Παρασκευή 10 Νοεμβρίου 2017

Όταν ο ΚουφοΣύριζα Γλεντάει το Σύστημα

48ωρη άδεια στον καταδικασμένο σε 11 φορές ισόβια Δημήτρη Κουφοντίνα. Άλλωστε 11 φορές ισόβια είναι σίγουρα πολύς καιρός. Και ένας νομικός πολιτισμός ο οποίος είναι προσανατολισμένος στον σωφρονισμό των κρατουμένων, δεν θα μπορούσε παρά να επιδιώκει να δώσει ανάσες σε έναν άνθρωπο ο οποίος καλείται να περάσει την υπόλοιπή του ζωή στερούμενος το ύψιστο αγαθό της ελευθερίας. Έτσι;

Εχμμ… Όχι ακριβώς!



Καλώς.
Δεν χρειάζεται καν να μπούμε στη διαδικασία να αναλύσουμε το νομικό κομμάτι όλοι εμείς που δεν είμαστε νομικοί. AN προβλέπεται νομικά, τότε πολύ καλώς δόθηκε η 48ωρη άδεια στον Δημήτρη Κουφοντίνα.

Κακώς!
Αν κάτι τέτοιο προβλέπεται νομικά, τότε πολύ κακώς προβλέπεται νομικά. Ένας τέτοιος νόμος είναι, εξαντλώντας κάθε επιείκεια στις εκφράσεις, εντελώς για τον πούτσο! Ναι, ξέρω, ξενίζει η χρήση τέτοιων λέξεων σε ένα κείμενο το οποίο (υποτίθεται ότι) διαβάζει κάποιος με σοβαρές προσδοκίες, αλλά η αλήθεια είναι ότι οι νόμοι του κράτους και το σκεπτικό με το οποίο αυτοί διατυπώθηκαν, δεν μπορούν να αντιμετωπίζονται ως ιερά και αλάνθαστα κείμενα, ιδίως όταν αποτυγχάνουν να εντοπίσουν έναν ελέφαντα ο οποίος χέζει καταμεσής στο σαλόνι του δυτικού πολιτισμού.

Ο Αόρατος Ελέφαντας
Για να μπορέσει να κατανοήσει κάποιος το πόσο πολύ έχουμε βραχυκυκλώσει εμείς οι "πολιτισμένες" δυτικές κοινωνίες, δεν έχει παρά να ανοίξει τα μάτια του και να παρατηρήσει τα εξής:
  • Η "ευαίσθητη" αριστερά καθώς και μέρος του "ευαίσθητου" φιλελεύθερου χώρου, κινούνται συστηματικά στη λογική του να κυνηγάνε online και να επιδιώκουν την επιβολή κυρώσεων απέναντι σε οτιδήποτε τους φαίνεται ότι εντάσσεται στη ρητορική εκείνη που περιγράφεται ως μισαλλόδοξος λόγος AKA hate speech.
  • Το ίδιο αυτό "ευαίσθητο" κομμάτι της κοινωνίας, παλεύει με νύχια και με δόντια να εξασφαλίσει σε έναν άνθρωπο την πολυπόθητη ανάσα ελευθερίας, από τις επιβληθείσες κυρώσεις όχι απλώς για hate speech αλλά για συστηματική επίδοση σε offline, χειροπιαστά, αποκρουστικά και αποδεδειγμένα εγκλήματα μίσους AKA hate crimes.
  • Μιλάμε για ένα σύστημα εξωφρενικά ηλίθιο, το οποίο αποδέχεται ταυτόχρονα τόσο την ισόβια καταδίκη ενός εγκληματία για μια σειρά από κατακριτέα εγκλήματα όσο και την διευκόλυνση της ζωής του συγκεκριμένου εγκληματία ο οποίος ουδέποτε, κατά την πορεία του σωφρονισμού του, αποδέχτηκε το κατακριτέο των πράξεών του!
  • Και όλα αυτά ακριβώς επειδή τα εγκλήματα μίσους, συνεχίζουν να κατηγοριοποιούνται από μία σημαντικότατη μερίδα των συμπολιτών μας, ένθεν κακείθεν, ως αποδεκτά και μη αποδεκτά, όχι με βάση το αποτέλεσμα (θάνατος ενός ανθρώπου τον οποίον κάποιος άλλος απλά μισούσε) αλλά με βάση τις προθέσεις που αποτέλεσαν το ελατήριο πίσω από το έγκλημα. Οι μεν αποδέχονται τα εγκλήματα απέναντι σε εκμεταλλευτές πλουσίους και απορρίπτουν τα ρατσιστικά εγκλήματα απέναντι σε κατατρεγμένους μετανάστες, ενώ οι δε αποδέχονται τα εγκλήματα απέναντι σε δίκην-προθέσεων τρομοκράτες και απορρίπτουν τα εγκλήματα ταξικού μίσους απέναντι σε επιτυχημένους και ευκατάστατους. Στην περίπτωση Κουφοντίνα, όπως είναι φανερό, αναφερόμαστε στους πρώτους.

Εξόφθαλμο; Όσο κι ο χέστης ελέφαντας του σαλονιού.

Το Κατάντημα της Αριστεράς
Δεν χρειάζεται ιδιαίτερη ανάλυση για τους σημερινούς εκπροσώπους της αριστεράς. Θα τους τα εξηγήσω μάλιστα απλά, μιλώντας τους επί προσωπικού.

Μεγαλώσατε με το μύθο που βάφτισε τον στυγνό δολοφόνο της 17 Νοέμβρη Ρομπέν των Δασών, αλλά και την υποχρέωση να ριγείτε κάθε φορά που διαβάζατε το "Όποιος γλυτώνει από ένα δάκρυ έναν άνθρωπο, υψώνει ένα μέτρο το μπόι της ανθρωπότητας" του Γιάννη Ρίτσου ή ακούγατε τον Νίκο Ξυλούρη να τραγουδάει:

Και να αδερφέ μου που μάθαμε να κουβεντιάζουμε ήσυχα, ήσυχα κι απλά...
Γιατί εμείς δεν τραγουδάμε για να ξεχωρίσουμε, αδελφέ μου, απ’ τον κόσμο. Εμείς τραγουδάμε για να σμίξουμε τον κόσμο.


Φυσικά, ένα τέτοιο ιδεολογικό βραχυκύκλωμα δεν θα μπορούσε να κρατήσει για πάντα. Και κάπου εκεί, στην πορεία, αποκηρύξατε Ρίτσο και Ξυλούρη παραχαράσσοντας ακόμα και το νόημα του "Πότε θα κάμει ξαστεριά" (το τραγουδάνε κάποιοι σήμερα απέναντι σε φαντασιακές δικτατορίες), και αποθεώσατε τον ιδεολογικά κενό και αιμοσταγή καραγκιόζη Κουφοντίνα. Το κατάντημα της αριστεράς ήταν αναμενόμενο. Και ο Μιχάλης Παπαγιαννάκης έδωσε τη θέση του στον κάθε Πολάκη και το κάθε σκατόπαιδο του κάθε Βούτση. Ααα, και στην χυδαία αλαφρότητα …

της Ξανθιάς Bimbo του Μαξίμου!
Μιλάμε για έναν πρωθυπουργό, ξανθιά bimbo σε χαζοχαρούμενη αμερικάνικη ταινία. Άγουρος, αμόρφωτος, προβληματικός στην ομιλία, με αμήχανες στιγμές σιωπής συνοδευόμενες από αμήχανο χαμόγελο, κουτοπόνηρος και παντελώς αναξιόπιστος. Έλαχε όμως να κυβερνήσει έναν λαό μπουχτισμένο από τις μακροχρόνιες και κακές σχέσεις, ο οποίος μόλις ξενοκοίταξε προς την ξανθιά bimbo, θαμπώθηκε από το ανάλαφρο τίποτα που παρακολουθούσε αποκλειστικά στις εκπομπές της Μενεγάκης (sic) και αποφάσισε να της παραδώσει πλέον και την καθημερινότητά του, πέρα από την καρδιά του. Στην πορεία, το χαρακτηριστικό της κουτοπονηριάς στάθηκε αρκετό για να διατηρηθούν τα κεκτημένα της bimbo, αφού ο Αλέξης διαπίστωσε ότι ο μηδενικής κοινωνικής συνοχής ανήσυχος (LOL) ελληνικός λαός μπορεί να κυβερνηθεί πολύ εύκολα με ένα εξαιρετικά απλό κόλπο. Χαρίζεις ανά τακτά χρονικά διαστήματα, στον ιδεοληπτικό αχταρμά του δήθεν ηθικού φάσματος (αριστεριστές, αναρχικούς κρατιστές, άθεους υπερασπιστές του Ισλάμ, αντισπισιστές κλπ.) ανήθικες νίκες με τις οποίες θα μπορούν να τρολάρουν το αντίπαλο ανήθικο δέος με το κρατικοδίαιτο σόι, τα κλεμμένα, τις μίζες, τις offshore και τα χαριεντίσματα με την ακμάζουσα ακροδεξιά.

Μπορείτε να φανταστείτε καλύτερη τέτοια ανήθικη νίκη, απέναντι σε Κούληδες και Ντόρες, από την έξοδο μετά δημοσίων θεαμάτων του αμετανόητου Κουφοντίνα; Εγώ δύσκολα! Ποιος ξέρει; Ίσως και να μου λείπει η φαντασία.

ΥΓ: Ο πλήρως προβλέψιμος καραγκιόζης, ο οποίος θα σκάσει νομοτελειακά στα σχόλια και θα σπεύσει να με χαρακττηρίσει Τζήμερο, παρακαλείται να διαβάσει πρώτα αυτό, απλώς για να πιστοποιήσει την ιδιότητα του προβλέψιμου καραγκιόζη: Είσαι Δεξιός



Share:

Δευτέρα 25 Σεπτεμβρίου 2017

Φόβος και Παράνοια στη Γερμανία (REMAKE 2017)

Τι μάθαμε από τους περισπούδαστους αναλυτές των Γερμανικών Εκλογών 2017, ένθεν κακείθεν: Μάθαμε τα εξής:




ΔΥΟ ΜΕΤΡΑ ΚΑΙ ΔΥΟ ΣΤΑΘΜΑ
Οι Γερμανοί έγιναν και πάλι Ναζί. Το 12,6% του ακροδεξιού κόμματος AfD στις χτεσινές εκλογές, αν μη τι άλλο, λέει πολλά.

Με άλλα λόγια το 12,6% (μάλλον το 5% καθώς ένα 60% των ψήφων που συγκέντρωσε το AfD ήταν ψήφοι διαμαρτυρίας) των ανθρώπων μας χώρας ΕΙΝΑΙ ΥΠΕΡ ΑΡΚΕΤΟ για να τσουβαλιάσουμε έναν λαό ως φασίστες.


60% των ψηφοφόρων του AfD δεν συμφώνησαν αλλά διαμαρτυρήθηκαν


Αλλά…

Το 85% των μουσουλμάνων παγκοσμίως, το οποίο αυτοπροσδιορίζεται ως Σουνίτες και στηρίζει ιδεολογικά την αυστηρή εφαρμογή των γραφών του Κορανίου, ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΑΡΚΕΤΟ για να θεωρήσουμε, όχι τρομοκράτες, αλλά απλώς ανεκτικούς απέναντι στην τρομοκρατία των φανατικών τους μουσουλμάνους.

Το ότι με βάση τα στοιχεία του 2015 (Global Terrorism Index) ISIL, Boko Haram, Taliban και al-Qa’ida ευθύνονται για το 74% των θανάτων από τρομοκρατικές ενέργειες, είναι προφανώς μια σύμπτωση. Αξίζει να σημειωθεί επίσης και μια άλλη σύμπτωση. Το γεγονός ότι στα κράτη μέλη του OECD, οι θάνατοι από τρομοκρατικές επιθέσεις παρουσίασαν αύξηση 650% από το 2014 στο 2015, ενώ παγκοσμίως υπήρξε συνολική μείωση 10% στο ίδιο διάστημα.

Οι παραπάνω συμπτώσεις συμβαδίζουν και με το εξής: Το 69% του προαναφερθέντος 12,6% του AfD έχει ως βασικό του θέμα την τρομοκρατία, η οποία στη Γερμανία έχει αρχίσει να γίνεται συνήθεια και ασκείται αποκλειστικά από μουσουλμάνους.

Οπότε τι; Μετακομίζει η τρομοκρατία σταδιακά στην Ευρώπη; Μπααα… Αποκλείεται! Ο φόβος είναι απλώς μια φτηνή δικαιολογία για να μπορέσει να εκφραστεί ο κρυφοφασισμός των Γερμανών.

Το αστείο; Η ανωτέρω κριτική στους Γερμανούς γίνεται από μια χώρα η οποία έχει στείλει στην κυβέρνηση το αντίστοιχο ελληνικό AfD του Πάνου Καμμένου, ενώ έχει δώσει και ένα περήφανο 7% στους αυθεντικούς Ναζί, στις εκλογές του Σεπτεμβρίου του 2015.

ΟΥ ΡΕ ΨΕΚΑΣΜΕΝΟΙ
Για το 12,6% του AfD αλλά και τη συνολικότερη επέλαση της ακροδεξιάς στην Ευρώπη, φταίνε όλοι αυτοί που δεν ξέρουν τις τους γίνεται, καθώς αδυνατούν να καταλάβουν πόσο γαμάτη είναι η Ευρωπαϊκή Ένωση και η Ευρωζώνη.

Δεν υπάρχει λόγος βέβαια να σταθούμε στο γεγονός ότι με το ΑΕΠ της Γερμανίας να καλπάζει την τελευταία δεκαετία, το ίδιο και περισσότερο καλπάζει και ο ρυθμός φτωχοποίησης (ακούγεται αστείο, αλλά ναι) των Γερμανών.

Πηγή: German poverty rising - despite economic growth

Επίσης, και σε ό,τι έχει να κάνει με τη γενικότερη άνοδο της ακροδεξιάς στην Ευρώπη, δεν υπάρχει κανένας λόγος να στεκόμαστε στο γεγονός ότι το μοντέλο της ΕΕ κολυμπάει εδώ και κοντά μια δεκαετία εντός της οικονομικής κρίσης, σκίζοντας στην κυριολεξία τις περιφερειακές χώρες με πλέον εξόφθαλμη περίπτωση αυτήν της χώρας μας.

Όλοι όσοι δεν γουστάρουν να ζουν κάτω απ’ τη μπότα (sic) της Μέρκελ και του Σόιμπλε, είναι απλά ψεκασμένοι, ανάξιοι λόγου και πρέπει να αντιμετωπίζονται ως αγράμματοι και αμόρφωτοι φασίστες.

ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΟΡΘΟΤΙΝΑΝΑΙΜΠΟΥΡΔΟΥΚΛΩΜΑ
Η πολιτική ορθότητα επιβάλλει τη θετική στάση απέναντι στους μουσουλμάνους και στην ενωμένη Ευρώπη. Όποιος αποπειράται, έστω και να επιχειρηματολογήσει διαφορετικά, είναι φασίστας και πρέπει επιτέλους να του κλείσουμε το στόμα. Χρειαζόμαστε περισσότερη πολιτική ορθότητα και φίμωμα των αντιφρονούντων. Εχμ… Ναι, αυτό ακριβώς χρειαζόμαστε αλλά θα πρέπει να το διατυπώσουμε διαφορετικά καθώς αρχίζει να θυμίζει Σοβιετία, και η Σοβιετία χαρακτηρίζει τους απέναντι κρατιστές. Εμείς δεν είμαστε κρατιστές αλλά φιλελεύθεροι. Και θα κάνουμε το παν να διατηρήσουμε το μοντέλο "πληρώνει ο Γερμανός για την Ελλάδα, ώστε η Ελλάδα να αποπληρώνει τις δόσεις της και τα λεφτά να επιστρέφουν στις κρατικές γερμανικές τράπεζες". Κρατισμός θα ήταν αν ο Γερμανός πλήρωνε απευθείας τις τράπεζες. ΝΕ, ΤΙ???

ΦΟΒΟΣ ΚΑΙ ΠΑΡΑΝΟΙΑ
Ο κόσμος πλέον φοβάται. Φοβάται την είσοδο της τρομοκρατίας στην καθημερινότητά του, φοβάται το αβέβαιο οικονομικό του μέλλον, φοβάται πλέον ακόμα και να εκφράσει τους φόβους του γιατί κινδυνεύει να χαρακτηριστεί φασίστας και ταπανταολα-φοβικός. Και αυτός ο μέτα-φόβος ακολουθεί ένα πολύ συγκεκριμένο μοτίβο. Αφού σταδιακά περιθωριοποιείται από την έκφρασή του στη δημόσια συζήτηση, υπερεκφράζεται και μαζικοποιείται στο άλλο κανάλι έκφρασης που του απομένει, αυτό της ψήφου. Και ομαδοποιείται γύρω τον κάθε μισάνθρωπο και λαϊκιστή πολιτικό, ο οποίος απευθύνεται στα χειρότερα ένστικτα των ανθρώπων.

Ο φόβος, ακόμα κι όταν πηγάζει από δόσεις υπερβολής, είναι ένα συναίσθημα που δεν ελέγχεται και εκτονώνεται αργά ή γρήγορα σε εκδηλώσεις βίας. Όσο αγνοούμε τους ανθρώπους που φοβούνται, τους στέλνουμε με μαθηματική ακρίβεια στα χέρια των φασιστών και μετά, εθελοτυφλώντας ολοένα και περισσότερο, τσουβαλιάζουμε τη διαμαρτυρία με την ακροδεξιά.

Μας παίρνει άραγε να συνεχίσουμε να χαρίζουμε πιονάκια στον αντίπαλο; Ίδωμεν…



Share:

Δευτέρα 17 Ιουλίου 2017

Πραγματικό Περιστατικό (σύμφωνα με τους καμένους αυτής της χώρας)

Οι κραυγές απόγνωσης του Θωμά, του Δήμου, της Βίκυς και του Κώστα ηχούσαν ολοένα και πιο πνιχτά, καθώς χάνονταν μέσα στον μονότονο ήχο των γραναζιών που κατέβαζαν την πλατφόρμα πάνω στην οποία βρίσκονταν οι τέσσερίς τους. Η ζέστη αφόρητη. Ο αέρας δηλητηριώδης. Και η πορεία της πλατφόρμας φαινομενικά μη αναστρέψιμη, καθώς πλησίαζε με παγερή αδιαφορία την επιφάνεια με το λιωμένο μέταλλο από κάτω.

Πώς είχαν βρεθεί οι τέσσερις στο χυτήριο; Αδιάφορο πλέον. Τέτοιες στιγμές, την ώρα που βιώνεις την υπέρτατη απειλή, καλούμενος να συμφιλιωθείς με την ιδέα ότι θα εγκαταλείψεις αυτήν τη ζωή, ο ερπετοειδής εγκέφαλος αναλαμβάνει δράση και παγώνει πλήρως τις δομημένες σκέψεις που παράγει ο νέο-φλοιός. Δεν σκέφτεσαι τίποτα. Ή και τα πάντα ταυτόχρονα το οποίο, λόγω της περιορισμένης υπολογιστικής δυνατότητας του εγκεφάλου, ισοδυναμεί με το τίποτα. Ουρλιάζεις, χτυπιέσαι και χάνεις κάθε επαφή με την πραγματικότητα. Ποιος άλλωστε θα ήθελε επαφή με μια πραγματικότητα τόσο τρομακτική, έστω κι αν μόνο εντός της ενδέχεται να βρίσκεται και μια πιθανή λύση διαφυγής; Αν τελικά υπάρχει κι αυτή.

Κάτι τέτοιες στιγμές οι άνθρωποι αποδιοργανώνονται πλήρως, φωνάζουν με όλη τους τη δύναμη και αποζητούν απεγνωσμένα ένα εξωτερικό χέρι το οποίο θα εμφανιστεί από το πουθενά και θα τους τραβήξει έξω απ’ την "δεν μπορεί να συμβαίνει σ’ εμένα αυτό" πορεία τους.


Ο Τζόναθαν

Ο Τζόναθαν
Ο Τζόναθαν παρακολουθούσε ατάραχος την πορεία των τεσσάρων, παρκαρισμένος με τους αγκώνες του πάνω σ’ ένα τοιχίο, σε μια εξέδρα 8 μέτρα ψηλότερα. Κάποιοι ισχυρίζονται ότι ο Τζόναθαν παρακολουθούσε τη σκηνή με τα μάτια του πλημμυρισμένα δάκρυα και με μια γκριμάτσα ανεξέλεγκτου πόνου να έχει διαβρώσει τα χαρακτηριστικά του προσώπου του. Η αλήθεια είναι ότι το μόνο που μπορούμε να κάνουμε, είναι να εικάσουμε για την κατάστασή του, μιας και δεν βρεθήκαμε ποτέ μπροστά στη φάση. Το μόνο βέβαιο είναι ότι παρακολουθούσε τη διαδρομή των τεσσάρων μελλοθάνατων άπραγος!

Πως μπορείς να μένεις άπραγος απέναντι σε ένα τέτοιο θέαμα; Έχεις παραλύσει απ’ αυτά που εκτυλίσσονται μπροστά στα μάτια σου ή είσαι απλώς το πιο κακόψυχο πλάσμα που έχει περπατήσει ποτέ πάνω στη γη; Λογικά το πρώτο. Αλλά και πάλι, άπραγος; Χωρίς σπασμωδικές ενέργειες και κινήσεις πανικού; Πόσο αληθινή μοιάζει μια τέτοια εικόνα;

Η Στιγμή των 11 Δευτερολέπτων
(ΔΕΥΤΕΡΟΛΕΠΤΟ 1) Και τότε η Βίκυ τον είδε και οι ματιές τους συναντήθηκαν! (ΔΕΥΤΕΡΟΛΕΠΤΟ 2) Τη στιγμιαία απορία στο βλέμμα της διαδέχτηκε ένα πρόσωπο 50% στόμα, με την κραυγή της να βγαίνει όσο πιο διαπεραστική γινόταν και τα χέρια της να κουνιούνται ασταμάτητα προσπαθώντας να αιχμαλωτίσουν την προσοχή του.

- ΒΟΗΘΕΙΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑ…

Ο Τζόναθαν κινήθηκε αστραπιαία. (ΔΕΥΤΕΡΟΛΕΠΤΟ 3) Άρπαξε ένα τεράστιο χοντρό σκοινί και το πέταξε με δύναμη στο απέναντι κάγκελο, ελαφρώς διαγώνια δεξιά. (ΔΕΥΤΕΡΟΛΕΠΤΟ 4) Η άκρη του σκοινιού τυλίχτηκε 1, 2, (ΔΕΥΤΕΡΟΛΕΠΤΟ 5) 3 και τελικά 4 φορές γύρω από το κάγκελο. (ΔΕΥΤΕΡΟΛΕΠΤΟ 6) Ακολούθως ο Τζόναθαν έκανε τρία βήματα προς τα δεξιά. (ΔΕΥΤΕΡΟΛΕΠΤΟ 7) Με μια περίτεχνη ενέργεια κούνησε πάνω κάτω το σκοινί κάνοντάς το να κυματίσει και την κατάλληλη στιγμή, με μια απότομη κίνηση το τράβηξε αρχικά προς τα δεξιά και στη συνέχεια με πολύ δύναμη προς το μέρος του. Το τυλιγμένο κομμάτι του σκοινιού στο κάγκελο παγιδεύτηκε κάτω από το υπόλοιπο σκοινί που κατέληγε στα χέρια του. (ΔΕΥΤΕΡΟΛΕΠΤΟ 8) Το έδεσε στον ατσάλινο πήχη του στο δεξί του χέρι, ανέβηκε στο κάγκελο, πήδηξε με δύναμη προς την πλατφόρμα η οποία βρισκόταν τώρα ελαφρώς αριστερά του, άρπαξε με το αριστερό χέρι του τη Βίκυ, αιωρήθηκε μαζί της, (ΔΕΥΤΕΡΟΛΕΠΤΟ 9) κοντράρησε με τα μυώδη πόδια του στον απέναντι τοίχο του χυτηρίου  και έσπρωξε με τέτοια δύναμη προς τα πίσω ώστε ακολούθησε την αντίστροφη αιώρηση και κατέληξε στο σημείο απ’ το ξεκινήσει, πιάνοντας με το δεξί του χέρι το κάγκελο για να μπλοκάρει την επιστροφή τους προς το θάνατο. (ΔΕΥΤΕΡΟΛΕΠΤΟ 10) Με μια δεύτερη αστραπιαία κίνηση πραγματοποίησε έλξη προς τα πάνω με ένα χέρι και, σαν να μην υπήρχε πλέον η παράμετρος βάρος, ανέβασε το σώμα του και της Βίκυς στην εξέδρα. (ΔΕΥΤΕΡΟΛΕΠΤΟ 11) Την άρπαξε στα χέρια του, άνοιξε μια βαριά μεταλλική πόρτα στην άκρη της εξέδρας και την έβγαλε έξω απ’ το χυτήριο, στον καθαρό αέρα.

Στα καπάκια, ο Τζόναθαν επέστρεψε στο χυτήριο και παρκάρισε με τους αγκώνες του πάνω σ’ ένα τοιχίο, σε μια εξέδρα 8 μέτρα ψηλότερα, παρακολουθώντας ατάραχος την πορεία των υπόλοιπων τριών. Κάποιοι ισχυρίζονται ότι ο Τζόναθαν παρακολουθούσε τη σκηνή με τα μάτια του πλημμυρισμένα δάκρυα και με μια γκριμάτσα ανεξέλεγκτου πόνου να έχει διαβρώσει τα χαρακτηριστικά του προσώπου του. Η αλήθεια είναι ότι το μόνο που μπορούμε να κάνουμε, είναι να εικάσουμε για την κατάστασή του, μιας και δεν βρεθήκαμε ποτέ μπροστά στη φάση. Το μόνο βέβαιο είναι ότι παρακολουθούσε τη διαδρομή των τριών μελλοθάνατων άπραγος! Και τους είδε να βυθίζονται στο καυτό μέταλλο, βιώνοντας λίγο πριν πεθάνουν, έστω και για ελάχιστα δευτερόλεπτα, επίπεδα πόνου απλησίαστα ακόμα και για τον πιο αρρωστημένο εγκέφαλο.

Επιστροφή στην Καθημερινότητα
Τις επόμενες ημέρες ο θάνατος των τριών έγινε, όπως ήταν φυσικό, πρώτο θέμα στη χώρα, και η Βίκυ μοιραία συγκέντρωσε πάνω της τα φώτα της δημοσιότητας. Διηγήθηκε σε όλους τις φρικιαστικές ώρες που πέρασε μέσα στο χυτήριο και εξέφρασε επανειλημμένα την ευγνωμοσύνη της για τον Τζόναθαν, ο οποίος αξίζει να σημειωθεί ότι παραμένει άφαντος.

Κάποιοι λίγοι κακεντρεχείς αναρωτήθηκαν! Αν υπήρξε πράγματι αυτός ο Τζόναθαν με τις εξωπραγματικές σωματικές δυνάμεις, γιατί δεν επενέβη νωρίτερα και γιατί δεν επιχείρησε να σώσει και τους υπόλοιπους; Δεν προλάβαινε; Δεν ήθελε; Δεν τον κοίταξαν στα μάτια και δεν τον παρακάλεσαν; Είχε παραλύσει απ’ αυτά που εκτυλίχθηκαν μπροστά στα μάτια του; Ποια εξήγηση θα μπορούσε ποτέ να δικαιολογήσει τη στάση του; Η πλειοψηφία του κόσμου όμως τους έβαλε στη θέση τους, εξαίροντας την καίρια επέμβαση του Τζόναθαν, απαιτώντας σεβασμό στη Βίκυ και τις εξηγήσεις της για τη φρικιαστική εμπειρία που έζησε. Και η ενασχόλησή τους με τα θύματα της τραγωδίας εξαντλήθηκε σε μερικά δάκρυα συγκίνησης, μια κηδεία με ταρατατζούμ και μια υπονοούμενη εσάνς προσωπικής ευθύνης των τριών που δεν είδαν ή δεν επιχείρησαν να αποσπάσουν την προσοχή του Τζόναθαν.

Εντάξει, δεν έγινε ακριβώς έτσι…
Η Βίκυ είναι η Αρχιλοχίας Βασιλική Πλεξίδα. Ο Θωμάς ήταν ο Συνταγματάρχης Θωμάς Αδάμου. Ο Δήμος ήταν ο Ταγματάρχης Δημοσθένης Γούλας και ο Κώστας ήταν ο Υπολοχαγός Κωνσταντίνος Χατζής. Το περιστατικό στο χυτήριο υπήρξε ένα δυστύχημα με στρατιωτικό ελικόπτερο το οποίο κατέπεσε Στην πραγματική ιστορία υπήρξαν τέσσερα θύματα, καθώς στην τραγωδία με το ελικόπτερο επέβαινε και ο Υποστρατήγος Ιωάννης Τζανιδάκης.

Ο Τζόναθαν είναι η Παναγία η οποία, σύμφωνα με τις τεκμηριωμένες περιγραφές της Βασιλικής, κατέβηκε, την τοποθέτησε στο κατάλληλο μέρος του ελικοπτέρου ώστε να μπορέσει να σωθεί, και με γυρισμένη την πλάτη ώστε να μην αντικρύσει τις εικόνες της φρίκης που θα ζούσαν οι υπόλοιποι.

Η πλειοψηφία του κόσμου συνιστά μια χώρα με αξεπέραστα προβλήματα, λόγω ανορθολογισμού, απότισης σεβασμού και ευγνωμοσύνης στην ανυπαρξία και την άγνοια, αγένειας και αγνωμοσύνης απέναντι στη βοήθεια και παντελούς αδιαφορίας για πραγματικά προβλήματα πραγματικών ανθρώπων.

Και οι λίγοι "κακεντρεχείς" αποτελούν τη μοναδική ελπίδα αυτού του τόπου για να μπορέσει να ανακάμψει κάποτε δυναμικά, χωρίς παρακάλια, προσευχές, δεήσεις, ξεματιάγματα, ζώδια, ματζούνια της γιαγιάς, καντήλια, σκόρδα και φυλαχτά. Αν το ένστικτο επιβίωσής σας δεν έχει εξασθενίσει ανεπανόρθωτα, γίνετε κι εσείς ένας απ’ αυτούς, μπας και γίνουμε κάποτε πολλοί!


Share:

Σάββατο 24 Ιουνίου 2017

Πάααααλι αυτός; (Αγρυπνίας Άνθιμου Παραλειπόμενα)

♪♫ Therapy-and right before they dig into my mind
Therapy-the Dr. screams "let's got it's party time"
Therapyyyyy... Τουτουτούρου τούρου... Therapyyyy...






Η λευκή Του χαίτη στροβιλιζόταν γύρω-γύρω. Headbanging στα κόκκινα, όταν κάπου στο βάθος ακούστηκε...

[Βαθιά]: Κύριε, ελέησον· Κύριε, ελέησον· Κύριε, ελέησοοοον...

- Γαμάτοι, σούπερ, θεοπάλαβοι! Ο Mike είναι απ’ τους καλύτερους ρόκερς που έχω βγάλει. Όσο για Ozzy Osbourne, τι να πει κανείς...

[Οργανωμένα και Δυνατά]: Έτι δεόμεθα υπέρ των ευσεβών και ορθοδόξων χριστιανών. Έτι δεόμεθα υπέρ του αρχιεπισκόπου ημών... των πρεσβυτέρων, των διακόνων και των μοναχών και πάσης της εν Χριστώ ημών αδελφότητος.

- Και φυσικά δεν θα μπορούσε να μην μας τη σπάσει και ο Καραγκιόζη Όζμπορν! Πάααααλι αυτός; Τι θες απ’ τη ζωή μου ρε Άνθιμε;

- Χαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχα, Καραγκιόζη Όζμπορν λέει! Ααααχαχαχαχα...

- Εεε μα...

- Πατέρα, παίξτο στον VLC Player. Βγάζει έως 125% στην ένταση και μπορεί να καταφέρουμε να το ακούσουμε.

- Δεν έχει νόημα! Έχει μαζέψει αρκετούς και θα ακούγονται ό,τι και να κάνουμε. Πρέπει να καθίσω πάλι να ακούσω ποιο πράγμα από το Θείο Σχέδιό Μου δεν τους αρέσει και θέλουν να το αλλάξουν.

Έκλεισε να μάτια Του και μόρφασε φέρνοντας στο μυαλό Του την τριάδα της συμφοράς. Άνθιμος, Σεραφείμ Πειραιώς και Αμβρόσιος.


 Πανομοιότυποι και ανίκανοι διαχειριστές με μηδενική ικανότητα για πρωτοβουλίες! Στα καπάκια, και ενώ η σκέψη Του προσπαθούσε να αποτραβηχτεί απ’ αυτούς με κατεύθυνση προς τα ουράνια, η εικόνα των τριών γενειοφόρων άρχισε να θολώνει αφήνοντας τη θέση της στο γεωγραφικό τρίγωνο που ορίζεται από τη Θεσσαλονίκη, την Αθήνα και τα Καλάβρυτα. Στη συνέχεια το τρίγωνο αυτό αντικαταστάθηκε από την τρίγωνη πινακίδα του ΚΟΚ για τον κίνδυνο. Και σχεδόν αμέσως εμφανίστηκαν εντός του τριγώνου τσουρέκια τα οποία κάλυψαν ολοσχερώς το θαυμαστικό σύμβολο του κινδύνου! Τσουρέκια;;; Τι σχέση μπορεί να έχ...

- Φρίκηηηηηη! Θα μας τα κάνει τσουρέκια και πάλι.

- Ρε συ Πατέρα. Όλη σου τη ζωή...

- Όλη Σου. Με κεφαλαίο γιε Μου. Με κεφαλαίο το "Σου". Έχω βαρεθεί να σας διορθώνω.

- Εεεχχ... Τέλος πάντων. Όλη Σου τη ζωή εξυμνείς την υψηλή εποπτεία και την αποφυγή του micro-management. Πώς τα κατάφερες και έμπλεξες με τέτοια άτομα; Πες μου ένα πράγμα που μπορούν να διαχειριστούν χωρίς να ζητήσουν τη βοήθειά μας.

- Μας, με κεφαλαίο Μ. Είμαι κι εγώ μέσα στο Μας. Και το χειρότερο; Δεν προσεύχονται απλώς αλλά καλούν τον κόσμο και σε αγρυπνίες. Και δεν μπορώ μετά να πάω να την πέσω! Τη μια για τους gay, την άλλη για να γράψουν καλά στις Πανελλήνιες τα ντουγάνια, την παραάλλη για...

[Οργανωμένα και Δυνατά]: Ζητούμε το έλεος του Θεού και για την λύση των προβλημάτων, την περιστολή του κακού που φαίνεται να κυριεύη τον κόσμο, και την αποτροπή όλων εκείνων των φαινομένων που παρουσιάζονται κατά την παρούσα περίοδο και είναι απολύτως ξένα προς την πίστη, την πράξη, την θεωρία και την προσπάθεια για αντικειμενική εφαρμογή για τον ευλογημένο Ορθόδοξο Ελληνικό Λαό μας. Ζητούμε την εξάλειψη της ομοφυλοφιλίας.

- Τους gay. Τους gay πάλι! Τι τραβάω ο δόλιος! Σώπα ρε Νιόνιο, φτάνει πια.

- Νιόνιο;

- Κατά κόσμον Διονύσιος Ρούσσας.

- Που τα θυμάσαι όλα ρε Father;

- Κάνεις λάθος, δεν θυμάμαι απολύτως τίποτα. Για να θυμάσαι κάτι πρέπει πρώτα να το μάθεις. Για να μάθεις πρέπει να μην γνωρίζεις κάτι ήδη και Εγώ γνωρίζω ήδη τα πάντα.

- Ωωωχχ... Εντάξει, φτάνει ρε Πατέρα με τις υπεραναλύσεις. Το μόνο βέβαιο είναι ότι ο μοναδικός τρόπος που υπάρχει, αν θέλουμε κάποτε να μπορούμε να αφιερώσουμε τα 48 λεπτά ποιοτικού χρόνου με την οικογένεια, είναι να τους εξαφανίσεις.

- Τους gay; Ούτε γι’ αστείο. Πρώτον και σημαντικότερο, δεν μπορώ. Μου βγήκε η μάνα σου μέχρι να καταφέρω να δημιουργώ πράγματα εκ του μηδενός μέσω του πεδίου Higgs και πραγματικά δεν βλέπω το λόγο να φτιάξω και μηχανισμό για να εξαφανίζω όλα όσα έχω δημιουργήσει με τόσο κόπο και έμπνευση. Δεύτερον, Άνθιμος, Σεραφείμ και Αμβρόσιος, ούτε με το ζουμί τους δεν βράζουν! Οι gay τους φταίνε, οι μετανάστες τους φταίνε, οι γυναίκες με κοντές φούστες τους φταίνε, οι καθολικοί τους φταίνε... Η εξαφάνιση δεν θα έλυνε τίποτα απολύτως. Αντιθέτως θα πολλαπλασίαζε τα αιτήματά τους. Ο μοναδικός ενδεχόμενος τρόπος για να ικανοποιήσουμε τον Νιόνιο στην παρούσα φάση, θα ήταν να πεθάνουν μαζί και ταυτόχρονα όλοι οι gay. Αλλά δεν τους θέλω κοντά Μου όλους μαζί.

- Πατέρα! Είσαι ομοφοβικός;

- Ναι. Και επίσης είμαι και αντιλοποφοβικός επειδή δεν θέλω όλες τις αντιλόπες ταυτόχρονα κοντά Μου.

- Δεν κατάλαβα.

- Τι να καταλάβεις δηλαδή; Έχει βρε ο Μπαμπάς φοβίες; Anyway, τρίτον και σημαντικότερο, ΕΙΜΑΙ Η ΔΕΝ ΕΙΜΑΙ ΠΑΝΤΟΓΝΩΣΤΗΣ; Γιατί όσο πιο πιστός είναι κάποιος, τόσο περισσότερο θεωρεί ότι μπορεί να αιτείται την αλλαγή του Θείου Πλάνου με κάποια καλύτερη ιδέα από την δική Μου; Πραγματικά, την παλεύουν καθόλου εκεί κάτω; Ο Άνθιμος, ο Βρασίδας απ’ το μανάβικο, η Ρωσίδα στην προημιτελική σειρά των 800m των Ολυμπιακών Αγώνων και ο Τζαμάλ που ζητάει βροχή στη Σαχάρα, όλοι αυτοί θεωρούν ότι ξέρουν καλύτερα από Εμένα.

- Κατά Ματθαίον, 21:21 "Αποκριθείς δε ο Ιησούς είπε προς αυτούς• Αληθώς σας λέγω, εάν έχητε πίστιν και δεν διστάσητε, ουχί μόνον το της συκής θέλετε κάμει, αλλά και εις το όρος τούτο αν είπητε, Σηκώθητι και ρίφθητι εις την θάλασσαν, θέλει γείνει•" Και να φανταστείς ότι ουδέποτε είπα κάτι τέτοιο! Αλλά επειδή τότε δεν ήταν ακόμα γνωστό το σύνδρομο ελλειμματικής προσοχής και ο Ματθαίος έπασχε απ’ αυτό, τώρα όλοι...

- Ναι, ξέρω, Ακόμα και το ΠΡΟΤΥΠΟ ΑΚΙΝΗΣΙΑΣ Πάκης, διαβάζει Ματθαίο, πέφτει στα γόνατα και περιμένει να ΜΕΤΑΚΙΝΗΣΕΙ ΒΟΥΝΑ με την προσευχή.

- LOL!

- Τσέκαρε εδώ, τι έχει γράψει ο άλλος ο Σεραφείμ, απ’ τη Ζιμπάμπουε και μάλιστα με bold για να τονίσει... ΤΟ ΑΚΥΡΟ. "Ο Χριστιανός πρέπει να επιμένει στην προσευχή και να πιστεύει ότι ο Θεός θα κάμει το καλύτερο. Μπορεί κάποτε αυτό που ζητούμε να μην είναι προς το συμφέρον μας. Ο Θεός γνωρίζει καλύτερα από εμάς." Και κάνε τώρα το εξής απλό. Βγάλε από την πρόταση το "να επιμένει στην προσευχή και". Τι μένει; Το ζουμί το οποίο μας λέει "Ο Χριστιανός πρέπει να πιστεύει ότι ο Θεός θα κάμει το καλύτερο. Μπορεί κάποτε αυτό που ζητούμε να μην είναι προς το συμφέρον μας. Ο Θεός γνωρίζει καλύτερα από εμάς.". Αλλά όοοοοοοχχιιιι! Έπρεπε να βάλει και την προσωπική του πινελιά με την επιμονή στην προσευχή η οποία, το μοναδικό πράγμα που αλλάζει, είναι τις πιθανότητες να εξαντληθεί η υπομονή Μου και να φυτέψω και από μια Ζωή Κωνσταντοπούλου σε κάθε σπίτι προσευχητζή.

- Γιατί την Κωνσταντοπούλου; Μπαμπά, μήπως είσαι σεξιστής;

- Ουδόλως. Απλά παθός! Πανταχού Παρών είμαι και τη ζω καθημερινά. Και στην τελική Υιέ μου, για βρες μια πιο εκνευριστική παρουσία για να κάνω αντίποινα στους καρυοθραύστες προσευχητές.

- Εντάξει. Απολογούμαι. Δεν βρίσκω.

- Στα κοντά, να ξες, παίζουν με την εκνευριστική τους φωνή και η Παπακώστα με τη Βούλτεψη. Τέλος πάντων, δεν τους αντέχω πραγματικά καθόλου με τις προσευχές, πολλώ μάλλον με τις αγρυπνίες. Θα πρέπει να εφαρμόσω ωράριο.

- Συγνώμη, να ρωτήσω κάτι; Εσύ, ως Παντογνώστης, δεν το ήξερες ότι θα προσεύχονταν Σ’ εσένα διαρκώς η τριάδα της συμφοράς;

- Φυσικά και το ήξερα. Και λοιπόν; Πως εξηγεί αυτό γιατί δεν θα πρέπει να εκνευρίζομαι όταν με κόβουν από τις ροκιές μου;

- Και αφού το ήξερες, γιατί τους ανέθεσες αυτόν τον ρόλο;

- Από τύψεις.

- Από τύψεις;;;

- Ναι, και πρόσεξε για ποιον λόγο. Έχω στήσει ένα μοντέλο ηθικής αξιολόγησης το οποίο είναι ο ορισμός της πυραμίδας. Οι μη πιστοί ζουν τη ζωή τους αγκαλιάζοντας τις γενετήσιες ορμές με τις οποίες τους έχω προικίσει και παστελιάζονται αβέρτα, γνωρίζοντας ότι τους περιμένει η Κόλαση, έστω κι αν βαθιά μέσα τους δεν το πιστεύουν αυτό. Από την άλλη έχουμε τους πιστούς που διάγουν βίο μέσα στην εγκράτεια και τη στέρηση, με την προσδοκία της μεταθανάτιας αμοιβής του Παραδείσου. Πως τον φαντάζονται τον Παράδεισο; Ο καθένας με τον τρόπο του και δεν προβληματίζονται καθόλου που το έχω αφήσει τόσο ασαφές το ζήτημα. Πως είναι πραγματικά ο Παράδεισος; Ο ορισμός της εγκράτειας και της στέρησης. Και να πεις ότι δεν τους έχω δώσει όλα τα στοιχεία! Οι πρωτόπλαστοι πήραν πόδι επειδή δάγκωσαν ένα μηλαράκι και ο Εωσφόρος είναι, σου υπενθυμίζω, ένας έκπτωτος άγγελος. Ο Παράδεισος, όχι μόνο δεν είναι κάτι τελεσίδικο αλλά χάνεται με την πρώτη στραβή που θα κάνεις. Και εδώ έρχεται η πυραμίδα. Έχω στήσει ένα σύστημα αξιών το οποίο κηρύσσει την εγκράτεια και τη στέρηση προκειμένου να παράγει άτομα τα οποία θα κληθούν να ζήσουν μια αιωνιότητα... μέσα στην εγκράτεια και τη στέρηση. Brilliant!

- Άρα και ο Άνθιμος...

- Άρα και ο Άνθιμος θα καταλήξει στα καζάνια της Κόλασης. Εγκρατής και στερημένος, θα εισέλθει στον Παράδεισο έχοντας μαρκετίστικες εικόνες από τους απέναντι, του τύπου ρύζια (μπλιαχ) και 72 παρθένες. Όντας απ’ τους πλέον ένθερμους υποστηρικτές Μου, θα φαντάζεται τουλάχιστον κάτι πολύ ανώτερο απ’ τον ανταγωνισμό. Και μόλις ακούσει το "Καλώς ορίσατε στον Παράδεισο, συνεχίστε αυτό που κάνατε..." θα δεχτεί τόσο ισχυρό σοκ ώστε σε 74 ακριβώς ώρες και θα υποπέσει σε μια αμαρτία που δεν σκοπεύω να σου φανερώσω από τώρα, και θα καταλήξει στην Κόλαση μαζί με τους gay. Μόνο οι πολύ χορτάτοι απ’ τη ζωή τους θα έχουν την ικανότητα να ανταπεξέλθουν στο μεταθανάτιο Survivor που έχω στήσει, αν και πιθανώς δεν θα έχουν τη διάθεση. Οπότε, δε βαριέσαι, ας την υποστούμε κι αυτήν την προσευχή.

- Ααααααχαχαχαχαχαχαχαχαχαχα. #Κλαίω! Να, για άκουσε. Συνεχίζει...

[Οργανωμένα και Δυνατά]: Να περιστείλεις το κακό που φαίνεται να κυριεύη τον κόσμο, και να αποτρέψεις όλα εκείνα τα φαινόμενα που παρουσιάζονται κατά την παρούσα περίοδο και είναι απολύτως ξένα προς την πίστη, την πράξη, την θεωρία και την προσπάθεια για αντικειμενική εφαρμογή για τον ευλογημένο Ορθόδοξο Ελληνικό Λαό μας.

- #ROFLMAO...




Share:

Τρίτη 2 Μαΐου 2017

Ανεύθυνα Στεγαστικά του Α = Μαθήματα Ζωής για τον Β

Όχι, δεν αναφέρομαι μονάχα στις ελληνικές πρακτικές της περιόδου των παχιών αγελάδων, αλλά και στη συνολικότερη λογική των αδύναμων κρατών. Παρ’ όλα αυτά η συγκεκριμένη εικόνα που θα παρουσιαστεί παρακάτω, είναι πλήρως αντιπροσωπευτική και για τη χώρα μας. Και το αφήγημα έχει ως εξής…

Η Συμβουλή
- Τώρα που παντρεύτηκες και ξεκινάς οικογένεια, ήρθε η ώρα να αποκτήσεις και το δικό σου σπίτι. ΤΟ ΔΙΚΟ ΣΟΥ ΣΠΙΤΙ! Γιατί να δίνεις λεφτά στο ενοίκιο; Χαμένα λεφτά. Και στην τελική, τόσα χρόνια που πληρώνεις ενοίκιο στον Βρασίδα, θα το είχες αγοράσει ήδη το σπίτι. Μην είσαι χαζός. Πραγματικά δεν υπάρχει κανένας λόγο να μην έχεις πλέον ΤΟ ΔΙΚΟ ΣΟΥ ΣΠΙΤΙ

Ο "Μην Είσαι Χαζός"
ΤΟ ΔΙΚΟ ΣΟΥ ΣΠΙΤΙ! Έτσι έλεγε η μαμά και η πεθερά και έτσι ακριβώς σιγοντάριζε και η τηλεόραση, κάπου εκεί στο 2005, με διαφημίσεις και αναλύσεις επί αναλύσεων να εξηγούν τα άπειρα πλεονεκτήματα της αγοράς σπιτιού. Χτυπούσαν ασταμάτητα και τα τηλέφωνα από τις τράπεζες που προσέφεραν δάνεια των 300.000€ σε υπαλλήλους φαστφουντάδικων. "ΤΟ ΔΙΚΟ ΣΟΥ ΣΠΙΤΙ" βούιζε στα αυτιά όλων και ο "μην είσαι χαζός" σαγηνεύτηκε. Και προχώρησε στην αγορά σπιτιού.

Και έτσι έφυγε από ένα ενοίκιο (με αριθμητικό παράδειγμα) 400€, όπου για να μετακομίσει σε κάτι παρεμφερές, αναγκάστηκε να πάει σε δάνειο και μια δόση αποπληρωμής 650€.

Και φυσικά, για να πληρώνει δόση 650€ και όχι 850€, αναγκάστηκε να προκαταβάλει στην τράπεζα και το μαξιλαράκι μετρητών που διέθετε στον τραπεζικό του λογαριασμό.

Έτσι (επανάληψη των αριθμών), έφυγε από μια ελαστική δόση 400€ με ιδιώτη για να πάει σε μια ανελαστική δόση 650€ με τράπεζα. Γιατί ελαστική η δόση του ιδιώτη; Ευκολάκι. Δεν μπορώ να πληρώσω; Μετακομίζω σε χαμηλότερη δόση.

Και όλα αυτά για τι άλλο; Μα φυσικά για να αποκτήσει ΤΟ ΔΙΚΟ ΤΟΥ ΣΠΙΤΙ. Το οποίο φυσικά δεν το απέκτησε με τη φυγή απ’ το ενοίκιο. ΘΑ το αποκτούσε κάποτε. Για την ακρίβεια θα το αποκτούσε μετά την εξόφληση του δανείου. Σε 25 έως 30 χρόνια δηλαδή.
[ΕΚ ΤΩΝ ΥΣΤΕΡΩΝ]: Χαχαχα… Τι ειρωνεία να πληρώνει ο "μην είσαι χαζός" τόσο τη δόση όσο και τον ΕΝΦΙΑ για ένα σπίτι που ακόμα δεν είναι δικό του!

Στα 25 και 30 αυτά χρόνια, ο "μην είσαι χαζός", κατέφυγε σε δύο πλήρως ανεύθυνες παραδοχές. Πρώτον ότι σε όλα αυτά τα χρόνια θα είχε εισόδημα από τη δουλειά. Δεύτερον ότι σε όλα αυτά τα χρόνια δεν θα αρρώσταινε ποτέ σοβαρά. Τόσο στην πρώτη όσο και στη δεύτερη περίπτωση, θα αναγκαζόταν να θυμηθεί το μαξιλαράκι μετρητών το οποίο έσπρωξε κάποτε στην τράπεζα προκειμένου να κρατήσει τη δόση αποπληρωμής στα 650€.

Φυσικά, στο πέρας της 25ετίας ή της 30ετίας θα είχε διπλοπληρώσει ένα σπίτι το οποίο θα έφτανε στην ιδιοκτησία στην καλύτερη των περιπτώσεων στο μισό της αρχικής του αξίας.
[ΕΚ ΤΩΝ ΥΣΤΕΡΩΝ]: Ούτε καν στο μισό. Η δική μου πρόβλεψη λέει ότι όταν θα αρχίσουν να πραγματοποιούνται συναλλαγές και οι τιμές των σπιτιών δεν θα είναι απλώς στα χαρτιά, τότε τα σπίτια θα βρίσκονται στο 1/8 με 1/10 της αρχικής τους αξίας, ιδίως μετά από παρατεταμένη και κοντά στη δεκαετία κρίση.

Χμμμ… Τώρα που το σκέπτομαι, στα κέντρα των πόλεων υπάρχουν σήμερα περιοχές άκρως υποβαθμισμένες ή / και γκετοποιημένες. Αυτές οι περιοχές δεν ήταν έτσι, όταν κάποιοι αγόρασαν σπίτια εκεί πριν από 30 χρόνια, αλλά φυσικά πως θα μπορούσαν να προβλέψουν τέτοιες εξελίξεις. Στις μέρες μας όπου ο ορίζοντας προβλεψιμότητας είναι μικρότερος από τη δεκαετία ή και την πενταετία, ο "μην είσαι χαζός" πήρε δάνειο για να κάνει δικό του το σπίτι των ονείρων του σε 25 και 30 χρόνια.

Τουλάχιστον και αν όλα πήγαιναν καλά, ο "μην είσαι χαζός" θα μπορούσε να αφήσει κάποτε και ένα σπίτι στα παιδιά του. Ένα σπίτι – άγκυρα βεβαίως βεβαίως, αφού η ορθή πρακτική λέει ότι "ψάχνω για σπίτι εκεί που βρίσκω δουλειά" και όχι "ψάχνω δουλειά εκεί που βρίσκεται το σπίτι μου".

Η Ελλάδα της Δεκαετίας 2000 – 2010
Αυτή υπήρξε η Ελλάδα της χρυσής δεκαετίας. Υψηλότατο ποσοστό ιδιόκτητης κατοικίας, στο 76%. Για την ακρίβεια, αυτή υπήρξε πάνω κάτω και η κατάσταση σε όλες τις αδύναμες χώρες της ΕΕ, όταν οι δυνατότερες χώρες της ΕΕ όπως Γερμανία, Αγγλία, Γαλλία, Ολλανδία, Αυστρία, Ιταλία κλπ. παρουσίαζαν μικρότερο ποσοστό ιδιοκτησίας, όπως φαίνεται και στο παρακάτω γράφημα (πηγή: A Cross-Country Comparison of Homeownership Rates):


Κλικ για μεγάλο μέγεθος...

Ααα, και για να μην το ξεχάσω, το ποσοστό ιδιοκτησίας στις ΗΠΑ, στο ίδιο γράφημα, υπολογίστηκε 11 μονάδες κάτω από το αντίστοιχο της Ελλάδας, στο 65%!

ΣΗΜΕΙΩΣΗ: Ναι, προφανώς και υπήρξε μεροληπτική στάση υπέρ τραπεζών. Το επικρατούν πολιτικό σύστημα το οποίο ονομάζεται Κρατικός Παρεμβτισμός Υπέρ Τραπεζών, είναι ένα καρκίνωμα το οποίο θα πρέπει να αντιμετωπιστεί το συντομότερο δυνατό σε παγκόσμιο επίπεδο. Μέχρι τότε όμως, αυτό δεν αναιρεί σε καμία περίπτωση την κραυγαλέα ανευθυνότητα του "μην είσαι χαζός".

Συμπεράσματα Ζωής
1. Ο ανεύθυνος θέλει ιδιοκτησία. Ο υπεύθυνος αποζητά απλώς την πρόσβαση! Kudos στον φίλο Μίλωνα Φιρίκη για την παραπάνω διατύπωση.

2. Αν σκέφτεσαι ότι μπορείς να αντέξεις κάτι οικονομικά, δεν μπορείς! Τι εννοώ; Πολύ απλό. Θα σκεφτόσουν ποτέ ότι μπορείς να αντέξεις οικονομικά το να αγοράσεις μια σοκολάτα, ένα βιβλίο ή ένα ζευγάρι κάλτσες; Προφανώς όχι! Είναι αστείο. Αν δεν σου φαίνεται τόσο αστείο όταν σκέφτεσαι αντίστοιχα διακοπές σε πεντάστερο ξενοδοχείο, αγορά αυτοκινήτου και αγορά σπιτιού, είναι επειδή δεν είναι αστείο. Kudos στον MJ Demarco για το πρωτότυπο από το υπερβιβλίο του The Millionaire Fastlane: If you think you can afford it, you can’t!

3. Να ξοδεύετε τα λεφτά σας σε εμπειρίες και όχι σε πράγματα! Όταν κάποτε, σε μεγάλη ηλικία, θα θυμόσαστε ιστορίες με τα φιλαράκια σας πίνοντας κρασί δίπλα απ’ το τζάκι, ή όταν θα διηγείστε τη ζωή σας στα εγγόνια σας, θα αναφέρεστε ως δια μαγείας σε γκόμενες και γαμήσια (sic), σε ένα επικό μεθύσι, στη φορά εκείνη που μείνατε από καύσιμα στη μέση του πουθενά και στο νικητήριο καλάθι που πετύχατε, παίζοντας στοίχημα στο μπάσκετ, σε γηπεδάκι δίπλα σε μπιτσόμπαρο με τα μάτια όλα καρφωμένα επάνω σας. Η βίλα που μένατε και η Porsche που οδηγούσατε, θα βρίσκονται απλώς παρκαρισμένα στα αζήτητα του μνημονικού.



Share:

Κυριακή 23 Απριλίου 2017

Η Πλάνη του Απόλυτου Πλάνου

Που πρέπει να ισορροπεί η ζυγαριά μεταξύ πλάνου και εγρήγορσης;

Μεγαλώνουμε μαθαίνοντας να καταστρώνουμε σχέδια και να προσδοκάμε αποτελέσματα. Αρχικά λιγότερο, μιας και χωρίς χαλινάρια, μα στη συνέχεια περισσότερο. Σχεδιάζουμε, ξανασχεδιάζουμε και συνεχίζουμε να σχεδιάζουμε έως ότου ο σχεδιασμός γίνεται σταδιακά η δεύτερή μας φύση, κάπου εκεί μετά τα 30 και κάτι. Θέλουμε τον χάρτη του μέλλοντός μας στρωμένο μπροστά στα μάτια μας. Και έτσι, χάνοντας την τριβή με το απρόσμενο, καταλήγουμε να ζούμε μέσα σε έναν διαρκή τρόμο, κάθε φορά που ερχόμαστε αντιμέτωποι με στόχους που πηγάζουν από επιθυμίες (και όχι από ανάγκες), αν πρώτα δεν διαθέτουμε ένα πλάνο επίτευξης αυτών των στόχων και έναν λεπτομερή οδηγό για το τι να περιμένουμε στη συνέχεια. Το αποτέλεσμα; Θλιβερό. Καταλήγουμε να υποβαθμίζουμε τις μεγαλύτερες και ιδίως τις απροσδόκητες επιθυμίες μας, μετατρέποντάς τες σε αδιάφορα σημεία πάνω στη χρονογραμμή της ζωής μας, όπου η σημαντικότητά τους χάνεται μέσα στο θόρυβο της σημαντικότητας των αναρίθμητων "πως", "πότε", "πρέπει" και "μετά". Και αναβάλλουμε διαρκώς.

Για την ακρίβεια, εθιζόμαστε τόσο πολύ στο σχεδιασμό ώστε καταστρώνουμε σχέδια ακόμα και σε έξωθεν επιβεβλημένους στόχους.

- Έξωθεν επιβεβλημένοι στόχοι; Δηλαδή;

- Η χρήση της λέξης "στόχος" εδώ αποτελεί ευφημισμό. Μιλάμε για καταστάσεις τις οποίες δεν ελέγχουμε αλλά θα τις συναντήσουμε αναγκαστικά. Όπως ο θάνατος! Και άσε να σου εξηγήσω τι εννοώ με την παρακάτω μίνι αφήγηση.

Παράλληλες Ιστορίες
Δύο παράλληλες ιστορίες εκτυλίσσονται μέσα σε μια εξαιρετικά συμπυκνωμένη εκδοχή του χρόνου. Οι δύο ιστορίες έχουν κοινή αρχή.

Έξωθεν επιβεβλημένος στόχος; Η θάλασσα.

ΚΟΙΝΗ ΑΡΧΗ
Ένα αγόρι ξεκινά την πορεία του, ακολουθώντας ένα μονοπάτι, στους πρόποδες ενός βουνού, και προοδευτικά χάνεται ανάμεσα στα δέντρα. Είναι πολύ δύσκολο να τον εντοπίσεις καθώς κινείται ανάμεσα σε όλον αυτόν τον πράσινο-γκρι θόρυβο. Όντας πλέον στο μέσο της διαδρομής του και έχοντας αφήσει πίσω του τα δέντρα και μέρος της νιότης του, ο νεαρός άνδρας συνεχίζει να ανηφορίζει, βαδίζοντας αποφασιστικά μέσα στο ολοένα και πιο άγριο τοπίο. Αυτήν τη φορά δεν είναι ιδιαίτερα δύσκολο να διακρίνεις την αποφασιστικά κινούμενη φιγούρα ανάμεσα στα βράχια και τους θάμνους.

ΙΣΤΟΡΙΑ 1
Πλησιάζει πλέον προς την κορυφογραμμή. Και ύστερα από λίγο ένας, με φανερά τα σημάδια του χρόνου πάνω του, αλλά ακούραστος και ατρόμητος άνδρας, κάνει τα τελευταία του βήματα πατώντας επιτέλους την κορυφή του κόσμου. Μια επιβλητική και σκοτεινή μορφή σε έντονη αντίθεση με το χιονόλευκο έδαφος και το γαλάζιο του ουρανού. Βρίσκεται εκεί που πάντα επιθυμούσε. Ανέκαθεν ήθελε να μάθει πως είναι και τώρα γνωρίζει. Στέκεται όρθιος πάνω στο απόγειο του ενθουσιασμού με κομμένη την ανάσα. Και ξαφνικά η πτώση. Βρίσκεται να πέφτει από τον πλέον απότομο και ψηλό γκρεμό που θα μπορούσε ποτέ να φανταστεί. Κινείται προς τα κάτω με απίστευτη ταχύτητα και το μόνο πράγμα που φτάνει στα μάτια του είναι η θολή μετατόπιση προς το ιώδες, καθώς πλησιάζει την επιφάνεια της θάλασσας. Διαρκεί μετά βίας μερικά δευτερόλεπτα. Σφοδρή βουτιά και κάτω από το νερό. Ανυπαρξία. Και τέλος της ιστορίας.

ΙΣΤΟΡΙΑ 2
Μπορεί να διακρίνει πια την κορυφή μπροστά του. Πλησιάζει στο απόλυτο. Έχει όμως ήδη αρκετή ώρα που περπατάει στο ανοικτό πεδίο, εκεί όπου ενδέχεται να παραμονεύουν εχθρικά μάτια. Φαίνεται να αποτελεί εύκολο στόχο και η εξέλιξη έχει αρχίσει να τον τρομάζει. Επιπλέον, η κορυφή βρίσκεται πολύ ψηλά και τόσο μακριά, κατακόρυφα μιλώντας, από τον τελικό προορισμό της θάλασσας. Τι βρίσκεται στην κορυφή του κόσμου; Ίσως η ανείπωτη χαρά της συνάντησης με το θεϊκό. Ίσως. Το ερώτημα όμως παραμένει. Χρειάζεται να το ανακαλύψει κανείς; Γιατί να μπεις στη διαδικασία να ξεχωρίσεις τόσο πολύ; Ούτως ή άλλως, και σε περίπτωση που σου διαφεύγει, δεν μπορείς να αποφύγεις τη συνάντηση με τη θάλασσα. Ο άνδρας αλλάζει πορεία και πηγαίνει αριστερά. Εκεί υπάρχει ένα απροσδιόριστα γνώριμο μονοπάτι το οποίο κατηφορίζει και οδηγεί σε ένα άλλο δάσος. Έχει ξαναπερπατήσει ανάμεσα στα δέντρα νωρίτερα, όσο ήταν νεότερος. Και αφού το έχει ξανακάνει κάποτε, μπορεί να το επαναλάβει για μια ακόμη φορά. Και να τος τώρα, ένας καταπονημένος αλλά ψυχικά ανάλαφρος ηλικιωμένος άνδρας, κινείται και πάλι ανάμεσα στον πράσινο-γκρι θόρυβο των φύλλων και των δέντρων. Είναι ήρεμος. Ο χρόνος δεν δίνει δεκάρα για την ιστορία του. Κι όμως, ο χρόνος φαίνεται να επιβραδύνει. Τελευταία βήματα. Άμμος. Και στη συνέχεια αλμυρό νερό. Κάτω από το νερό. Ανυπαρξία. Και τέλος της ιστορίας.

ΣΗΜΑΝΤΙΚΗ ΣΗΜΕΙΩΣΗ: Διάρκεια Ιστορίας 1 = Διάρκεια Ιστορίας 2




Η Πλάνη
Βαθιά μέσα μας γνωρίζουμε ότι όλα τα πράγματα έχουν ένα απροσπέλαστο τέλος. Η ζωή τελειώνει κάποτε και θα κάνουμε τα αδύνατα δυνατά να εξομαλύνουμε την όλη διαδικασία. Πρέπει να συνηθίσουμε στην ιδέα. Και έτσι προπονούμαστε ασυναίσθητα ολοένα και περισσότερο σε μια διαβίωση μακριά από καταστάσεις ενθουσιασμού και έκστασης για έναν και μόνο έναν λόγο. Για να αποφύγουμε τον αβάσταχτο πόνο της αναχώρησης από μια ζωή την οποία θα λατρεύουμε. Τον φοβόμαστε αυτόν τον πόνο. Θέλουμε να είναι ανώδυνο και όχι ξαφνικό. Πρέπει να υπάρχει μια προσεκτικά σχεδιασμένη διαδρομή προς την αναπόφευκτη παρακμή μας, με ένα ξεκάθαρο πλάνο πριν και ένα διαρκές ταξίδι μετά. Επαναλαμβάνω. Ένα ξεκάθαρο πλάνο προς το τέλος και ένα διαρκές ταξίδι μετά την πινακίδα για το "δεν υπάρχει μετά". Για ποιον λόγο να έχουμε να διαχειριστούμε ένα τέλος; Καλύτερα ένας φιλικός αποχαιρετισμός. Σκεφτείτε το λιγάκι. Ευθυγραμμιζόμαστε προοδευτικά με την ιδέα ότι δεν θα χρειαστεί καν να πεθάνουμε. Απλώς θα αναχωρήσουμε για το τελευταίο μας ταξίδι!

Και επιλέγουμε την Ιστορία 2.

Φόβε γαμήσου. Δεν άκουσα λέξη απ’ όσα είπες.
Επιλέγω την Ιστορία 1.


Share:

Τετάρτη 12 Απριλίου 2017

Όλες του χρόνου οι Κυριακές, η Μεγάλη Παρασκευή και ο Έλληνας Γιδοβοσκός Ισαποστάκιας!

Αν δεν την παλεύεις με τις προσβολές, μεταβολή όπως είσαι και βουρ για το Σουρβάιβορ.

Αν αποφάσισες τελικά να συνεχίσεις, άκου πως έχει η ιστορία!

Μεγάλη Εβδομάδα. Ξέρετε, αυτή η υπέροχη εβδομάδα του χρόνου κατά την οποία διάγουμε υποχρεωτικά εν κατηφεία, απολαμβάνουμε τη χειρότερη τηλεόραση του χρόνου με τον Ιησού από τη Ναζαρέτ, την κλάψα του Γαϊτάνου και τις ψαλμωδίες από μουσάτες, καλούμαστε να προσαρμοστούμε στη χειρότερη κουζίνα του χρόνου χωρίς κρέατα, ψάρια, αβγά, λάδι και τυριά (οι vegan βρίσκονται ήδη εκεί), καλούμαστε να περιορίσουμε το σεξ (εντάξει, και σ’ αυτό το θέμα κάποιοι βρίσκονται ήδη εκεί) και γενικά καλούμαστε να αισθανόμαστε τύψεις για οτιδήποτε μας προκαλεί την παραμικρή ευχαρίστηση. Γιατί έτσι! Επειδή στο μυαλό των περισσοτέρων, ένας παντοδύναμος και πανάγαθος θεός είναι εκείνο το ον που δεν μπορεί και δεν θέλει να αντιμετωπίσει τα δράματα των ανθρώπων αλλά απαιτεί από τους ανθρώπους να συμμετέχουν κάθε χρόνο στο θείο δράμα που συνέβη πριν από πολλά χρόνια και συνοψίζεται στο εξής: 3 μέρες στο σταυρό και 1984 χρόνια (and counting) στον Παράδεισο. Απίθανο! Ποιος άλλος θα μπορούσε να αντέξει τέτοιο δράμα; Εκτός φυσικά από τα παιδάκια της ασιτίας και του πολέμου, τους καρκινοπαθείς, τους γονείς που έχασαν το παιδί τους, τα θύματα βιασμού και πολλούς άλλους, χωρίς θεϊκές δυνάμεις, που μου διαφεύγουν τώρα.

Ε λοιπόν μαντέψτε. Αυτή η εβδομάδα δεν αρέσει σε όλους. Για την ακρίβεια δεν αρέσει σχεδόν σε κανέναν αλλά υπάρχουν και κάποιοι που δεν ντρέπονται να το πουν. Και αυτοί οι κάποιοι εδώ και αρκετά χρόνια, έχοντας αποφασίσει ότι θα δρέψουν τις αναμενόμενες από τον ύψιστο συνέπειές τους, μαζεύονται κάθε Μεγάλη Παρασκευή σε μια ταβέρνα και τρώνε μπριζόλες, σουβλάκια, κοντοσούβλια και λουκάνικα, χωρίς να ενοχλούν κανέναν. Ααα, πριν το ξεχάσω, η παρέα αυτή αποφάσισε να ονομάσει το συγκεκριμένο φαγοπότι Φανερό Δείπνο, σε αντιδιαστολή με τον Μυστικό Δείπνο τότε, πριν από 1984 χρόνια και τον αντίστοιχο Νηστικό Δείπνο στον οποίον (υποτίθεται ότι) καταφεύγουν όλοι οι υπόλοιποι.

Και μετά από μερικά χρόνια ήρθε το Facebook. Αυτό το πολυαγαπημένο κοινωνικό δίκτυο το οποίο μας έχει δώσει μια υπέροχη εναλλακτική στην ενημέρωση και τη διασκέδασή μας συγκριτικά με τα παραδοσιακά ΜΜΕ, στο οποίο περνάμε αρκετό χρόνο μέσα στην ημέρα, χαβαλεδιάζοντας παράλληλα με φίλους. Και στην εξέλιξή του το Facebook εισήγαγε και μια εξαιρετική λειτουργικότητα. Facebook Events. Με τη χρήση των οποίων μπορεί ο καθένας να στήσει έναν online χώρο μιας εκδήλωσης, να ενημερώσει όσους επιθυμεί και να κάνει τις συνεννοήσεις, την πρόσβαση στην τοποθεσία της εκδήλωσης, την επικοινωνία και τις ετοιμασίες πολύ πιο εύκολα. Ε λοιπόν, η παρέα του Φανερού Δείπνου αποφάσισε να κάνει χρήση της συγκεκριμένης λειτουργικότητα του Facebook και να ανακοινώνει κάθε χρόνο τον ετήσιο Φανερό Δείπνο στο Facebook, ενημερώνοντας αποκλειστικά όσους επιθυμούν να συμμετέχουν. Αλλά το σωτήριο έτος 2016 ανακαλύπτουν τον Φανερό Δείπνο οι παπάδες. Και φωνάζουν και διαμαρτύρονται για την προκλητικότητα των συμμετεχόντων.

Και ξαφνικά, πέρα από τους πιστούς, εμφανίζονται και πολλοί άλλοι ισαποστάκηδες και καταθέτουν online την επικριτική τους άποψη, με πλήθος φαιδρά επιχειρήματα περί προκλητικότητας, προσβολών, ετεροκαθορισμού και θολών προθέσεων κλπ.

Ισαποστάκηδες, ΕΙΣΑΣΤΕ ΓΙΑ ΚΛΑΜΑΤΑ. Και ορίστε ακριβώς για ποιους λόγους:

- Ο Φανερός Δείπνος είναι μια προκλητική ενέργεια. Εντάξει, φάτε κρέας. Κι εγώ τρώω κρέας τη Μεγάλη Παρασκευή. Αλλά μη το διατυμπανίζετε κιόλας.

Μάλισταααα! Με στοιχεία του 2015, κάθε 30 λεπτά δημιουργούνται στο Facebook 1.485.000 events. Ένα απ’ αυτά, για την τρέχουσα εβδομάδα είναι και ο Φανερός Δείπνος.

Κι εσύ είσαι ένας γιδοβοσκός ο οποίος χρησιμοποιεί τη λέξη "διατυμπανίζω" για να περιγράψει έναν όμβρο από τη συνεχή καταιγίδα των Facebook Events, ο οποίος όμβρος μάλιστα δεν σπρώχτηκε καν με διαφημίσεις.

Είσαι επιπλέον γιδοβοσκός επειδή δεν έχεις καταλάβει ότι "διατυμπανίζω" σημαίνει π.χ. ότι Μεγάλο Σάββατο το βράδυ κλείνω τους δρόμους έξω από τις εκκλησίες, βάζω στα μεγάφωνα κακόφωνες ψαλμωδίες και εκτοξεύω μερικούς τόνους βεγγαλικά για να ενημερώσω ότι ο Χριστός αναστήθηκε. Γενικά, όποιος πιστεύει σε παπαριές, αισθάνεται πάντα την ανάγκη να ενημερώσει κιόλας γι’ αυτό. Να το διατυμπανίσει!

Ααα, και για να μην το ξεχάσω. Αλήθεια; Τρως κι εσύ κρέας τη Μεγάλη Παρασκευή αλλά δεν το λες πουθενά; Στα αρχίδια μας.

- Ναιαιαιαι, αλλά προσβάλλεις την πίστη των ανθρώπων.

Όχι, δεν την προσβάλλω. Την προσβάλλουν από μόνοι τους. Γιατί όσο απαγορεύεται στον πιστό να τρώει κρέας τη Μεγάλη Παρασκευή, άλλο τόσο και πολύ περισσότερο (περιγράφεται και εντός των 10 εντολών γιδοβοσκέ) απαγορεύεται στον πιστό να δουλεύει τις Κυριακές όλου του χρόνου. Ξέρετε, εκείνες τις μέρες που πηγαίνετε έξω να φάτε, να παρακολουθήσετε κινηματογράφο, να αγοράσετε γλυκά και παγωτά, να πιείτε καφέδες και μπίρες και να ψωνίσετε τις Κυριακές που η αγορά είναι ανοιχτή και κάποιοι δουλεύουν Κυριακή για να σας εξυπηρετήσουν. Τότε; Τι γίνεται τότε; Δεν προσβάλλεται η πίστη τους;

Αλλά φίλτατε γιδοβοσκέ θα σου πω αμέσως τι συμβαίνει. Ο μόνος λόγος που η Δύση δεν βρίσκεται αυτή τη στιγμή στο μεσαίωνα είναι επειδή οι χριστιανοί έχουν γίνει μαλθακοί ως προς την πίστη τους και δεν ακολουθούν τις ιερές τους γραφές κατά γράμμα (Thanks Διαγόρας). Να μην δουλεύει κανείς τις Κυριακές; Ε καλά μωρέ, δεν είναι και τόσο σημαντικό. Να νηστεύω κάθε Τετάρτη και Παρασκευή; Τρελάθηκες; Να νηστέψω μια φορά το χρόνο; Ε αυτό νομίζω πως μπορώ να το καταφέρω, αν κινητοποιηθεί σύσσωμη και η υπόλοιπη Ελλάδα ώστε να μην δοκιμάζεται η πιστ… εχμ… να μην προσβάλλεται η πίστη μου.

- Τι λόγο έχετε να διοργανώνετε όμως Φανερούς Δείπνους; Αυτά είναι αστεία πράγματα. Και αν δεν το έχεις καταλάβει, ετεροκαθορίζεστε έτσι.

Μισό λεπτό να καταλάβω τώρα. Εγώ, χωρίς να ασχολούμαι με κανέναν άλλον, πηγαίνω με φιλαράκια και ομοϊδεάτες μου να φάω κρέας τη Μεγάλη Παρασκευή, σε μια συμβολική για μας ενέργεια αντίστασης στην τεθλιμμένη και καταθλιπτική ατμόσφαιρα της Μεγάλης Εβδομάδας, χωρίς να πειράξω κανέναν, και ετεροκαθορίζομαι.

Εσύ, ακολουθώντας τη δική ΜΟΥ ενέργεια, αναρωτιέσαι για τα κίνητρά ΜΟΥ, σπεύδεις να ΜΕ νουθετήσεις και να ΜΕ χαρακτηρίσεις, να ΜΟΥ υποδείξεις ότι ετεροκαθορίζομαι, αλλά εσύ που ασχολείσαι αποκλειστικά μαζί μου δεν ετεροκαθορίζεσαι, έτσι; Κατάλαβες για ποιον λόγο είσαι γιδοβοσκός ή θα πρέπει να το αναλύσω κι άλλο;

- Η αλήθεια είναι ότι είσαστε Αθεοταλιμπάν και να το προσέξετε.

Καλά, ΟΚ. Απλώς δες τι σημαίνει Ταλιμπάν. Οπότε για να το κάνουμε πιο ουσιαστικό, η αλήθεια είναι ότι εκτός από γιδοβοσκός είσαι και ο ορισμός του fashion victim. Επειδή η πολιτική ορθότητα είναι στη μόδα και επειδή παραμένει πολιτικά ορθό το "να σέβεσαι την πίστη του άλλου" και επειδή γκρίνιαξαν λιγάκι οι παπάδες, έσπευσες να προλάβεις για να μην στερηθεί την ώριμη και ισαποστακίστικη αποψάρα σου το online κοινό. Και μέσα στη φούρια σου να δρέψεις τις δάφνες της αναγνώρισης ως σύμβολο ωριμότητας, επιστράτευσες επιχειρήματα προκλητικότητας, προσβολής, και ετεροκαθορισμού υπέρ των παπάδων. Των ίδιων παπάδων που προσέφυγαν πριν από λίγες μέρες στο ΣτΕ για την ακύρωση του συμφώνου συμβίωσης ομόφυλων ζευγαριών. Προκλητικά, προσβλητικά και για μια ακόμη φορά ετεροκαθοριστικά, ασχολούμενοι με την προσωπική ζωή τρίτων.


Αλλά είναι και δικαίωμά σας!

Προς θεού, εχμ… συγνώμη, Θεού (με κεφαλαίο το Θήτα), δεν μπορώ να σου απαγορέψω να καταθέτεις την άποψή σου ως γιδοβοσκός. Είναι αναφαίρετο δικαίωμά σου. Απλά πρόσεξε μην παραμελήσεις και την social ταυτότητά σου, ξεχνώντας πχ στο επόμενο Facebook στάτους να μας ενημερώσεις τι έκανε ο Ξυσταρχιδόπουλος και η Τσουρέκω στο Σουρβάιβορ.

Κλείνοντας,

Αν έφτασες μέχρι εδώ και έχεις προσβληθεί, αυτό σημαίνει ότι δεν ακολούθησες την αρχική μου συμβουλή περί μεταβολής. Δεν πειράζει. Σου αφιερώνω το παρακάτω Warning από τον πολυαγαπημένο μου Ice T.

Αν πάλι έφτασες ως εδώ και νιώθεις όμορφα, σε παρακαλώ πάρε το συγκεκριμένο άρθρο και τρίψε το στη μούρη των γιδοβοσκών. Δεν συνηθίζω να ζητάω κάτι τέτοιο αλλά πλέον μας τα έκαναν τσουρέκια και δεν εννοώ τα πασχαλινά.

ΥΓ

Εκ των υστέρων ζητώ συγνώμη από τους συμπαθέστατους, αυτάρκεις και αυτόφωτους γιδοβοσκούς. Η χρήση της συγκεκριμένης λέξης έγινε αποκλειστικά για να αντιδιαστείλει τους προαναφερθέντες ισαποστάκηδες και τη γενικότερη κουλτούρα τους με την αντίστοιχη κουλτούρα της νέας εποχής, των νέων τεχνολογιών και του διαδικτύου. Ελπίζω να μην οδηγήσει αυτό στην δημιουργία μιας ακόμα καινούριας λέξης, κενής σημασίας, αυτήν του γιδοβοσκοφοβικού.



Share: