Πέμπτη 18 Οκτωβρίου 2012

Η Χαλασμένη Πυξίδα

12/10/2012 και η θεατρική παράσταση Corpus Christi στο Χυτήριο παρεμποδίζεται από αγανακτισμένους ρασοφόρους, ηλικιωμένες γυναίκες με σταυρούς και μέλη της Χρυσής Αυγής, ως απαράδεκτη και βλάσφημη. Το χυδαίο υβρεολόγιο του βουλευτή Παναγιώταρου απέναντι στους συντελεστές της παράστασης ακούγεται απλώς σαν ένα καθησυχαστικό νανούρισμα μπροστά σε αυτά που θα είχαν συμβεί αν δεν υπήρχαν τα ματ για να εμποδίσουν τη μήνη του εξαγριωμένου και εύθικτου πλήθους. Βλασφημία! Το μοναδικό έγκλημα χωρίς θύμα, το οποίο όμως είναι ικανό να δημιουργήσει έκρυθμες καταστάσεις στις οποίες θα υπάρξουν θύματα.

Πως έφτασε η κοινωνία μας σε τέτοιες καταστάσεις; Ποιο ήταν άραγε το κομβικό εκείνο σημείο στο οποίο σταμάτησε ο εγκέφαλος του νεοέλληνα να αντιδρά μπροστά στην κατάργηση θεμελιωδών ελευθεριών εξαιτίας ενός απλού "δε γουστάρω"; Ας επιχειρήσουμε να το δούμε από μια πλήρως αποστασιοποιημένη σκοπιά.

Ανθρώπινα Δικαιώματα
Τα ανθρώπινα δικαιώματα και οι θεμελιώδεις ελευθερίες μας επιτρέπουν να αναπτύξουμε πλήρως και να χρησιμοποιήσουμε τις ανθρώπινες αρετές μας, τη νοημοσύνη μας, τα ταλέντα μας και τη συνείδησή μας και να ικανοποιήσουμε τις πνευματικές και άλλες ανάγκες μας.

Πιο συγκεκριμένα; Από την Βικιπαίδια διαβάζουμε ότι τα ανθρώπινα δικαιώματα είναι "βασικά δικαιώματα και θεμελιώδεις ελευθερίες που δικαιούνται όλοι οι άνθρωποι", τα οποία περιλαμβάνουν αστικά και πολιτικά δικαιώματα όπως το δικαίωμα στη ζωή και την ελευθερία, την ελευθερία σκέψης και έκφρασης, καθώς και την ισότητα ενώπιον του νόμου. Στα ανθρώπινα δικαιώματα περιλαμβάνονται, επίσης, κοινωνικά, πολιτιστικά και οικονομικά δικαιώματα, όπως το δικαίωμα της συμμετοχής στον πολιτισμό, το δικαίωμα στην τροφή, την ιατρική περίθαλψη, το δικαίωμα στην εργασία, την εκπαίδευση και το δικαίωμα στην παροχή στέγης.

Επιθυμίες
Τα ανθρώπινα δικαιώματα είναι αυτά που καθορίζουν αλλά και καθορίζονται από τις βασικές μας ανάγκες. Οι πράξεις μας από την άλλη μεριά όμως έχουν ως κινητήρια δύναμη όχι μόνο τις ανάγκες αλλά και τις επιθυμίες. Συνεχίζω επαναλαμβάνοντας από το Μανιφέστο:

Μπορούμε να αγνοήσουμε την ανθρώπινη επιθυμία; Σίγουρα όχι! Οι ανισότητες είναι υπαρκτές και όπως η φύση τείνει να τις αναιρέσει, έτσι αυτές δημιουργούνται αυθόρμητα κάθε φορά που συναντάμε τον συγκριτικό βαθμό. Ανθεκτικότερο, νοστιμότερο, ομορφότερη και ικανότερος. Έννοιες ικανές να πυροδοτήσουν την επιθυμία μας, ακόμα και αν αναφέρονται σε πράγματα πέρα από τις ανάγκες μας. Όποιος έχει απολαύσει ένα καλό κόκκινο κρασί σε καταφύγιο, δίπλα από το τζάκι, με καλή παρέα, ιστορίες, ανέκδοτα και πολύ γέλιο, την ώρα που λυσσομανούσε έξω η χιονοθύελλα, ξέρει πολύ καλά τι εννοώ. Όποιος, όντας άθεος, έμεινε για μιάμιση ώρα μαγεμένος σε καθολική εκκλησία στο ανατολικό Βερολίνο να απολαμβάνει στο εκκλησιαστικό όργανο έργα του Μπαχ, επίσης ξέρει πολύ καλά τι εννοώ. Δεν τα χρειαζόμαστε όλα αυτά για να ζήσουμε, αλλά είναι υπέροχα! Και τα θέλουμε. Και δεν υπάρχει τίποτα κακό σ’ αυτό.
Οι επιθυμίες μας λοιπόν, αν και λιγότερο σημαντικές, πορεύονται  δίπλα στις ανάγκες μας. Έτσι λειτουργεί η φύση και καλά θα κάνουμε να το δεχτούμε. Κάθε φορά που θα τρώει κάποιος ένα κομμάτι κρέας για να καλύψει τις διατροφικές του ανάγκες, αν αυτό είναι νόστιμο, θα επιθυμεί να φάει και δεύτερο έστω κι αν δεν πεινάει. Όταν η επιθυμία αυτή θα συνδυάζεται με την κατάλληλη ευκαιρία, πάντοτε κάποιος θα προσπαθεί "να βγει από πάνω". Και η αλήθεια είναι ότι αν κάποιος προσπαθεί να χαλιναγωγήσει τις επιθυμίες σας, είναι μάλλον γιατί διακατέχεται ο ίδιος από αχαλίνωτες επιθυμίες. Οι θρησκευτικοί και πολιτικοί ηγέτες είναι ένα αντιπροσωπευτικό παράδειγμα των ιδιοτελών επιθυμιοδαμαστών!

Τι χρειάζεται μια κοινωνία για να μπορούν τα μέλη της να ζουν αρμονικά; Εξασφάλιση των θεμελιωδών αναγκών των μελών της και σεβασμό στις επιθυμίες του καθενός, με την προϋπόθεση ότι η πραγμάτωση αυτών των επιθυμιών δεν εμποδίζει τα θεμελιώδη ανθρώπινα δικαιώματα.

Τέρμα! Δε γουστάρω ρε παιδί μου...
Τι ακριβώς συνέβη στην περίπτωση του Corpus Christi; Κάποιοι ανεβάζουν μια θεατρική παράσταση. Μιας και κάναμε λόγο για ανθρώπινα δικαιώματα, θίχτηκε απ’ αυτήν την πράξη κάποιο ανθρώπινο δικαίωμα; Έχασε κάποιος άνθρωπος τη ζωή του; Έχασε κάποιος την εργασία του ή τη στέγη του; Στερήθηκε κάποιος την ιατρική περίθαλψη ή μήπως δεν αντιμετωπίστηκε σωστά από τον νόμο; Το σύνολο των απαντήσεων αρνητικό. Κανένας άνθρωπος δεν μπορεί να πάθει κάτι επειδή παίζεται μια θεατρική παράσταση μέσα σε κάποιον κλειστό χώρο. Συνεχίζουμε. Κάποιοι άνθρωποι εκδήλωσαν επιθυμία να δούνε αυτήν την παράσταση. Θίχτηκε απ’ αυτήν τους την πράξη κάποιο ανθρώπινο δικαίωμα; Και πάλι όχι. Και λοιπόν; Από πού ξεκίνησε τελικά ο καυγάς; Ααα ναι, θυμάμαι τώρα, από τη βλασφημία την οποία δεν ανέχονται με κανέναν τρόπο οι πιστοί. Και ποιος θίχτηκε τελικά; Δώστε βάση: Ο άνθρωπος Β ισχυρίζεται ότι από μια πράξη του ανθρώπου Α θίγεται ένας μη άνθρωπος, η (κατά την άποψη του Β υπαρκτή) θεότητα Γ, με την οποία ο άνθρωπος Β επιθυμεί να τα έχει καλά, και η οποία θεότητα Γ  (αν υπάρχει, μην το ξεχνάμε και αυτό) έχει ξεκαθαρίσει ότι για να τα έχει καλά κάποιος άνθρωπος μαζί της είναι αρκετό το να ζει την προσωπική του ζωή σύμφωνα με τις επιταγές της. Την προσωπική του ζωή! Όχι τη ζωή των άλλων!!!

Δεν θα σταθώ στο γελοίο του συλλογισμού, αφού ο ίδιος ο συλλογισμός είναι αδιάφορος (και ας το κρατήσουμε αυτό στο πίσω μέρος του μυαλού μας) τη στιγμή που ενώ οι συντελεστές και οι θεατές της παράστασης δεν έθιξαν κανένα δικαίωμα κανενός, η απέναντι πλευρά προσέβαλε βάναυσα την ελευθερία σκέψης και έκφρασης. Πολύ σωστά ο κύριος Τατσόπουλος, ως αυτόπτης μάρτυρας εξέθεσε τα δύο κομβικά σημεία του παραλογισμού. Πρώτον οι παράνομοι αντιμετωπίστηκαν με ανοχή και οι νόμιμοι εμποδίστηκαν να φτάσουν στο θέατρο ώστε να αποφευχθούν τα επεισόδια (http://www.youtube.com/watch?v=sDVhsZLOasI&t=1m10s). Δεύτερον το 7% έχει πλέον την απαίτηση να επιβάλλει την άποψη του ως προς το ποια μορφή έκφρασης θα επιτρέπεται και ποια όχι (http://www.youtube.com/watch?v=sDVhsZLOasI&t=2m34s). Πρωτοφανές; Όχι ακριβώς...

Τι ακριβώς συνέβη στην περίπτωση των κλειστών από τους αγρότες δρόμων τα προηγούμενα χρόνια; Κάποιοι θέλησαν να διανύσουν μια συγκεκριμένη διαδρομή μέσα στο οδικό δίκτυο της Ελλάδας. Άλλος για να πάει στη δουλειά του, άλλος για να κάνει την εκδρομή του. Δεν έχει καμία σημασία. Το σημαντικό είναι ότι ο Α εκδήλωσε την επιθυμία να μετακινηθεί σε κάποιο μέρος, και η επιθυμία του αυτή δεν εμποδίζει κάποιο από τα θεμελιώδη δικαιώματα άλλων ανθρώπων. Ο αγρότης Β, έχοντας προβλήματα στις σχέσεις του με την κυβέρνηση Γ (δεν εξετάζουμε το δίκαιο ή άδικο των προβλημάτων) αποφασίζει ότι θα εμποδίσει την ελεύθερη μετακίνηση του Α!!! Ώρα για επανάληψη. Δεν θα σταθώ στο γελοίο του συλλογισμού, αφού ο ίδιος ο συλλογισμός είναι αδιάφορος (και ας το κρατήσουμε αυτό στο πίσω μέρος του μυαλού μας) την ίδια στιγμή που ενώ οι άνθρωποι που μετακινούνται δεν έθιξαν κανένα δικαίωμα κανενός, η απέναντι πλευρά των αγροτών προσέβαλε βάναυσα την ελευθερία μετακίνησης των συμπολιτών της. Και, φαντάζομαι, αν είχε ερωτηθεί τότε ο κύριος Τατσόπουλος σχετικά με τη στάση των αγροτών, δεν θα είχε σταθεί ούτε στο γεγονός ότι οι παράνομοι αντιμετωπίστηκαν με ανοχή την ίδια στιγμή που οι νόμιμοι ταξιδιώτες εμποδίστηκαν στη μετακίνηση τους ώστε να αποφευχθούν τα επεισόδια, ούτε στο γεγονός ότι οι υποστηρικτές του κλεισίματος των δρόμων κυμαίνονταν στα ίδια αθροιστικά επίπεδα του 7%.

Τα παραδείγματα πολλά! Θέλω να μαζέψω τα σκουπίδια που πνίγουν την πανεπιστημιούπολη του ΑΠΘ επειδή εδώ μέσα λειτουργώ και κινδυνεύει η υγεία μου και η πράξη μου αυτή δεν εμποδίζει κάποιο δικαίωμα κάποιου άλλου. Επεμβαίνει ο εργολαβικός υπάλληλος της καθαριότητας που απεργεί ή ο φοιτητής που συμπαραστέκεται στον δίκαιο αγώνα του υπαλλήλου, με προπηλακίζουν και αδειάζουν τις σακούλες με τα σκουπίδια κάτω. Κάποιες άλλες φορές θέλω για τους δικούς μου λόγους να εργαστώ τη στιγμή που οι συνάδελφοι μου απεργούν. Δικός μου λόγος μπορεί να είναι ακόμα και το αναφαίρετο δικαίωμα μου να μην νοιάζομαι για τους άλλους, όπως και αναφαίρετο δικαίωμα των άλλων είναι να με θεωρούν κακόψυχο άνθρωπο και παρτάκια και να με χλευάζουν. Στην Ελλάδα όμως αυτά δεν επιτρέπονται. Και έτσι ο απεργός, ο οποίος έχει προβλήματα με την εργοδοσία, εμποδίζει το δικαίωμα ενός τρίτου, το δικαίωμα μου δηλαδή στην εργασία ακόμα και με σωματική επαφή!

Και η πυξίδα μας χαλασμένη! Δεν δείχνει ούτε αριστερά ούτε δεξιά παρά μόνο προς την μαύρη και ανηφορική κατεύθυνση του αδιέξοδου...



Επειδή το βλέπω να ‘ρχεται, ας απαντήσω προκαταβολικά...
- Είναι δυνατόν ρε συ Δράκε να εξισώνεις τις ενέργειες ανθρώπων οι οποίοι παλεύουν για ζητήματα που καθορίζουν τις ζωές τους με τα νταβατζιλίκια και τους τσαμπουκάδες της Χρυσής Αυγής και των χριστιανορθόδοξων Ταλιμπάν που υπερασπίζονται τους φανταστικούς φίλους τους;

Απάντηση: Πρώτον, αν και είναι εντελώς ηλίθιο να υπερασπίζεσαι τα δικαιώματα των απόντων και των φανταστικών εις βάρος των δικαιωμάτων των παρόντων και ζωντανών, στο δικό τους μυαλό δεν παύει να βρίσκεται ο παντοδύναμος θεός και αυτό τους κάνει να νομίζουν ότι δικαιούνται να εξαιρεθούν από τους νόμους. Και εδώ βρίσκεται και η βάση του νεοελληνικού προβλήματος. Η φράση "Εμείς δεν είμαστε το ίδιο, εμείς είμαστε άλλο..." ισχύει για κάθε ένα από τα επιμέρους εγώ. Δεύτερον αλλά και πολύ πιο σημαντικό, δεν εξισώνω ούτε τα κίνητρα ούτε τα πιθανά δίκαια των αριστερά ορμώμενων με την ωμή και αναίτια σημερινή βία. Το δεύτερο αποτελεί σαφέστατη κλιμάκωση! Απλά η κλίμακα δεν παύει να είναι μια σκάλα, η ύπαρξη της οποίας ορίζεται ακόμα και από ένα μόνο σκαλί. Όταν στην ομαλή ευθεία της λογικής που λέει ότι σεβόμαστε τα δικαιώματα των άλλων, βάζεις αυθαίρετα το πρώτο σκαλί επειδή κρίνεις ότι ο αγώνας σου είναι δίκαιος, η σκάλα δημιουργείται. Αν τώρα κάποιος της προσθέσει άλλα δέκα σκαλιά προκειμένου να φτάσει και να σου κάτσει στο σβέρκο... εεε όσο να ‘ναι, έβαλες κι εσύ το χεράκι σου!


Share: