Τετάρτη 28 Μαρτίου 2018

Μη σκέφτεσαι καθόλου! Τώρα όμως σκέψου, σκέψου, σκέψου…

Ποινική δίωξη σε βαθμό κακουργήματος σε βάρος του 88χρονου που πυροβόλησε τους ληστές!

Μάλιστα…

Με αφορμή την διαδικτυακή κουβέντα που ξέσπασε με μερικούς μπερδεμένους (ανεξαρτήτως του γεγονότος ότι τους αγαπάω) φίλους μου, ας ξεκαθαρίσουμε τα εξής:

Στην περίπτωση του παππού που πυροβόλησε τους ληστές οι οποίοι μπούκαραν στο σπίτι του στη Γλυφάδα, η συζήτηση ΔΕΝ γίνεται για τον 88χρονο per se. Θα αποφασίσει ούτως ή άλλως η δικαιοσύνη σχετικά με την τύχη του και οφείλουμε να τη σεβαστούμε. Να τη σεβαστούμε λέω. Απλώς να τη σεβαστούμε και όχι αναγκαστικά να την εμπιστευόμαστε.

Η κουβέντα όμως εδώ έχει να κάνει με τη συνολική αντιμετώπιση των εκάστοτε 88χρονων ή οτιδηποτέχρονων βρίσκονται αντιμέτωποι με την εισβολή κακοποιών στο σπίτι τους (των οτιδηποτέχρονων) και το αν και κατά πόσον ένας νόμος που προβλέπει τη δίωξη ανθρώπων που αμύνονται μέσα στο ίδιο τους το σπίτι, είναι ενδεχομένως προβληματικός.

Ο βασικός προβληματισμός:

Όταν δύο άνθρωποι, ο Χ και ο Υ, βρίσκονται αντιμέτωποι σε μια κατάσταση η οποία μπορεί δυνητικά να εξελιχθεί σε δίλημμα του τύπου "Ο θάνατός σου, η ζωή μου!", και η κατάσταση οφείλεται αποκλειστικά στον Υ, δικαιούμαστε να κάνουμε λόγο για δικαιώματα στη σωματική ακεραιότητα ή ακόμα και τη ζωή του Υ;



Και η δική μου προσωπική απορία. Πώς έχουν καταντήσει έτσι οι σύγχρονες κοινωνίες; Επεκτείνουν απ’ τη μία ολοένα και περισσότερο τη νομική εμβέλεια και τις κυρώσεις σχετικά με τις απροσδιόριστες και εντελώς υποκειμενικές συνέπειες του λόγου και από την άλλη αρνούνται πεισματικά να αφήσουν εκτός νομικής κρίσης περιπτώσεις όπου παραβιάζεται κάποιο αντικειμενικό όριο, όπως το άσυλο της κατοικίας. Χωρίς να θέλω να γίνω εριστικός στο συγκεκριμένο θέμα, διαβάζω εδώ:

Άρθρο 9: (Άσυλο της κατοικίας)
  1. H κατοικία του καθενός είναι άσυλο. H ιδιωτική και οικογενειακή ζωή του ατόμου είναι απαραβίαστη. Kαμία έρευνα δεν γίνεται σε κατοικία, παρά μόνο όταν και όπως ορίζει ο νόμος και πάντοτε με την παρουσία εκπροσώπων της δικαστικής εξουσίας.
  2. Oι παραβάτες της προηγούμενης διάταξης τιμωρούνται για παραβίαση του οικιακού ασύλου και για κατάχρηση εξουσίας και υποχρεούνται σε πλήρη αποζημίωση του παθόντος, όπως νόμος ορίζει.

Και αναρωτιέμαι: Όταν κινδυνεύει η ζωή μου, η πρόταση του νόμου είναι ότι άμα θέλω να αποφύγω μια πιθανή δίκη, θα πρέπει να αρκεστώ στην αποζημίωση από έναν πιθανό μου θάνατο;

- Ώπα ρε φιλαράκι! Μιλάμε για τους νόμους και το Σύνταγμα. Μη σκέφτεσαι. Μη σκέφτεσαι καθόλου! Αυτή είναι η απόλυτη αλήθεια, την οποία έχουμε στην κατοχή μας. Οποιαδήποτε σκέψη έξω απ’ το πλαίσιο που ορίζεται από το Σύνταγμα, είναι λάθος.

- Ναι, αλλά υπάρχουν συντάγματα και σε άλλες χώρες τα οποία διαφέρουν απ’ το δικό μας και…

- Το δικό μας είναι το σωστό. Το ορθόδοξο!

[διακοπή για διαφημίσεις]

Επιστροφή στην πραγματικότητα. Ας προσπαθήσουμε να κάνουμε εικόνα το ισχύον νομικό πλαίσιο στην περίπτωση του 88χρονου της Γλυφάδας; Τι ακριβώς ζητάμε από έναν άνθρωπο που δεν πείραξε κανέναν και βρέθηκε ξαφνικά αντιμέτωπος με τεράστια ψυχολογική πίεση και τον υπαρκτότατο κίνδυνο του να χάσει ακόμα και τη ζωή του, την ώρα που κάποιοι παραβίασαν το σπίτι του; Να τριμάρει το μέγεθος της αντίστασής του, αφουγκραζόμενος τις διαθέσεις των καταπατητών, σαν να πρόκειται για κάποιο επίλεκτο στέλεχος ομάδας καταστολής βίας; Ποιες είναι οι επιλογές αυτού του ανθρώπου προκειμένου να δείξει πίστη στους νόμους και το Σύνταγμα και παράλληλα να μην μπλέξει με τη δικαιοσύνη; Να μην αντισταθεί; Να αφεθεί στις (μάλλον όχι αγαθές) διαθέσεις των καταπατητών; Να καταπνίξει την οργή του και να καταπιεί τον φόβο του; Ή μήπως τελικά να σκεφτεί:

- Σκέψου Βρασίδα! Να φύγω από την μπαλκονόπορτα; Δεν προλαβαίνω. Ωωωω… Να τους εκεί, στο χολ! Και ο ένας κρατάει και όπλο. Θάρρος Βρασίδα, θάρρος. Τρέμουν τα χέρια μου. Γιατί μου συμβαίνει αυτό; Γιατί σ’ εμένα; Αν καταφέρω να χτυπήσω με το ρόπαλο αυτόν απ’ τη μεριά μου με το μαχαίρι, μπορεί να έχω το χρόνο μετά να καταφέρω κι τον άλλον. Μια στο κεφάλι και… Αλλά για στάσου! Μπορεί να τον σκοτώσω. Να σημαδέψω το χέρι του; Και με πόση δύναμη για να μην τους κάνω ζημιά και δικαστώ μετά για κακούργημα; Αλλά έτσι; Τι θα γίνει αν δεν τον βγάλω εκτός μάχης και μου επιτεθούν δύο μετά; Κι αν με πυροβολήσει μετά ο άλλος; Όρμα Βρασίδα. Πάρε βαθιά ανάσα και όρμα. Κι αν τους σκοτώσεις όμως; Σκέψου Βρασίδα. Σκέψου, σκέψου, σκέψου…

Μήπως κάπου παραλογιζόμαστε;

ΥΓ 1
Προφανώς η απάντηση στα παραπάνω δεν είναι απλή. Σε ένα νομικό σύστημα που θα αθώωνε προκαταβολικά τις σωματικές βλάβες ή τους σκοτωμούς εντός σπιτιού από τον ιδιοκτήτη, θα μπορούσε να ανοίγει το δρόμο τον κάθε κακοποιό να κουβαλάει τα θύματα στο σπίτι του για να τα σκοτώσει με την άνεσή του. Δεν υπάρχουν απλές απαντήσεις σε τέτοια θέματα. Ενίοτε όμως υπάρχουν απλές ερωτήσεις και ζητήματα προς προβληματισμό, όπως: Μήπως θα πρέπει να εξετάζεται το με ποιον τρόπο βρέθηκε ο Υ εντός του σπιτιού του Χ, πριν αποφασίσουμε να ασχοληθούμε με τα δικαιώματα σωματικής ακεραιότητας και ζωής του Υ; Έτσι, προς προβληματισμό…

ΥΓ 2
- Ναι, ωραία, και ο Τζήμερος και ο Άδωνις επίσης υποστηρίζουν ότι ο καθένας θα έπρεπε να πυροβολεί ελεύθερα εντός του σπιτιού του.
- Άντε να δούμε πότε θα αρχίσουμε σ’ αυτήν τη χώρα να συζητάμε επί των θέσεων και όχι επί του ποιος αποδεδειγμένος καραγκιόζης επιχειρηματολογεί υπέρ μιας θέσης!


Share:

Παρασκευή 16 Μαρτίου 2018

Η Κρυφή Ανάγνωση πίσω από την Αθώωση του Αμβρόσιου

Αθωώθηκε ο Αμβρόσιος. Υπέροχα!


Καλός Χριστιανός

Το μοναδικό ερώτημα που έχω να κάνω είναι το εξής:

Έχουμε εμπιστοσύνη τελικά στην ελληνική δικαιοσύνη;

Εγώ προσωπικά δεν έχω. Καμία. Θέλετε να σας πω και το γιατί; Εύκολο. Απεχθάνομαι τα λαϊκά δικαστήρια και τους όχλους. Και δυστυχώς η ελληνική δικαιοσύνη δεν είναι τίποτα άλλο από ένα μεγάλο λαϊκό δικαστήριο με θεσμική υπόσταση. Σχεδόν κάθε υπόθεση εκδικάζεται με γνώμονα, όχι το δίκαιο αλλά την έκταση του αντικτύπου που θα έχει μια απόφαση σε οπαδούς και κοινωνικές δομές. Οπαδούς τόσο ομάδων (προνομιακές αντιμετωπίσεις προέδρων) όσο και της θρησκείας (θυμάστε τον Φίλιππο Λοΐζο;). Και αν είναι πολύ κραυγαλέο να εκδικαστεί με τέτοιον γνώμονα, τότε πολύ απλά τρενάρει η εκδίκαση τόσο πολύ χρονικά ώστε στην πράξη να καταλήγουμε σε αρνησιδικία.

Τα τελευταία χρόνια όμως παρατηρήθηκε και το εξής φαινόμενο. Με την πολιτική ορθότητα να προελαύνει θριαμβευτικά εις βάρος της ελευθερίας έκφρασης και λόγου, οι δικαιωματιστές αναθάρρησαν και άρχισαν να καλούν τη δικαιοσύνη να επεμβαίνει ολοένα και περισσότερο κάθε φορά που κάποιος αναιδής διανοείται να αρθρώσει φασιστικό, ρατσιστικό, σεξιστικό ή μισαλλόδοξο λόγο. Όπου φασιστικός, ρατσιστικός κλπ. λόγος σημαίνει τις περισσότερες φορές εμένα-προσωπικά-με-προσβάλλει λόγος. Γεμίσαμε παρατηρητήρια ανθρώπινης συμπεριφοράς και επιδιώξαμε ως κοινωνία ένα ασφυκτικό πλαίσιο διατύπωσης απόψεων οι οποίες, όταν δεν εξασφαλίζουν την έγκριση των αντικαπιταλιστών και των ΛΟΑΤΚΙΠΡΟΣΘΕΣΤΕΜΕΡΙΚΑΑΚΟΜΑΓΡΑΜΜΑΤΑ, είναι ικανές να οδηγήσουν ανθρώπους σε περιπέτειες για τις ιδέες τους.

Ο φιλελεύθερος κόσμος το αποδέχτηκε όλο αυτό, πανηγύρισε, ανακοίνωσε ανοικτά την εμπιστοσύνη του στη δικαιοσύνη και θεώρησε ότι κερδήθηκε μια τεράστια μάχη στο δρόμο προς τον εκπολιτισμό της κοινωνίας.

Σσσσσσσςς… Θα σας πω ένα μυστικό που σας έκρυβαν επιμελώς! Δεν εκπολιτίστηκε καμία κοινωνία. Απλώς μεγάλωσε πολύ η ομάδα των πολιτικά ορθών ώστε να μπορεί να απαιτεί ΚΑΙ ΑΥΤΗ τις δικές της προνομιακές αντιμετωπίσεις.

  • Πολιτική Ορθότητα = Σύγχρονο Ρεύμα = Αντίκτυπος και Ψήφοι
  • Ομάδες = Αντίκτυπος και Ψήφοι
  • Κόμματα = Αντίκτυπος και Ψήφοι

Μαντέψτε ποιους νομίζατε ότι δικαιούστε να αφήσετε έξω απ’ το συγκεκριμένο πρότυπο!

Ο Αμβρόσιος δεν έπαψε ποτέ να είναι χυδαίος εκπρόσωπος μιας μισαλλόδοξης θρησκείας. Μιας τυχαίας θρησκείας; Όχι. Ο Αμβρόσιος είναι εκπρόσωπος της κρατούσας θρησκείας η οποία, όσο κι αν υποχωρεί σταδιακά, δεν παύει να αριθμεί στη χώρα μας σαφώς περισσότερους οπαδούς και συνδεδεμένες ψήφους από τις προαναφερθείσες ομάδες. Λάβετε απλώς υπόψιν τα παρακάτω:

  1. Στο δικαστήριο ο Αμβρόσιος ορκίστηκε, που νομίζετε; Ακριβώς σ’ αυτό που πρεσβεύει και στις ιδέες του. Ορκίστηκε σχεδόν στον εαυτό του, γαμώ την τρέλα μου! Και ως γνωστόν, αν σ’ αδικήσει ο Κατής, σε ποιον θα πας να δικαστείς;
  2. Στη συγκεκριμένη περίπτωση, ο Αμβρόσιος δεν δικάστηκε καν για τις ιδέες του αλλά για ευθεία κήρυξη μίσους και προτροπή σε βία. Εμφανίστηκε μετανιωμένος; Αααααχαχαχαχα… Από την απολογία του το ακόλουθο. "Το φτύστε τους είναι το λιγότερο. Αν είχα όπλο και μπορούσα από τον νόμο, θα το χρησιμοποιούσα να τελειώνουμε." Βγάζει φυσικά γέλιο η αντιπαραβολή της συγκεκριμένης δήλωσης με τους ισχυρισμούς περί θρησκείας της αγάπης, αλλά δεν βγάζει καθόλου γέλιο απ’ την άλλη η διάθεση του τράγου να χρησιμοποιήσει όπλο για να περιορίσει το δικαίωμα στην αυτοδιάθεση και τον έρωτα μιας μεγάλης μερίδας ανθρώπων στη χώρα μας.

Αντί λοιπόν να καταλήξει ο συγκεκριμένος κακιασμένος ρασοφόρος, ιδίως μετά την απολογία του, σε κελί στο τρίτο υπόγειο και να δοθεί το κλειδί στους συντελεστές του Gay Pride της Θεσσαλονίκης για επίσημο πέταγμά του στο Θερμαϊκό, μαθαίνουμε τελικά όλο έκπληξη ότι ο υποκινητής ενεργειών μίσους αθωώνεται!

Πάμε πάλι μέχρι να σας γίνει κτήμα. Θεωρείτε ότι η πρόταση "η ελληνική δικαιοσύνη δεν είναι τίποτα άλλο από ένα μεγάλο λαϊκό δικαστήριο με θεσμική υπόσταση" είναι υπερβολική; Θεωρείτε ότι οι νόμοι στη χώρα μας πραγματικά προστατεύουν ανθρώπινα δικαιώματα και όχι τα κεκτημένα της εξουσίας σε πολυπληθείς κοινωνικές ομάδες; Εγώ προσωπικά όχι.

Έχετε τελικά εμπιστοσύνη στην ελληνική δικαιοσύνη;

ΥΓ: Επειδή την βλέπω να έρχεται την ανταπάντηση. Αλήθεια; Αυτός είναι ο λόγος που χρειαζόμαστε περισσότερους στις επάλξεις της πολιτικής ορθότητας; Περισσότερος έλεγχος και ανάγκη να μεγαλώσει ακόμα περισσότερο το συγκεκριμένο κίνημα ώστε οι πιέσεις του να είναι συγκρίσιμες με τις πιέσεις των υπολοίπων ομάδων; Αυτό επιδιώκουμε τελικά; Νόμους που θα εφαρμόζονται, όχι επειδή υπάρχει το πλαίσιο ισχύος αλλά επειδή θα ασκούνται ισχυρότερες πιέσεις;

Μάλιστα. Θα ήθελα να μου δείξετε έστω και ένα επιτυχημένο παράδειγμα συγκρουσιακής ευμάρειας παγκοσμίως, πριν σας εκφράσω το θαυμασμό μου για τις ιδέες σας.


Share:

Τετάρτη 7 Μαρτίου 2018

Η Χυδαία Επιβολή του Ισχυρού (Πραγματική Ιστορία στην Ελλάδα του 2018 – ΜΕΡΟΣ 2ο)

ΣΗΜΑΝΤΙΚΟ: Αν δεν έχετε διαβάσει το 1ο μέρος εδώ, σταματήστε τώρα. Δεν θα έχετε κανένα σοβαρό στοιχείο για να αξιολογήσετε τη συγκεκριμένη πραγματική ιστορία.



Οι διάδρομοι του τρόμου σε στιγμές χαλάρωσης!

Μια Παρένθεση

Έστω ότι για τους Χ λόγους διαφωνίας, και με την προϋπόθεση ότι δεν έχει υποστεί βία ή κάποιου είδους αδικία, ο Βρασίδας αποφασίζει να ρίξει μια μπουνιά στον Ζαχαρία; Πως θα χαρακτηρίζατε την πράξη; Σκεφτείτε το προσεκτικά και κρατήστε την απάντηση.

Εντάξει; Προχωράμε…

Ας υποθέσουμε τώρα ότι τη μπουνιά στον Ζαχαρία δεν την έδωσε ο Βρασίδας αλλά η λεπτεπίλεπτη Εύα, η οποία προσεβλήθη από κάποιο σεξιστικό σχόλιο του θύματος. Τώρα; Πώς σας ακούγεται η συγκεκριμένη πράξη; Είναι αποδεκτή;

Και ας υποθέσουμε ότι την μπουνιά δεν την έφαγε ο Ζαχαρίας αλλά ο Mike Tyson. Εεε καλά, έλα τώρα! Ποιο θύμα;

Οπότε; Τι γίνεται με την πράξη τελικά; Δεν είναι κατακριτέα αν κάποιος αντέχει το ξύλο (σχεδόν Επίκληση στις Συνέπειες); Δεν είναι κατακριτέα αν συμφωνούμε με τα ελατήρια του θύτη (Double Standard);

Και η Κατάληξη

Το περιστατικό είναι πέρα για πέρα αληθινό και ο Δράκος υπήρξε αυτόπτης μάρτυρας αλλά:
  1. Δεν υπήρξε καμιά παρκαρισμένη Mercedes Benz CLK του 2015 στις θέσεις των ασθενοφόρων.
  2. Δεν υπήρξε κανένας Πρόεδρος και καθόλου κωλο-celebrity-VIP-ξες-ποιος-είμαι-εγώ πρόσωπα. Υπήρξαν όμως γύφτοι (sic) οι οποίοι τραμπούκισαν τους πάντες υπό την πλήρη και πιθανώς άνωθεν επιβεβλημένη ανοχή αστυνομίας και security.
  3. Δεν υπήρξε απλώς ένας κουστουμάτος τραυματίας και δύο τρισβερκάδες. Υπήρξε ένας γύφτος τραυματίας με ένα πληγωμένο (από μαχαίρι) δάχτυλο, ο τρισβερκάς πατέρας του και ο αδερφός του, καθώς και μια συνοδεία από 10-15 γύφτους και γύφτισσες, πίτα στη βρομιά και στα tattoo, οι οποίοι άνοιγαν κουρτίνες και παραβάν και ορμούσαν μέσα την ώρα μικροεπεμβάσεων, κουβαλώντας πιθανώς έναν σκασμό μικρόβια σε δωμάτια τα οποία έπρεπε να βρίσκονται απομονωμένα από τους επισκέπτες.

Σημαίνει μήπως αυτό ότι έχουν οι γύφτοι κάποια φυλετική ροπή προς το έγκλημα και την παρανομία; Μήπως έχουν κάποια φυλετική σχέση με τη βρομιά; Μήπως είναι οι μόνοι που κουβαλάνε μικρόβια; Προφανώς όχι! Οποιοσδήποτε ζει σε συνθήκες εξαθλίωσης, ζει μέσα στη βρομιά και καταλήγει να ρέπει προς παραβατικές συμπεριφορές. Είναι ζήτημα επιβίωσης η παραβατικότητα και η μη σπατάλη ενέργειας σε πολυτέλειες τις οποίες θεωρούμε αυτονόητες όσοι ζούμε στο τυπικό δυτικό σπιτάκι μας.

Κι όμως, παρά τα όσα γράφονται παραπάνω, υπάρχουν αυτή τη στιγμή πολλά άτομα τα οποία ακούγοντας το 1ο μέρος της ιστορίας ένιωσαν την οργή τους να ξεχειλίζει απέναντι στον κωλο-celebrity-VIP-ξες-ποιος-είμαι-εγώ τύπο και τους μπράβους του, μόνο και μόνο για να νιώσουν 100% προδομένοι από το 2ο μέρος και την ρατσιστική επίθεση στους καημένους τους Ρομά, πόσο μάλλον τώρα που κάποιος διανοείται να τους αποκαλέσει και γύφτους. Η πράξη του επαναλαμβανόμενου τραμπουκισμού περνάει σε δεύτερη μοίρα μπροστά στις κατηγορίες εις βάρος του "εγκεκριμένου" κατατρεγμένου και τη χρήση μιας παράνομης λέξης. Και ο υπογράφων το συγκεκριμένο κείμενο πρέπει να είναι λογικά ένας κρυφοδεξιός ρατσιστής. Ο οποίος, αν δεν είχε αναλωθεί σε έναν ολόκληρο πρόλογο με έναν φανταστικό πλούσιο, διάσημο και αναιδή πρόεδρο, θα ήταν αδύνατο να γράψει την ιστορία εξ’ αρχής με τους πραγματικούς συντελεστές, χωρίς να χαρακτηριστεί αστραπιαία Χρυσαυγίτης.

Λυπάμαι που θα σας το χαλάσω, αλλά οι τραμπουκισμοί, πίσω απ’ τους οποίους μπορούμε ή θέλουμε να εντοπίσουμε ελατήρια, δεν μεταβάλλονται αυτόματα σε κάτι άλλο. Συνεχίζουν να είναι τραμπουκισμοί. Η αποδοχή του συνθετικού "κωλο" μπροστά απ' τον πλούσιο και η απόρριψη της μη πολιτικά ορθής λέξης "γύφτος", είναι ενδεικτικές καταστάσεις του συναισθηματικού βραχυκυκλώματος με το οποίο αντιμετωπίζετε κάποιοι την ουσία των προβλημάτων. Και το γεγονός ότι, προκειμένου να διηγηθώ το συγκεκριμένο περιστατικό, αναγκάζομαι να επινοήσω πρώτα μια ιστορία με εγκεκριμένους απεχθείς χαρακτήρες που θα προλειάνει το έδαφος απέναντι σε αριστερίζοντες και "κοινωνικά ευαίσθητους", κάνει απλώς τα μυαλά μου να πονάνε.

Ας κλείσουμε απλώς με τους κομπάρσους της όλης ιστορίας! Παραμερίστηκαν και υπέστησαν σοβαρή ψυχολογική βία (αυτοί που μου έμειναν στο μυαλό τουλάχιστον):
  1. Ένας 35αρης από τροχαίο, ο οποίος πονούσε πολύ στο στήθος.
  2. Ένας 40αρης με σωληνάκια και σοβαρή δυσκολία στην αναπνοή, ακινητοποιημένος πάνω σε καροτσάκι.
  3. Ένα παλικαράκι πάνω σε φορείο, με το πόδι του σε κακό χάλι και γδαρμένη βάρβαρα ολόκληρη την αριστερή μεριά του προσώπου του.
  4. Ένα κοριτσάκι, εικάζω 4-5 χρονών, με πιθανό κάταγμα στο πόδι του, το οποίο δεν έπαψε να κλαίει κατατρομαγμένο για πάνω από τρίωρο, γαντζωμένο στην αγκαλιά πότε του μπαμπά και πότε της μαμάς. Οι οποίοι πέρασαν όλο αυτό το διάστημα της αναμονής όρθιοι!
  5. Μια κοπέλα στα 25-30, ίσως η μοναδική χωρίς συνοδό, η οποία μόρφαζε από τον πόνο και έκλαιγε μόνη της, όρθια σε μια γωνία για πάνω από μισή ώρα. Σε κάποια φάση έφυγα σε ένα διπλανό δωμάτιο της βραχείας νοσηλείας, τράβηξα μια καρέκλα προς την πόρτα και την φώναξα να καθίσει. "Μα θα χάσω τη σειρά μου" μου είπε. "Θα στην κρατήσω εγώ και θα έρθω να σε φωνάξω" της απάντησα. Και το χαμόγελο ανακούφισης που μου χάρισε επειδή βρέθηκε κάποιος να ενδιαφερθεί γι' αυτήν, με αποζημίωσε πλήρως για τις ώρες της ταλαιπωρίας.

Απλώς, όλοι οι παραπάνω δεν είχαν την ευκαιρία να καταθέσουν πιστοποιητικό κοινωνικής κατάστασης, ώστε να έχουν δικαίωμα στη διαμαρτυρία.


Share:

Τρίτη 6 Μαρτίου 2018

Η Χυδαία Επιβολή του Ισχυρού (Πραγματική Ιστορία στην Ελλάδα του 2018 – ΜΕΡΟΣ 1ο)

Η Αρχή

Κυριακή 4 Μαρτίου 2018

- Ήρθε ο γιατρός, τον εξέτασε και είπε ότι θα πρέπει να πάει στο νοσοκομείο.

- Καλέσατε ΕΚΑΒ;

- Ναι, το κάλεσε ο γιατρός. Θα τον πάνε στο Ιπποκράτειο…

- Γιατί όμως νοσοκομείο;

- Έχει κάνει 5 φορές εμετό σήμερα. Δεν στο είπα νωρίτερα. Ο γιατρός λέει ότι φοβάται για ειλεό.

- Ξεκινάω. Σε πέντε λεπτά θα είμαι εκεί.

Σε πέντε λεπτά ο Δράκος βρέθηκε στο σπίτι των γονιών του και λίγα λεπτά αργότερα βρέθηκε να ακολουθεί το προπορευόμενο ασθενοφόρο με τον πατέρα του μέσα. Κατάσταση; Ελεγχόμενη.

Είσοδος στο νοσοκομείο. Κατάσταση; Ανεξέλεγκτη. Τη συγκεκριμένη εποχή, λόγω των πρόσφατων συλλαλητηρίων σε Θεσσαλονίκη και Αθήνα για το Σκοπιανό, είχε γίνει της μόδας μια πολύ ωραία μονάδα μέτρησης της πυκνότητας πληθυσμού. Συγκέντρωση ατόμων / m2! Δημοφιλείς τιμές; Τιμές-τέρατα του στιλ 4,5 άτομα / m2 (LOL), οι οποίες όμως, εντός των επειγόντων του Ιπποκρατείου, φάνταζαν ως μονάδες μέτρησης ερήμωσης. Στενός διάδρομος στα επείγοντα με γιαγιάδες σε καροτσάκια, φορεία με σακατεμένα παιδιά, στωικούς υπομένοντες, πρόσωπα να μορφάζουν από τον πόνο και νοσοκόμους σε κατάσταση πανικού να παρκάρουν ασθενείς δίπλα σε άγνωστους υγιείς συνοδούς, "για λίγο", ώστε να μπορέσουν να παράσχουν βοήθεια και σε άλλους. Α! Και γιατρούς με τη μάσκα ηρώων της Marvel να κινούνται με υπερφυσικούς ελιγμούς ηρώων της Marvel από περιστατικό σε περιστατικό, παρέχοντας ταυτόχρονα λύσεις σε διαφορετικά σημεία του νοσοκομείου μέσα από κάποια μυστήρια τηλεμετακίνηση ηρώων της Marvel. Πυκνότητα κειμένου της λέξης "τροχαίο" στους ανακατεμένους διαλόγους; Πάνω από 20%. Για όσους έχουν καλές γνώσεις Semantic SEO, πυκνότητες κειμένου μιας λέξης άνω του 5% σε ένα κείμενο, θεωρούνται πλέον από τις μηχανές αναζήτησης αφύσικες, ύποπτες, σοβαρές ενδείξεις υπερβολής και απόπειρα εξαπάτησης. Όχι στο Ιπποκράτειο! Καμία υπερβολή εδώ.

Λίγο έξω απ' το διάδρομο του τρόμου και σε φάση σχετικά χαλαρή.

- (Δράκος) Τι διάολο κάνουμε σ’ αυτή τη χώρα με τα αυτοκίνητα, γαμώ το στανιό μου; Αλλά γάμησέ το. Φαντάζει σχεδόν φιλοσοφικό το ερώτημα σ’ αυτή τη φάση. Κάτσε να τραβήξουμε το καροτσάκι όσο πιο δεξιά γίνεται γιατί έρχεται γκαζωμένο νέο φορείο και δεν βλέπω να χωράει. Και σφαδάζει ο φουκαράς.

Διαγώνια ματιά στα νούμερα προτεραιότητας του χειρουργικού. 88 ο αριθμός του Δράκου και τρέχων αριθμός ο 86. Τουλάχιστον δεν φαίνεται να αργούμε και προς το παρόν ο μπαμπάς φαίνεται να έχει καλμάρει, τόσο από πόνους όσο και από τάση για εμετό.

20 λεπτά αργότερα, η πρώτη εξέταση έχει τελειώσει και ο Δράκος έχει πλέον παραπεμπτικό για το ακτινολογικό και για εξετάσεις αίματος και ούρων. Και με τις ακτίνες στο χέρι, θα πρέπει μετά να επιστρέψει για την επανεξέταση στους γιατρούς. Παρανοϊκή διαδρομή με καροτσάκι μέσα από συγκέντρωση ατόμων / m2 περίπου στο 6, με πολλά μπρος και πίσω για τη διευκόλυν… ααααααχαχαχαχαχαχα… ναι τέλος πάντων, για την κατά το δυνατόν διευκόλυνση των φορείων. Και παρκάρισμα σε νέα σειρά με το καλό σενάριο να κάνει λόγο για λίγο περισσότερο από μία ώρα αναμονής μέχρι την είσοδο στο ακτινολογικό. Εν αναμονεί λοιπόν…

Ο Ισχυρός

Περίπου 35 λεπτά μετά και εντελώς ξαφνικά, φωνές κάπου εκεί πίσω, στο μέρος που πραγματοποιήθηκε η αρχική εξέταση.

- (Τρισβερκάς) Ρε, πλάκα μας κάνεις; Ποια σειρά ρε; Ο άνθρωπος έχει κόψει τον τένοντά του.

- (Γιατρός) Κύριε περάστε έξω σας παρακαλώ. Δεν μπορούμε να…

Ο τύπος με τρεις δίπλες στο σβέρκο απωθεί με βία το γιατρό και βοηθάει τον κουστουμάτο και "υψηλό" τραυματία, ο οποίος στο μεταξύ σκυλοβρίζει για τη γαμημένη κατάσταση στα ελληνικά νοσοκομεία, να ξαπλώσει στο κρεβάτι του εξεταστηρίου.

- (Κουστουμάτος) Ρε, θα τα σπάσουμε όλα εδώ μέσα. Πάτε καλά;

- (Γιατρός) Κύριέ μου, έχετε το 117 και σειρά έχει τώρα το…

- (Κουστουμάτος) Σειρά έχουμε εμείς. Κοροϊδευόμαστε τώρα μεταξύ μας; Αιμορραγώ και μου έχετε μέσα την άλλη η οποία λέει "δεν μπορώ να καταλάβω που ακριβώς πονάω";

Επεμβαίνουν οι security του νοσοκομείου, απευθυνόμενοι στον έναν απ’ τους δύο τρισβερκάδες που συνοδεύουν την "υψηλή" προσωπικότητα.

- (Security) Κύριοι, θα σας παρακαλέσουμε να βγείτε έξω. Στο εξεταστήριο δεν μπαίνουν παρά μόνο οι ασθενείς και οι συνοδοί όσων χρειάζονται βοήθεια.

- (Τρισβερκάς) Τι λες ρε καραγκιόζη; Δεν χρειάζεται βοήθεια ο πρόεδρος; Τα αίματα τα είδες;

- (Γιατρός) Έχει ένα απλό τραύμα στο δάχτυλό του. Θέλετε να δείτε τι κόσμος περιμένει έξω, πάνω στα φορεία;

- (Τρισβερκάς) Κάνε τη δουλειά σου ρε, να τελειώνουμε.

Κάπου εδώ, και για να μην εξελιχθεί το παρόν άρθρο σε μυθιστόρημα, θα πρέπει να συνοψίσουμε την κατάσταση στα εξής:

Ο τυφώνας που μπούκαρε στα επείγοντα και παρέσυρε τα πάντα στο διάβα του, ήταν ο Πρόεδρος (;;;), συνοδευόμενος από δύο εύσωμους τρισβερκάδες μπράβους (τρεις δίπλες στο σβέρκο έκαστος). Εισέβαλαν στο νοσοκομείο, παρέκαμψαν οποιαδήποτε υπάρχουσα σειρά, σπρώχνοντας και τρομοκρατώντας καθώς τους "έπνιγε το δίκιο τους" για τους γιατρούς που αγνοούσαν την κρίσιμη κατάσταση του Προέδρου (;;;) από έναν τραυματισμό στον δείκτη του αριστερού χεριού, και ολοκλήρωσαν με το έτσι-θέλω την αρχική εξέτασή τους υπό τη διακριτική παρουσία των security. Οι οποίοι security απαντούσαν στις παραινέσεις των γύρω τρομαγμένων για παρέμβαση, ότι δεν έχουν το δικαίωμα, βάσει νόμου, να οδηγήσουν κανέναν έξω από το νοσοκομείο. Στη συνέχεια, έχοντας πάρει τα παραπεμπτικά, μπούκαραν με το έτσι θέλω στο ακτινολογικό, παρακάμπτοντας και την εκεί σειρά (Και του Δράκου, ο οποίος ακολούθησε αμέσως μετά…), και προχώρησαν στη συνέχεια σε τρίτο πιστόλιασμα σειράς, εκεί στη λήψη αίματος και ούρων. Σε όλη τη διάρκεια της επεισοδιακής μετακίνησής τους, οι τρισβερκάδες απειλούσαν και λογόφεραν διαρκώς με τους security και με κάποιους απ’ τους παρευρισκόμενους, παρενοχλούσαν τους γιατρούς και μπαινόβγαιναν συνεχώς μέσα στα εξεταστήρια, ακόμα και τη στιγμή παροχής πρώτων βοηθειών σε κάποιο επείγον περιστατικό.

Ελλάδα 2018!

Κάπου στην πορεία, εμφανίστηκαν δύο πελώριοι τύποι απ’ τα ματ, με πλήρη εξάρτηση, τους οποίους προφανώς και κάλεσαν οι security και οι οποίοι συνόδευσαν τον Πρόεδρο (;;;) εντός του χειρουργικού τμήματος κρατώντας τουλάχιστον έξω τους μπράβους, όπου και ολοκληρώθηκε η περίθαλψή του. Στο ενδιάμεσο, ο ένας απ’ τους δύο μπράβους πρόλαβε να ξανατραμπουκίσει έναν γιατρό, την ώρα που ο τελευταίος βγήκε τρέχοντας για να υποδεχτεί ένα φρέσκο περιστατικό.

- (Τρισβερκάς) Για πες ρε, αν φοράς παντελόνια, τι πήγες και είπες στη νοσοκόμα στο ακτινολογικό;

- (Γιατρός) Φύγε από μπροστά μου, έχω δουλειά.

- (Τρισβερκάς, τον τραβάει απ’ το χέρι) Δεν πας πουθενά. Θα έρθεις τώρα μαζί μου.

- (Γιατρός, με αξιοθαύμαστη ψυχραιμία) Αν με ξαναακουμπήσεις, δεν ξέρω κι εγώ τι θα γίνει. ΕΧΩ ΔΟΥΛΕΙΑ. Ο άνθρωπος έξω έχει θέμα.

- (Τρισβερκάς) Για ξαναπές ρε τι είπες…

Ο γιατρός τραβάει το χέρι του αγνοώντας πλήρως τον τραμπούκο και σπεύδει προς το νεοαφιχθέν περιστατικό, την ίδια στιγμή που οι security προσπαθούν να συγκρατήσουν τον έξαλλο Μαμελούκο.

Η υπέροχη αυτή ιστορία έληξε τελικά (αλλά προσωρινά όπως θα δείτε στη συνέχεια) με τη θριαμβευτική αποχώρηση των κωλο-celebrity-VIP-ξες-ποιος-είμαι-εγώ προσώπων από το νοσοκομείο μέσα σε μια Mercedes Benz CLK του 2015, παρκαρισμένη τόσην ώρα στις θέσεις των ασθενοφόρων! Ααα… Και ο πατέρας του Δράκου απέφυγε τελικά το ανησυχητικό σενάριο και επέστρεψε στο σπίτι του μετά από 6 ώρες στη βραχεία νοσηλεία.

Όσο για τη συνέχεια; Θα τη μάθετε στο ΜΕΡΟΣ 2ο, το οποίο θα δημοσιευθεί αύριο.

Διαβάστε τη συνέχεια: Η Χυδαία Επιβολή του Ισχυρού (Πραγματική Ιστορία στην Ελλάδα του 2018 – ΜΕΡΟΣ 1ο)



Share: