Κυριακή 27 Μαρτίου 2011

Πωωω ρεεε, ποιος ξέρει τι πήρε το άτομο;

Κεραυνός εν αιθρία για τον ελληνικό αθλητισμό, αφού σύμφωνα με το ρεπορτάζ του ΣΚΑΙ η Χρυσοπηγή Δεβετζή τιμωρείται από τη διεθνή ομοσπονδία στίβου με διετή αποκλεισμό, για την άρνηση της να παραστεί σε έλεγχο ντόπινγκ. Συνεχίζεται λοιπόν η αποκαθήλωση των ελλήνων πρωταθλητών του στίβου, οι οποίοι συνεχίζουν να πληγώνουν με τη στάση τους τα αισθήματα ενός λαού που τους αναγόρευσε κάποτε σε ήρωες. Ποιος μπορεί άλλωστε να ξεχάσει τα κωμικοτραγικά γεγονότα των Κεντέρη και Θάνου παραμονές των Ολυμπιακών Αγώνων του 2004 τα οποία έπληξαν βαριά το γόητρο της Ελλάδας, της χώρας που καθιέρωσε τα ολυμπιακά ιδεώδη, στο παγκόσμιο στερέωμα.

Μα για μισό λεπτό…
… μήπως έχετε την αίσθηση ότι έχετε ξαναδιαβάσει το παραπάνω απόσπασμα; Αν έχετε τέτοια αίσθηση, είναι γιατί το διαβάζετε, και το ξαναδιαβάζετε, και το ξαναδιαβάζετε, και το ακούτε, και το ξαναακούτε… Ονομάζεται δε ξύλινη γλώσσα! Και χρησιμοποιείται ευλαβικά από οποιονδήποτε δεν έχει να πει τίποτα απολύτως πάνω σε κάποιο συγκεκριμένο θέμα, οπότε αναγκάζεται να καταφεύγει σε στερεότυπες και χιλιοειπωμένες εκφράσεις προκειμένου να δείξει ότι ξέρει. Ότι νιώθει το πρόβλημα, ότι αισθάνεται και κατανοεί την αύρα της κοινά αποδεκτής γνώμης, ότι τέλος πάντων θα διατυπώσει μια άποψη που θα ακουστεί με την δέουσα προσοχή. Και τελικά το κόλπο πιάνει! Γιατί η δέουσα προσοχή που αξίζει σε τέτοιου είδους ειδήμονες είναι μόνο η προσοχή με την οποία υποδέχεται κάθε σκεπτόμενος εγκέφαλος το βουητό της φωνής και τη θολούρα της εικόνας από την τηλεόραση.

Για να σταθούμε λίγο περισσότερο στα γεγονότα της 19ης Μαρτίου, όπου και μάθαμε για την ποινή της Δεβετζή, η αλήθεια είναι πως ούτε κεραυνός εν αιθρία υπήρξε (είπαμε, τρελάθηκε ο καιρός αλλά όχι κι έτσι) ούτε πληγώθηκαν τα αισθήματα κανενός ευαισθητούλη απ’ αυτούς που πηγαίνουν στο γήπεδο και θαυμάζουν τους πάσης φύσεως διαπλανητικούς αθλητές ούτε φυσικά επλήγη το γόητρο της Ελλάδας από τον αποκλεισμό ενός αθλητή στίβου! Έλεος πια με αυτές τις πομπώδεις εκφράσεις παρεξήγησης σε μια χώρα στην οποία οι περισσότεροι δεν δείχνουν τον στοιχειώδη αυτοσεβασμό στην κοινωνία τους, παρκάροντας όπου να ‘ναι, καπνίζοντας στα μούτρα του άλλου, κλείνοντας τους δρόμους για την περιφορά της θαματουργής εικόνας και σπάζοντας το μαγαζί της γωνίας επειδή "δεν μας δώσανε καθαρό πέναλτι στο 89 ναούμ..."! Η πικρή αλήθεια είναι πως όλες οι διαμαρτυρίες και οι αφορισμοί αθλητών για τα σκάνδαλα ντόπινγκ είναι παιδιάστικες αντιδράσεις απενοχοποίησης της δικής μας άρρωστης νοοτροπίας και των κίβδηλων ιδανικών και προτύπων μας, τα οποία παρεμπιπτόντως ελάχιστα διαφέρουν από τις νοοτροπίες και τα ιδανικά των θεατών του αθλητισμού παγκοσμίως.

Ποιος ξέρει τι πήρε το άτομο…
- Πώπω, τι καλάθι έβαλε το άτομο;
- Πσσςς, τι είπε το άτομο;
Το μόνο που καταδείχτηκε με τις παραπάνω εκφράσεις είναι ότι η κατάληξη το άτομο είναι δηλωτική θαυμασμού! Και, θα τρομάξετε αν παρατηρήσετε καλύτερα, αλλά κάθε προσπάθεια αμφισβήτησης της αθλητικής επίδοσης κάποιου με λόγια είναι στην πραγματικότητα κεκαλυμμένη διατύπωση θαυμασμού. Τι πήρε το άτομο; Το έχουμε ακούσει τόσες φορές που μας έχει γίνει βίωμα και σε κάθε παγκόσμιο ρεκόρ ή θεαματική νίκη το εκστομίζουμε με αυθόρμητο θαυμασμό, ενώ στην πραγματικότητα διατυπώνουμε μια κατηγορία! Και τι συμβαίνει δηλαδή; Θαυμάζουμε τον κατηγορούμενο; Είναι δυνατόν; Με ποιον τα έχουμε βάλει στην πραγματικότητα;

Σε μια προσπάθεια να προσδιορίσουμε λίγο καλύτερα τον εχθρό μας, αυτόν δηλαδή που μας πληγώνει, θα πρέπει να κάνουμε έναν σημαντικό διαχωρισμό! Διαχωρίζουμε λοιπόν αυτήν τη στιγμή την επίδοση και το ρεκόρ σε αθλητή και άθλημα. Και ερχόμαστε στο κρίσιμο ερώτημα. Όταν τελικά αποκαλύπτεται ότι το ρεκόρ δεν ήταν ρεκόρ, ποιος είναι ο φταίχτης; Ο αθλητής ή το άθλημα;;; Όποιος βιαστεί να απαντήσει, θα στείλει αδικαιολόγητα στο ανάθεμα σπουδαίους αθλητές όπως ο Κεντέρης, η Θάνου, η Χαλκιά και η Δεβετζή. Αιρετική άποψη, ναι, αλλά νομίζω ότι θα πρέπει να αιτιολογηθεί επαρκώς.

Η Μάστιγα του Ντόπινγκ
Η απάντηση στο προηγούμενο ερώτημα είναι ότι φταίει πάντα το άθλημα. Γιατί; Διότι έτσι είναι πλέον τα αθλήματα! Ο πρωταθλητισμός κατά την ταπεινή άποψη του Δράκου είναι μια βιομηχανία παραγωγής ειδώλων και υπερανθρώπων. Παράγει πρότυπα μέσα σε κοινωνίες μη λειτουργικές και βιώσιμες, ώστε να δίνει στον απλό κόσμο το απαραίτητο θέαμα αποβλάκωσης. Αυτός ο στίβος λοιπόν που λατρεύουμε, αυτό το ποδόσφαιρο διαστημικών ταχυτήτων και απόδοσης και αυτό το μπάσκετ με αθλητές οι οποίοι πηδάνε πάνω από δίμετρους συναθλητές τους και καρφώνουν με μανία τη μπάλα στο καλάθι, είναι αθλήματα τα οποία κινούνται στη σφαίρα του φανταστικού όσον αφορά τις φυσικές ανθρώπινες δυνατότητες! Τι συμβαίνει λοιπόν και απολαμβάνουμε στην εποχή μας τέτοιο υψηλό θέαμα; Σσσσσσσςςςς, ησυχία γιατί θα σκάσει μια μικρή βόμβα… ΟΛΟΙ ΠΑΙΡΝΟΥΝ!!! Ναι, ξέρω, αυτό είναι εντελώς αφοριστικό για μερικούς και για κάποιους άλλους γνωστό, απλά όλοι αποφεύγουμε να το πούμε δυνατά. Οπότε για μια ακόμη φορά, ΟΛΟΙ ΠΑΙΡΝΟΥΝ και ΟΛΟΙ ΝΤΟΠΑΡΟΝΤΑΙ!!!

Και ποιος είναι τελικά ο καλύτερος; Όσο κι αν ακούγεται περίεργο, ο Κεντέρης μεταξύ ντοπαρισμένων ήταν ο καλύτερος!!! Τόσο απλά. Αν κανένας δεν έπαιρνε ντόπες, ο Κεντέρης θα ήταν και πάλι ο καλύτερος και οι μαύροι πάνθηρες θα έβλεπαν την πλάτη του. Ο Μπολτ, αυτό το παγκόσμιο φαινόμενο ντοπάρεται! Είτε όμως ντοπάρονται όλοι, είτε κανένας, ο Μπολτ θα τερματίζει πάντα περπατώντας τη στιγμή που οι υπόλοιποι θα ξερνάνε από την υπερπροσπάθεια. Οι αστέρες του ποδοσφαίρου που βγάζουν μάτια για πολλές διαδοχικές σεζόν, ντοπάρονται! Αλλιώς δεν θα άντεχαν να παίζουν σε τέτοιους ρυθμούς και ανταγωνισμό με τέτοια διάρκεια. Οι ανθρώπινες δυνατότητες έχουν ξεπεραστεί προ πολλού. Οι καλύτεροι λοιπόν είναι όντως αυτοί που βλέπουμε να πρωτεύουν. Και η δουλειά των αναβολικών; Προκαλούν απλώς μια μετατόπιση στις επιδόσεις! Τις μετατοπίζουν προς τα επάνω, προς τον κόσμο που έχουμε πλάσει μέσα στο μυαλό μας και λατρεύουμε, προς το υπερφυσικό. Τις μετατοπίζουν προς εμάς· τυπικό Blueshift!!! Γιατί, άμα θέλουμε να είμαστε αντικειμενικοί, κανένας δεν θα παρακολουθούσε μια Ολυμπιάδα με κανένα παγκόσμιο ρεκόρ και κανένας δεν θα έβλεπε σήμερα ποδόσφαιρο με ταχύτητες μιας εικοσαετίας πίσω. Τι ειν’ τούτοι ρε, σούρνονται...

Και υπεύθυνοι φυσικά δεν είναι οι αθλητές αλλά οι κοινωνίες μας ευρύτερα. Φυσικά δεν εννοώ με αυτό ότι οι αθλητές είναι τίποτα ανήλικα τα οποία ξεγελάστηκαν και πήραν αναβολικά, χωρίς να το γνωρίζουν, μέσα στην πορτοκαλάδα τους! Απλώς, το μοτίβο  πάει κάπως έτσι:

Από την Αυγή ως το Σούρουπο
Ο μπαμπάς δουλεύει δώδεκα ώρες την ημέρα και τελικά φέρνει στο σπίτι ψίχουλα. Η μαμά ξεκινάει τις δουλειές του σπιτιού από το πρωί, με ανοικτή την τηλεόραση σε ότι χειρότερο και άνευ νοήματος μπορεί να συλλάβει ο ανθρώπινος εγκέφαλος. Ο γιος ονόματι Αλέξης, ο οποίος από τα δέκα του χρόνια πασχίζει να χωρέσει κάπου μέσα στην προσοχή του πατέρα του, τον βλέπει να γυρνάει αποκαμωμένος από τη δουλειά, και να στήνεται μπροστά στην τηλεόραση για να απολαύσει τον Μέσι. Ο Μέσι είναι εκείνη τη στιγμή πιο σημαντικός από τον Αλέξη στα μάτια του μπαμπά, ο οποίος θέλει να ξεσκάσει λιγάκι βλέποντας αυτήν την Μπάρτσα που είναι από άλλο πλανήτη. Διάλλειμα για διαφημίσεις! Σήμερα στις 23:00 ο Δικηγόρος του Διαβόλου. (Αλ Πατσίνο): Never lost a case! Why? Because you ‘re so fuckin good??? Haa... Συνεχίζεται η μετάδοση από το γήπεδο. Η Μπάρτσα δεν χάνει ποτέ από κανέναν. Γιατί; Επειδή είναι τόσο καλοί οι παίκτες;;; Είναι, σίγουρα, και παίζουν και μαζί από τις ακαδημίες και βρίσκονται με κλειστά μάτια και μπορούν να σουτάρουν τη μπάλα από την προβλήτα μέσα στο φινιστρίνι από κινούμενο ιστιοπλοϊκό στα εκατό μέτρα. Χμμμ… δεν κουράζονται όμως ποτέ; Χααα… Ο μπαμπάς ξέρει, αλλά θέλει να απολαύσει, να ξεσκάσει λιγάκι ρε αδερφέ!

Ο Αλέξης από τότε που ξεκίνησε στο δημοτικό, ήταν μόνιμα ο καλύτερος με πολλή διαφορά από τους υπόλοιπους στη μπάλα και έτσι προοδευτικά ασχολήθηκε ενεργά με το άθλημα. Έπαιξε σε ομάδες, πέρασε από την εφηβεία και έφτασε στο σημείο της μη επιστροφής, όπου κάποιοι πολύ υποδεέστεροι του, ύστερα από προετοιμασίες με κάποιους αναγνωρισμένους προπονητές και γυμναστές, άρχισαν να κινούνται σε άλλα στάνταρ ταχύτητας και δύναμης. Και αυτό γιατί βοηθήθηκαν από κάποια θαυματουργά σκευάσματα. Ο Αλέξης ζυγίζει τις επιλογές του και διαπιστώνει ότι το μέλλον του μπορεί να επιφυλάσσει μια θέση στον κόσμο της αναγνωρισιμότητας, της επαγγελματικής αποκατάστασης, του πιθανού πλούτου αλλά και του θαυμασμού του πατέρα του, αρκεί να πάρει σκευάσματα. Η άλλη επιλογή, στα ανώριμα του μάτια, είναι ο πατέρας του. Το μέλλον του το βλέπει ζωντανά μπροστά του! Πολύωρη και κακοπληρωμένη εργασία, αβέβαιο μέλλον, μιζέρια. Η ζυγαριά γέρνει επικίνδυνα με μοναδικό αντιστάθμισμα κάποιους κίνδυνους της υγείας. Κίνδυνοι της υγείας; Ας γελάσω. Η συντριπτική πλειοψηφία του περιβάλλοντος του Αλέξη περιφρονεί προκλητικά τα πιθανά προβλήματα της υγείας είτε ανήκει στους καπνιστές, είτε στους παχύσαρκους, είτε στους επικίνδυνους οδηγούς! Η ζυγαριά είναι πλέον ξεκάθαρη. Θυμάστε μήπως και τη μαμά με την προσοχή της κλειδωμένη στα τηλεσκουπίδια; Κάπου εδώ ακολουθεί και η αδερφή του Αλέξη, η όμορφη μικρή Κωνσταντίνα, της οποίας η ζυγαριά δείχνει προς τον κόσμο των πλαστικών εγχειρήσεων, της ηλίθιας ελαφρότητας και της παρτούζας με τους ευκατάστατους κύριους του εγχώριου τηλεοπτικού στάτους, άμα θέλει και αυτή μερίδιο στην αναγνωρισιμότητα, την επαγγελματική αποκατάσταση, τον πιθανό πλούτο αλλά και το θαυμασμό της μαμάς!

Και τώρα η ώρα της ευθύνης! Ποιοι παρακολουθούν ανελλιπώς τους υπεραθλητές του σήμερα και ξέρουν λεπτομέρειες από την ηλικία τους μέχρι το όνομα της γκόμενας τους και το αγαπημένο τους φαγητό; Εμείς! Ποιοι ξοδεύουν από το υστέρημα τους για το διαρκείας της σαιζόν, για τη φανέλα του αστέρα του μπάσκετ και για τα παπούτσια του ταχύτερου ανθρώπου στον κόσμο; Εμείς! Ποιοι προτιμούν να δουν Champions League παρά να παίξουν σκάκι, να συζητήσουν ή να διαβάσουν ένα βιβλίο με τα παιδιά τους; Εμείς!!!

- Δράκε, χαλάρωσε λίγο που θα χάσουμε το Champions League για να παίξουμε σκάκι! Χάθηκαν οι άλλες μέρες;
- I rest my case...

Αναγνωρισιμότητα, πλούτος, θαυμασμός!!! Στην αρένα της προσφοράς και της ζήτησης, επιλέγουμε που θα τα προσφέρουμε, αυξάνοντας τη ζήτηση. Σε αυτήν την αυξημένη ζήτηση έρχονται τα παιδιά μας να προσφέρουν. Κάποια είναι ιδιαίτερα ικανά και, όταν παίζουν με τους κανόνες του παιχνιδιού που εμείς θεσπίσαμε, διακρίνονται στο εθνικό ή και το παγκόσμιο στερέωμα. Τέτοια παιδιά είναι οι Έλληνες πρωταθλητές. Κάποια τέτοια παιδιά δήθεν πιάνονται ντοπαρισμένα, σε μια επίδειξη πλαστής εξυγίανσης του σαθρού συστήματος. Θα τα στοχοποιήσουμε και θα μηδενίσουμε τις ανοχές μας σ' αυτά; Εμείς οι ίδιοι που "φουσκώναμε από περηφάνια" και φωτογραφιζόμασταν μαζί τους; Εμείς οι ίδιοι που θα ακολουθούσαμε τον δρόμο τους αν μπορούσαμε;;; Άντε πάγαινε από δω ρε…

Share:

20 σχόλια:

  1. Σε όλο αυτό το πλαίσιο έχει ιδιαίτερη σημασία να δούμε την ταξική προέλευση των αθλητών/πρωταθλητών. Όλοι τους (καμία εξαίρεση στα δημοφιλή αθλήματα) προέρχονται από φτωχές εργατικές, μικροαστικές κι αγροτικές οικογένειες. Στις ΗΠΑ κυριαρχούν οι έγχρωμοι για τον ίδιο λόγο όπως και σε άλλες χώρες οι μαύροι έχουν σημαντικό (δυσανάλογο με τον εθνικό πληθυσμό ποσοστό) μερίδιο στα σπορ. Σε ένα τέτοιο ταξικό κοινωνικό σύστημα λογικό είναι τα αναβολικά να γίνουν εκείνο το μέσο που θα τους φέρει (μαζί με τη σκληρή προπόνηση) τεράστια κέρδη με τη φαντασιακή ελπίδα κοινωνικής κινητικότητας και αναγνωρισιμότητας.

    Από την άλλη, θα θυμίσω τη φράση για τα αναβολικά (συμφωνώντας μαζί σου): παράνομες ενισχυτικές ουσίες. Δεν κατηγορούνται οι ουσίες συλλήβδην, αλλά μόνο οι παράνομες ουσίες.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Εξαιρετικος ο παιχτης!

    Ποιος να μην πάρει ρε; Κοροϊδευομαστε ολοι μεταξυ μας.

    Το κακο (αν επιτρεπεται) ειναι πως τα "δικα μας" παιδια το παρακαναν και επαιρναν ατομικες βομβες σε συσκευασια τσεπης. Ο Μπολτ και ο καθε Μπολτ που ηταν στους πρώτους απο βρεφος δεν ξενισε κανεναν. Οι διαττοντες αστερες ομως προβληματιζουσι..

    Α, check παλαιοτερο σχετικο πονημα μου:
    http://aeisixtir.blogspot.com/2008/08/doping-inc-faq.html

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Η αντιμετώπιση του ντόπινγκ ως ένα "κακό πράγμα" είναι απόλυτα μεταφυσική.
    Μακάρι οι ντόπες να μην προκαλούσαν κανένα πρόβλημα υγείας και να τις παίρναμε όλοι και χωρίς συνταγή γιατρού αν γινόταν.
    Γιατί ουσιαστικά, αυτό είναι το μόνο πρόβλημα. Δεν υπάρχει ούτε ηθικό θέμα, ούτε θέμα ευγενούς άμιλλας ούτε τίποτα τέτοιο.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Δείμε, η ταξική προέλευση των αθλητών / πρωταθλητών συμπίπτει επακριβώς και με το μοντέλο οικογένειας που περιέγραψα. Καλώς ή κακώς, αυτή είναι η μεγάλη δεξαμενή από την οποία ψαρεύονται τα ταλέντα!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. @Zaphod
    Θα συμφωνήσω στο γενικότερο πνεύμα του Doping Inc. - FAQ, αφού η συνωμοσιολογία ρέει άφθονη μέσα στο αίμα του νεοέλληνα. Αλλά στο ζήτημα των διατόντων αστέρων του ελληνικού αθλητισμού, θα διατυπώσω μια ένσταση. Παρά την κρατούσα αντίληψη, κανένας αθλητής δεν είναι ντοπαρισμένος κατά τη διάρκεια του αγώνα, εκτός πιθανόν από περιπτώσεις υπερπρωταθλητών οι οποίοι, μετά από μακρά περίοδο προετοιμασίας, τραυματίζονται παραμονές των αγώνων, και προσπαθούν για τη συμμετοχή τους με τη χρήση ουσιών.

    Η αλήθεια είναι πως το ντόπινγκ λαμβάνει χώρα στην προετοιμασία και αυξάνει θεαματικά τις ώρες προπόνησης. Οπότε για μια ακόμη φορά, ένα πρόβλημα ανάγεται στα απλά μαθηματικά. Ο Zaphod κάνει 6 ώρες προπόνηση την ημέρα και είναι καθαρός. Ο Batcic κάνει 10 ώρες προπόνηση την ημέρα με τη χρήση αναβολικών. Είτε το θέλουμε, είτε όχι, ο Batcic θα αναπτύσσεται και θα εξελίσσεται περισσότερο και πιο γρήγορα, και θα του φαίνεται η 1,5 ώρα του αγώνα πολύ πιο μικρή απ' ότι στον Zaphod. Μυικά δε, άστα να πάνε...

    Οπότε, και στην περίπτωση των Ελλήνων πρωταθλητών δεν πιστεύω ότι μιλάμε για το φίλτρο του Αστερίξ το οποίο έδωσε την κατάλληλη ώθηση σε έναν άγνωστο για να κερδίσει, αλλά για αθλητές οι οποίοι εντάχθηκαν στον τυπικό μηχανισμό ενίσχυσης των επιδόσεων και απλά ήταν καλύτεροι! Επειδή ο κόσμος (έχει επιλέξει να) ζει εκτός πραγματικότητας, δεν φταίει η πραγματικότητα αλλά ο κόσμος...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. @Vagelford
    Δεν θα μπορούσα να το διατυπώσω καλύτερα...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. @batcic
    Ναι μεν, αλλα οχι ακριβως.

    Οι επενεργειες δεν ειναι αυτες του ...μαγικου φιλτρου. Ειναι συνηθως μυικη ενδυναμωση κτλ. Εννοειται πως παιρνονται κατα τη διαρκεια της προετοιμασιας.

    Επισης οι ενεργειες καθε ντοπας δεν ειναι ιδιες και γι αυτο υπαρχουν λιστες με επιτρεπτα η μη φαρμακα. Αλλα και ολα τα μη επιτρεπτα δεν ειναι το ιδιο επικινδυνα. Η δικια μας (η Μ16) ηταν σουπερ στεροϊδες, που έκανε τα άλλα να φαίνονται .... απλα ματζουνια!
    (και οι υποψηφιες ζημιες στον οργανισμο πολλαπλασιες απ οτι αυτες τις απλης τεστοστερονης πχ)

    Οποτε μπορουμε να πουμε, καπως αφοριστικά, πως...ακομα και η επιλογη ντοπας κανει την διαφορα. Δεν κερδιζει μονο ο καλυτερος αθλητης (η καλυτερος προπονητης κτλ) αλλα και το ....καλυτερο φαρμακο!
    Γι αυτο και η χρηση της ηταν λογικα χρονικα περιορισμενη (εννοειται στην προετοιμασια, αλλα γενικως δεν νμζ να ηταν τοσο καφροι που να την χρησιμοποιουν για ετη και ετη). Η ναδρολονη πχ ειναι επικινδυνη (σαφως) αλλα εχει μικροτερη δραση και παρενεργειες - με αυτα τα λιγα που ξέρω

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Εγώ δε μπορώ να καταλάβω αυτή τη λογική, δηλαδή λέμε σε αυτόν που αγωνίζεται και δε βγαίνει ούτε 1ος ούτε 2ος ούτε καν 22ος μα συνεχίζει να αγωνίζεται με μόνο του όπλο τη προπόνηση: "είσαι κοροϊδο πρέπει να πάρεις φάρμακα όπως οι άλλοι, γιατί όλοι παίρνουν"

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. @M.Blanco
    Δεν λέμε καθόλου αυτό! Λέμε απλώς στον κόσμο να απαξιώσει τον φτιαχτό αθλητισμό και να μην απαξιώνει αυτούς που αγωνίζονται εκεί μέσα. Είναι σαν να βρίζεις τον μποξέρ επειδή είναι επιθετικός!!! Μα έτσι είναι το παιχνίδι. Και σε αυτόν που αγωνίζεται χωρίς αναβολικά, καλό θα ήταν να τον ενημερώσουμε για το πως παίζεται το παιχνίδι για να ξέρει ότι και ο ίδιος, αν αποφασίσει να ασχοληθεί επαγγελματικά, θα πάρει και αυτός!!! Τόσο απλά.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. @Zaphod
    Θεωρείς ότι οι ξένοι αθλητές δεν παίρνουν επικίνδυνα και "απαγορευμένα"; Αυτό θα προϋπέθετε το να είναι επίσημα γνωστό τι παίρνουν και μου φαίνεται κομματάκι δύσκολο. Anyway, το ζήτημα είναι ότι αυτού του είδους ο πρωταθλητισμός είναι εξ' ορισμού για τον πέοντα και δυσκολεύομαι να πιστέψω ότι υπάρχουν καλοί και κακοί εκεί μέσα. Απλώς υπάρχουν κάποιοι που δέχτηκαν να παίξουν το παιχνίδι!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. @batcic
    Σαφως και παιρνουν (δυνητικα τουλαχιστον) ολοι. Ενταξει, δεν μπορουμε να κατηγορουμε χωρις να ξερουμε θετικα αλλα τουλαχιστον μπορουμε να...γενικολογουμε.

    Επαναλαμβανω πως αναλογα με το ΤΙ παιρνει ο καθενας υπαρχουν και οι καλες ή κακες παρενεργειες. Δεν ειναι ολες οι ντοπες ιδιες.

    Το μειονεκτημα που ειχαν οι δικοι μας ηταν πως ηταν αμαθοι στα διεθνη κολπα (εμ απο ποτε ειχαμε εμεις "παραδοση" στα μεταλλια του στιβου;) και λογω του 2004 επεσαν μεσα με τα μουτρα - και εννοειται πως το παρακαναν.

    Πως αλλιως να εξηγηθουν τα συνεχομενα non show πολλων αθλητων, οι τραμπουκισμοι σε ελεγκτες, το γεγονος πως η μιση εθνικη αρσης βαρων επινε ...."χαλασμενες πορτοκαλαδες", η εμφανιση πολλων διατοντων αστερων (που δεν τους ηξερε κανεις παγκοσμιως πριν κανουν το μπαμ, κατι που ερχεται σε αντιθεση με τις συνηθεις πρακτικες καθως οι αθλητες αλλου "προπαρασκευαζονται" (και χημικα λογικα) απο μικρη ηλικια).

    Οταν ζητας με την φαρμακοδιεγερση να επιτυχεις σε 2 χρονια αυτα που πετυχαν οι αλλοι σε 10 (;) ε τότε, όλο και κατι "παραπανω" απο τα ήδη παρανομα θα βαλεις. Επαναλαμβανω πως δεν ειναι ολες οι ντοπες ιδιες και ο δεικτης παρανομιας η οχι ειναι ενας τυφλοσουρτης και τπτ αλλο. Δεν ειναι ολα τα νομιμα το ιδιο καλα και ολα τα παρανομα το ιδιο κακα. Η Μ3 που ειχαν πολλοι δικοι μας (οπως και η αμερικανικη "καθαρη") θεωρειται χειροβομβιδα και οχι "απλο" αναβολικο.

    Στον αθλητισμο υπαρχουν καλοι και κακοι αλλα αυτο δεν ειναι εθνικο θεμα, αλλα προσωπικη επιλογη ή συγκυρια. Λογικα οι "καλοι" δεν θα πηγαινουν και πολυ μπροστα. Επισης υπαρχουν και μαλακες και αυτό μαλλον ειναι....:)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. Αααααα!!!!! Μας ζηλεύουνε οι ανθέλληνες ουααααα!!!!!

    (Βέβαια, εάν είσαι μέσα στο αντιντόπινγκ κοντρόλ όπως οι Σουηδοί δύσκολα πιάνουν αθλητή σου ντοπέ. Τότε πέφτει σύρμα να κόψει το μαγικό φίλτρο, οπότε οι επιδόσεις πάνε στον Άδη, βλ. Κορολίνα Κλύφτ αν έχεις υπ' όψη σου).

    Από κει και πέρα έξοχη η σενδονιάς. Οι φτωχοί θα πάρουν τα μαντζούνια μπας και ξεφύγουν από την μιζέρια, οι καλοζωισμένοι ποτέ. Που να βρει λοιπόν Γερμανούς ποδοσφαιριστές η εθνική Γερμανίας π,χ,;

    Εδώ βέβαια άλλοι ντοπάρονται για να μπουν στην γαμογυμναστική ακαδημία, βράσε όρυζα. Ιταλοί οικοδόμοι κάνουν κόκες για να δουλεύουν περισσότερες ώρες.

    Οπότε;

    Δώσε εξτρήμ γκέημ στην πλέμπα να κάτσει εκεί που πρέπει.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  13. Ποτέ μου δεν κατάλαβα αυτή την ανάγκη του ανθρώπου να πληρώνει για να παρακολουθεί άλλους να αθλούνται, ούτε τη λογική "η ομάδα μου" όταν η μόνη συμβολή του είναι απλά το να βλέπει ένα τσούρμο ενήλικες να κυνηγάνε μια μπάλα. Ή μάλλον ψέματα, καταλαβαίνω ψυχολογικά την έννοια της ψευδαίσθησης επιτεύγματος με εικονική συμμετοχή, απλά δεν μπορώ να τη χωνέψω. Ούτε το πόσα λεφτά διακινούνται γι'αυτή τη μπίζνα. Το παράδοξο είναι ότι οι περισσότεροι συμφωνούν όταν τους λέω "σιγά να μην παρακολουθήσω στημένο ποδόσφαιρο για να μάσει λεφτά ο 'insert team owner' ", αλλά όλοι πάλι θα κάτσουν να δουν τον αγώνα γιατί παίζει π.χ. ο ΜΠΑΟΚ.

    Cognitive Dissonance FTW!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  14. @Pølsemannen
    Φαντάζομαι ότι αναφέρεσαι στον Άδη του Μεγάλου Σουβλακέα με τον οποίον έχεις και καλά κονέ απ' όσο ξέρω (Souvlaki Magnus S.A.). Όσο για την Καρολίνα, εδώ είσαι κυβερπής και χαμέβδηλος αφού η εν λόγω κυρία τράφεται αποκλειστικά με βρύα και λειχήνες!

    "Δώσε εξτρήμ γκέημ στην πλέμπα να κάτσει εκεί που πρέπει."
    Την πλέμπα, και Wipeout να της δώσεις, μια χαρά το βλέπει...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  15. @EvanT
    Συμφωνώ 100% στα του ΜΠΑΟΓΚ. Μην αναφέρεις όμως τίποτα για την ΑΕΚ, γιατί θα τα πάρει ο Pølsemannen και θα βροντήξει ο Δίας. Όσο για την παρακολούθηση των αθλημάτων, προσωπικά την απολαμβάνω αλλά μέχρι ενός σημείου και μάλλον την καταλαβαίνω από προσωπική αίσθηση. Δεν μπορώ πάντως με τίποτα να καταλάβω την ταύτιση με παίκτες - ήρωες - υπερανθρώπους - Marvel characters. Το να νιώθω μέλος κάποιας ομάδας με την ευρύτερη έννοια είναι φυσιολογικό, αλλά το να νιώθω κάποιος άλλος, χρήζει ψυχιατρικής παρακολούθησης...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  16. Νομίζω ομως οτι κι εσύ πρέπει να διαχωρίσεις τον αθλητισμό απο τον πρωταθλητισμό. Δεν φταίει το άθλημα αλλλα ο πρωταθλητισμός.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  17. υδέποτε έμαθες παραπάνω για αυτά τα “αναβολικά” και το “doping“, μονάχα σαν καλό παιδί “που δεν κάνει τέτοια” υιοθέτησες και επαναλαμβάνεις κλασικά στερεότυπα για αυτά και τους χρήστες τους: αν τα πάρεις θα βγάλεις βυζιά, “είναι τα ναρκωτικά του αθλητισμού”, θα σου κάνουν κακό, “δεν είναι σωστό να τα παίρνεις”, “θα μικρύνει το πουλί σου”, “τους μποντυμπιλντεράδες δεν τους κόβει πολύ” κτλ. Τα πίστεψες, εξάλλου ποιος ο λόγος να σου πούνε ψέματα, “αν ήταν καλά θα επιτρέπονταν” στον αθλητισμό! Ήρθε η ώρα να ξυπνήσεις: η “αλήθεια” για αυτά δεν είναι τόσο “απόλυτη” όσο θα σε βόλευε να πιστεύεις, μέρος τους είναι “μύθος” αλλά όπως κάθε μύθος έχει βάση στην πραγματικότητα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  18. @Doping
    λες: επαναλαμβάνεις κλασικά στερεότυπα για αυτά και τους χρήστες τους: αν τα πάρεις θα βγάλεις βυζιά, “είναι τα ναρκωτικά του αθλητισμού”, θα σου κάνουν κακό, “δεν είναι σωστό να τα παίρνεις”, “θα μικρύνει το πουλί σου”, “τους μποντυμπιλντεράδες δεν τους κόβει πολύ” κτλ.

    Παρακολουθώντας ξανά το κείμενο θα διαπιστώσεις ότι όχι μόνο δεν τα έχω γράψει πουθενά αλλά ούτε καν αφήνω να υπονοηθεί κάτι τέτοιο! Οπότε, αν και δεν γνωρίζω για τους μποντυμπιλντεράδες, εσένα μήπως όντως δεν σου κόβει και πολύ;;; Με ειλικρινείς ανησυχίες!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  19. Zaphod θα διαφωνήσω μαζί ότι οι δικοί μας πέρναν βόμβες, καθώς και για αυτό που είπες για τον Μπολτ περί πρώτου από βρέφος! Να σου θυμίσω ότι οι δικοί μας πιάνονται με τις πιο χαζές ντόπες, ονόματι winstrol και κλενβουτερόλη ενώ οι άλλοι έχουν τη τελευταία λέξη της τεχνολογίας και τέλεια μάσκα για να την κρύψουν! Κακώς λοιπόν απαξιώνεις απλά τους δικούς μας.

    Επίσης, ο Κεντέρης π.χ. ήταν παγκόσμιος Πρωταθλητής στους παίδες και μετά έφηβους. Ο Μπολτ, τα ''τρελά'' ρεκόρ, ήρθαν ξαφνικά και απότομα! Από το πουθενά!

    Αγαπητέ φίλε, επειδή ίσως δεν ξέρεις την ιστορία του στίβου, πριν 100 χρόνια ήμασταν στο 100ρι 1 δευτερόλεπτο κάτω. Πριν 50 χρόνια, με εξελιγμένους αθλητές, 0,5 δευτερόλεπτα κάτω. Στους τελευταίους Ολυμπιακούς, με εξαίρεση τον Πάουελ (τον άνθρωπο που μέχρι πριν λίγα χρόνια είχε κάνει κάτω από 9.80 όσο όλοι οι υπόλοιποι στο κόσμο μαζί), ΌΛΟΙ όσοι ήταν τελικό, είχαν πέσει κάτω από τα 9.80 δεύτερα, κάτι που πριν λίγα χρόνια σου έδινε σίγουρο χρυσό!

    Και μιλάς εσύ, μας λες ότι οι Έλληνες αθλητές παίρνουν βόμβες; Είμαστε σοβαροί; Μούφα τεχνολογία έχουμε και πιάνονται! Και αν το πάμε σωστά, να είμαστε δίκαιοι, όταν ο Κεντέρης πήρε χρυσό, τον είχαν ταράξει στα τεστ και ήταν σε όλα αρνητικό! Και όταν έγινε αυτό, δεν ξέρουμε καν αν ήθελε να περάσουν λίγες μέρες να φύγει από τον οργανισμό του, ουσίες όπως η κλενβουτερόλη, που στην ουσία δεν είναι και κανένα σπουδαίο ντοπάρισμα, πιο πολύ λιποδιάλυση κάνει για να μπορέσει να τρέχει, αλλά την απαγορεύουν.

    Αυτά, γιατί καλό είναι οι ''άσχετοι με το θέμα'' (χωρίς να θέλω να απαξιώσω κανέναν), να μη μιλούν τόσο απαξιωτικά για κάποιους που χύνουν αίμα και ιδρώτα! Τουλάχιστον όσοι σαν τον κύριο διαβάσατε, πήρατε μια επιπλέον γνώση! ;)

    ΑπάντησηΔιαγραφή