Κυριακή 17 Μαρτίου 2013

Λυτεί Ανακήνοσι για τον Κατύδυ

Χμμμ, Μάρτιος του 2013, στη δίνη της κρίσης και την άνοδο του νεοναζισμού και ο ποδοσφαιριστής της ΑΕΚ Κατίδης, σκοράρει ένα λυτρωτικό γκολ για την ομάδα του, και στη συνέχεια πανηγυρίζει ναζιστικά με τον τρόπο που φαίνεται στην παρακάτω εικόνα:



Η Original 21 τον αδειάζει κανονικά (και μπράβο για τα αντανακλαστικά της) και οι εθνικές ομάδες του κλείνουν κατάμουτρα την πόρτα. Και ως συνήθως, στην νεο-Ελλάδα, ξεκινάει μια άνευ προηγουμένου πολωτική διαμάχη σχετικά με το αν και κατά πόσο έπρεπε να τιμωρηθεί ένας νεαρός παίκτης και να περιθωριοποιηθεί από την υποκριτική μας κοινωνία εξαιτίας των πεποιθήσεων του, αν και κατά πόσο γνώριζε τι έκανε, αν και κατά πόσο επιτρέπεται να στερούμε ένα λαμπρό μέλλον από έναν νεαρό αθλητή ο οποίος έκανε ένα λάθος. Και το βασικό ερώτημα είναι:

Θρασύς ή Γιδέμπορας;
Η αλήθεια είναι ότι θα μπορούσαμε να το αναλύσουμε επαρκώς, απλά πρόκειται για μια από αυτές τις περιπτώσεις όπου η λεπίδα του Όκκαμ θα μας δώσει τάχιστα την απάντηση. Οπότε στο ερώτημα, "ήταν θράσος και αναίδεια ή απλή άγνοια ενός ανώριμου πιτσιρικά;", η απάντηση είναι τόσο μα τόσο απλή: Κχμ, κχμ, κχμ...

Στον πούτσο μας! (με μεγάλα, βροντερά και φωναχτά γράμματα)

Δεν μας νοιάζει καθόλου αν αδικήθηκε ή τι θα απογίνει. Ζούμε στον καιρό της αδικίας και τα αποτελέσματά της τα βιώνουμε λίγο πολύ όλοι. Ζούμε επίσης στον καιρό του άρτου! Το τελευταίο πράγμα λοιπόν που θα με απασχολήσει προσωπικά είναι οι τύχες ενός ενήλικου (ή μήπως δεν είναι;) ο οποίος στην παραγωγική μας διαδικασία δεν προσφέρει καθόλου στον άρτο, παρά μόνο στα θεάματα. Και η προσφορά του στα θεάματα δεν είναι τίποτα άλλο από την βάναυση κακοποίηση του ίδιου του θεάματος, είτε με χειρονομίες είτε με το αυτοεξηγούμενο ανέκδοτο που ονομάζεται ελληνικό ποδόσφαιρο! Σε περίπτωση που δεν το καταλάβατε φίλοι αναγνώστες, μου είσαστε επίσης παγερά αδιάφοροι όλοι όσοι συνεχίζετε στην εποχή μας να παρακολουθείτε ποδόσφαιρο στην Ελλάδα, με θέαμα χειρότερο κι από εκκλησιασμό και με δεδομένο τον πρωταθλητή για το παρελθόν, το παρόν και το μέλλον του αθλήματος. Ή μάλλον δεν μου είσαστε αδιάφοροι αλλά σας λυπάμαι ήπια. Τι σημαίνει ήπια; Δεν έχω δάκρυα για σας. Όπως δεν έχω και για τον Κατίδη. Αν αρχίσω να στεναχωριέμαι για κάποιους, προτιμώ να το κάνω γι αυτούς που δεν ξέρουν αν θα τη βγάζουν και για τον επόμενο μήνα. Τόσο απλά.

Κατίδη! Αν το διαβάσεις κι εσύ ποτέ αυτό, κάνε και καμιά φούσκα με τη μύξα σου αλλά μη μου παρεξηγηθείς. Δεν ήξερα τι εννούσα όταν το έγραφα...


Share: