Σάββατο 10 Μαΐου 2014

Μήπως να απαγορέψουμε και το προσωπικό γούστο; Δεν νομίζω...

Επειδή έχω την αίσθηση ορισμένες φορές ότι μόνο εγώ βλέπω τον κόσμο λιγάκι μπερδεμένο, να ξεκαθαρίσουμε λιγάκι κάποια πράγματα:

Πρώτον, το συγκεκριμένο άρθρο θα είναι αγενέστατο!

Δεύτερον, έχω κάθε δικαίωμα να κοροϊδεύω τον Πάγκαλο και να τον αποκαλώ χοντρό! Έχω κάθε δικαίωμα να κοροϊδεύω τις γιαγιάδες με τα μουστάκια που συχνάζουν στις εκκλησίες. Έχω κάθε δικαίωμα να κοροϊδεύω τις γκόμενες που κουβαλάνε περιφέρεια λιγάκι μεγαλύτερη από την Πελοπόννησο και κυκλοφορούν με μίνι. Έχω κάθε δικαίωμα να κοροϊδεύω τους τραγουδιστές και τις τραγουδιάρες στα σκυλάδικα μιας και προσβάλλουν την αισθητική μου.

Η αισθητική είναι κάτι που υπάρχει στον καθέναν και είναι φυσιολογικότατη. Θαυμάζουμε το (κατά την άποψή μας) ωραίο και πολλές φορές αποστρεφόμαστε το (κατά την άποψή μας) άσχημο. Ιδίως όταν αυτό δεν είναι γενετικό, αλλά επίκτητο και επιδεικνύεται κιόλας! Και σε μία χώρα όπου υποφέρουμε τα πάνδεινα από εγκλήματα απροσδιορίστων συνεπειών, όπως π.χ. η βλασφημία, θα έπρεπε να είμαστε πιο φειδωλοί στην καταδίκη της κοροϊδίας, και σίγουρα λιγότερο ευαίσθητοι μέσα σε έναν κόσμο όπου κανένας δεν μας χρωστάει! Ή μάλλον αυτοί που μας χρωστάνε πραγματικά κυκλοφορούν ελεύθεροι και ευυπόληπτοι (μιας και λέγαμε για τον Πάγκαλο και τη συνομοταξία του), την ίδια στιγμή που συλλαμβάνονται και παρεμποδίζονται άνθρωποι επειδή απαγορεύεται να εκφραστούν! Θυμηθείτε τον Παστίτσιο και το Corpus Christi, έτσι, για να μιλήσουμε για κάποια πρόσφατα περιστατικά. Οπότε...

Κχμ, κχμ, κχμμμ...

Σε αυτά τα πλαίσια λοιπόν, και σόρυ για το αυθάδες ύφος, η τραγουδίστρια με τα μούσια από την Αυστρία Conchita Wurst είναι κακάσχημη έως εμετική, άκρως αντιαισθητική και διά τον πεοκλή γενικότερα (όχι κυριολεκτικά φυσικά, μπρρρρ...).



Με ποιο δικαίωμα μιλάω έτσι;

ΠΡΟΣΟΧΗ: Εδώ δεν συζητάμε για τα δικαιώματά του / της (τώρα τι ακριβώς είναι αυτό το μουσάτο;). Αυτά εξυπακούονται και είναι ακριβώς τα ίδια με όλων των άλλων ανθρώπων. Δεν επιχειρείται κάποια καταπίεση της δικής του / της έκφρασης. Μιλάμε αποκλειστικά για το δικαίωμά μου στην ελευθερία της σκέψης μου και των λόγων μου. Με αυτό ακριβώς το δικαίωμα μιλάω και η ομιλία μου αυτή δεν έχει απολύτως καμία απτή συνέπεια επάνω της! Όπως έχει ο καθένας το δικαίωμα να θαυμάσει και να εκφραστεί κολακευτικά για τα καλλίγραμμα πόδια κάποιας ή για τους ανάγλυφους κοιλιακούς κάποιου άλλου, προϊόντα ηθελημένης προσπάθειας, έτσι ακριβώς έχει και ο καθένας το δικαίωμα να χλευάσει την ηθελημένη διαπλανητκή ασχήμια και να πάρει και μια δραμαμίνη για να ηρεμήσει το στομάχι του!

Αυτά τα ολίγα για το ούτως ή άλλως εξωφρενικά αδιάφορο θέμα της Eurovision. Ξυδάκι τώρα φιλαράκια μου και καλή χώνεψη! :D


Share: