Κυριακή 28 Ιουλίου 2013

Ναι στους Μετανάστες, Όχι στη Μετανάστευση

Στη μία πλευρά...
- Εμείς κάποτε κοιμόμασταν με ανοιχτές τις πόρτες. Και από τότε που ήρθαν οι μετανάστες, δεν μπορούμε πια να κυκλοφορήσουμε στον τόπο μας. Οι ελληνικές επιχειρήσεις κλείνουν η μία μετά την άλλη ενώ την ίδια στιγμή αυτοί οι πίθηκοι φοροαπαλάσσονται... (σιγά να μην επιδοτούνται κιόλας)

Και στην άλλη πλευρά...
- Ο άνθρωπος έχει δικαίωμα να κατοικήσει όπου θέλει. Η φύση δεν έβαλε τον άνθρωπο μέσα σε σύνορα. Συνεπώς είναι καθήκον μας να αποδεχτούμε τους μετανάστες και να τους περιβάλουμε με αγάπη, στοργή... (Προδέρμ και Φαρίν Λακτέ μπισκοτόκρεμα)

Και κάπου αλλού...
- Γιατρέ, πρέπει να χάσω 30 κιλά. Έχω καούρες, δεν μπορώ να βγω στην παραλία, πονάνε τα πόδια μου, πονάει η μέση μου, δεν μπορώ να δέσω τα κορδόνια μου. Θέλω να μου βγάλεις ένα πρόγραμμα, αλλά φρόντισε να είναι εφαρμόσιμο και να μπορώ να το ακολουθήσω. Μη με βάλεις να κόψω τις πίτσες και τις μακαρονάδες γιατί είναι το πάθος μου, Επίσης, για να μπορώ να ακολουθήσω ένα διαιτητικό πλάνο, είναι απαραίτητο να μπορώ να φάω και κανένα γλυκάκι μετά το φαγητό. Κατά προτίμηση παγωτό, ιδίως τώρα που είναι και καλοκαίρι. Για πες, τι να κάνω;
- Θα σου έλεγα να κόψεις το κεφάλι σου, αλλά επειδή είναι άδειο, δεν θα τα πιάσουμε τα 30 κιλά. Χμμμ, πρόβλημα...

Πόλωση, η Αγαπημένη Θέση του Νεοέλληνα

Bull – fuckin – shit! Γιατί έχει εθιστεί τόσο στην πόλωση ο νεοέλληνας; Για ποιον λόγο έχει γεμίσει η νεοελληνική κοινωνία είτε με δηλωμένους ρατσιστές είτε με ταγμένους στην άνευ όρων υπεράσπιση του οποιουδήποτε απλά δεν είναι Έλληνας; Γιατί είναι τόσο δύσκολο να αποδεχτούμε ότι η μετανάστευση είναι υπαρκτότατο πρόβλημα από τη μία, χωρίς να έχει να κάνει με την ταυτότητα αυτού που μεταναστεύει από την άλλη; Για ποιον λόγο δεν μπορούμε να είμαστε κατά της μετανάστευσης και υπέρ των μεταναστών; Σας μπέρδεψα, έτσι; Ας το ξεμπερδέψουμε λιγάκι το κουβάρι.

Αλληλοσυγκρουόμενα Συμφέροντα

Η μετανάστευση είναι μια διαδικασία. Είναι εκείνη η διαδικασία κατά την οποία κάποιοι άνθρωποι, είτε ατομικά είτε μαζικά, εγκαταλείπουν τον τόπο στον οποίον γεννήθηκαν και μεγάλωσαν, αναζητώντας καλύτερες συνθήκες διαβίωσης σε έναν νέο τόπο. Γιατί αποφασίζει κάποιος να μεταναστεύσει και να ξενιτευτεί, ιδίως στην περίπτωση που μιλάμε για μαζικές μετακινήσεις; Ο λόγος είναι ξεκάθαρα ένας. Οι συνθήκες διαβίωσης στον τόπο του όχι απλώς δεν είναι κι ότι καλύτερο για να μπορέσει κάποιος να ζήσει μια κανονική ζωή, αλλά κατά πάσα πιθανότητα η χώρα του έχει είτε περιορισμένες ελευθερίες, είτε μαστίζεται  από φτώχεια, ανέχεια και αρρώστιες, είτε τέλος το αν θα ζεις και την επόμενη μέρα είναι εξαιρετικά αμφίβολο λόγω πολεμικών συρράξεων, εμφύλιων σπαραγμών κλπ. Για τον κάτοικο μιας τέτοιας περιοχής του πλανήτη, η μετανάστευση είναι ανάγκη.

Στον αντίποδα, υπάρχουν χώρες πάνω στη γη, στις οποίες η απουσία όλων των προαναφερθέντων προβλημάτων ανήκει στα αυτονόητα. Ο μέσος άνθρωπος απολαμβάνει ένα σχετικό επίπεδο ποιότητας στη ζωή του. Έχει δικαίωμα επιλογών σε οτιδήποτε άπτεται των ανθρώπινων δικαιωμάτων. Έχει πρόσβαση στη μόρφωση, μπορεί να επιλέξει πως θα ντύνεται, τι θα τρώει, πως θα κουρεύεται και πως θα διασκεδάζει. Οι συναλλαγές με τους συμπολίτες του υπόκεινται σε γραπτούς κανόνες. Μπορεί να εργαστεί στον παραγωγικό τομέα που θα επιλέξει και μπορεί να κυκλοφορεί (τις περισσότερες φορές) στο δρόμο απολαμβάνοντας κατά το δυνατόν AYTO για το οποίο οργανώθηκαν οι άνθρωποι σε συνοικισμούς, πόλεις και χωριά. Ασφάλεια. Για τους ανθρώπους των περιοχών αυτών η μετανάστευση δεν είναι ανάγκη. Αν νομίζετε όμως ότι οι συγκεκριμένοι άνθρωποι δεν έχουν κάποια άλλη ανάγκη, γελιέστε. Πέρα από την φυσιολογική ανάγκη του ανθρώπου να επιδιώκει πάντοτε το καλύτερο, βασική ανάγκη είναι η διατήρηση αυτών των αυτονόητων και κεκτημένων, του μίνιμουμ αποδεκτού επιπέδου διαβίωσης για τον σύγχρονο δυτικό κόσμο.

Τι συμβαίνει λοιπόν στη σύγχρονη παγκοσμοιοποιημένη πραγματικότητα. Στην πλέον συνήθη μορφή έχουμε μεγάλα μεταναστευτικά κύματα από τις χώρες με σημαντικό έλλειμμα ελευθερίας, στα κοσμικά κράτη τα οποία χαρακτηρίζονται από μια σχετική ευημερία, σεβασμό στα ανθρώπινα δικαιώματα και μια άγραφη πλην όμως απαιτούμενη και πολιτικά ορθή ανοχή απέναντι στη διαφορετική κουλτούρα. Κοινό μυστικό βέβαια αποτελεί το γεγονός ότι περιοχές στο σύνολο της Ευρώπης με σημαντική αύξηση των ποσοστών των μεταναστών μέσα σε κάποια χρόνια, κατά κανόνα είδαν και μια σημαντική αύξηση στα αντίστοιχα ποσοστά της εγκληματικότητας.

Η Παρερμηνεία της Εγκληματικότητας

- Από τότε που ήρθαν οι μετανάστες, η εγκληματικότητα αυξήθηκε κατακόρυφα. Δεν μπορούμε πια να κυκλοφορήσουμε έξω από τα σπίτια μας. Οι μετανάστες είναι εγκληματίες!

Μα για μισό λεπτό! Υπάρχει κάποια βάση σε όλη αυτή την αστήρικτη μπούρδα; Επιστημονικές θεωρίες για την εγκληματική συμπεριφορά υπάρχουν αρκετές και καμία απ’ αυτές δεν κάνει λόγο για φυλετικά χαρακτηριστικά όσον αφορά τη ροπή προς το έγκλημα. Ενδεικτικά ας αναφέρουμε τις παρακάτω θεωρίες:
  • Θεωρία της Ορθολογικής Επιλογής: Ο άνθρωπος είναι γενετικά προγραμματισμένος να επιδιώκει το συμφέρον του και ρέπει τόσο πιο πολύ προς την παραβατικότητα όσο οι απολαβές του είναι σημαντικά μεγαλύτερες συγκριτικά με τις πιθανές κυρώσεις του από ένα έγκλημα.
  • Θεωρία της Κοινωνικής Αποδιοργάνωσης: Το κακό φυσικό και κοινωνικό περιβάλλον ενθαρρύνει την παραβατική συμπεριφορά και οι ξεφτισμένες κοινωνικές δομές συνδέονται σχεδόν πάντα με υψηλότερα ποσοστά εγκληματικότητας.
  • Θεωρία της Κοινωνικής Μάθησης: Οι άνθρωποι μπορούν να αναπτύξουν κίνητρα και δεξιότητες για την διάπραξη εγκλημάτων, όταν περιστοιχίζονται στον στενό τους κοινωνικό περίγυρο από εγκληματίες.
  • Θεωρία της Κοινωνικής Πίεσης: Οι άνθρωποι χαρακτηρίζονται γενικά από παρόμοιες επιδιώξεις, οι οποίες δομούνται μέσα από συγκεκριμένα κοινωνικά στερεότυπα, όχι όμως και από τις ίδιες ικανότητες και δεξιότητες. Έτσι οι άνθρωποι που φαίνεται να αποτυγχάνουν ως προς τις κοινωνικές προσδοκίες μέσω των αποδεκτών μέσων, συχνά επιδιώκουν την κατάκτηση της επιτυχίας μέσα από το έγκλημα.
  • Θεωρία της Κοινωνικής Επισήμανσης: Η εκάστοτε εξουσία έχει τη δυνατότητα να ορίζει το αποδεκτό η μη κάποιας πράξης, επισημαίνοντας κατά το δοκούν κάποιους ανθρώπους ως εγκληματίες. Η (πολλές φορές) αυθαίρετη κατάταξη ενός ανθρώπου στον υπόκοσμο έχει ως συνέπεια την περιθωριοποίησή του, το κοινωνικό του μπλοκάρισμα από τις ευκαιρίες και συνεπώς το ανατροφοδοτούμενο σπρώξιμό του προς περαιτέρω εγκληματικές συμπεριφορές.
  • Θεωρία των Βιολογικών, Γενετικών και Εξελικτικών Παραγόντων:  Η κακή διατροφή, οι ψυχικές ασθένειες, η μη ευνοϊκή χημεία του εγκεφάλου κλπ. έχουν προταθεί ως παράγοντες της  εγκληματικής συμπεριφοράς.
Μπορούμε να εντοπίσουμε κάποιο κοινό σημείο σε όλα τα παραπάνω; Κατά την ταπεινή μου άποψη ΝΑΙ! Κοινό σημείο όλων των παραπάνω θεωριών είναι η ανέχεια. Όχι αναγκαστικά με την έννοια της φτώχειας αλλά σίγουρα με την κατοχή λιγότερων υλικών ή και πνευματικών αγαθών συγκριτικά με τους άλλους. Στην περίπτωση δε της φτώχειας, της απόλυτης αυτής κατάστασης την οποία ως κοινωνία αισθανθήκαμε την ανάγκη να την ορίσουμε ακόμα και με το αντίστοιχο αριθμητικό όριο (το γνωστό όριο της φτώχειας) τα πράγματα γίνονται πιο ξεκάθαρα. Όταν κάποιος αντιμετωπίζει σοβαρά προβλήματα εξασφάλισης τροφής, στέγης και πρόσβασης στην υγεία, θα ήταν ηλίθιος και εξελικτικά καταδικασμένος αν δεν προσπαθούσε να επιζήσει με οποιοδήποτε δυνατό μέσο. Θυμηθείτε ότι δεν μιλάμε απλώς για μια πιο καινούρια τηλεόραση, μιλάμε για επιβίωση!

[ΣΗΜΑΝΤΙΚΗ ΠΑΡΕΝΘΕΣΗ για τους Χρυσαυγίτες]
Αν διαβάζετε το συγκεκριμένο άρθρο, μάλλον φτάσατε κατά λάθος εδώ! Δεν έχετε τη δυνατότητα να παρακολουθήσετε μια τέτοια ανάλυση, δεν έχετε καταλάβει γρι και έχετε ήδη μια έκφραση στο πρόσωπό σας σαν να σας χτύπησε ηλεκτρικό ρεύμα. Σκέφτηκα να σας προειδοποιήσω νωρίτερα, αλλά με έπιασε το σαδιστικό μου. Σόρρυ! Μπορείτε πάντα να συνεχίσετε σε κάτι πιο βατό όπως αυτό:




Κάπου εδώ γίνεται κατανοητό ότι οι μετανάστες δεν είναι εγκληματίες. Οι φτωχοί είναι εγκληματίες! Και από τον κανόνα δεν κατάφεραν να ξεφύγουν ούτε οι Έλληνες μετανάστες στο Σικάγο των αρχών του 1900:


Συν τοις άλλοις, ας μην αγνοήσουμε και το γεγονός ότι οι περιοχές που υποδέχονται τους μετανάστες, είτε σε επίπεδο πόλης είτε σε επίπεδο συνοικίας, είναι περιοχές οι οποίες ούτως ή άλλως είναι συνήθως υποβαθμισμένες. Η εγκληματικότητα σε τέτοιες περιοχές δεν οφείλεται φυσικά στους μετανάστες αλλά στην γενικότερη υποβάθμιση και ούτως ή άλλως προϋπήρχε. Και η απόβαση των μεταναστών απλά συνέβαλε στην αύξηση αυτής της εγκληματικότητας. Οι μετανάστες όμως δεν παύουν να είναι άνθρωποι σε δυσχερή κατάσταση. Άνθρωποι σαν κι εμάς! Ή μάλλον για να το θέσουμε πιο σωστά, αν αντιμετωπίζουμε τους μετανάστες απλώς ως τοξικά απόβλητα, μάλλον εμείς απέχουμε από το να ονομαζόμαστε άνθρωποι.

Και η Απαραίτητη Αριστερή Υπεραπλούστευση

Συνεπώς εφόσον ο οικονομικός παράγοντας διαδραματίζει πρωταρχικό ρόλο στην εγκληματικότητα, δεν υπάρχουν μετανάστες και γηγενείς, παρά μόνο αδέρφια - θύματα του καπιταλισμού και του κακού κεφαλαίου. Ένα κεφάλαιο που ελέγχει τις δομές τις εξουσίας και κατέχει τα μέσα παραγωγής. Και κάπως έτσι, το πρόβλημα της μετανάστευσης ανάγεται, όπως και όλα τα προβλήματα, σε ταξικό! Αααχχ αυτή η αριστερά. Αυτή η, κατ’ ιδία θεώρηση, πεφωτισμένη ελίτ η οποία έχει λυμένα όλα τα προβλήματα σε κάποιο από τα βιβλία της! Και προσπερνάει με ιδιαίτερη ευκολία τον οποιονδήποτε αντιμετωπίζει στο πετσί του και σε ολόκληρο τον περίγυρό του τα προβλήματα εγκληματικότητας που προκύπτουν από την ανεξέλεγκτη μετανάστευση. Ιδίως δε όταν κάποιος διανοηθεί να θίξει το θρησκευτικό υπόβαθρο της πλειοψηφίας των μεταναστών στην Ευρώπη, το φανατισμό και την μηδενική ανοχή δηλαδή των μουσουλμάνων απέναντι στο διαφορετικό και την ελευθερία έκφρασης, αυτός ο κάποιος βαφτίζεται αυτόματα ακροδεξιός και αντιμετωπίζεται καχύποπτα σε οποιαδήποτε δήλωση και θέση του.

Εεε λοιπόν, όπως όλα τα προβλήματα στον πραγματικό κόσμο, έτσι και το πρόβλημα της μετανάστευσης είναι κομματάκι πιο σύνθετο από την απλή διάγνωση της ταξικής προέλευσης του προβλήματος και την one-size-fits-all λύση "τα μέσα παραγωγής στο λαό". Κανένας σοβαρός άνθρωπος δεν θα αμφισβητήσει τη φτώχεια και την ανέχεια ως τον βασικό μηχανισμό πυροδότησης της εγκληματικότητας. Αλλά... υπάρχουν μερικά τεράστια ΑΛΛΑ!

Πρώτον, τα περιβόητα κεκτημένα δεν μπορούν να καθίστανται αποδεκτά ως έννοιες  μόνο στη μεταφυσική απαίτηση για συνεχείς αυξήσεις στους μισθούς, μονιμότητα και δουλειά για όλους και να αγνοούνται παντελώς στο δικαίωμα κάποιου να διατηρήσει τον τόπο του κατά το δυνατόν ασφαλή. Πολύ λογικά ο κάτοικος κάποιας περιοχής δεν θέλει να φοβάται. Και ο φόβος δυστυχώς είναι ένα συναίσθημα που δεν ελέγχεται. Δεν έχει να κάνει αναγκαστικά με τους ανθρώπους και την καταγωγή τους, έχει σίγουρα όμως να κάνει με την υφιστάμενη κατάσταση.

Δεύτερον, όπως είχε τονίσει ο δράκος και παλαιότερα, στο "Η Αμάθεια και η Ανέχεια Φέρνουν τη Θρησκεία (ή μήπως το αντίστροφο;)", η φτώχεια και η θρησκευτικότητα στα έθνη είναι έννοιες αλληλένδετες μεταξύ τους και αντιστρόφως ανάλογες των δεικτών ειρηνικότητας (εξαιρετικό και με πλήθος αναφορές το paper: Atheism, Secularity, and Well-Being: How the Findings of Social Science Counter Negative Stereotypes and Assumptions).

Τρίτον (και πιθανώς σημαντικότερο), το Ισλάμ αποτελεί μια ιδιαίτερη περίπτωση θρησκείας η οποία χαρακτηρίζεται από τον υψηλότατο φανατισμό των πιστών της, τις ιδιαίτερα περιορισμένες ελευθερίες αλλά και την διδασκαλία του ιερού πολέμου και του μίσους απέναντι στους αλλόθρησκους. Με δεδομένο το γεγονός ότι η πλειοψηφία των μεταναστών στην Ευρώπη ανήκουν σ’ αυτήν τη θρησκεία, γίνεται κατανοητό ότι δεν έχουμε να κάνουμε μόνο με ανθρώπους σε εξαθλίωση, οι οποίοι φυσιολογικά και όχι φυλετικά ρέπουν προς την παρανομία, αλλά:
  1. με ανθρώπους οι οποίοι φεύγουν από τον τόπο τους...
  2. για να αποφύγουν το θάνατο, την ανελευθερία και την εξαθλίωση μέσα σε κοινωνίες απίστευτα οπισθοδρομικές...
  3. και να αποκτήσουν δικαίωμα σε καλύτερες συνθήκες διαβίωσης τις οποίες παραδόξως (χαχαχα, καθόλου παραδόξως) αναζητούν στον δυτικό κόσμο...
  4. απαιτώντας παράλληλα από τις δυτικές κοινωνίες να σταματήσουν να λειτουργούν με τον τρόπο με τον οποίον λειτουργούσαν και να αποδεχτούν εν λευκώ την κουλτούρα και τις πρακτικές του Ισλάμ!

Θυμάστε τον ηλίθιο με το παραπανίσιο βάρος στην αρχή, και την απαίτησή του να χάσει κιλά με την ίδια διατροφή με την οποία πήρε αυτά τα κιλά; Ομοίως πόσο παρανοϊκός πρέπει να είναι κάποιος για να φεύγει από τον τόπο του λόγω προβλημάτων που δημιουργήθηκαν από τις εκεί δομές και την εκεί κουλτούρα, και να απαιτεί στην προσδοκώμενη γη της επαγγελίας την εγκαθίδρυση των ίδιων δομών και της ίδιας κουλτούρας; Χμμ, χρειάζεται πάντα η θρησκεία για να φτάσουμε σε τέτοια επίπεδα παράνοιας. Και η μόνη ουσιαστική διαφορά από τον χοντρούλη του παραδείγματος της αρχής; Εκείνον τον προέτρεψε ο γιατρός να κόψει το κεφάλι του. Οι μουσουλμάνοι από την άλλη είναι αυτοί που μπορεί να κόψουν οι ίδιοι μερικά κεφάλια στο τσακίρ κέφι!

Επιπλέον χρειάζεται πάντα η θρησκεία προκειμένου να υπάρχει η απαίτηση να αντιμετωπίζεται η παράνοια με σεβασμό! Η αλήθεια είναι ότι όσο υπάρχει το αντικείμενο της πίστης των μουσουλμάνων, άλλο τόσο υπάρχει και ο Ποπάυ. Αφιερώνω στον τελευταίο το παρακάτω σκίτσο:


Πως θα αντιμετωπίζατε κάποιον οπαδό του Ποπάυ ο οποίος θα θιγόταν από το σκίτσο μου και θα προσπαθούσε να με δολοφονήσει; Χαχαχαχαχα, δεν μπορείτε καν να το φανταστείτε, έτσι; Κι όμως, στην περίπτωση του Δανού σκιτσογράφου Kurt Westergaard, οι υποψήφιοι δολοφόνοι του χαρακτηρίστηκαν από υπερβολικοί έως βαριά - βαριά παρανοϊκοί, αλλά και τους αναγνωρίστηκαν κάποια απροσδιόριστα δίκια αφού "θίχτηκε η πίστη τους". Και ο ίδιος ο Westergaard χαρακτηρίστηκε από πολλούς αναίτια προκλητικός!

Λεπτή Κόκκινη Γραμμή

Και εδώ ακριβώς βρίσκεται και το ιδιαίτερα λεπτό σημείο που επιμένουν να αγνοούν οι άνευ όρων υπερασπιστές του μεταναστευτικού πληθυσμού των μουσουλμάνων. Τα κεκτημένα των δυτικών κοινωνιών απειλούνται απ’ αυτούς τους πληθυσμούς σε διπλό επίπεδο:

Η ασφάλεια απειλείται από ανθρώπους σε δυσχερέστατη θέση οι οποίοι προσπαθούν να εξασφαλίσουν τα προς το ζην. Το ζήτημα της ασφάλειας όμως είναι θεωρητικά αντιμετωπίσιμο σε βάθος χρόνου, όταν μια κοινωνία αρχίζει σταδιακά και ξεφεύγει από τις συνθήκες βαθιάς ύφεσης. Μόλις αρχίζει και περιορίζεται το αίτιο (φτώχεια), ακολουθεί μια αντίστοιχη μείωση και στα αποτελέσματα (εγκληματικότητα).

Εκτός από την ασφάλεια όμως απειλείται και ένα άλλο κεκτημένο, αυτό της ελευθερίας του λόγου και της έκφρασης. Και στη συγκεκριμένη περίπτωση δεν έχουμε να κάνουμε απλώς με παράπλευρο αποτέλεσμα κάποιου αιτίου το οποίο μπορεί κάποτε να περιοριστεί• έχουμε να κάνουμε με αυτοσκοπό, με ταύτιση αιτίου και αποτελέσματος και με πρακτικές οι οποίες, αν αρχίσουν να γίνονται αποδεκτές, καθιερώνονται για πάντα.

Επιγραμματικά

Η μετανάστευση δημιουργεί σοβαρότατα προβλήματα.

Οι μετανάστες είναι άνθρωποι οι οποίοι αντιμετωπίζουν σε μεγάλο ποσοστό προβλήματα επιβίωσης και δεν νοείται σύγχρονη κοινωνία η οποία δεν θα προσπαθήσει να τους βοηθήσει.

Οι κανόνες εύρυθμης λειτουργίας των δυτικών κοινωνιών δεν μπορούν να αγνοούνται για χάρη οποιασδήποτε θρησκείας ή κουλτούρας. Στην τελική οι κανόνες αυτοί κατέστησαν τις δυτικές κοινωνίες θελκτικές προς μετεγκατάσταση.

Η φτώχεια είναι η κινητήρια εκείνη δύναμη η οποία ξεκινάει τη ροπή προς το έγκλημα αλλά και την ενεργοποίηση του μηχανισμού της μετανάστευσης. Ο σεβασμός από την άλλη στα προσωπικά πιστεύω των ανθρώπων, όταν αυτά προστατεύονται από τον αόρατο μανδύα της θρησκείας, χορηγεί ασυλία και καθιερώνει την αποδοχή σε μη αποδεκτές ενέργειες και πρακτικές.

Υπάρχει στ’ αλήθεια κάποιος που να πιστεύει ότι το μεταναστευτικό είναι ένα απλό πρόβλημα, με δυνατότητα επιλογής ανάμεσα σε άσπρο και μαύρο, το οποίο μπορεί να αφεθεί σε φουσκωτούς ή/και δόγματα για την επίλυσή του;

(Προσωπικά θα χαρώ ιδιαίτερα να διαβάσω οποιαδήποτε γκρίζα πρόταση στα σχόλια.)



Share: