Κυριακή 23 Απριλίου 2017

Η Πλάνη του Απόλυτου Πλάνου

Που πρέπει να ισορροπεί η ζυγαριά μεταξύ πλάνου και εγρήγορσης;

Μεγαλώνουμε μαθαίνοντας να καταστρώνουμε σχέδια και να προσδοκάμε αποτελέσματα. Αρχικά λιγότερο, μιας και χωρίς χαλινάρια, μα στη συνέχεια περισσότερο. Σχεδιάζουμε, ξανασχεδιάζουμε και συνεχίζουμε να σχεδιάζουμε έως ότου ο σχεδιασμός γίνεται σταδιακά η δεύτερή μας φύση, κάπου εκεί μετά τα 30 και κάτι. Θέλουμε τον χάρτη του μέλλοντός μας στρωμένο μπροστά στα μάτια μας. Και έτσι, χάνοντας την τριβή με το απρόσμενο, καταλήγουμε να ζούμε μέσα σε έναν διαρκή τρόμο, κάθε φορά που ερχόμαστε αντιμέτωποι με στόχους που πηγάζουν από επιθυμίες (και όχι από ανάγκες), αν πρώτα δεν διαθέτουμε ένα πλάνο επίτευξης αυτών των στόχων και έναν λεπτομερή οδηγό για το τι να περιμένουμε στη συνέχεια. Το αποτέλεσμα; Θλιβερό. Καταλήγουμε να υποβαθμίζουμε τις μεγαλύτερες και ιδίως τις απροσδόκητες επιθυμίες μας, μετατρέποντάς τες σε αδιάφορα σημεία πάνω στη χρονογραμμή της ζωής μας, όπου η σημαντικότητά τους χάνεται μέσα στο θόρυβο της σημαντικότητας των αναρίθμητων "πως", "πότε", "πρέπει" και "μετά". Και αναβάλλουμε διαρκώς.

Για την ακρίβεια, εθιζόμαστε τόσο πολύ στο σχεδιασμό ώστε καταστρώνουμε σχέδια ακόμα και σε έξωθεν επιβεβλημένους στόχους.

- Έξωθεν επιβεβλημένοι στόχοι; Δηλαδή;

- Η χρήση της λέξης "στόχος" εδώ αποτελεί ευφημισμό. Μιλάμε για καταστάσεις τις οποίες δεν ελέγχουμε αλλά θα τις συναντήσουμε αναγκαστικά. Όπως ο θάνατος! Και άσε να σου εξηγήσω τι εννοώ με την παρακάτω μίνι αφήγηση.

Παράλληλες Ιστορίες
Δύο παράλληλες ιστορίες εκτυλίσσονται μέσα σε μια εξαιρετικά συμπυκνωμένη εκδοχή του χρόνου. Οι δύο ιστορίες έχουν κοινή αρχή.

Έξωθεν επιβεβλημένος στόχος; Η θάλασσα.

ΚΟΙΝΗ ΑΡΧΗ
Ένα αγόρι ξεκινά την πορεία του, ακολουθώντας ένα μονοπάτι, στους πρόποδες ενός βουνού, και προοδευτικά χάνεται ανάμεσα στα δέντρα. Είναι πολύ δύσκολο να τον εντοπίσεις καθώς κινείται ανάμεσα σε όλον αυτόν τον πράσινο-γκρι θόρυβο. Όντας πλέον στο μέσο της διαδρομής του και έχοντας αφήσει πίσω του τα δέντρα και μέρος της νιότης του, ο νεαρός άνδρας συνεχίζει να ανηφορίζει, βαδίζοντας αποφασιστικά μέσα στο ολοένα και πιο άγριο τοπίο. Αυτήν τη φορά δεν είναι ιδιαίτερα δύσκολο να διακρίνεις την αποφασιστικά κινούμενη φιγούρα ανάμεσα στα βράχια και τους θάμνους.

ΙΣΤΟΡΙΑ 1
Πλησιάζει πλέον προς την κορυφογραμμή. Και ύστερα από λίγο ένας, με φανερά τα σημάδια του χρόνου πάνω του, αλλά ακούραστος και ατρόμητος άνδρας, κάνει τα τελευταία του βήματα πατώντας επιτέλους την κορυφή του κόσμου. Μια επιβλητική και σκοτεινή μορφή σε έντονη αντίθεση με το χιονόλευκο έδαφος και το γαλάζιο του ουρανού. Βρίσκεται εκεί που πάντα επιθυμούσε. Ανέκαθεν ήθελε να μάθει πως είναι και τώρα γνωρίζει. Στέκεται όρθιος πάνω στο απόγειο του ενθουσιασμού με κομμένη την ανάσα. Και ξαφνικά η πτώση. Βρίσκεται να πέφτει από τον πλέον απότομο και ψηλό γκρεμό που θα μπορούσε ποτέ να φανταστεί. Κινείται προς τα κάτω με απίστευτη ταχύτητα και το μόνο πράγμα που φτάνει στα μάτια του είναι η θολή μετατόπιση προς το ιώδες, καθώς πλησιάζει την επιφάνεια της θάλασσας. Διαρκεί μετά βίας μερικά δευτερόλεπτα. Σφοδρή βουτιά και κάτω από το νερό. Ανυπαρξία. Και τέλος της ιστορίας.

ΙΣΤΟΡΙΑ 2
Μπορεί να διακρίνει πια την κορυφή μπροστά του. Πλησιάζει στο απόλυτο. Έχει όμως ήδη αρκετή ώρα που περπατάει στο ανοικτό πεδίο, εκεί όπου ενδέχεται να παραμονεύουν εχθρικά μάτια. Φαίνεται να αποτελεί εύκολο στόχο και η εξέλιξη έχει αρχίσει να τον τρομάζει. Επιπλέον, η κορυφή βρίσκεται πολύ ψηλά και τόσο μακριά, κατακόρυφα μιλώντας, από τον τελικό προορισμό της θάλασσας. Τι βρίσκεται στην κορυφή του κόσμου; Ίσως η ανείπωτη χαρά της συνάντησης με το θεϊκό. Ίσως. Το ερώτημα όμως παραμένει. Χρειάζεται να το ανακαλύψει κανείς; Γιατί να μπεις στη διαδικασία να ξεχωρίσεις τόσο πολύ; Ούτως ή άλλως, και σε περίπτωση που σου διαφεύγει, δεν μπορείς να αποφύγεις τη συνάντηση με τη θάλασσα. Ο άνδρας αλλάζει πορεία και πηγαίνει αριστερά. Εκεί υπάρχει ένα απροσδιόριστα γνώριμο μονοπάτι το οποίο κατηφορίζει και οδηγεί σε ένα άλλο δάσος. Έχει ξαναπερπατήσει ανάμεσα στα δέντρα νωρίτερα, όσο ήταν νεότερος. Και αφού το έχει ξανακάνει κάποτε, μπορεί να το επαναλάβει για μια ακόμη φορά. Και να τος τώρα, ένας καταπονημένος αλλά ψυχικά ανάλαφρος ηλικιωμένος άνδρας, κινείται και πάλι ανάμεσα στον πράσινο-γκρι θόρυβο των φύλλων και των δέντρων. Είναι ήρεμος. Ο χρόνος δεν δίνει δεκάρα για την ιστορία του. Κι όμως, ο χρόνος φαίνεται να επιβραδύνει. Τελευταία βήματα. Άμμος. Και στη συνέχεια αλμυρό νερό. Κάτω από το νερό. Ανυπαρξία. Και τέλος της ιστορίας.

ΣΗΜΑΝΤΙΚΗ ΣΗΜΕΙΩΣΗ: Διάρκεια Ιστορίας 1 = Διάρκεια Ιστορίας 2




Η Πλάνη
Βαθιά μέσα μας γνωρίζουμε ότι όλα τα πράγματα έχουν ένα απροσπέλαστο τέλος. Η ζωή τελειώνει κάποτε και θα κάνουμε τα αδύνατα δυνατά να εξομαλύνουμε την όλη διαδικασία. Πρέπει να συνηθίσουμε στην ιδέα. Και έτσι προπονούμαστε ασυναίσθητα ολοένα και περισσότερο σε μια διαβίωση μακριά από καταστάσεις ενθουσιασμού και έκστασης για έναν και μόνο έναν λόγο. Για να αποφύγουμε τον αβάσταχτο πόνο της αναχώρησης από μια ζωή την οποία θα λατρεύουμε. Τον φοβόμαστε αυτόν τον πόνο. Θέλουμε να είναι ανώδυνο και όχι ξαφνικό. Πρέπει να υπάρχει μια προσεκτικά σχεδιασμένη διαδρομή προς την αναπόφευκτη παρακμή μας, με ένα ξεκάθαρο πλάνο πριν και ένα διαρκές ταξίδι μετά. Επαναλαμβάνω. Ένα ξεκάθαρο πλάνο προς το τέλος και ένα διαρκές ταξίδι μετά την πινακίδα για το "δεν υπάρχει μετά". Για ποιον λόγο να έχουμε να διαχειριστούμε ένα τέλος; Καλύτερα ένας φιλικός αποχαιρετισμός. Σκεφτείτε το λιγάκι. Ευθυγραμμιζόμαστε προοδευτικά με την ιδέα ότι δεν θα χρειαστεί καν να πεθάνουμε. Απλώς θα αναχωρήσουμε για το τελευταίο μας ταξίδι!

Και επιλέγουμε την Ιστορία 2.

Φόβε γαμήσου. Δεν άκουσα λέξη απ’ όσα είπες.
Επιλέγω την Ιστορία 1.


Share:

Τετάρτη 12 Απριλίου 2017

Όλες του χρόνου οι Κυριακές, η Μεγάλη Παρασκευή και ο Έλληνας Γιδοβοσκός Ισαποστάκιας!

Αν δεν την παλεύεις με τις προσβολές, μεταβολή όπως είσαι και βουρ για το Σουρβάιβορ.

Αν αποφάσισες τελικά να συνεχίσεις, άκου πως έχει η ιστορία!

Μεγάλη Εβδομάδα. Ξέρετε, αυτή η υπέροχη εβδομάδα του χρόνου κατά την οποία διάγουμε υποχρεωτικά εν κατηφεία, απολαμβάνουμε τη χειρότερη τηλεόραση του χρόνου με τον Ιησού από τη Ναζαρέτ, την κλάψα του Γαϊτάνου και τις ψαλμωδίες από μουσάτες, καλούμαστε να προσαρμοστούμε στη χειρότερη κουζίνα του χρόνου χωρίς κρέατα, ψάρια, αβγά, λάδι και τυριά (οι vegan βρίσκονται ήδη εκεί), καλούμαστε να περιορίσουμε το σεξ (εντάξει, και σ’ αυτό το θέμα κάποιοι βρίσκονται ήδη εκεί) και γενικά καλούμαστε να αισθανόμαστε τύψεις για οτιδήποτε μας προκαλεί την παραμικρή ευχαρίστηση. Γιατί έτσι! Επειδή στο μυαλό των περισσοτέρων, ένας παντοδύναμος και πανάγαθος θεός είναι εκείνο το ον που δεν μπορεί και δεν θέλει να αντιμετωπίσει τα δράματα των ανθρώπων αλλά απαιτεί από τους ανθρώπους να συμμετέχουν κάθε χρόνο στο θείο δράμα που συνέβη πριν από πολλά χρόνια και συνοψίζεται στο εξής: 3 μέρες στο σταυρό και 1984 χρόνια (and counting) στον Παράδεισο. Απίθανο! Ποιος άλλος θα μπορούσε να αντέξει τέτοιο δράμα; Εκτός φυσικά από τα παιδάκια της ασιτίας και του πολέμου, τους καρκινοπαθείς, τους γονείς που έχασαν το παιδί τους, τα θύματα βιασμού και πολλούς άλλους, χωρίς θεϊκές δυνάμεις, που μου διαφεύγουν τώρα.

Ε λοιπόν μαντέψτε. Αυτή η εβδομάδα δεν αρέσει σε όλους. Για την ακρίβεια δεν αρέσει σχεδόν σε κανέναν αλλά υπάρχουν και κάποιοι που δεν ντρέπονται να το πουν. Και αυτοί οι κάποιοι εδώ και αρκετά χρόνια, έχοντας αποφασίσει ότι θα δρέψουν τις αναμενόμενες από τον ύψιστο συνέπειές τους, μαζεύονται κάθε Μεγάλη Παρασκευή σε μια ταβέρνα και τρώνε μπριζόλες, σουβλάκια, κοντοσούβλια και λουκάνικα, χωρίς να ενοχλούν κανέναν. Ααα, πριν το ξεχάσω, η παρέα αυτή αποφάσισε να ονομάσει το συγκεκριμένο φαγοπότι Φανερό Δείπνο, σε αντιδιαστολή με τον Μυστικό Δείπνο τότε, πριν από 1984 χρόνια και τον αντίστοιχο Νηστικό Δείπνο στον οποίον (υποτίθεται ότι) καταφεύγουν όλοι οι υπόλοιποι.

Και μετά από μερικά χρόνια ήρθε το Facebook. Αυτό το πολυαγαπημένο κοινωνικό δίκτυο το οποίο μας έχει δώσει μια υπέροχη εναλλακτική στην ενημέρωση και τη διασκέδασή μας συγκριτικά με τα παραδοσιακά ΜΜΕ, στο οποίο περνάμε αρκετό χρόνο μέσα στην ημέρα, χαβαλεδιάζοντας παράλληλα με φίλους. Και στην εξέλιξή του το Facebook εισήγαγε και μια εξαιρετική λειτουργικότητα. Facebook Events. Με τη χρήση των οποίων μπορεί ο καθένας να στήσει έναν online χώρο μιας εκδήλωσης, να ενημερώσει όσους επιθυμεί και να κάνει τις συνεννοήσεις, την πρόσβαση στην τοποθεσία της εκδήλωσης, την επικοινωνία και τις ετοιμασίες πολύ πιο εύκολα. Ε λοιπόν, η παρέα του Φανερού Δείπνου αποφάσισε να κάνει χρήση της συγκεκριμένης λειτουργικότητα του Facebook και να ανακοινώνει κάθε χρόνο τον ετήσιο Φανερό Δείπνο στο Facebook, ενημερώνοντας αποκλειστικά όσους επιθυμούν να συμμετέχουν. Αλλά το σωτήριο έτος 2016 ανακαλύπτουν τον Φανερό Δείπνο οι παπάδες. Και φωνάζουν και διαμαρτύρονται για την προκλητικότητα των συμμετεχόντων.

Και ξαφνικά, πέρα από τους πιστούς, εμφανίζονται και πολλοί άλλοι ισαποστάκηδες και καταθέτουν online την επικριτική τους άποψη, με πλήθος φαιδρά επιχειρήματα περί προκλητικότητας, προσβολών, ετεροκαθορισμού και θολών προθέσεων κλπ.

Ισαποστάκηδες, ΕΙΣΑΣΤΕ ΓΙΑ ΚΛΑΜΑΤΑ. Και ορίστε ακριβώς για ποιους λόγους:

- Ο Φανερός Δείπνος είναι μια προκλητική ενέργεια. Εντάξει, φάτε κρέας. Κι εγώ τρώω κρέας τη Μεγάλη Παρασκευή. Αλλά μη το διατυμπανίζετε κιόλας.

Μάλισταααα! Με στοιχεία του 2015, κάθε 30 λεπτά δημιουργούνται στο Facebook 1.485.000 events. Ένα απ’ αυτά, για την τρέχουσα εβδομάδα είναι και ο Φανερός Δείπνος.

Κι εσύ είσαι ένας γιδοβοσκός ο οποίος χρησιμοποιεί τη λέξη "διατυμπανίζω" για να περιγράψει έναν όμβρο από τη συνεχή καταιγίδα των Facebook Events, ο οποίος όμβρος μάλιστα δεν σπρώχτηκε καν με διαφημίσεις.

Είσαι επιπλέον γιδοβοσκός επειδή δεν έχεις καταλάβει ότι "διατυμπανίζω" σημαίνει π.χ. ότι Μεγάλο Σάββατο το βράδυ κλείνω τους δρόμους έξω από τις εκκλησίες, βάζω στα μεγάφωνα κακόφωνες ψαλμωδίες και εκτοξεύω μερικούς τόνους βεγγαλικά για να ενημερώσω ότι ο Χριστός αναστήθηκε. Γενικά, όποιος πιστεύει σε παπαριές, αισθάνεται πάντα την ανάγκη να ενημερώσει κιόλας γι’ αυτό. Να το διατυμπανίσει!

Ααα, και για να μην το ξεχάσω. Αλήθεια; Τρως κι εσύ κρέας τη Μεγάλη Παρασκευή αλλά δεν το λες πουθενά; Στα αρχίδια μας.

- Ναιαιαιαι, αλλά προσβάλλεις την πίστη των ανθρώπων.

Όχι, δεν την προσβάλλω. Την προσβάλλουν από μόνοι τους. Γιατί όσο απαγορεύεται στον πιστό να τρώει κρέας τη Μεγάλη Παρασκευή, άλλο τόσο και πολύ περισσότερο (περιγράφεται και εντός των 10 εντολών γιδοβοσκέ) απαγορεύεται στον πιστό να δουλεύει τις Κυριακές όλου του χρόνου. Ξέρετε, εκείνες τις μέρες που πηγαίνετε έξω να φάτε, να παρακολουθήσετε κινηματογράφο, να αγοράσετε γλυκά και παγωτά, να πιείτε καφέδες και μπίρες και να ψωνίσετε τις Κυριακές που η αγορά είναι ανοιχτή και κάποιοι δουλεύουν Κυριακή για να σας εξυπηρετήσουν. Τότε; Τι γίνεται τότε; Δεν προσβάλλεται η πίστη τους;

Αλλά φίλτατε γιδοβοσκέ θα σου πω αμέσως τι συμβαίνει. Ο μόνος λόγος που η Δύση δεν βρίσκεται αυτή τη στιγμή στο μεσαίωνα είναι επειδή οι χριστιανοί έχουν γίνει μαλθακοί ως προς την πίστη τους και δεν ακολουθούν τις ιερές τους γραφές κατά γράμμα (Thanks Διαγόρας). Να μην δουλεύει κανείς τις Κυριακές; Ε καλά μωρέ, δεν είναι και τόσο σημαντικό. Να νηστεύω κάθε Τετάρτη και Παρασκευή; Τρελάθηκες; Να νηστέψω μια φορά το χρόνο; Ε αυτό νομίζω πως μπορώ να το καταφέρω, αν κινητοποιηθεί σύσσωμη και η υπόλοιπη Ελλάδα ώστε να μην δοκιμάζεται η πιστ… εχμ… να μην προσβάλλεται η πίστη μου.

- Τι λόγο έχετε να διοργανώνετε όμως Φανερούς Δείπνους; Αυτά είναι αστεία πράγματα. Και αν δεν το έχεις καταλάβει, ετεροκαθορίζεστε έτσι.

Μισό λεπτό να καταλάβω τώρα. Εγώ, χωρίς να ασχολούμαι με κανέναν άλλον, πηγαίνω με φιλαράκια και ομοϊδεάτες μου να φάω κρέας τη Μεγάλη Παρασκευή, σε μια συμβολική για μας ενέργεια αντίστασης στην τεθλιμμένη και καταθλιπτική ατμόσφαιρα της Μεγάλης Εβδομάδας, χωρίς να πειράξω κανέναν, και ετεροκαθορίζομαι.

Εσύ, ακολουθώντας τη δική ΜΟΥ ενέργεια, αναρωτιέσαι για τα κίνητρά ΜΟΥ, σπεύδεις να ΜΕ νουθετήσεις και να ΜΕ χαρακτηρίσεις, να ΜΟΥ υποδείξεις ότι ετεροκαθορίζομαι, αλλά εσύ που ασχολείσαι αποκλειστικά μαζί μου δεν ετεροκαθορίζεσαι, έτσι; Κατάλαβες για ποιον λόγο είσαι γιδοβοσκός ή θα πρέπει να το αναλύσω κι άλλο;

- Η αλήθεια είναι ότι είσαστε Αθεοταλιμπάν και να το προσέξετε.

Καλά, ΟΚ. Απλώς δες τι σημαίνει Ταλιμπάν. Οπότε για να το κάνουμε πιο ουσιαστικό, η αλήθεια είναι ότι εκτός από γιδοβοσκός είσαι και ο ορισμός του fashion victim. Επειδή η πολιτική ορθότητα είναι στη μόδα και επειδή παραμένει πολιτικά ορθό το "να σέβεσαι την πίστη του άλλου" και επειδή γκρίνιαξαν λιγάκι οι παπάδες, έσπευσες να προλάβεις για να μην στερηθεί την ώριμη και ισαποστακίστικη αποψάρα σου το online κοινό. Και μέσα στη φούρια σου να δρέψεις τις δάφνες της αναγνώρισης ως σύμβολο ωριμότητας, επιστράτευσες επιχειρήματα προκλητικότητας, προσβολής, και ετεροκαθορισμού υπέρ των παπάδων. Των ίδιων παπάδων που προσέφυγαν πριν από λίγες μέρες στο ΣτΕ για την ακύρωση του συμφώνου συμβίωσης ομόφυλων ζευγαριών. Προκλητικά, προσβλητικά και για μια ακόμη φορά ετεροκαθοριστικά, ασχολούμενοι με την προσωπική ζωή τρίτων.


Αλλά είναι και δικαίωμά σας!

Προς θεού, εχμ… συγνώμη, Θεού (με κεφαλαίο το Θήτα), δεν μπορώ να σου απαγορέψω να καταθέτεις την άποψή σου ως γιδοβοσκός. Είναι αναφαίρετο δικαίωμά σου. Απλά πρόσεξε μην παραμελήσεις και την social ταυτότητά σου, ξεχνώντας πχ στο επόμενο Facebook στάτους να μας ενημερώσεις τι έκανε ο Ξυσταρχιδόπουλος και η Τσουρέκω στο Σουρβάιβορ.

Κλείνοντας,

Αν έφτασες μέχρι εδώ και έχεις προσβληθεί, αυτό σημαίνει ότι δεν ακολούθησες την αρχική μου συμβουλή περί μεταβολής. Δεν πειράζει. Σου αφιερώνω το παρακάτω Warning από τον πολυαγαπημένο μου Ice T.

Αν πάλι έφτασες ως εδώ και νιώθεις όμορφα, σε παρακαλώ πάρε το συγκεκριμένο άρθρο και τρίψε το στη μούρη των γιδοβοσκών. Δεν συνηθίζω να ζητάω κάτι τέτοιο αλλά πλέον μας τα έκαναν τσουρέκια και δεν εννοώ τα πασχαλινά.

ΥΓ

Εκ των υστέρων ζητώ συγνώμη από τους συμπαθέστατους, αυτάρκεις και αυτόφωτους γιδοβοσκούς. Η χρήση της συγκεκριμένης λέξης έγινε αποκλειστικά για να αντιδιαστείλει τους προαναφερθέντες ισαποστάκηδες και τη γενικότερη κουλτούρα τους με την αντίστοιχη κουλτούρα της νέας εποχής, των νέων τεχνολογιών και του διαδικτύου. Ελπίζω να μην οδηγήσει αυτό στην δημιουργία μιας ακόμα καινούριας λέξης, κενής σημασίας, αυτήν του γιδοβοσκοφοβικού.



Share: