Θα συστήσω για μια ακόμη φορά το "Και Ο Άνθρωπος Έπλασε Τους Θεούς") αποτελεί τροχοπέδη στο κυνήγι της μόρφωσης και του υψηλού βιοτικού επιπέδου. Ο Ινδός που πεθαίνει από την πείνα, αρνούμενος να φάει την ιερή αγελάδα, είναι ένα τραβηγμένο αλλά ενδεικτικό παράδειγμα. Και ο θιασώτης του (παρερμηνευόμενου κατά τους χριστιανούς απολογητές) "Μακάριοι οι πτωχοί τω πνεύματι..." ένα δεύτερο.

Άλλα σημαντικά πορίσματα από την έρευνα:
  • Η θρησκευτική προσήλωση είναι μεγαλύτερη στις χώρες εκείνες όπου η ανθρώπινη ζωή διακυβεύεται καθημερινά. Προσωπικό σχόλιο, ίσως στις χώρες αυτές να αποτελεί ακόμα εξελικτικό πλεονέκτημα το να φοβάσαι ακόμα και τη σκιά σου!
  • Η θρησκεία φαίνεται να έχει καλύτερα ψυχολογικά αποτελέσματα στους ανθρώπους, στις περιοχές με υψηλά επί του πληθυσμού ποσοστά θρήσκων. Αυτό ερμηνεύεται από τους ειδικούς κυρίως από την μεγάλη αποδοχή και αναγνώριση των πεποιθήσεων του ατόμου από το σύνολο, καθώς και από την αίσθηση ασφάλειας που παρέχει η ένταξη σε πολυπληθείς ομάδες.

Αντί Επιλόγου
Από τα δεδομένα της παραπάνω έρευνας, ο Δράκος του Schrodinger καταλήγει στο εξής συμπέρασμα: Οι άνθρωποι γενικά στρέφονται στη θρησκεία, όχι τόσο για απαντήσεις, όσο γιατί όταν κάποιος βρίσκεται στα υπόγεια του ανθρώπινου οικοδομήματος, η ένταξη σε μια θρησκεία τον κάνει να αισθάνεται σημαντικός. Μετά την ένταξη αυτή, η θρησκεία θα τον κρατήσει για πάντα στα υπόγεια! Δυστυχώς...


Share:

Τετάρτη 14 Οκτωβρίου 2009

Υπάρχει Τελικά Θεός; (Μια Σκληροπυρηνική Παρουσίαση)

Το ερώτημα της περί θεού ύπαρξης είναι, όπως και να το κάνουμε ένα ερώτημα βασανιστικό για πάρα πολύ κόσμο. Είναι το έσχατο ερώτημα, στην απάντηση του οποίου καλείται ο άνθρωπος να θεμελιώσει και στηρίξει τα αισθήματα του, τη συμπεριφορά του, την πορεία της ζωής του και γενικότερα τη συνολική του κοσμοθεώρηση. Οι συνέπειες ή μη της ύπαρξης ενός τέτοιου ανώτατου όντος θα μπορούσαν να αλλάξουν τόσο δραματικά το μετά-επίγειο μέλλον μας. Από την αδιάστατη και γαλήνια, ανυπαρξία των σκληροπυρηνικών άθεων, μέχρι τους αντιδιαμετρικούς πόλους της μονοδιάστατης θρησκευτικής ευθείας, η οποία εκτείνεται από τον μαγευτικό παράδεισο μέχρι την τρομακτική κόλαση.

Ξεκαθαρίζοντας εδώ ότι αναφέρομαι στον χριστιανικό θεό, διαπιστώνουμε ότι μια σημαντική συνέπεια των ανωτέρω είναι η έντονη διαβάθμιση στα επίπεδα πίστης, που εμφανίζεται σε όλους τους ανθρώπους, από τους φανατικά θρήσκους μέχρι τους έντονα άθεους. Η διαβάθμιση δε αυτή εμφανίζεται να υπάρχει ακόμη και μεταξύ των ίδιων των άθεων, αν θεωρήσουμε ως άθεο αυτόν για τον οποίον η έννοια θεός, δεν παίζει κανέναν ρόλο στη διαμόρφωση των πράξεων και των σκέψεων του. Έτσι οι άθεοι εμφανίζονται να κατέχουν εκείνο το τμήμα του άξονα της πίστης, το οποίο εκτείνεται από την αγνωστικιστική θέση του "Είναι αδύνατον να αποδείξω ότι δεν υπάρχει θεός" μέχρι την πλήρως αδιάλλακτη και σκληροπυρηνική θέση του "Είμαι 100% σίγουρος ότι δεν υπάρχει θεός".

100% σίγουρος για τη μη ύπαρξη του θεού; Το 100% είναι μια βαριά έκφραση και δεν πρέπει να το εκστομίζουμε αβασάνιστα, χωρίς την κατάλληλη συνοδευτική επιχειρηματολογία. Ας εξετάσουμε λοιπόν αν έχει πραγματική βάση μια τέτοια απόλυτη υπόθεση.

Η Προϋπόθεση Της Υπόστασης
Ποιο είναι το βασικό (των ανθρώπων) χαρακτηριστικό που μας κάνει να ξεχωρίζουμε από το υπόλοιπο ζωικό βασίλειο και να αναρωτιόμαστε για τα πάσης φύσεως υπαρξιακά προβλήματα και να δημιουργούμε θεούς και δαίμονες. Μα φυσικά η γλώσσα! Σε αυτό το πλαίσιο λοιπόν μπορούμε να κατανοήσουμε ότι όλες οι έννοιες αποκτούν κάποια λεκτική ταμπέλα μόλις αποκτήσουν υπόσταση. Δηλαδή όταν απλά υπάρχουν! Η ύπαρξη χωρίζεται αυτόματα σε δύο υποπεριπτώσεις:

  • Υπάρχει κάτι σαν ύλη!
  • Υπάρχει κάτι αφηρημένα, σαν ιδέα (αν και η ιδέα βιολογικά υπάρχει σαν υλικό εγκεφαλικό ερέθισμα)!
Photo Credits: unsplash-logoSho Hatakeyama

Έστω τώρα η έννοια που εκφράζεται μέσω της λεκτικής ταμπέλας φάλαινα. Τι ακριβώς είναι η φάλαινα; Είναι ένα πολύ μεγάλο θηλαστικό που ζει στη θάλασσα, έχει τα τάδε και τάδε χαρακτηριστικά (αναπαράγεται, κολυμπάει, τρέφεται με πλαγκτόν, ζυγίζει κάμποσους τόνους κ.α.). Εντάσσεται στην οντολογική κατηγορία ζώο. Πως προέκυψε η συγκεκριμένη λεκτική ταμπέλα; Μα από την ίδια την ύπαρξη αυτού του ζώου. Βλέπουμε τις φάλαινες, ακούμε τις φάλαινες, κάποιοι από εμάς έχουν χαϊδέψει φάλαινες! Έχουμε διαπιστώσει την υλική ύπαρξη τους μέσω των πέντε βασικών αισθήσεων μας, άρα υπάρχουν και πρέπει να τις ονομάσουμε ώστε να μπορούμε να συνεννοούμαστε μεταξύ μας, όποτε συναντάμε φάλαινες.

Ας εξετάσουμε τώρα την λεκτική ταμπέλα αλτρουισμός. Τι είναι ο αλτρουισμός; Τα περισσότερα λεξικά αναφέρονται σε ανιδιοτελή φροντίδα. Βλέπουμε, ακούμε ή γευόμαστε τον αλτρουισμό; Σίγουρα όχι! Ο αλτρουισμός δεν είναι μια λεκτική ταμπέλα της οποίας η έννοια μπορεί να διαπιστωθεί μέσω των πέντε βασικών αισθήσεων. Άρα δεν υπάρχει σαν ύλη. Ο αλτρουισμός όμως έχει αδιαμφισβήτητη ύπαρξη στον κόσμο των ιδεών και είναι μια έννοια μέσω της οποίας χαρακτηρίζουμε συγκεκριμένα είδη συμπεριφορών.

Η Βαθύτερη Ανάγκη Του Υλισμού
Οι αφηρημένες έννοιες, έχουν όλες ένα βασικό χαρακτηριστικό. Δεν αναφέρονται σε κάτι πραγματικό ή συγκεκριμένο και αποτελούν μάλλον ιδιότητες κάποιου πράγματος παρά το ίδιο το πράγμα. Π.χ. ο αφηρημένος αλτρουισμός είναι μια ιδιότητα ενός συγκεκριμένου και υλικού προσώπου.

Ο θεός, αν και πνεύμα άυλο, παρουσιάζει εντούτοις μια σημαντική ιδιομορφία συγκριτικά με τις υπόλοιπες αφηρημένες έννοιες, Ακόμα και οι πλέον αυθεντικοί πιστοί ζουν κάτω από την κρυφή προσδοκία της μελλοντικής υλικής επαλήθευσης του θεού. Η χριστιανική θρησκεία (όπως και οι περισσότερες θρησκείες) βασίζεται σε μεγάλο ποσοστό στην ανταμοιβή του πιστού για την εγκεκριμένη, από κάποιον ανώτατο υπερφυσικό φορέα, στάση ζωής του. Και η ανταμοιβή, καλώς ή κακώς προϋποθέτει υλικές και χειροπιαστές απολαβές, προϋποθέτει επαλήθευση! Από το αιώνιο φως (όραση) και την ανάσταση νεκρών (επαναφορά και των πέντε βασικών αισθήσεων) για τον νικητή μέχρι τον αφόρητο πόνο μέσα στις φωτιές και τα καζάνια της κόλασης (αφή) για τον ηττημένο. Η επαλήθευση είναι αμείλικτα συνδεδεμένη με την ύλη και ο πιστός περιμένει ανυπόμονα την επαλήθευση των προσδοκιών του στο μέλλον. Η βαθύτερη υποσυνείδητη σκέψη του πιστού είναι:
- Ο θεός υπάρχει στο μυαλό μου, και για να μην πάνε στράφι όλα όσα κάνω σύμφωνα με τις υποδείξεις του, πρέπει να υπάρχει και πραγματικά!

Υπάρχει Καπνός Χωρίς Φωτιά;
Η απάντηση είναι ένα ξερό ΟΧΙ. Δεν υπάρχει καπνός χωρίς φωτιά, αλλά η αλήθεια αυτού του συλλογισμού βασίζεται πρώτον στην πέρα πάσης αμφιβολίας ύπαρξη και του καπνού και της φωτιάς και δεύτερον στην επαλήθευση της φωτιάς ως αίτιο δημιουργίας καπνού.

Ισχύει το ίδιο για την ύπαρξη του θεού; Ή για να το θέσω όπως το προηγούμενο ερώτημα, υπάρχει η έννοια θεός σε τόσους ανθρώπους χωρίς να υπάρχει πραγματικά θεός; Η απάντηση είναι ένα ξερό ΝΑΙ. Ποιες απτές αποδείξεις έχουμε ότι υπάρχει θεός και αλληλεπιδρά με τους ανθρώπους; Καμία. Οι αποδείξεις ύπαρξης του θεού είναι πάντοτε αμφιλεγόμενες και πάντοτε απρόσιτες για επιστημονικό έλεγχο, είτε τοπικά είτε χρονικά. Συνεπώς ο έλεγχος του ισχυρισμού "Υπάρχει Θεός" είναι το ίδιο αδύνατος όπως και ο έλεγχος του ισχυρισμού "Υπάρχει Το Παντοδύναμο Ταραφαντανάκι". Δεν γνωρίζετε το παντοδύναμο ταραφαντανάκι; Μα είναι ένα συμπαθέστατο και αόρατο πλάσμα, το οποίο έφτιαξα εγώ, και το οποίο πήρε στα χέρια του τις τύχες αυτού του κόσμου!

Που μπορούμε να βασιστούμε για την επαλήθευση των ανωτέρω ισχυρισμών, αν όχι στις απτές αποδείξεις; Και που μπορούμε να βασιστούμε για να θεωρήσουμε τις ανωτέρω έννοιες άξιες συζήτησης και διερεύνησης; Στον αριθμό των υποστηρικτών του ισχυρισμού; Στην πειθώ των υποστηρικτών; Απουσία αποδείξεων, είναι δυνατόν να υπάρχει κάτι αν το υποστηρίζουν πολλοί ή αν φαίνεται πειστικό (θεός) και να μην υπάρχει κάτι αν το υποστηρίζουν λίγοι ή φαίνεται παράλογο (το αγαπημένο μου ταραφαντανάκι); Αστεία πράγματα.

Εξ’ Ορισμού!
Επειδή είναι καλό να ορίζουμε πάντα το αντικείμενο της συζήτησης μας, κατά τους Τεγόπουλο και Φυτράκη:

Θεός = (ο) ουσ. κατά τη θρησκευτική σκέψη, άναρχο και αιώνιο πνεύμα που δημιούργησε και κυβερνά τον κόσμο.

Άναρχο επειδή δεν υπόκειται σε αρχές. Αρχές οι οποίες γενικά καθορίζουν το πώς συμπεριφέρεται η ύλη. Επομένως έχει ο θεός κάποια υλική υπόσταση; Σίγουρα όχι. Και φυσικά η φράση κλειδί είναι το "κατά τη θρησκευτική σκέψη". Συνεπώς στο ερώτημα αν υπάρχει θεός, απαντώ: Στον κόσμο των ιδεών υπάρχει. Γιατί; Γιατί απλώς υπάρχει. Υπάρχει σαν ιδέα στα κεφάλια πολλών πιστών, είναι μια υπαρκτή δηλαδή έννοια και γι αυτό χρειάστηκε να την ονοματίσουμε. Πρέπει με κάποιον τρόπο να μπορούμε να περιγράψουμε το αντικείμενο του δέους, απέναντι στα αναπάντητα ερωτήματα, που νιώθουν και αισθάνονται κάποιοι άνθρωποι.

Αν υπάρχει ο θεός κάπου αλλού πέρα από το ανθρώπινο μυαλό; ΜΕ ΤΙΠΟΤΑ! Αν ποτέ βρούμε, με απτά στοιχεία που να εξηγούν την αλληλεπίδραση του με την ύλη και όχι με αλαφροΐσκιωτες διηγήσεις, κάποιον παντοδύναμο τύπο ο οποίος ελέγχει το σύμπαν και κινεί τα νήματα του, μάλλον θα χρειαστεί να βρούμε και μια άλλη λεκτική ταμπέλα για να τον περιγράψουμε, γιατί ο τύπος αυτός θα έχει μια ουσιώδη διαφορά από τον θεό. Θα υπάρχει! Γενικά και πέρα από τη θρησκευτική σκέψη…


Share: