Τετάρτη 12 Ιουνίου 2013

Το Κλείσιμο της ΕΡΤ και Άλλες Ιστορίες Φρίκης


Τι ωραίες εποχές εκείνες που παίζαμε μπάσκετ στο σχολείο! Θυμάστε; Δεν μπορεί, όλοι θα τις θυμάστε. Ο αθλητικός υπερανεπτυγμένος συνομήλικος, ο Δημήτρης, με εξωφρενική δύναμη, τεράστιο άλμα και εκκίνηση Γιουσάιν Μπολτ, μόνιμος πρώτος σκόρερ του γηπέδου. Ο πρόεδρος του δεκαπενταμελούς Αλέξης ο οποίος, για λόγους δημοφιλίας, είχε αποκτήσει ένα αξιοσέβαστο σουτάκι. Ο δύο κεφάλια ψηλότερος συμμαθητής, ο Βρασίδας, ο οποίος ήταν μη αντιμετωπίσιμος κοντά στο καλάθι και στα ριμπάουντ αλλά δεν μπορούσε να βάλει βολή ούτε με αίτηση και προέγκριση. 0 στις 12 ήταν το καλύτερο ρεκόρ που πέτυχε ποτέ! Ο αληταράς χουλιγκάνος με τις σκισμένες μπλούζες και τα πέτσινα, με το ψευδώνυμο Elvis 24, ο οποίος δεν έπαιζε ποτέ αλλά περίμενε υπομονετικά στη γωνία έως ότου να διαλύσει η μπασκετική παρέα και να μπορέσει να την πέσει σε κάποιον για να του ζητήσει ένα κατοστάρικο. Δεν θέλαμε να έχουμε ποτέ παρτίδες μαζί του, αλλά μας υποχρέωνε πολλές φορές να ανοίξουμε παρτίδες με το ζόρι. Και φυσικά ο, με δύο αριστερά χέρια, ατάλαντος γυαλάκιας ο οποίος δεν είχε καμία σχέση με το άθλημα, αλλά συμμετείχε πάντοτε στην ομάδα καθώς χωρίς αυτόν δεν συμπληρώναμε ούτε 7 άτομα. Μια φορά μάλιστα, που η μπάλα κατέληξε κατά λάθος στα χέρια του και την χτυπούσε αρτσούμπαλα κάτω με ύφος κυνηγημένου από τα λιοντάρια σκίουρου, φοβισμένος προσπάθησε να την ξεφορτωθεί την ώρα που τον έσπρωξε ένας αντίπαλος, και η μπάλα κατέληξε στο καλάθι από τα 9 μέτρα μακριά!!! Ααααχχ, όμορφες εποχές. Αλλά ξεφύγαμε από το θέμα μας...

Η 11/06/2013 χαρακτηρίστηκε από πολλούς μαύρη μέρα για την Ελλάδα και τη λειτουργία των δημοκρατικών θεσμών καθώς η μέρα αυτή σημαδεύτηκε από το κλείσιμο της ΕΡΤ με συνοπτικές διαδικασίες. Μαύρη μέρα, χούντα, δικτατορία, "Αποφασίσαμεν και διατάσσομεν", πολλά τέλος πάντων τα χαριτωμένα που ακούστηκαν. Είναι όντως έτσι τα πράγματα; Για να δούμε...

Τι θα μπορούσε να γίνει με την ΕΡΤ;

Η απάντηση είναι μάλλον απλή με τρία πιθανά σκέλη. Η ΕΡΤ θα μπορούσε:
  1. να συνεχίσει να λειτουργεί όπως λειτουργούσε για πολλά χρόνια τώρα.
  2. να εξυγιανθεί ο τρόπος λειτουργίας της.
  3. να κλείσει.
Επιλέχθηκε τελικά το 3. Πριν επεκταθώ στο αν είναι ή όχι σωστό, θα είναι σκόπιμο να κάνω μια αναφορά στα σημεία 1 και 2.

1. Θα θέλαμε να συνεχίσει να λειτουργεί η ΕΡΤ όπως λειτουργούσε;
Υποθέτω πως, με εξαίρεση τους ανθρώπους που εισέπρατταν από την ΕΡΤ σε ετήσια βάση το εισόδημα που έχει βάλει ο μέσος άνθρωπος ως στόχο δεκαετίας ή ζωής, κανένας άλλος δεν επιθυμούσε να συνεχιστεί αυτό το χάλι. Τουλάχιστον όχι δημόσια, αφού υπάρχει μια σημαντικά μεγάλη μερίδα ανθρώπων στην Ελλάδα, οι proud-to-be δεξιοί οι οποίοι πάσχουν από ανίατη φιλοτομαριστική ρουσφετολαγνεία, οι οποίοι βαθιά μέσα τους βλέπουν τα διάφορα κρατικά πόστα ως πιθανές μελλοντικές επιλογές αποκατάστασης της μετριότητάς τους. Για να μην δημιουργηθούν παρεξηγήσεις, φιλοτομαριστική ρουσφετολαγνεία = ΝΔΣΟΚ. Τα social media φανέρωσαν δε αυτήν την πραγματική ή προσποιητή απέχθεια του κόσμου απέναντι στο χρηματοβόρο αυτό τέρας, αφού οι διαφωνούντες προέβησαν σε χρήση κλισέ εκφράσεων του τύπου "πονάει κεφάλι, κόψει κεφάλι" και "δεν ακρωτηριάζεις το χέρι για μια δερματοπάθεια". Άμα θεωρείς λοιπόν ότι πονάει το κεφάλι ή υπάρχει δερματοπάθεια, ευτυχώς αναγνωρίζεις ότι υπάρχει πρόβλημα. Τεράστιοι μισθοί, προερχόμενοι από τον κρατική μπάγκα, την οποία ο λαός γεμίζει με τους φόρους του συνεισφέροντας έτσι στην ρύθμιση των ζωών των εργαζομένων στην ΕΡΤ σε πολύ υψηλά στάνταρ. Θέλει δεν θέλει. Θυμάστε τον Elvis 24; Δεν έχει σημασία αν θέλετε παρτίδες μαζί του γιατί θέλει αυτός!

2. Θα θέλαμε να εξυγιανθεί ο τρόπος λειτουργίας της ΕΡΤ;
Προσωπικά πιστεύω ότι θα ήταν η ενδεδειγμένη λύση. Και δεν νομίζω να βρεθεί κάποιος που θα μπορέσει να αιτιολογήσει μια θέση ενάντια στην έννοια της εξυγίανσης, εκτός από το επίμονο κακό σπυρί που ακούει στο όνομα αποτέλεσμα. Εκ του αποτελέσματος λοιπόν ας αναλογιστούμε το ποσοστό των εξυγιάνσεων που έχουν ανακοινωθεί κατά καιρούς στην Ελλάδα της μεταπολίτευσης και κατέληξαν  σε πραγματική εξυγίανση και όχι σε σπονσαρισμένα πάρτι προσωπικού. Θυμάστε κάποια τέτοια περίπτωση; Εγώ προσωπικά όχι. Μιλάμε για δημόσιες υπηρεσίες και οργανισμούς τους οποίους στελέχωσε το ΝΔΣΟΚ και υπερασπίζεται με πάθος η κρατικιστική αριστερά υποκύπτοντας στα δικά της αντανακλαστικά του Παβλώφ, τα οποία ενεργοποιούνται κάθε φορά που ακούει τη λέξη "Δημόσιο".  Αν αδυνατείτε κι εσείς να σκεφτείτε κάποιο τέτοιο happy end εξυγίανσης, ίσως θα έπρεπε να αναρωτηθείτε για ποιον λόγο θα περιμένατε διαφορετική κατάληξη στο ζήτημα της ΕΡΤ. Για να ξαναγυρίσουμε στα μπασκετικά, θα περιμένατε από τον Βρασίδα να σκοράρει τις δύο κρίσιμες βολές του τελικού, ιδίως αν σας έδιναν τη δυνατότητα να επιλέξετε κάποιον άλλον για να τις εκτελέσει; Σόρυ, αλλά δεν το νομίζω.



3. Θα θέλαμε να κλείσει η ΕΡΤ;
Δια της εις άτοπον απαγωγής, ναι! Τόσο απλά. Το ξέρω ότι ο πρώην εργαζόμενος των 700 ευρώ και νυν των 500 παρά κάτι έχει καταντήσει πλέον να θεωρείται το αναλώσιμο στις καθημερινές προστριβές που γέννησε η κρίση, και το δράμα του δεν μας συγκινεί αν δεν βγει στα τηλεσκουπίδια να κλαφτεί επειδή τον άφησε η γυναίκα του, δεν βγαίνει το δάνειό του και δεν του μιλάνε τα παιδιά του, αλλά εγώ προσωπικά αδυνατώ να κλάψω και για την κρατική Παναγιωταρέα που δεν θα μπορεί να εισπράττει πλέον 3 κρατικούς μισθούς, την ίδια ώρα που απαγορεύεται βάσει νόμου στον κρατικό καθηγητάκο να κάνει και ιδιαίτερα απλώς για να συμπληρώσει τα προς το ζην. Είμαι ανάλγητος, το ξέρω.

Η αλήθεια είναι ότι οι κρατικές δαπάνες χρειάζονται σημαντικό περιορισμό, όχι άμεσα, όχι χτες, αλλά την προηγούμενη πενταετία! Και ο περιορισμός αυτός θα έπρεπε να ξεκινήσει από αυτά που δεν χρειαζόμαστε, αφήνοντας κατά το δυνατόν άθικτα τα κοινής ωφέλειας. Ποια είναι αυτά που δεν χρειαζόμαστε; Επιστροφή στα ανθρώπινα δικαιώματα:

(από την Βικιπαίδια) Τα ανθρώπινα δικαιώματα είναι "βασικά δικαιώματα και θεμελιώδεις ελευθερίες που δικαιούνται όλοι οι άνθρωποι", τα οποία περιλαμβάνουν αστικά και πολιτικά δικαιώματα όπως το δικαίωμα στη ζωή και την ελευθερία, την ελευθερία σκέψης και έκφρασης, καθώς και την ισότητα ενώπιον του νόμου. Στα ανθρώπινα δικαιώματα περιλαμβάνονται, επίσης, κοινωνικά, πολιτιστικά και οικονομικά δικαιώματα, όπως το δικαίωμα της συμμετοχής στον πολιτισμό, το δικαίωμα στην τροφή, την ιατρική περίθαλψη, το δικαίωμα στην εργασία, την εκπαίδευση και το δικαίωμα στην παροχή στέγης.
Μια γρήγορη ματιά θα σας πείσει ότι, ανεξαρτήτως ιδεολογίας, δεν θα μπορούσε να υπάρχει καθολικό δικαίωμα σε κάτι από τα παραπάνω, αν δεν στηρίζονταν κρατικά υπηρεσίες όπως η υγεία, η παιδεία, η ασφάλεια και η δικαιοσύνη. Μιλάμε φυσικά για κρατικές υπηρεσίες και όχι για προϊόντα. Καλό θα ήταν να υπάρχει επίσης τροφή και στέγη για όλους, αλλά η συγκεκριμένη ανάρτηση δεν πραγματεύεται την παραγωγή αλλά τις κρατικές υπηρεσίες. Ακόμα κι αν φύγουμε όμως από τους ορισμούς, δοκιμάστε να φανταστείτε τη ζωή σας χωρίς υπηρεσίες υγείας. Δοκιμάστε να φανταστείτε τη ζωή σας και των συμπολιτών σας χωρίς πρόσβαση στη μόρφωση. Δοκιμάστε να φανταστείτε μια ζωή στην οποία το περπάτημα στο δρόμο δεν θα είναι ασφαλές. Ως γνωστόν ήδη κάποιες περιοχές δοκιμάζονται σοβαρά από την έλλειψη ασφάλειας και οι κάτοικοι τους δηλώνουν απελπισμένοι. Δοκιμάστε να ζήσετε σε ένα σύγχρονο Φαρ Ουέστ όπου δεν θα υπάρχει δικαιοσύνη παρά μόνο ο νόμος του ισχυρού. Θα διαπιστώσετε ότι το προσδοκώμενο αποτέλεσμα θα σας τρομάξει! Ωραίαααα... Δοκιμάστε τώρα να φανταστείτε τη ζωή σας χωρίς ΕΡΤ. Ασχολίαστο!


Ή μάλλον αξίζει ένα τελευταίο σχόλιο. Τι ακριβώς έχουν στο μυαλό τους οι γιατροί, οι καθηγητές και τα σώματα ασφαλείας και η αριστερά όταν συνασπίζονται κάτω από την ταμπέλα του δημοσίου υπαλλήλου μαζί με τα διορισμένα ρουσφετόσκυλα; Μάλλον τίποτα. Και τέλος πάντων αν δεν θέλουν να σκεφτούν, γιατί τουλάχιστον δεν αναγνωρίζουν το πρότυπο με το οποίο δουλεύει το δημόσιο; Χρειάζεσαι μακροχρόνιες σπουδές ή σημαντική εκπαίδευση γιατρέ, καθηγητή και αστυνόμε; Θα αμείβεσαι χαμηλά εκτός βέβαια από τους δικαστικούς που έχουν μαζί μαχαίρι και καρπούζι. Δεν χρειάζεσαι σπουδές; Αυτό σημαίνει ότι μπορώ να διορίσω τον ξάδερφο, τον μπατζανάκη μου και τη βυζαρού γκόμενά μου σε δήμους, ΔΕΚΟ, εφορίες, τελωνεία, κρατική τηλεόραση... ααα, και στη Βουλή. Χαα, θα τους δίνω και υψηλούς μισθούς!

Αυτήν την ΕΡΤ λοιπόν έμελε να την γκρεμίσει ο Σαμαράς! Το πιστεύετε; Εγώ προσωπικά όχι. Θυμίζω ότι μιλάμε για έναν τύπο ο οποίος έβρισε το μνημόνιο, υπέγραψε τελικά το μνημόνιο, κατήγγειλε τη φορολογία και τα εκάστοτε νέα μέτρα, αύξησε ως πρωθυπουργός τη φορολογία και πήρε νέα μέτρα, και γενικά συνέχισε από εκεί που σταμάτησαν οι προκάτοχοι του. Δεν απέλυσε, δεν ιδιωτικοποίησε, προφύλαξε την εκκλησία και μας ζάλισε τα αρχ* (έλα τώρα, δεν είναι σωστό) προσευχόμενος για ανάπτυξη! Ταυτόχρονα έδειξε υπερβάλλοντα ζήλο στην καταστολή δημοσίων ειρηνικών εκδηλώσεων την ίδια ώρα που ανέχτηκε τη Χρυσή Αυγή. Ο τύπος είναι ανίκανος και ηγείται μια γελοίας τρικομματικής κυβέρνησης η οποία δεν είναι τίποτα άλλο από ένας περιοδεύων θίασος γιαλαντζή διαφωνιών. Κι όμως να που στα χέρια του κλείνει η ΕΡΤ. Μήπως κάποιος (και πολύ καλώς) τον έσπρωξε; Χμμμ, ξέχασα να σας πω για τον αρτσούμπαλο και ατάλαντο γυαλάκια με το κατά λάθος τρίποντο απ’ τα 9 μέτρα. Τον έλεγαν Αντώνη!

Εντάξει, έκλεισε η ΕΡΤ, αλλά ο συμβολισμός...

Χαχαχαχαχα, ο συμβολισμός συγκαταλέγεται στις αγαπημένες λέξεις του νεοέλληνα μαζί με την πίστη, τον πατριωτισμό και το φιλότιμο. Οτιδήποτε αφηρημένο και μη μετρήσιμο είναι αγαπητό στον νεοέλληνα αφού μπορεί να ισχυριστεί οτιδήποτε χωρίς να μπορούν να τον διαψεύσουν οι αριθμοί οι οποίοι "δεν μπορούν να αποτυπώσουν την αλήθεια". Αδέρφια του συμβολισμού, σας έχω ένα δύσκολο. Αν καίγεστε τόσο πολύ για τον συμβολισμό της ΕΡΤ των εκατομμυρίων, που ήταν η αντίστοιχη κάψα σας για τον συμβολισμό του δωρεάν ασύλου στα πανεπιστήμια; Μάλλον πουθενά! Όχι βέβαια ότι δεν υπήρξαν και δεν υπάρχουν άνθρωποι, ιδίως της αριστεράς, που να κράτησαν την ίδια συνεπή στάση στις δύο περιπτώσεις, αλλά η ΕΡΤ συγκέντρωσε σαφέστατα περισσότερους υποστηρικτές. Ο λόγος δεν είναι άλλος από το όνειρο του φιλοτομαριστή ρουσφετολάγνου ΝΔΣΟΚου; Στην ΕΡΤ μπορείς να διοριστείς και να βγάλεις φράγκα, στο άσυλο όμως όχι.

Ναι, αλλά το κλείσιμο έγινε με πράξη νομοθετικού περιεχομένου.

Αλήθεια; Σχεδόν όλες οι αποφάσεις της τρικομματικής παρωδίας λαμβάνονται με πράξεις νομοθετικού περιεχομένου. Αν ο κόσμος αντιτίθεται τελικά, όχι στο κλείσιμο της ΕΡΤ αλλά στον τρόπο με τον οποίον έγινε, τότε θα είναι το μοναδικό επιχείρημα στο οποίο θα συμφωνήσω. Αυτό όμως είναι ένα δεύτερο πρόβλημα που πρέπει να λύσουμε και λύνεται στις εκλογές. Στις ίδιες εκλογές όπου πολλοί συμπατριώτες μας απέχουν πηγαίνοντας για μπάνιο και άλλοι τόσοι ψηφίζουν φουσκωτούς αμόρφωτους μπράβους ως απάντηση (;;;) στα κοινωνικά και οικονομικά προβλήματα!

Ναι, αλλά το κλείσιμο της ΕΡΤ συνιστά φίμωση!

Φίμωση; Δυνατή λέξη. Στην περίπτωση δε που κλείνει μια κρατική τηλεόραση, καταφύγιο ημετέρων και φερέφωνο της εκάστοτε κυβέρνησης, από την ίδια την εκάστοτε κυβέρνηση, νομίζω ότι μπορούμε να εισάγουμε μία καινούρια λέξη για να περιγράψουμε αυτήν τη διαδικασία. Αυτοφίμωση!!! Πειστικό, δεν μπορώ να πω... Επόμενο επίτευγμα; Η αυτόεγχείριση εγκεφάλου!

Ναι, αλλά με ποια τηλεόραση μένουμε τώρα; Της Τατιάνας, του δελτίου του Star και του Τράγκα;

Η αλήθεια είναι ότι η κρατική τηλεόραση είναι πολύ πιο ποιοτική από την ιδιωτική. Ωραία, το παραδέχτηκα. Πάμε παρακάτω τώρα. Εεε και; Το ποιοτικό εκ φύσεως απευθύνεται πάντοτε σε λιγότερους και δεν χρειάζονται αναγκαστικά νούμερα για να το επιβεβαιώσουν αυτό. Ο πολύς ο κόσμος δεν γουστάρει το ποιοτικό. Του αρέσει η Τατιάνα, παρακολουθούσε αποσβολωμένος τις ψυχολογικές αναλύσεις του ψυχικά ανισόρροπου Ανδρέα Μικρούτσικου, παρακολουθούσε τα Παρατράγουδα, τον Ταμπάκη και το Big Brother. Και φυσικά, το συγκεκριμένο φαινόμενο δεν αφορά μονάχα την τηλεόραση αλλά και πολλά άλλα θεάματα. Δε χρειάζεται ιδιαίτερη ευφυΐα για να αντιληφθεί κανείς ότι ο Αντίχριστος του Φον Τρίερ μπορεί να είναι αριστούργημα αλλά να παίζεται σε μία αίθουσα της Θεσσαλονίκης (εκεί εδράζει ο Δράκος του Schrodinger) την ίδια στιγμή που το The Fast And The Furious 8 θα παίζεται αντίστοιχα σε 10 αίθουσες. Θα φαινόταν ποτέ λογικό να πλήρωνε ο θεατής της 2ης ταινίας το εισιτήριό του μαζί με μία εισφορά υπέρ των ποιοτικών ταινιών; Θα φαινόταν ποτέ λογικό να πληρώνει υπέρ των ποιοτικών ταινιών κάποιος ο οποίος δεν πηγαίνει ποτέ του στο σινεμά; Για ποιον λόγο λοιπόν έχει γίνει αποδεκτό το να πληρώνει ο τηλεορασάκιας των τηλεσκουπιδιών αλλά και αυτός που δεν έχει τηλεόραση στο σπίτι του υπέρ της κρατικής τηλεόρασης; Ακούγεται σαν σόφισμα; Που να δείτε το αντίστοιχο του Βαξεβάνη!

Ο Κώστα Βαξεβάνης λοιπόν από την άλλη ισχυρίστηκε ότι η ενημέρωση στην ΕΡΤ δεν (μπορεί να) είναι απλώς ποιοτική αλλά και καθηλώνει τον κόσμο στους δέκτες του:
Η ΕΡΤ έχει μόλις μερικές ώρες στον αέρα χωρίς κυβερνητική παρέμβαση, και μετατράπηκε σε ένα ελεύθερο κανάλι που συνεπαίρνει τον κόσμο. Με την προσπάθεια να την κλείσουν, έδειξαν πώς μπορεί να είναι η ΕΡΤ και πώς θέλει ο κόσμος να είναι. Ακύρωσαν όλη την επιχειρηματολογία τους.
Φίλε μου Κώστα, δύο πραγματάκια. 1ον δεν συνεπαίρνει τον κόσμο η ΕΡΤ αλλά οι εξελίξεις! 2ον η εικόνα που παρουσίασε η ΕΡΤ χωρίς κρατική παρέμβαση, δεν ήταν η εικόνα του πως μπορεί να είναι η ΕΡΤ αλλά η εικόνα του πως μπορεί να είναι ο οποιοσδήποτε μόλις εξέλθει από τον μανδύα της κρατικής προστασίας και εκτεθεί στην αξιολόγηση του κόσμου και τους αδυσώπητους κανόνες της προσφοράς και της ζήτησης. Προσφέρει αφειδώς για να τον ζητήσουν! Σόρυ που θα στο χαλάσω αυτήν τη φορά.

Το χτεσινό ήταν πραξικόπημα. Ζούμε σε μια Δικτατορία.

Έχω την αμυδρή εντύπωση ότι αν ζούσαμε σε μια δικτατορία, και έγραφα όλα αυτά που έγραψα για τον Σαμαρά, θα βρισκόμουν ήδη σε κάποιο ξερονήσι και θα κατουρούσα αίμα απ’ τα χτυπήματα! Η αλήθεια είναι λοιπόν ότι τέτοιοι πομπώδεις χαρακτηρισμοί μπορεί να προσδίδουν στα λεγόμενά μας έναν πιο δραματικό τόνο, αλλά στην πραγματικότητα ζούμε παγιδευμένοι, ως λαός, σε κάτι πιο ήπιο μεν, καθόλου ευχάριστο δε.

Βρισκόμαστε στη δίνη που παράγεται στη συμβολή αντιμαχόμενων ρευμάτων. Φιλοτομαρισμός, αναξιοκρατία και κοινωνική χυδαιότητα του ΝΔΣΟΚ κόντρα στον ανορθολογισμό, το δογματισμό και την λατρεία της ασυδοσίας από την πλευρά της αριστεράς. Και για γαρνιτούρα; Ο ρατσισμός και ο τραμπουκισμός των ακροδεξιών. Αποτέλεσμα; Ακριβοί στα πίτουρα και φτηνοί στο αλεύρι. Χαράτσια, αυξήσεις στα τιμολόγια της ΔΕΗ, επιδόματα αλληλεγγύης, τέλη επιτηδεύματος, φόροι και κόντρα φόροι και αυξανόμενες εισφορές σε πολλές χιλιάδες απολυμένους; Απλή Δυσφορία. 2500 πιθανοί απολυμένοι από την αχρείαστη κρατική ραδιοφωνία και τηλεόραση; Σεισμός. Αυτό είναι πραξικόπημα!

Και επειδή όλοι έχουν δικαίωμα στο διπλό όνειρο...

10000 παπάδες (οι κατ’ εξοχήν άνευ αντικειμένου δημόσιοι υπάλληλοι) εκτός κρατικής μισθοδοσίας;;; Γκρεμίζεται η κυβέρνηση Σαμαρά.


Share:

Δευτέρα 10 Ιουνίου 2013

Οι Τόνοι του Γκρι στο Πολύχρωμο Athens Gay Pride 2013

Ήρθε η ώρα να ακροβατήσουμε λιγάκι πάνω σε τεντωμένο σκοινί. Δεν πειράζει, ας ακροβατήσουμε κι ας το διασκεδάσουμε.

Πρόταση 1: Το Gay Pride είναι κιτς, ακαλαίσθητο και απαράδεκτο!

Πρότασή 2: Όποιος καταφέρεται εναντίον του Gay Pride είναι φασίστας και ομοφοβικός!

Ορίστε, τα είπα και ξαλάφρωσα και νομίζω ότι έπιασα τους ψηφοφόρους και των δύο πλευρών. Πόσο θα μπορούσε άλλωστε να αναλύσει κάποιος περισσότερο αυτό το θέμα. Είναι άσπρο ή είναι μαύρο. Είσαι μαζί μας ή είσαι εναντίον μας. Ποιος να κάθεται να σκέφτεται τώρα και μάλιστα μέσα στη ζέστη του Ιούνη!

Well, the truth is...

Ο νεοέλληνας δυστυχώς αγαπάει την πόλωση. Αγαπάει το άσπρο και το μαύρο. Απεχθάνεται τη σκέψη και απεχθάνεται και το ζύγι που δεν έχει τον Χοντρό απέναντι στον Λιγνό. Και αυτό αποτυπώθηκε πλήρως και στη γενικότερη αρθρογραφία που εξέθεσε ποικίλες απόψεις περί του Gay Pride 2013 στην Αθήνα. Από το φιλικά κείμενο απέναντι στην εκδήλωση "Athens Gay Pride 2013" μέχρι το υστερικό και σε πολλά σημεία χυδαίο "Γράμμα στο γκέι φίλο μου", το θέμα εξαντλείται αποκλειστικά στην αξιολόγηση μιας παραμέτρου. Μου αρέσει κάτι ή δεν μου αρέσει; Συμβαδίζει με τις ιδέες μου ή όχι;

Η αλήθεια λοιπόν είναι ότι το τι μας αρέσει και τι δεν μας αρέσει είναι το τελευταίο πράγμα το οποίο ενδιαφέρει σε τέτοιες περιπτώσεις. Και ο λόγος είναι εξαιρετικά απλός. Ζούμε σε μια καπιταλιστική κοινωνία. Ώπα μεγάλε, μήπως ξεφεύγεις; Μπαα, δε νομίζω! Ο καπιταλισμός, με όλα τα κακά του και τα καλά του επικράτησε σε τεράστιο ποσοστό παγκοσμίως ακριβώς επειδή αποφάσισε να συμπεριλάβει στις παραμέτρους, που καθορίζουν την καθημερινή μας διάδραση, και τις επιθυμίες. Ανθεκτικότερο, νοστιμότερο, ομορφότερη και ικανότερος. Έννοιες ικανές να πυροδοτήσουν την επιθυμία μας, ακόμα και αν αναφέρονται σε πράγματα πέρα από τις ανάγκες μας. Η επιθυμία λοιπόν στην κοινωνία που ζούμε είναι σεβαστή, με την προϋπόθεση ότι δεν καταπιέζει τις επιθυμίες κάποιου άλλου. Απαντώ ήδη την επόμενη ερώτηση του βιαστικού: Και στην περίπτωση που έχουμε αντιμαχόμενες επιθυμίες; Ποια επιθυμία γίνεται αποδεκτή; Εδώ φίλε αναγνώστη απλά θα κάνεις χρήση του βασικού εργαλείου που ρυθμίζει την αρμονική μας συμβίωση και λέγεται ανθρώπινα δικαιώματα. Και για να υπενθυμίσουμε τον ορισμό:

Ανθρώπινα Δικαιώματα: Τα ανθρώπινα δικαιώματα και οι θεμελιώδεις ελευθερίες μας επιτρέπουν να αναπτύξουμε πλήρως και να χρησιμοποιήσουμε τις ανθρώπινες αρετές μας, τη νοημοσύνη μας, τα ταλέντα μας και τη συνείδησή μας και να ικανοποιήσουμε τις πνευματικές και άλλες ανάγκες μας.

Ο ορισμός είναι καταλυτικός και δεν αφήνει περιθώρια για διαμάχες. Επιθυμείς κάτι; Φρόντισε απλώς να μην καταπατάς κάτι από τα παραπάνω για τον συνάνθρωπό σου.

Ζωγραφίζοντας Τους Τόνους του Γκρι

Δεν μου αρέσει η γενικότερη αισθητική του Gay Pride. Δεν βρίσκω τίποτα το ωραίο στο να βλέπω δύο μουσάτους να δίνουν γλωσσόφιλα στη μέση του δρόμου καθώς και σε έξαλλες εκδηλώσεις με πολύχρωμα φτερά και πούπουλα.

Μήπως αυτό με κάνει φασίστα; Κάθε άλλο. Απλώς δεν μου αρέσει. Με τον ίδιο ακριβώς τρόπο που δεν μου αρέσουν τα κουκιά, ο Λαζόπουλος, οι κροκόδειλοι και το Curling. Μπορεί να έχουμε πλέον διασύρει επαρκώς τη λέξη "φασισμός" ώστε να χρησιμοποιείται για οτιδήποτε δεν μας αρέσει, αλλά η αλήθεια είναι ότι ο φασισμός σύμφωνα με τα λεξικά είναι κάτι άλλο.

Από το λεξικό του Τριανταφυλίδη:

φασισμός: (δεν μεταφέρω τους υποορισμούς που αναφέρονται σε πολιτικά συστήματα) 3. χαρακτηρισμός αυταρχικής ενέργειας, πράξης ή καταπιεστικής, δεσποτικής συμπεριφοράς.

Είμαι αυταρχικός επειδή δεν εμπίπτει το Gay Pride στα γούστα μου; Μήπως είμαι καταπιεστικός; Καθόλου. Είναι απλώς τα δικά μου γούστα. Στην ίδια ακριβώς λογική δεν αισθάνομαι καθόλου φασίστας όταν μου τραβάει το βλέμμα ένα γυναικείο σώμα στα πρότυπα της Μόνικα Μπελούτσι, την ίδια στιγμή που μου το απωθεί ένα αντίστοιχο γυναικείο σώμα στα πρότυπα υπέρβαρης μέγαιρας με το τσιγάρο στο ένα χέρι και τον πλάστη στο άλλο. Να με συγχωρά η αφεντιά σας αλλά το θέμα είναι μη ελεγχόμενο και καθαρά γονιδιακό. Είναι μια έλξη και μια αποστροφή αντίστοιχα που απλά εμφανίζεται αυθόρμητα και δεν υφίσταται κανένας φασισμός - ρατσισμός.

Μήπως είμαι ομοφοβικός; Εεε καλά τώρα. Οι ομοφυλόφιλοι, έχοντας υποστεί στο πρόσφατο παρελθόν τις συνέπειες της κοινωνικής καταπίεσης μιας κοινωνίας γενικότερα φοβικής απέναντι στο διαφορετικό, έχουν πλέον τόσο πολύ απορροφηθεί στην άμυνά τους ώστε με το ένα χέρι τους να κρατάνε την ασπίδα τους και με το άλλο τα αυτοκόλλητα "είμαι ομοφοβικός, παρκάρω όπου γουστάρω" τα οποία κολλάνε ευχαρίστως στο μέτωπο οποιουδήποτε παρκάρει στην απέναντι άποψη από τη δική τους. Από την άλλη βέβαια, η ταμπέλα του ομοφοβικού τείνει πλέον να διαμορφώνει όλο εκείνο το κοινωνικό πλαίσιο μέσα στο οποίο η διαφωνία με οποιονδήποτε gay, εξετάζεται πάντοτε μέσα από το σεξουαλικό πρίσμα και  ενσωματώνει την αποδοκιμασία απέναντι στον διαφωνούντα. Και αυτό καλοί μου gay φίλοι είναι η αρχή του φασισμού, από τον οποίον εσείς ειδικά έχετε υποφέρει τα μύρια όσα! Μην τον προάγετε ιδίως τώρα που οι εποχές αλλάζουν.

Και τι σημαίνουν τελικά αυτές μου οι απόψεις για το Gay Pride; Η απάντηση πιθανώς να με παρουσιάσει ως διχασμένη προσωπικότητα αλλά οι απόψεις μου αυτές δεν σημαίνουν απολύτως τίποτα και είναι απλώς προσωπικές απόψεις σχετικά με την αισθητική του πράγματος που εκφράζει εμένα. Από κει και πέρα, ο τρόπος έκφρασης του καθενός και η συμμετοχή του σε διάφορες δημόσιες εκδηλώσεις, είναι καθαρά προσωπικές του υποθέσεις. Δεν μου αρέσει η αισθητική του Gay Pride; Μπορώ πολύ απλά να μην πηγαίνω στο Gay Pride! Και εκεί τελειώνουν όλα. Δεν με υποχρέωσε ποτέ και κανένας να συμμετέχω.

Φυσικά η κοινωνία μας είναι γεμάτη από άτομα που δεν αρκούνται στη μη συμμετοχή, αλλά βγαίνουν εκτός εαυτού με τέτοιου είδους εκδηλώσεις που, με κάποιον απροσδιόριστο τρόπο, προσβάλουν την αισθητική τους και τα ήθη τους. Τα άτομα αυτά είναι συνήθως τα ίδια τα οποία, εν έτει 2013, θα ακολουθήσουν με κατάνυξη μερικούς μαυροφορεμένους φουστανοφόρους και γενειοφόρους κοιλαράδες οι οποίοι συχνά πυκνά περιφέρουν δημόσια στους δρόμους θαυματουργές εικόνες και κόκκαλα νεκρών αγίων, επαναλαμβάνω, κόκκαλα νεκρών αγίων, και ενίοτε μας καλούν να μυρίσουμε και το ληγμένο κουνάβι που αναδίδει το λείψανο του Βησσαρίωνα. Είπαμε, η αισθητική πάνω απ’ όλα!

Αλλαγή κατεύθυνσης με ένα σχόλιο για την ονομασία! Gay pride; PRIDE;;; Η ονομασία είναι τουλάχιστον αστεία, αν και όχι για τους λόγους που φαντάζονται οι βαρβάτοι κανίβαλοι τύπου Φαήλου Κρανιδιώτη. Δώστε βάση λοιπόν, επειδή το σενάριο κατά πάσα πιθανότητα εξελίχθηκε ως εξής: Πριν από μερικά χρόνια, ο μπαμπάς και η μαμά κάποιου, ήπιαν κόκκινο κρασί δίπλα στο τζάκι ή λευκό παγωμένο στις διακοπές τους σε κάποιο νησί, κοιτάχτηκαν στα μάτια με πάθος, φιλήθηκαν, κυλίστηκαν για μερικές ώρες πάνω στα σεντόνια και ο καρπός της αγάπης τους σήμερα είναι ένας ενήλικος άνθρωπος με δικαιώματα, υποχρεώσεις, προτιμήσεις αλλά και τον δικό του ξεχωριστό και μοναδικό χαρακτήρα. Η περηφάνια όμως σαν έννοια, και όταν δεν χρησιμοποιείται αρνητικά (π.χ. υπερόπτης, αλλαζονικός κλπ.), είναι συνυφασμένη με κάποιο επίτευγμα. Εεε λοιπόν, επίτευγμα δεν είναι οι σεξουαλικές προτιμήσεις οι οποίες ανήκουν στη φύση μας όπως επίτευγμα δεν μπορεί να είναι ποτέ ο τόπος της γέννησης μας. Γεννήθηκα Έλληνας! Γεννήθηκα Gay. Εεε και; Ποια ακριβώς ήταν η συμβολή σου σε αυτό; Καμία! Περήφανος θα έχει το δικαίωμα να αισθάνεται ο γονιός σου (κρατήστε το για τη συνέχεια), αν σήμερα συμπεριφέρεσαι σαν άνθρωπος και δεν καπνίζεις μέσα στα μούτρα του άλλου, δε διπλοπαρκάρεις, δεν οδηγείς μεθυσμένος, δεν είσαι τεμπέλης και παράσιτο στην κοινωνία, είσαι ευγενικός, αγαπάς και προάγεις τη μόρφωση και λειτουργείς γενικότερα  χρήσιμα μέσα στην κοινωνία.

Αγνοώντας λοιπόν την ονομασία και στεκόμενοι αποκλειστικά στην ουσία του πράγματος, χρειάζεται ένα Gay Pride; Έχει νόημα να μπορεί ο καθένας να εκδηλώνεται δημόσια καταλαμβάνοντας δρόμους, πεζοδρόμια, περιοχές ολόκληρες απλά και μόνο επειδή έτσι προτίθεται να εκφραστεί; Χμμμ, σε μια ιδεατή κοινωνία όπου τα ανθρώπινα δικαιώματα θα εφαρμόζονταν ως πρότυπα και δεν θα επιβάλλονταν ως κανόνες, εκεί όντως θα  αποτελούσε παραφωνία το Gay Pride αλλά και δεν θα είχε παραστεί ποτέ ως ανάγκη. Στη σημερινή όμως πραγματικότητα όπου οι ποδοσφαιρικές ομάδες κλείνουν τους δρόμους για να αποφύγουν τον υποβιβασμό, το ΠΑΜΕ κλείνει δρόμους και λιμάνια απαγορεύοντας το δικαίωμα στη μη απεργία και η Χρυσή Αυγή σουλατσάρει στις λαϊκές αγορές ρίχνοντας πάγκους μεταναστών τρομοκρατώντας τον κόσμο, μια ειρηνική εκδήλωση από ανθρώπους που χαμογελάνε και διασκεδάζουν διεκδικώντας την αναγνώρισή τους και την αποδοχή κάποιων αυτονόητων, για τους πολλούς, δικαιωμάτων τους, καλώς να ορίσει!

Και ποια ακριβώς είναι αυτά τα αυτονόητα δικαιώματα τα οποία διεκδικούν οι ομοφυλόφιλοι; Ο γάμος για αρχή. Σε μια σύγχρονη κοινωνία δεν νοείται να μην μπορεί να ζήσει ο καθένας τη ζωή του , με τον ερωτικό σύντροφο της απόλυτης επιλογής του, απολαμβάνοντας το προνόμιο της ιδιωτικής ζωής αλλά και μια σειρά από νομικά δικαιώματα τα οποία χορηγούνται στους πολίτες με το γάμο. Φυσικά με τη λέξη γάμο εννοώ τον πολιτικό γάμο και όχι το μυστήριο εκείνο κατά το οποίο ο θεός απαγόρευσε τους χωρισμούς και ο πιστός άνθρωπος χωρίζει αβέρτα. Σίγουρα μυστήριο. Αλλά αυτός, αυτή και τα μυστήρια απλά δεν μας αφορούν.

Και αν ο γάμος είναι η αρχή, το επόμενο αυτονόητο δικαίωμα είναι το δικαίωμα στην προσφορά. Ναι, καλά το ακούσατε. Π Ρ Ο Σ Φ Ο Ρ Α ! Γιατί τι άλλο είναι η υιοθεσία αν όχι προσφορά αγάπης αλλά και εφοδίων σε παιδάκια χωρίς γονείς;
  • Την ίδια ώρα που τα διάφορα παιδικά χωριά και οι σύλλογοι πασχίζουν να φιλοξενήσουν παιδάκια ορφανά και παρατημένα, χωρίς επαρκείς πόρους και ελπίζοντας στην αφιλοκερδή βοήθεια του κόσμου...
  • Την ώρα που στη σημερινή Ελλάδα υπάρχουν οικογένειες που αδυνατούν να εξασφαλίσουν τα απαραίτητα εφόδια ακόμα και για τα δικά τους παιδιά...
  • Την ώρα που υπάρχουν ζευγάρια που αδυνατούν να πιάσουν παιδί και απευθύνονται σε γέροντες και πνευματικούς για συμβουλές, αντί να υιοθετήσουν...
Η κοινωνία μας επιμένει να αντιδρά τόσο στενόμυαλα και να στερεί από κάποιους πιθανούς ανάδοχους γονείς, οι οποίοι ούτως ή άλλως θα εξεταστούν εξονυχιστικά από ειδικούς ως προς την καταλληλότητά τους, τη δυνατότητα να αισθανθούν περήφανοι επειδή θα αναθρέψουν αύριο – μεθαύριο σωστούς πολίτες. Ακόμα χειρότερα, η κοινωνία μας στερεί από τα παιδάκια το δικαίωμα σε μια ζωή που θα τους επιτρέψει να αναπτύξουν πλήρως και να χρησιμοποιήσουν τις ανθρώπινες αρετές τους, τη νοημοσύνη τους, τα ταλέντα τους και τη συνείδησή τους και να ικανοποιήσουνε τις πνευματικές και άλλες ανάγκες τους.

Ανθρώπινα Δικαιώματα! Σας θυμίζουν κάτι; Ας αρχίσουμε επιτέλους να τα σεβόμαστε αφού προηγουμένως συνειδητοποιήσουμε κάτι σημαντικό. Οι απόψεις και οι ιδέες δεν έχουν δικαιώματα. Οι άνθρωποι έχουν δικαιώματα.



Share:

Τρίτη 4 Ιουνίου 2013

Γλείφοντας τον Ανανία (AKA Kissing Hank's Ass)

Το Kissing Hank's Ass είναι ένα παλιό πλην όμως εκπληκτικό ανοσιούργημα το οποίο εκθέτει μέσα από έναν ευρηματικότατο διάλογο ολόκληρον τον παραλογισμό της Χριστιανική Θρησκείας.

Το 2008 είχε μεταφραστεί από τον Π, στο εξαιρετικό ιστολόγιο Gravity And The Wind, με τον τίτλο Μια Παραβολή.

Πλέον μπορείτε να το απολαύσετε και σε σκετσάκι χάρις στα απολαυστικά Αδογμάτιστα Κωλόπαιδα. Χωρίς λοιπόν περαιτέρω εισαγωγή...




Share: