Δευτέρα 31 Δεκεμβρίου 2012

2013

Με το 2013 προ των πυλών, ας γίνω λιγάκι αιρετικός. Το λοιπόν...

Θα μπορούσα να κάνω μια ευχή για ευτυχία, υγεία, ευδαιμονία, ειρήνη σε όλον τον κόσμο, προσωπικές επιτυχίες κλπ. Δεν θα το κάνω. Οι ευχές έχουν την κακή συνήθεια να μην εισακούγονται αν δεν χωράνε στο "θείο σχέδιο", και δεν παύουν να είναι μεταφυσικές απαιτήσεις προς τρίτους.

Αντιθέτως θα κάνω μία παρότρυνση και αυτό γιατί οι παροτρύνσεις εξαρτώνται αποκλειστικά από τον εαυτό σας. Τούτων λεχθέντων:
Για το 2013 σας παροτρύνω να αγαπάτε τους συναθρώπους σας και να αποζητάτε τη γνώση!
Κάπως έτσι, κάνοντας ευτυχισμένους τους γύρω σας, θα ομορφύνει το περιβάλλον γύρω σας και θα μπορέσει σταδιακά να σας προσφέρει την ευτυχία, την ειρήνη, τις επιτυχίες και τη συμπαράσταση όταν η υγεία θα έχει προβλήματα. Κάπως έτσι θα διαπιστώσετε ότι η λύση στα προβλήματα δεν προέρχεται από τη γκρίνια (απαίτηση προς τους άλλους) αλλά από τη διερεύνηση (αυτενέργεια). Και κάπως έτσι θα εμφανιστεί ως διά μαγείας και το απαραίτητο εκείνο για τις κοινωνίες συστατικό που ονομάζετε κοινωνική συννοχή, το οποίο λείπει τόσο πολύ στις μέρες μας από την Ελλάδα. Καλή Χρονιά!


Share:

Πέμπτη 20 Δεκεμβρίου 2012

Εξολοθρεύοντας την Ανεργία (Win-Win-Win Situations)


Υπάρχουν άραγε στη ζωή win-win καταστάσεις; Λίγες φορές! Και ο λόγος είναι απλός. Συνήθως οι καταστάσεις που παρουσιάζονται ως win-win, είναι στην πραγματικότητα win-win-lose, όπου το lose υπάρχει πάντοτε όταν έχουμε ανεπιτυχή έκβαση. Και μια κλασσική πρακτική είναι να προσπαθούμε να αποκρύψουμε το θιγόμενο κομμάτι προς όφελος δικό μας και των επιχειρημάτων μας.

Τυπικά τέτοια παραδείγματα χρησιμοποιεί η θρησκεία για τη στήριξη της εικόνας του παντοδύναμου:

Σώθηκε ο ασθενής (win), τον έσωσε ο Θεός (win για το θεό, με ολάκερη την επιτυχία δική του)!
Πέθανε ο ασθενής (lose) από ιατρικά λάθη (win για το θεό που δεν έχει μερίδιο στην αποτυχία).
ή...
Σώθηκε το παιδάκι από το τροχαίο (win), το έσωσε ο Θεός (win και πάλι για την επιτυχία)!
Σκοτώθηκε το παιδάκι στο τροχαίο (lose), το θέλησε ο Θεός κοντά του (win για την αγάπη και το μεγαλείο του;;;).

Όσο κι αν ακούγεται περίεργο, η παρούσα ανάρτηση δεν έχει να κάνει με τη θρησκεία, απλά η θρησκεία επιστρατεύτηκε γιατί αποτελεί τον νο 1 χρήστη τέτοιων παραπλανητικών θέσεων όπως τα win-win. Η συγκεκριμένη ανάρτηση έχει εντελώς άλλο σκοπό. Να καταδείξει ένα εμφανές κατά την ταπεινή μου άποψη, όχι απλό win-win αλλά ένα σύνθετο win-win-win όπου όλοι μπορούν να βγουν κερδισμένοι απλά και μόνο καταργώντας τη μαύρη ρουφήχτρα που λέγεται ελληνικό δημόσιο.

Ας αφήσουμε λοιπόν τον παντοδύναμο και ας πάμε στο παντοδύναμο ελληνικό κράτος:

Συμβάλλοντας στην Ανάπτυξη (και όχι μεταφυσικά όπως ο κύριος Σαμαράς)
Με την επίσημη ανεργία στο 24.8%, με τις επιχειρήσεις να κλείνουν η μία μετά την άλλη, μη μπορώντας να αντιμετωπίσουν τα έξοδά τους, και με το κράτος να πέφτει συστηματικά έξω όσον αφορά τα υπολογισμένα του έσοδα, το μέλλον προδιαγράφεται ιδιαίτερα δυσοίωνο και μη αντιμετωπίσιμο για την τριπλέτα κράτος - εργαζόμενος - εργοδότης, σωστά; Λάθος!

Έχω να προτείνω ("ίσα ρε φαντασμένε που θα προτείνεις κιόλας...") στο ελληνικό κράτος τα εξής:
Για τα επόμενα πέντε χρόνια, όποιος εργοδότης προτίθεται να προσλάβει κάποιον εργαζόμενο με μισθό διπλάσιο του επιδόματος ανεργίας, νυν άνεργο που εισπράττει το επίδομα ανεργίας του ΟΑΕΔ, ο εργοδότης αυτός να απαλλάσσεται από την εργοδοτική εισφορά και να επιτρέπεται να απασχολεί τον υπάλληλο του ως ανασφάλιστο!
Ναι, το είπα και ησύχασα. Και ας πάμε στο ψητό τώρα για να δούμε γιατί πρόκειται για μια win-win-win κατάσταση.

Κράτος: Σταματάει να δίνει τα 400 ευρώ επίδομα ανεργίας. [μειώνονται τα έξοδά του κράτους]

Εργαζόμενος: Θα φύγει από τα 400 ευρώ και θα πάει σε τουλάχιστον διπλάσιες εισροές. Και μη διανοηθείτε να ρωτήσετε τον εργαζόμενο τι προτιμάει, ζεστά λεφτά στο χέρι σήμερα ή να ζήσει με τα 400 ευρώ τώρα ευελπιστώντας στην παχυλή σύνταξη και τις παροχές που μπορεί να προσδοκά μελλοντικά από το κράτος, γιατί ενδέχεται να πάθει κήλη από τα γέλια και να χρειαστεί να απολαύσει πρόωρα τις δωρεάν δημόσιες υπηρεσίες υγείας στην Ελλάδα. [αυξάνονται τα έσοδά του εργαζόμενου]

Εργοδότης: Θα μπορεί να προσλάβει με χαμηλότερο κόστος εργαζόμενους, αφού με την τωρινή ασφάλιση και την εργοδοτική εισφορά το κόστος ενός εργαζόμενου είναι σχεδόν διπλάσιο από τα λεφτά που παίρνει ο εργαζόμενος στο χέρι. Για να δείτε πόσος ακριβώς είναι ο πραγματικός μισθός και πόσο βαθιά στην τσέπη και των δύο, εργαζόμενου και εργοδότη, μπαίνει το κράτος για υποτιθέμενες παροχές, οι οποίες έχουν αναπροσαρμοστεί μονομερώς και με το «έτσι θέλω» τα τελευταία χρόνια από το κράτος, διαβάστε την εξαιρετική ανάλυση στο market-talk.net: Πόσος είναι ο πραγματικός μισθός του μέσου εργαζόμενου. [μειώνονται τα έξοδά του εργοδότη για αγορά υπηρεσίας]

Πως δεν το σκέφτηκα μπαμπάκα;

Και όλα αυτά χωρίς να θιγεί κάποιο έσοδο του κράτους με το οποίο εξυπηρετούνται οι ελέφαντες που χέζουν μέσα στο σαλόνι μας και προσποιούμαστε ότι δεν τους βλέπουμε. Αναφέρομαι φυσικά στους παπάδες, στους πολιτικούς, τους υπάλληλους της Βουλής, στους δικαστικούς και σε άλλα συμπαθή παράσιτα της ελληνικής κοινωνίας.

Ερώτηση 1: Υπάρχει κάποιο οφθαλμοφανές ή έστω κρυφό μέγεθος που χάνεται στον παραπάνω συλλογισμό;

Ερώτηση 2: Μπορεί έστω και ένας από την κυβέρνησή να απαντήσει για ποιον λόγο δεν υιοθετείται μια τέτοια πολιτική; Έστω ο πολύς κύριος Στουρνάρας!

Ερώτηση 3: Μπορεί να μου εξηγήσει η νεοελληνική αριστερά για ποιον λόγο θα διαφωνήσει σε μια τέτοια πρακτική; Γιατί μπορώ να στοιχηματίσω ότι θα διαφωνήσει...

I rest my case.

Και μετά απ’ αυτόν τον ασήμαντο προβληματισμό, ας συνεχίσουμε να απολαμβάνουμε τον εθισμό μας στον μικροέλεγχο των πάντων απ’ το σοφό κράτος!


Share: