Δευτέρα 30 Απριλίου 2012

Chematiasma


Μύυυυυυυυυυυυθθθθμπάστινγκ ον δε γουέι, φακ γαία (φίλε Polsemannen, το έγραψα σωστά;)

Εεε, χμμμ, με συγχωρείτε γι αυτό το ξέσπασμα. Ήταν αυθόρμητο και δεν θα ξανασυμβεί, το υπόσχομαι. Η παρούσα ανάρτηση λοιπόν είναι αφιερωμένη σε μερικά παιχνιδάκια του μυαλού και λογικές παγίδες, και έχει ως σκοπό να καταδείξει πόσο ηλίθια σκέπτεται μερικές φορές ο ανθρώπινος εγκέφαλος, με αποτέλεσμα να γίνεται έρμαιο στις διαθέσεις όσων γνωρίζουν πως σκέφτεται ο ανθρώπινος εγκέφαλος. Πριν αρχίσει να ξινίζει κάποιος, θα ήταν σκόπιμο να τονίσουμε ότι αναφερόμαστε στον εγκέφαλο όλων! Απλά όσοι από εμάς είχαν την πολυτέλεια να μεγαλώσουν σε περιβάλλον που ευνοεί τον σκεπτικισμό, γνωρίζουν ότι τα πράγματα δεν είναι πάντα όπως φαίνονται. Ή για να ακριβολογήσουμε, τα πράγματα είναι πάντα όπως φαίνονται και όχι όπως θέλει να τα βλέπει το μυαλό. Τα λογικά παιχνιδάκια προέρχονται κυρίως από το εξαιρετικό βιβλίο του Derren Brown Tricks of the Mind. Τούτων λεχθέντων, αρχίζουμε...

Ουφ, τι κουραστικό πράγμα η σκέψη!
Δώστε 5 δευτερόλεπτα στον εαυτό σας για να κάνετε έναν πρόχειρο υπολογισμό της παρακάτω πράξης:

2 x 3 x 4 x 5 x 6 x 7 x 8

Σημειώστε το αποτέλεσμα σε ένα χαρτί. Στη συνέχεια καλέστε κάποιον φίλο του ίδιου ή παρεμφερούς μορφωτικού επιπέδου ή της ίδιας εξοικείωσης με τα μαθηματικά και δώστε του πέντε δευτερόλεπτα να υπολογίσει την παρακάτω πράξη:

8 x 7 x 6 x 5 x 4 x 3 x 2

Σημειώστε το αποτέλεσμα της πράξης του. Αποδεχόμαστε, φαντάζομαι, όλοι ότι στην πραγματικότητα το αποτέλεσμα είναι 40320, έτσι; Ωραία! Το αποτέλεσμα που υπολογίσατε στην αρχή ήταν σημαντικά μικρότερο από 40320; Ο φίλος σας βρήκε πολύ μεγαλύτερο αποτέλεσμα από το δικό σας και σημαντικά μεγαλύτερο από 40320; Τι περίεργο; Κι όμως συμβαίνει πάντα.

Πόσες φορές μπορεί να διπλώσει στη μέση ένα χαρτί;

ΟΚ λοιπόν, ας το αφήσουμε αυτό και ας πάμε στο εξής. Η Britney Gallivan έχει διπλώσει ένα κομμάτι χαρτί στη μέση 12 φορές. Και, ναιαιαι, αυτό είναι το παγκόσμιο ρεκόρ! Στην παρακάτω εικόνα φαίνεται το πάχος του χαρτιού αφού αυτό έχει διπλωθεί 12 φορές. Μέχρι τη γάμπα.


UPDATE: Κάποιοι τα κατάφεραν και 13 φορές!

Για δοκιμάστε τώρα να φανταστείτε το πάχος ενός χαρτιού, αν αυτό θα μπορούσε να διπλωθεί στη μέση 100 φορές. Πόσο πιστεύετε ότι θα είναι αυτό το πάχος; Όσο το ύψος της Britney; Όσο το ύψος μιας πολυκατοικίας; Όσο η απόσταση Γης – Σελήνης; Θα εκπλαγείτε φυσικά να ακούσετε ότι το αποτέλεσμα της δίπλωσης ενός χαρτιού 100 φορές θα έχει περίπου τις διαστάσεις του ορατού σύμπαντος όπως τονίζει και ο Sam Harris στο Τέλος της Πίστης!!!

Μα γιατί τελικά πέφτουμε τόσο έξω στους υπολογισμούς μας; Στην πραγματικότητα, αυτό που συμβαίνει, και συνέβη και στα δύο προηγούμενα παραδείγματα είναι ότι ο ανθρώπινος εγκέφαλος, αφού ξεκινήσει τους υπολογισμούς του και προβεί σε μια πρώτη εκτίμηση, προτιμάει γενικότερα να ξεκουράζεται και να καταλήγει σε συμπεράσματα βάσει αυτής της εκτίμησης. Γιατί ακριβώς συμβαίνει αυτό; Η τάση αυτή του εγκεφάλου δεν είναι τίποτα περισσότερο από ένα εξελικτικό κατάλοιπο της εποχής όπου η ανάγκη για γρήγορες αποφάσεις ήταν επιτακτική!

Ψάχνοντας απεγνωσμένα την επιβεβαίωση...
Βρισκόμαστε στο καζίνο και έχουμε την πληροφορία ότι ένα ζάρι είναι κατασκευασμένο κατά τέτοιον τρόπο ώστε να ευνοεί περισσότερα εξάρια. Ποια από τις παραπάνω σειρές ρίψεων είναι πιο πιθανή;

4, 5, 1, 6, 3
6, 4, 5, 1, 6, 3

Μπήκατε στον πειρασμό να πείτε ότι η δεύτερη σειρά ρίψεων είναι πιο πιθανή; Λάθος. Όπως μπορεί να διαπιστώσει εύκολα κάποιος, η δεύτερη σειρά είναι ακριβώς ίδια με την πρώτη, με την έξτρα απαίτηση να έχει προηγηθεί και ένα επιπλέον εξάρι στην αρχή. Συνεπώς η πρώτη σειρά είναι πιο πιθανή.

Αλλά δεν πειράζει, ας συνεχίσουμε. Ο Γρηγόρης ήταν ανέκαθεν ένα πολύ δημιουργικό και ταλαντούχο παιδί στο σχολείο. Ξεχώριζε! Επεδίωκε μόνιμα να τραβάει την προσοχή των συμμαθητών του. Στο λύκειο δεν έχανε ευκαιρία να μιλήσει μπροστά σε κοινό. Και φυσικά επεδείκνυε με αυτοπεποίθηση τις δεξιότητές του σε οποιοδήποτε hot για τους συμμαθητές του πεδίο.

Ο Γρηγόρης βρίσκεται σήμερα στα 38 του. Διαβάστε τις παρακάτω προτάσεις και ταξινομήστε τις με σειρά από την πιθανότερη προς τη λιγότερο πιθανή.

  1. Ο Γρηγόρης είναι λογιστής.
  2. Ο Γρηγόρης είναι επαγγελματίας ηθοποιός.
  3. Ο Γρηγόρης γουστάρει ιδιαίτερα να πηγαίνει σε όλα τα κοσμικά πάρτι.
  4. Ο Γρηγόρης είναι επαγγελματίας ηθοποιός και γουστάρει ιδιαίτερα να πηγαίνει σε όλα τα κοσμικά πάρτι.

Πιθανές λανθασμένες απαντήσεις; Ξεκινάμε. Αποφασίσατε ότι είναι πιο πιθανό να εξελίχθηκε ο Γρηγόρης σε επαγγελματία ηθοποιό απ’ ότι σε λογιστή; Για να το σκεφτούμε λιγάκι αυτό. Υπάρχουν σημαντικά λιγότεροι επαγγελματίες ηθοποιοί από λογιστές στη χώρα μας και φυσικά υπάρχουν πολλοί λογιστές που χαρακτηρίζονται από αυτοπεποίθηση και ρητορικές ικανότητες μπροστά σε κοινό. Αν αυτό δε φαίνεται τόσο ξεκάθαρο, ας περάσουμε στο επόμενο λογικό άλμα. Αποφασίσατε ότι η πρόταση 4 είναι πιο πιθανή από την πρόταση 3; Όχι μόνο αυτό είναι εντελώς λανθασμένο, αλλά θα έπρεπε να το έχετε ήδη ψυλλιαστεί έχοντας διαβάσει το προηγούμενο παράδειγμα με το ζάρι. Η πρόταση 4 είναι ακριβώς ίδια με την 3 με την έξτρα απαίτηση να είναι ο Γρηγόρης και ηθοποιός!

Τι ακριβώς συμβαίνει και προβαίνουμε συνεχώς σε λάθος εκτιμήσεις; Η σύντομη απάντηση λέγεται αραλίκι δια του αγκυροβολείν! Χαχαχαχαχα, χάλια η προσπάθεια μετάφρασης αλλά ο διεθνής όρος είναι το Anchoring και έχει να κάνει με μια νοητική προκατάληψη του εγκεφάλου ο οποίος έχει την τάση να λαμβάνει αποφάσεις στηριζόμενος υπερβολικά σε προϋπάρχουσες πληροφορίες και επιλογές, αρνούμενος να επανεξετάζει τα δεδομένα.

Η προέκταση αυτής της τάσης του εγκεφάλου ακούει στο όνομα Πόλωση Επιβεβαίωσης. Η πόλωση επιβεβαίωσης δεν είναι τίποτα περισσότερο από έναν τύπο επιλεκτικής αξιολόγησης των πληροφοριών που λαμβάνουμε, σύμφωνα με τον οποία τείνουμε να εντοπίζουμε και να θυμόμαστε όλα εκείνα τα περιστατικά και τα στοιχεία που επιβεβαιώνουν τις πεποιθήσεις μας (την προϋπάρχουσα δηλαδή πληροφορία) και να απορρίπτουμε τα αντίστοιχα που τις διαψεύδουν. Πορευόμαστε με αυτά που ήδη ξέρουμε και αρνούμαστε να τα θέσουμε κάτω από οποιαδήποτε κρίση. Πράγμα που σημαίνει; Χαα, εδώ είναι και το κλειδί της όλης υπόθεσης. Εφόσον επιλέγουμε να πορευόμαστε αναντίρρητα με αυτά που έχουμε μάθει, καθιστούμε τους εαυτούς μας έρμαια αυτών που μας έχουν διδάξει. Έρμαια; Μήπως ο χαρακτηρισμός είναι λιγάκι υπερβολικός;  Ιδίως όταν μιλάμε για ανθρώπους που μας αγαπάνε όπως ο μπαμπάς μας και η μαμά μας; Καθόλου υπερβολικός. Δεν ισχυρίστηκε κανένας ότι ο μπαμπάς μας και η μαμά μας δεν μας αγαπάνε. Απλώς υπάρχει σοβαρή πιθανότητα να μην γνωρίζει αυτός που μας δίδαξε και δεν υπάρχει τίποτα κακό στο να παραμερίζουμε την ανεπαρκή διδασκαλία για να ανοίξουμε δρόμο στην αλήθεια.

Στην πραγματικότητα, ο τρόπος με τον οποίον προσεγγίζεται η αλήθεια ενός ισχυρισμού, είναι η προσπάθεια εντοπισμού των περιπτώσεων στις οποίες δεν ισχύει αυτός ο ισχυρισμός και όχι οι ιστορίες επιτυχίας. Όσο δεν διαψεύδεται κάτι, μπορούμε να το χαρακτηρίζουμε αληθές. Θυμηθείτε ότι στα φάρμακα, αυτό που μας ενδιαφέρει δεν είναι ότι κάποιος το δοκίμασε και είδε αποτέλεσμα. Αντιθέτως μας ενδιαφέρουν τα ποσοστά αποτυχίας και οι παρενέργειες.

Αμφιβάλλετε ακόμα για την κρυφή κυριαρχία της Πόλωσης Επιβεβαίωσης στο μυαλό του ανθρώπου και την εμμονή του στις αρχικές του επιλογές; Ας το λύσουμε το θέμα άμεσα με δύο γνωστά προβλήματα:

Wason Card Problem και Πόλωση Επιβεβαίωσης. Έχουμε μια στοίβα με κάρτες οι οποίες έχουν στη μία τους πλευρά γράμματα και στην άλλη αριθμούς. Τραβάω τέσσερις κάρτες από τη στοίβα και τις αραδιάζω τη μία δίπλα στην άλλη:

Α Γ 3 7

Προβαίνω λοιπόν στην εξής δήλωση: Όταν η μία πλευρά έχει Α, η άλλη πλευρά έχει οπωσδήποτε 3!

Ερώτηση: Ποια κάρτα ή ποιες κάρτες πρέπει να ανοίξετε κατ’ ελάχιστον ώστε να διαπιστώσετε αν σας είπα αλήθεια; Θυμηθείτε ότι μας ενδιαφέρει η αλήθεια. Οι πλέον τυπικές απαντήσεις είναι οι εξής: Οι περισσότεροι απαντάνε ότι χρειάζεται να ανοίξουμε την κάρτα με το Α και την κάρτα με το 3 και κάποιοι λιγότεροι απαντάνε ότι το άνοιγμα του 3 είναι άχρηστο και χρειάζεται να σηκώσουμε μονάχα το Α. Η πρώτη ομάδα πάσχει σαφώς από πόλωση επιβεβαίωσης. Το να σηκώσουμε το Α είναι επιβεβλημένο αφού αν βρούμε οτιδήποτε άλλο εκτός του 3, ο ισχυρισμός μου διαψεύδεται. Το να σηκώσουμε το 3 από την άλλη δεν μας προσφέρει απολύτως τίποτα. Έστω ότι το σηκώνουμε και βρίσκουμε από πίσω Φ. Μα δεν έγινε ποτέ από μέρους μου κάποια δήλωση που να λέει ότι το Φ απαγορεύεται να έχει από την πίσω πλευρά 3! Συνεπώς η δεύτερη και πιο ολιγομελής ομάδα έχει δίκιο, σωστά; Λάθος και πάλι. Για να διαπιστώσουμε την αλήθεια της δήλωσης μου, είναι επιβεβλημένο να ανοίξουμε και την κάρτα με το 7. Γιατί αν την ανοίξουμε και βρούμε από πίσω το γράμμα Α, η δήλωση μου καταρρέει σαν πύργος από τραπουλόχαρτα! Αλλά δυστυχώς η προεπιλεγμένη κατάσταση του εγκεφάλου είναι να προσπαθεί να στηρίξει, να επιβεβαιώσει τις πάσης φύσεως δηλώσεις.

Monty Hall Problem και εμμονή στις κακές αρχικές μας επιλογές. Η διαίσθηση μας δείχνει να είναι ιδιαίτερα επιρρεπής σε λάθη. Για του λόγου το αληθές σας παρουσιάζω τρία κλειστά κουτιά. Στο ένα από αυτά υπάρχουν 1000€. Σας καλώ να επιλέξετε ένα από τα κουτιά. Μόλις επιλέγετε, εγώ ανοίγω ένα από τα δύο εναπομείναντα και σας δείχνω ότι είναι άδειο. Σας καλώ να ξαναεπιλέξετε κουτί. Και το ερώτημα που ξεκινάει μόνιμους καυγάδες είναι: Πρέπει να κρατήσετε την αρχική σας επιλογή ή να την αλλάξετε;

Απαντήσατε ότι κρατάτε την επιλογή σας; Συγχαρητήρια! Μόλις χάσατε την ευκαιρία να διπλασιάσετε τις πιθανότητές σας για να κερδίσετε 1000€. Ο κλασικός συλλογισμός πηγαίνει ως εξής: Εφόσον τη δεύτερη φορά η επιλογή γίνεται ανάμεσα από δύο κουτιά, οι πιθανότητες είναι 50-50. Και επειδή αισθανόμαστε ιδιαίτερα άβολα να "προδώσουμε" την επιλογή μας, προτιμάμε να την κρατήσουμε και να πορευθούμε με αυτήν.

Η αλήθεια όμως είναι εντελώς διαφορετική αφού η πιθανότητα επιλογής του σωστού κουτιού τη δεύτερη φορά δεν ήταν ποτέ 50-50. Όταν αρχικά επιλέξαμε ένα κουτί, η πιθανότητα να βρίσκονται τα λεφτά εντός του κουτιού ήταν 33,33% και η πιθανότητα να βρίσκονται τα λεφτά εκτός της επιλογής μας ήταν 66,66%. Πιστεύετε σοβαρά ότι αυτό το 66,66% των δύο μη επιλεγμένων κουτιών, το οποίο περιέχει τουλάχιστον 1 άδειο κουτί, αλλάζει με κάποιον μαγικό τρόπο σε 50% επειδή κάποιος, ο οποίος γνωρίζει που βρίσκονται τα λεφτά, μου ανοίγει ένα κουτί το οποίο γνωρίζει ότι είναι άδειο; Φυσικά όχι! Συνεπώς αλλάζοντας την επιλογή μας τη δεύτερη φορά, θα αυξάναμε τις πιθανότητες μας από 33,33% σε 66,66%. Δυσκολεύεστε ακόμα να κατανοήσετε την εξήγηση σε μία μόνο πρόταση; Ας το κάνουμε αναλυτικά.

Τι γίνεται όταν αλλάζω την επιλογή μου; Έστω ότι τα 1000€ βρίσκονται στο κουτί με την ένδειξη Α και τα κουτιά με την ένδειξη Β και Γ είναι άδεια. Περίπτωση 1η. Επιλέγετε το Α, σας ανοίγω π.χ. το Β (και τα δύο είναι άδεια), στη συνέχεια αλλάζετε και επιλέγετε το Γ. Χάνετε. Περίπτωση 2η. Επιλέγετε το Β, σας ανοίγω το Γ ακριβώς επειδή το Α έχει τα λεφτά και εγώ το γνωρίζω, αλλάζετε και επιλέγετε το Α και κερδίζετε. Περίπτωση 3η. Επιλέγετε το Γ, σας ανοίγω το Β επειδή το Α έχει τα λεφτά και εγώ το γνωρίζω, αλλάζετε και επιλέγετε το Α και ξανακερδίζετε. Δύο φορές στις τρεις ή αλλιώς 66,66% φορές η αλλαγή κερδίζει.

Chematiasma το (ουσ.): chemtrails και ξεμάτιασμα
- Το είδα με τα ίδια μου τα μάτια! Και δεν μπορείς να διαψεύσεις τα μάτια μου.

- Το δοκίμασα σε μένα και έπιασε!

- Δεν μπορείς να μιλάς για κάτι το οποίο δεν έχεις νιώσει...

Και ο καταιγισμός τέτοιων δηλώσεων συνεχίζεται ανελέητος, χωρίς ποτέ να αναρωτιέται κανένας τι είναι αυτό που είδε τελικά και γιατί ένιωσε όπως ένιωσε. Δε βαριέσαι, δικαίωμα του καθενός να αισθάνεται όπως θέλει, έτσι; Λάθος!

1. Δεν σας ψεκάζει κανένας. Απλώς ψάχνετε με κάθε τρόπο να επιβεβαιώσετε τις δηλώσεις του κάθε άσχετου ο οποίος δεν γνωρίζει ότι αναφέρεται στα τυπικά contrails (ίχνη συμπύκνωσης επί το ελληνικότερον), κανονικότατα ταξινομημένα νέφη στην κατηγορία cirrus στον Παγκόσμιο Άτλαντα Νεφών. Αν από την άλλη γνωρίζει τα contrails και συνεχίζει να μιλάει για chemtrails, μιλάμε για άτομο επικίνδυνο και κακόβουλο. Για πιο αναλυτικές παρουσιάσεις επί του θέματος: Chemtrails ή Χημικές Ουρές ή Αεροψεκασμοί και Chemtrails: τι ψεκάζουν πραγματικά τα αεροπλάνα;

2. Δεν σας μάτιασε κανένας. Νιώσατε προσωρινά πεσμένοι και δεν μπορούσατε να ανοίξετε τα μάτια σας και μετά από το τηλεφώνημα στην πεθερά σας και το τηλεξεμάτιασμα, συνήλθατε; Το πιο πιθανό σενάριο είναι το εξής. Φάγατε ένα γεύμα με τροφές υψηλού γλυκαιμικού δείκτη (μακαρόνια, ψωμί, πίτσα, πίτες, πατάτες και πίτα με τα σουβλάκια, ή μήπως δεν είναι συνηθισμένα γεύματα αυτά;). Το αποτέλεσμα τέτοιων γευμάτων είναι ο προσωρινός κορεσμός, η αίσθηση "ότι σερνόμαστε" και θέλουμε να κοιμηθούμε, και μετά από ένα διωράκι ένα ξαφνικό ξύπνημα από το λήθαργο. Αν σε αυτό το δίωρο προλάβατε να τηλεφωνήσετε στη μαμά σας για ξεμάτιασμα δεν σας φταίει κανένας. Αλήθεια, τον κούκλο κολλητό σας που τυγχάνει όμως σκεπτικιστής, γιατί δεν τον ματιάζουν ποτέ;  Αν δεν θέλετε να σας ματιάζουν λοιπόν, περιορίστε τους υδατάνθρακες και πλακώστε τις πρωτεΐνες. Ααα, και για να μην το ξεχάσω, η ενέργεια της μαμάς – πεθεράς είναι σατανική, σύμφωνα με την άποψη των ιερωμένων!

3. Τη Μεγάλη Παρασκευή δεν βρέχει. Ο καιρός δεν συμπάσχει στο θείο δράμα. Στην παρακάτω φωτογραφία βλέπετε τον καιρό της Μεγάλης Παρασκευής για τα τελευταία 10 χρόνια στη Θεσσαλονίκη.

Μόλις στο 30% των περιπτώσεων βροχή; Μάλλον ο καιρός σκοτίστηκε.

4. Όχι, δεν εχθρεύεται όλος ο πλανήτης την Ελλάδα. Απλά ψάχνετε να επιβεβαιώσετε τις αερολογίες της κάθε Κανέλλη και του κάθε Καμμένου. Αν θέλετε να δείτε γιατί καταρρέει το κράτος, δεν έχετε παρά να επισκεφτείτε οποιαδήποτε κρατική υπηρεσία και να προσπαθήσετε να ολοκληρώσετε τη δουλειά σας. Εφορίες + δήμοι + τελωνεία + υπηρεσίες υγείας = Αποτυχία².

5. Δεν καίγεστε το καλοκαίρι επειδή χειροτερεύει ο ήλιος κι ας θυμάστε ότι παλιότερα ήταν πιο ήπιος! Στα 15 σας παίζατε στη γειτονιά από το πρωί ως το βράδυ και το δέρμα σας είχε αντοχές. Σήμερα είσαστε κλεισμένος στο γραφείο σας από το πρωί ως το βράδυ και κάνετε δύο εβδομάδες το χρόνο διακοπές το καλοκαίρι. Όπου μάλιστα επιλέγετε να κάνετε μπάνιο στις 3 το μεσημέρι στο beach bar, γιατί έτσι κάνει ο κόσμος στην εποχή μας και η συγκεκριμένη πρακτική είναι ζήτημα κοινωνικού στάτους. Για περισσότερους περιβαλλοντικούς μπαμπούλες: Κλιματικοί Κίνδυνοι ή Κλιματικοί Μπαμπούλες; (The Beginning) και Κλιματικοί Κίνδυνοι ή Κλιματικοί Μπαμπούλες; (The Resurrection).

6. Δεν σωθήκατε από κάποια αρρώστια χάρις στη δύναμη της προσευχής. Εκτός και αν μπορέσετε να απαντήσετε στο ερώτημα τι έγινε με όλους αυτούς που πέθαναν ενώ προσευχήθηκαν.

7. Δεν τελειώνει ο πλανήτης Γη το 2012. Κοντός ψαλμός αλληλούια! (UPDATE: Μας βγήκε τελικά η πρόβλεψη)

Η λογική είναι αυτή ακριβώς. Μεγάλα παιδιά είσαστε, μπορείτε να την προεκτείνετε και παραπέρα.



Share:

Τετάρτη 18 Απριλίου 2012

Αγανακτισμένοι (αλλά με το Δίκιο Τους) - Η Επιστροφή

συνέχεια από τα προηγούμενα

Περίληψη
Μετά από έλεγχο των δικαιολογητικών, ο κύριος ΑΜ οδηγείται στο ισόγειο του κτιρίου της Εφορίας Καλαμαριάς, στις επιστροφές, προκειμένου να εισπράξει την επιστροφή φόρου.

- Καλημέρα σας!
- Καλημέρα κύριε!
- Με έστειλε η κυρία Γειασασήρθα από τον 2ο με αυτό το χαρτί για να σας ρωτήσω αν μπορούμε να προχωρήσουμε στην επιστροφή φόρου... 
- Ναι, για δώστε μου να δω!

Περνάνε μερικά λεπτά, και:


- Δεν έχει γίνει ακόμη η εκκαθάρισή σας! Θα πρέπει να...

[ΠΑΡΕΝΘΕΣΗ]
Για ευνόητους λόγους δεν μπορούμε να προχωρήσουμε στην αποκάλυψη ότι στη συνέχεια της ιστορίας διαδραματίζει σημαντικότατο ρόλο ένας δημόσιος υπάλληλος με σοβαρότατο πρόβλημα συμπεριφοράς στον 2ο όροφο της Δ.Ο.Υ. Καλαμαριάς, στο γραφείο 3, απέναντι από το Εισόδημα, που το όνομα του αρχίζει από Μπου και του οποίου οποιαδήποτε ομοιότητα με πραγματικά πρόσωπα και καταστάσεις αποτελεί προϊόν σύμπτωσης!
[ΚΛΕΙΣΙΜΟ ΠΑΡΕΝΘΕΣΗΣ]

- ... ανεβείτε στον 2ο όροφο, στο γραφείο 3, απέναντι από το Εισόδημα, και θα ζητήσετε τον κύριο που το όνομα του αρχίζει από Μπου. Θα του δώσετε το χαρτί και θα του πείτε να προχωρήσει σε νέα εκκαθάριση. Θα καταλάβει αυτός! Αν σας τακτοποιήσει, μπορείτε να κατεβείτε άμεσα να σας εξοφλήσουμε, δεν υπάρχει πρόβλημα από εμάς!

Ο κύριος ΑΜ φτάνει στο γραφείο 3 του 2ου ορόφου!

- Τοκ, τοκ!
- ...
- Τοκ, τοκ!
- ...

Ο κύριος ΑΜ ανοίγει την πόρτα και εισέρχεται στο γραφείο 3.

- Καλημέρα σας! Με έστειλαν από το ισόγειο, από τις επιστροφές με αυτό το χαρτί για να προχωρήσετε σε εκ νέου εκκαθάριση, ώστε να μου δώσουν την επιστροφή φόρου.
Ο ΑΜ δίνει το χαρτί στον κύριο που το όνομα του αρχίζει από Μπου.
- Δεν μπορώ να καταλάβω, τι μαλακίες κάνουν; Γιατί τους στέλνουν σ’ εμένα;

Κοιτάει το χαρτί και ξαφνικά...

- ΤΙ ΕΙΝΑΙ ΑΥΤΟ ΤΟ ΧΑΡΤΙ; ΠΩΣ ΒΡΕΘΗΚΕ ΣΤΑ ΧΕΡΙΑ ΣΟΥ; ΑΠΟ ΠΟΥ ΤΟ ΠΗΡΕΣ; ΑΥΤΟΟΟΟ ΕΠΡΕΠΕ ΝΑ ΤΟ ΕΧΩ ΕΓΩ! ΦΥΓΕ ΑΠΟ ΔΩ ΑΜΕΣΩΣ...


Ο κύριος ΑΜ επιστρέφει στο γραφείο της κυρίας Γειασασήρθα.

- Γεια σας, ξαναήρθα! Το αντίγραφο που μου δώσατε δεν έπρεπε να το κρατήσω εγώ;
- Φυσικά κύριε.
- Μου το κράτησε ο κύριος στο γραφείο 3 και...
- Ωχ! Ακολουθείστε με!

Η κυρία Γειασασήρθα εισέρχεται στο γραφείο 3, δίνει το πρωτότυπο χαρτί στον κύριο που το όνομα του αρχίζει από Μπου και φεύγει.

- ΚΑΤΑΛΑΒΕΣ ΤΩΡΑ; ΕΓΩ ΕΠΡΕΠΕ ΝΑ ΤΟ ΕΧΩ ΑΥΤΟ ΕΞ’ ΑΡΧΗΣ! ΜΕ ΚΑΝΟΥΝ ΚΑΙ ΦΩΝΑΖΩ ΚΑΘΕ ΦΟΡΑ. Τέλος πάντων, μην περιμένεις να σου το ετοιμάσω, πνίγομαι στη δουλειά σήμερα.
- Και πότε να...
- Από βδομάδα!
- Από βδομάδα αρχές, μέσα, στο τέλος;
- Όποτε θέλεις αλλά από βδομάδα!

Από Βδομάδα + Μεγάλη Εβδομάδα...
Τρίτη πρωί του Πάσχα και ο κύριος ΑΜ καταφτάνει στις επιστροφές.

- Χρόνια πολλά! Χριστός Ανέστη (εεε ρε μαλακίες που λέμε για να πάρουμε τα λεφτά μας)!
- Αληθώς ο Κύριος!
- Είχα έρθει πριν από δύο εβδομάδες για έλεγχο των παραστατικών και ήταν να ετοιμαστεί εκ νέου η επιστροφή φόρου, οπότε...
- Μάλιστα! ΑΦΜ;
- 1552075311
- Δεν έχει εκκαθαριστεί ακόμα!
- Μα μου είχε πει ο κύριος ότι θα ήταν έτοιμο από την προηγούμενη εβδομάδα...
- Στον 2ο όροφο, στο γραφείο 3, απέναντι από το Εισόδημα, και θα ζητήσετε τον κύριο που το όνομα του αρχίζει από Μπου.

Στο γραφείο 3 του 2ου ορόφου:

- Τοκ, τοκ!
- ...
- Τοκ, τοκ!
- ...

Ο κύριος ΑΜ εισέρχεται!


- Καλημέρα. Χρόνια πολλά, Χριστός Ανέστη (γιατί όχι Χριστός Διονύση; Τέλος πάντων). Είχα έρθει πριν από δύο εβδομάδες για να εκκαθαρίσετε εκ νέου την επιστροφή φόρου μου και μου είχατε πει ότι θα ήταν έτοιμο από την προηγούμενη εβδομάδα. Μόλις κατέβηκα στις Επιστροφές και μου είπαν ότι δεν έχει τακτοποιηθεί ακόμα...




Ο κύριος που το όνομα του αρχίζει από Μπου, γύρισε απότομα το κεφάλι του στα δεξιά, στύλωσε το βλέμμα του έξω από το παράθυρο, εξέπνευσε με δύναμη, ξάπλωσε την αξυρισιά του στην αριστερή του παλάμη και έμεινε σε αυτήν τη θέση να εκπέμπει με το βλέμμα του δηλητήριο από κόμπρα, παράνοια από Anton Chigurh και αγανάκτηση από το Σύνταγμα. Ο χρόνος πάγωσε. Πέρασαν δύο ολόκληροι μήνες, εεε συγνώμη, λεπτά μέσα στην αγωνία με τον κύριο που το όνομα του αρχίζει από Μπου να ανεβάζει εσωτερικά στροφές. Ξαφνικά γύρισε το βλέμμα του και εξεμάνη...

- ΜΙΑ ΥΠΟΘΕΣΗ ΕΧΩ ΜΟΝΟ. ΜΙΑ! ΓΡΑΦΕΙ ΤΟ ΟΝΟΜΑ ΣΟΥ ΕΚΕΙ ΠΑΝΩ; ΕΕΕΕΕ...;
- Εεε, που ακριβώς εννοείτε;
- ΠΙΣΩ ΣΟΥ, ΕΚΕΙ... (δείχνει με το χέρι)
- Χμμμ, όχι δεν γράφει το όνομα μου.
- ΕΕΕ ΤΟΤΕ ΕΧΕΙ ΤΑΚΤΟΠΟΙΗΘΕΙ!
- Δεν έχει τακτοποιηθεί, μόλις τώρα το τσέκαραν κάτω στις επιστροφές!
- ΕΧΕΙ ΤΑΚΤΟΠΟΙΗΘΕΙ! ΒΛΕΠΕΤΕ ΕΣΕΙΣ ΚΑΝΕΝΑΝ ΑΛΛΟΝ ΦΑΚΕΛΟ ΕΔΩΩΩΩΩΩ;
- Συγνώμη, ορίστε το αντίγραφο του που είχα κρατήσει από τον έλεγχο. Μήπως θα μπορούσατε να ελέγξετε αν...

Ο κύριος που το όνομα του αρχίζει από Μπου, αρπάζει το χαρτί και του ρίχνει ένα πλάγιο διερευνητικό βλέμμα, το βλέμμα του "που σε ξέρω εσένα" με το οποίο κοιτάμε έναν παλιό γνώριμο, γυρνάει αστραπιαία το κεφάλι δεξιά και βγάζει το αδερφάκι του (του αντίγραφου ντε) ανάμεσα από έναν πράσινο φάκελο και την οθόνη του.

- ΜΑΣ ΕΧΕΤΕ ΤΑΛΑΙΠΩΡΗΣΕΙ ΠΟΛΥ ΚΥΡΙΕ. Περάστε έξω παρακαλώ και περιμένετε...

Ο κύριος ΑΜ βγαίνει από το γραφείο έχοντας για κάποιον ανεξήγητο λόγο τον Eddie Murphy στο μυαλό του και την ακόλουθη σκηνή από το 48 Hours.



Σε οκτώ λεπτά ανοίγει η πόρτα του γραφείου 3 και ο κύριος που το όνομα του αρχίζει από Μπου βγαίνει με ένα νέο χαρτί στο χέρι!

- Παρ’ το.

Και ξαναμπαίνει μέσα στη ζεστασιά και τη θαλπωρή του παρεχόμενου από το Δημόσιο γραφείου του.

Ααα, και για να μη το ξεχάσω, ΑΜ = Αρχι-Μαλάκας. Αφού κάθεται ακόμα σε αυτή τη χώρα και πληρώνει φόρους για να σπονσάρει τα μαθήματα καλής συμπεριφοράς των δημοσίων υπαλλήλωνε...



Share:

Αγανακτισμένοι (αλλά με το Δίκιο Τους)


Milky Way, Γη, Ελλάδα, Θεσσαλονίκη, έτος 2012. Πέμπτη 5 Απριλίου. Ο κύριος ΑΜ τράβηξε την πρώτη γουλιά από τον πρωινό φραπέ του και έπιασε να ανοίξει τον φάκελο από την εφορία.

- Λες να ήρθε επιτέλους η επιστροφή φόρου από πρόπερσι;;;

Τα μάτια του στύλωσαν με μιας πάνω στο γαλανόλευκο χαρτί. Επιστροφή; Ναι καλά! Τι επιστροφές, τι αναχωρήσεις; Νέα αναχώρηση φόρου και πάλι, αλλά χωρίς την παραμικρή εξήγηση! Πρώτη δόση, 240€, Ποινικό. Ποιος, που, πότε, γιατί; Έλα τώρα, ασήμαντες λεπτομέρειες. Ο κύριος ΑΜ αισθάνθηκε ξαφνικά να ορθώνεται το μπανεράκι με την ένδειξη "SUCKER" πάνω από το κεφάλι του, ωσάν το κογιότ της Warner Bros. Τράβηξε δύο ρουφηξιές ακόμα από την παγωμένη φραπεδιά του και κατέβηκε αμέσως στο αυτοκίνητο. 5 λεπτά και μερικές δρασκελιές αργότερα βάδιζε εντός του κτιρίου της εφορίας Καλαμαριάς. Εισόδημα, 2ος όροφος. Πενηνταδύο λεπτά μετά...

- Καλημέρα σας, θα ήθελα να ρωτήσω για την επιστροφή φόρου και επίσης για ένα πρόστιμο 240€ που μου έχει έρθει και δεν εξηγεί από πού είναι...
- Για τον έλεγχο των δικαιολογητικών θα περάσετε στο γραφείο στα αριστερά στην κυρία Γειασασήρθα. Για το πρόστιμο στα Βεβαιωμένα, στο ισόγειο.
- Τοκ, τοκ!
- ...
- Τοκ, τοκ!
- ...

Ο κύριος ΑΜ ανοίγει την πόρτα...

- Σας είπα να περάσετε κύριε;
- Συγνώμη, δεν άκουσα φωνή οπότε...
- Ακριβώς, δεν ακούσατε φωνή! Θα σας φωνάξουμε.

Μετά από τριανταδύο λεπτά, ο κύριος ΑΜ εισέρχεται, κατόπιν καλέσματος, σε ένα γραφείο στο οποίο τρεις κυρίες ή δεσποινίδες (αφού το "κάργιες" δεν θα ήτο σωστό) υπάλληλοι συζητάνε για τις διακοπές του Πάσχα και μια άλλη υπάλληλος αναλαμβάνει τον έλεγχο των δικαιολογητικών.


- Ναι, καθίστε λιγάκι και θα...
- Τζζζζ, ΙΙΟΥΟΥΟΥουουουου... (το τερματικό παρέδωσε πνεύμα)
- Αααχχ, τι έγινε, έπεσε το σύστημα πάλι;
- Όχι καλέ, πάτησες απλά το καλώδιο και βγήκε από την πρίζα.
- Και τώρα;
- Εεε, ξαναβάλτο και άνοιξε τον.
- Ναι αλλά δεν ξέρω τον κωδικό...
- Φώναξε την Μαρίνα.

Δέκα λεπτά μετά την σωτήρια επέμβαση της Μαρίνας, το λογότυπο των Windows 2000 κάνει θριαμβευτική επανεμφάνιση στην οθόνη εν έτει 2012. Και μόλις δέκα λεπτά επιπλέον αργότερα, ο έλεγχος έχει ολοκληρωθεί.

- Λοιπόν κύριε, πηγαίνετε στον πρώτο όροφο στο κυλικείο και βγάζετε αντίγραφο από αυτό το χαρτί, επιστρέφετε το πρωτότυπο εδώ και πηγαίνετε στο ισόγειο στις Επιστροφές με το αντίγραφο για να δείτε αν μπορούν να σας δώσουν τώρα τα λεφτά σας. 
- Και αυτό το πρόστιμο;
- Στα Βεβαιωμένα στο ισόγειο.

Στις Επιστροφές
[Αγανακτισμένοι (αλλά με το Δίκιο Τους) – Η Επιστροφή]

Πινγκ - Στα Βεβαιωμένα
- Καλημέρα, εεε χμμμ, καλησπέρα ήθελα να πω! Θα ήθελα να μου πείτε τι ακριβώς είναι αυτό το πρόστιμο.
- Για να δω... Δε γνωρίζω!
- Τι πάει να πει δεν γνωρίζετε;
- Δε γνωρίζω, τι δεν καταλάβατε; Μισό λεπτό να κοιτάξω... Μας έχει έρθει από το Πρωτοδικείο Θεσσαλονίκης από το 2007. Πάρτε τον αριθμό πρωτοκόλλου και τηλεφωνείστε τους να σας πουν. Είσασταν τίποτα κατηγορούμενος, είχατε κανένα αυθαίρετο, καμιά κλήση ή αυτά τααα, πως τα λένε...
- Τίποτα απολύτως!
- Εεε τι να σας πω...

Πονγκ - Ενημέρωση
Ο ΑΜ τηλεφωνεί σε έναν φίλο του δικηγόρο, και εξηγεί το περιστατικό! Ο δικηγόρος του απαντάει ότι θα το ελέγξει την Δευτέρα που θα βρίσκεται εκεί. Οι μέρες κυλάνε γοργά. Και Δευτέρα, συγκεκριμένα Μεγάλη Δευτέρα πρωί ο κύριος ΑΜ ακούει στο τηλέφωνο:

- Λοιπόν, ο αριθμός αυτός είναι από μία δίκη εις βάρος ενός αλλοδαπού, ο οποίος μάλιστα αθωώθηκε! Εις βάρος σου δεν υπάρχει κάτι. Θέλουμε αριθμό απόφασης για να μάθουμε περισσότερα.

Πινγκ - Στα Βεβαιωμένα
- Καλημέρα σας, θέλω τον αριθμό απόφασης γι αυτό το πρόστιμο.
- Απέναντι, ο κύριος Μητηνψάχνης...
- Τοκ, Τοκ! Καλημέρα σας, θέλω αριθμό απόφασης γι αυτό εδώ.

Ο Μητηνψάχνης το κοιτάει!

- Μισό, να κοιτάξω! Αλλά τι τα ψάχνετε τώρα κύριε μου; Αφού έχουμε εδώ το ΑΦΜ σας! Τι δηλαδή, λάθος κάναμε;
- Τον αριθμό απόφασης παρακαλώ!
- Ορίστε, 1245Α / 2007. Άντε να δούμε τι θα καταλάβετε...

Πονγκ - Ενημέρωση
Ο ΑΜ τηλεφωνεί  στον δικηγόρο και δίνει τον αριθμό απόφασης, ημέρα Δευτέρα. Ο δικηγόρος τηλεφωνεί πίσω ημέρα Τρίτη και αναφέρει τα εξής:

- Ο αριθμός απόφασης αυτός είναι από μια δίκη εις βάρος κάποιου Elvis Raloza ο οποίος το 2007 αθωώθηκε επειδή αυτοί που τον πήγαν στα δικαστήρια... κρατιέσαι(;)... δεν επιθυμούσαν την καταδίκη του!!! Το πιστεύεις; 
- Φυσικά, τώρα που είπες το όνομα, το θυμήθηκα, γιατί ήμουν μάρτυρας υπεράσπισης.

Νοητική Μετεπιβίβαση
Κάπου στο 2004, ο κύριος ΑΜ βρίσκεται μποτιλιαρισμένος στην Αιγαίου. Ανάμεσα από αυτόν και το μπροστινό του βαν, περνάει μια γιαγιά η οποία, προκειμένου να διασχίσει και το άλλο ρεύμα, βγάζει κεφαλάκι και κοιτάει αριστερά (και όχι δεξιά, από εκεί δηλαδή που έρχονται τα αυτοκίνητα). Ξαφνικά, η γιαγιάκα, με εκκίνηση Μπεν Τζόνσον, πετάγεται μπροστά σε επερχόμενο μηχανάκι του οποίου ο πιτσιρικάς οδηγός, το μόνο που πρόλαβε να κάνει ήταν να ξεροκαταπιεί! Γιαγιά στο κράσπεδο, καταγματάκι στον ώμο και μετά από ένα τεταρτάκι καταφτάνουν ο πενηνταπεντάχρονος γιος της με την γυναίκα του και εμφανώς ταραγμένοι αρχίζουν τον πιτσιρικά οδηγό στα μπινελίκια.

- Δεν προσέχεις... να μας την σκοτώσεις τη γιαγιά...; τσογλάνι... θα σε καθαρίσω... κωλο-Αλβανέ...
- Χμμμ, ξέρετε δεν έγιναν έτσι τα πράγματα!
- Φύγε εσύ από δω, φιλο-Αλβανέ!
- Βαστάτε Τούρκοι τα’ άλογα. Θα περιμένω την τροχαία...

Η τροχαία καταφθάνει αστραπιαία μετά από μιάμιση ώρα και καταγράφει το συμβάν. Το περιστατικό πηγαίνει δικαστικά. Και κάπου στο 2007 ο κύριος ΑΜ δέχεται κλήση για μάρτυρας υπεράσπισης. Πηγαίνει στο δικαστήριο όπου έρχεται πρόσωπο με πρόσωπο με τον νεαρό Αλβανό. Ο πιτσιρικάς βάζει τα κλάματα και λέει στον κύριο ΑΜ:

- Εφτιχώσσ που ίρθεσσ. Μαι πέρνουν σστο τιλλέφωνο κε μαι λλέναι ότι τα με κλίσσν γκια πάντα μέσσα και με λαίν ότι αναίβικα στο παιζοδρώμιο με το μιχανάκοι κε χτύπησσα τη γιαγιά...
- Καλά, άσε να λένε και μην αγχώνεσαι!

Τρεις ώρες και δεκατρία λεπτά αργότερα ο κύριος ΑΜ εισέρχεται ως μάρτυρας υπεράσπισης στην αίθουσα του δικαστηρίου. Η φωνή του Προέδρου ακούγεται, με μια αδιόρατη χροιά ποτενατελειωσειτογαμήδι, να καλεί τους αντίδικούς. Στη συνέχεια ο Πρόεδρος ρωτάει:

- Μάρτυρες υπεράσπισης υπάρχουν;

Ο κύριος ΑΜ σηκώνει το χέρι του και απαντάει:

- Εγώ!

Ο γιος της γιαγιάς γυρνάει το κεφάλι του όλο έκπληξη και κοιτάει σαν αποσβολωμένος τον ΑΜ! Και τότε η νύφη της γιαγιάς αποφασίζει να σώσει την κατάσταση και πετάει το αμίμητο:

- Κύριε Πρόεδρε, δεν χρειάζονται μάρτυρες υπεράσπισης, γιατί... εεε, να, δεν επιθυμούμε την τιμωρία του νεαρού.

Έχετε δει ποτέ τη φάτσα οδηγού ΚΤΕΛ στο επάγγελμα, την ώρα που αφοδεύει και του απαγγέλει ο Γρηγόρης Βαλτινός αποσπάσματα από τα Ματωμένα Χώματα της Διδώς Σωτηρίου; Εεε ο κύριος ΑΜ την είδε στο πρόσωπο του εμβρόντητου δικαστικού!

- ... Είστε σοβαρή κυρία μου; Έχετε φέρει τον νεαρό σε δίκη και δεν επιθυμείτε την τιμωρία του;;; Και τότε τι θέλετε;
- Εεε, χμμμ, να... Θέλουμεεεεε, εεεεε... να τον νουθετήσετε...
- Εεε αυτό πια... Δεν είμαστε καθόλου σοβαροί! Λοιπόν νεαρέ, να μην το ξανακάνεις. Τελειώσαμε. Οι επόμενοι...

WTF???
- Καλά όλα αυτά, αλλά εγώ γιατί έχω φάει πρόστιμο;
- Για λιπομαρτυρία!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!


Υ.Γ.: Ποιος είναι ο κύριος ΑΜ; Αγανακτισμένοι (αλλά με το Δίκιο Τους) - Η Επιστροφή


Share:

Πέμπτη 5 Απριλίου 2012

Ο Αποθανών Δεδικαίωται


Ποιος θυμάται τον Μπόμπαν;
28 Απριλίου 1993. Ο Σέρβος υπερταλαντούχος καλαθοσφαιριστής του Πανιωνίου Μπόμπαν Γιάνκοβιτς εκδηλώνει επίθεση για λογαριασμό της ομάδας του όταν του σφυρίζουν οι διαιτητές επιθετικό φάουλ. Ο Μπόμπαν νιώθει να αδικείται για μια ακόμη φορά κόντρα σε μια από τις μεγάλες ομάδες της Ελλάδας, αυτής του Παναθηναϊκού. Στιγμιαία απόγνωση και αποφασίζει να χτυπήσει το κεφάλι του στη βάση της μπασκέτας. Η συνέχεια; Μη αναστρέψιμη! Ρήξη νωτιαίου μυελού, κάταγμα στον έκτο αυχενικό σπόνδυλο και ο Μπόμπαν δεν έμελε να περπατήσει ποτέ ξανά! Και ύστερα από 13 χρόνια καθηλωμένος σε αναπηρικό καροτσάκι, ο Μπόμπαν έφυγε άδοξα από τη ζωή στις 28 Ιουνίου του 2006.

Αδικήθηκε από τους διαιτητές; Ίσως ναι και ίσως όχι, αν και... δεν μπορεί, για να αντέδρασε έτσι μάλλον αδικήθηκε! Αδικήθηκε από τη μοίρα; Οι περισσότεροι θα σπεύσουν να απαντήσουν "ΝΑΙ"! Αδικήθηκε από κάποιον άλλον; Ας ανοίξουμε πρώτα μια παρένθεση...

Αντικρουόμενα Μηνύματα
Ο θάνατος είναι αναμφίβολα ένα γεγονός που δεν αφήνει κανέναν ασυγκίνητο! Ιδίως δε όταν λαμβάνει χώρα στον περίγυρο των γνωστών μας ή στο συγγενικό μας κύκλο ή ακόμα περισσότερο στο στενό οικογενειακό μας περιβάλλον, τα συναισθήματα που μας προκαλεί είναι τόσο έντονα και σύνθετα ώστε να είναι απόλυτα αναμενόμενη, σε αυτόν που τα βιώνει, η αίσθηση εκείνη που περιγράφεται από την τόσο γνώριμη έκφραση "σαν χαμένος". Τι είναι αυτό που μας κάνει τελικά να νιώθουμε σαν χαμένοι;

Ο Pascal Boyer στο εξαιρετικό του βιβλίο "Και ο Άνθρωπος Έπλασε του Θεούς", το οποίο πραγματεύεται τις υπερφυσικές αντιλήψεις του ανθρώπου μέσα από το πρίσμα της σύγχρονης και εφαρμοσμένης ανθρωπολογίας και εξελικτικής ψυχολογίας, διαπιστώνει ότι η παγωμάρα μας και τα ασαφή μας συναισθήματα απέναντι στον νεκρό οφείλονται σε αντικρουόμενα μηνύματα τα οποία εισέρχονται προς επεξεργασία στον εγκέφαλό μας. Η ανθρώπινη εγκεφαλική λειτουργία είναι γενικά δομημένη πάνω σε αυτόνομα συστήματα συμπερασμού, καθένα από τα οποία είναι επιφορτισμένο με την διεκπεραίωση μιας συγκεκριμένης λειτουργίας. Τα συστήματα αυτά υπό κανονικές συνθήκες διακινούν απλά τμήματα πληροφορίας μεταξύ τους, τα οποία συντίθενται σε πολύπλοκες δομές οι οποίες με τη σειρά τους μας επιτρέπουν να αλληλεπιδρούμε επιτυχημένα με το περιβάλλον μας. Έτσι ο άνθρωπος έχει τη δυνατότητα να αναγνωρίζει κινδύνους, να προβλέπει συμπεριφορές, να υπολογίζει πιθανά σενάρια κλπ.

Τα δύο βασικά συστήματα συμπερασμού που φαίνεται να μην μπορούν να συνεννοηθούν μεταξύ τους στην περίπτωση του θανάτου είναι το Σύστημα Εντοπισμού Ζωής και το Σύστημα Αρχείου Προσώπων. Το πρώτο είναι ένα αυτόνομο σύστημα του εγκεφάλου που μας παρέχει πληροφορίες σχετικά με το αν κάτι είναι ζωντανό ή όχι! Κινείται; Αναπνέει; Κοιτάζει; Απλά κομμάτια πληροφορίας τα οποία ελέγχονται σε μια σχεδόν αυτόματη διαδικασία για να απαντήσουν στα παραγόμενα ερωτήματα: Έχει προθέσεις αυτό που παρατηρούμε; Μπορούμε να έχουμε προσδοκίες από αυτό; Στην περίπτωση που μιλάμε για βιολογικό αντικείμενο, αν η απάντηση στα παραγόμενα ερωτήματα είναι "ΟΧΙ", τότε ο εγκέφαλος αυτόματα αντιλαμβάνεται ότι μιλάμε για καταστάσεις μη αναστρέψιμες. Θάνατος! Το Σύστημα Αρχείου Προσώπων από την άλλη είναι ένα επίσης αυτόνομο σύστημα συμπερασμού το οποίο αποτελεί μια εκτενή βάση δεδομένων στην οποία καταγράφονται όλα τα χαρακτηριστικά των ανθρώπων με τους οποίους αλληλεπιδρούμε και μας γεννά τα αντίστοιχα συναισθήματα και προσδοκίες κάθε φορά που συναντάμε αυτούς τους ανθρώπους. Στην περίπτωση λοιπόν που βρισκόμαστε αντιμέτωποι με κάποιον νεκρό, το Σύστημα Εντοπισμού Ζωής μας ενημερώνει ότι δεν υπάρχει ζωή και συνεπώς δεν μπορούμε να έχουμε προσδοκίες από τον άνθρωπο που βλέπουμε μπροστά μας, από την άλλη όμως το Σύστημα Αρχείου Προσώπων δεν μπορεί να σταματήσει να λειτουργεί άμεσα και συνεχίζει να μας γεμίζει με συναισθήματα και προσδοκίες όσον αφορά τον άνθρωπο που έχουμε μπροστά μας.

Η αντικειμενική αλήθεια; Ψυχρή! Κάποιος υπήρχε και σε μια στιγμή έπαψε να υπάρχει! Η υποκειμενική αλήθεια όμως δεν μπορεί να αποδεχτεί τέτοιες απότομες μεταβάσεις. Θυμώνουμε με τον νεκρό. Μιλάμε στον νεκρό. Έτσι θα ήθελε εκείνος! Καλό ταξίδι φίλε!!! Το ταξίδι είναι η λέξη κλειδί. Χρειαζόμαστε αυτήν τη μεταβατική κατάσταση στην οποία, ναι μεν τα πράγματα είναι μη αναστρέψιμα αλλά και ο νεκρός δεν είναι πραγματικά νεκρός, αλλά ακούει, τον περιποιούμαστε, του χαϊδεύουμε τα μαλλιά και του ευχόμαστε καλό ταξίδι. Αλλά το μη αναστρέψιμο των πραγμάτων μας πλημυρίζει με το δράμα του και κάπου εκεί... Ο αποθανών δεδικαίωται! Έχει δεν έχει δίκιο...

Επιστροφή Στην Πραγματικότητα
Στην περίπτωση που αναφέραμε στην αρχή, ο Μπόμπαν μπορεί να μην έχασε τη ζωή του στο μοιραίο συμβάν αλλά τα αποτελέσματα ήταν μη αναστρέψιμα και η αλήθεια είναι ότι το δράμα του μας δένει τη γλώσσα και δυσκολευόμαστε να αρθρώσουμε την αλήθεια. Ο Μπόμπαν λοιπόν αδικήθηκε κατά πρώτο λόγο από τον εαυτό του και αυτή είναι η πικρή αλήθεια. Υπέπεσε σε μια ηλίθια ενέργεια η οποία σε καμία περίπτωση δεν θα μπορούσε να έχει κάποιο σοβαρό αποτέλεσμα. Και ένας πανέξυπνος ικανότατος αθλητής στέρησε από τον εαυτό του μια πιθανότατα ευτυχισμένη ζωή γεμάτη υγεία. διακρίσεις και αναγνώριση πάνω στο άθλημα το οποίο λάτρεψε.



Κλιμάκωση! 4 Απριλίου 2012, ένας 77χρονος αυτοκτόνησε στο Σύνταγμα προσδοκώντας να δώσει ένα αξιοπρεπές τέλος (κατά προσωπική του δήλωση) στο αδιέξοδο που του προξένησε η δεινή οικονομική κατάσταση στην οποία έχουν βρεθεί πλέον πολλοί συμπολίτες μας, κατονομάζοντας παράλληλα ως υπαίτιους τους πολιτικούς. Δεδικαίωται;;; Όσο κι αν ακούγεται υβριστικό, η αποκομμένη από τη συναισθηματική φόρτιση απάντηση είναι ένα ξερό ΟΧΙ! Για να φτάσει κάποιος στο σημείο να τραβήξει τη σκανδάλη και να αφαιρέσει τη ζωή του, πρέπει να έχει φτάσει σε τέτοια επίπεδα απόγνωσης ώστε το λογικό του να έχει τεθεί εκτός λειτουργίας και να αδυνατεί να αντιμετωπίσει τους φόβους του. Έχει σημασία αν οι φόβοι του είναι δικαιολογημένοι; Έχει καμία σημασία αν έχει δίκιο; Όχι, όχι και πάλι όχι! Γιατί πολύ απλά αυτός δεν είναι ένας τρόπος αντιμετώπισης που πρέπει να προβάλλεται. Η αδικία και οι φοβίες μας πρέπει να αντιμετωπίζονται με αγώνα και όχι με λιποψυχία. Και αν ως κοινωνία έχουμε εθιστεί στην αποδοχή και προβολή των λιπόψυχων ως εφαλτήρια για την κλιμάκωση των ενεργειών μας, τότε η κοινωνία μας είναι βαθιά άρρωστη! Ο εν δυνάμει αυτόχειρας είναι άτομο αδύναμο που χρειάζεται τη φροντίδα μας και όχι την προβολή μας. Και αυτό που πρέπει να ξηλώσουμε σαν κοινωνία είναι η γενικότερη κατάσταση που φέρνει τους ανθρώπους σε σημείο να αυτοκτονούν.

Και ο συμβολισμός της πράξης του; Εδώ κρύβεται ίσως και το πιο άρρωστο κομμάτι του εγωισμού μας. Όταν ο τόπος και η δήλωση γίνονται σημαντικότερα της αιτίας γίνεται ξεκάθαρο πλέον ότι η αιτία θα μένει στο απυρόβλητο. Αυτοκτόνησε στο κατάστημα του χωρίς να δώσει εξηγήσεις; Είναι λυπηρό! Και οι αυτοκτονίες έχουν αυξηθεί πολύ ρε συ, έτσι λένε οι έρευνες! Αυτοκτόνησε στο Σύνταγμα και κατονόμασε τους πολιτικούς;;; Ξεσηκωθείτε!!!

Και ποια είναι η λύση τελικά; Κατά την ταπεινή μου πάντα άποψη είναι η ενημέρωση, η συμμετοχή στα κοινά και η ψήφος! Ξήλωμα του σαθρού πολιτικού κατεστημένου που εμείς ψηφίζαμε τόσα χρόνια στις επερχόμενες εκλογές! Και περιθωριοποίηση του κάθε ανθρωπίσκου που αντιμετωπίζει με αναίδεια την ανθρώπινη ζωή και βρήκε τη θέση του σε μια κοινωνία που εμείς και οι προτιμήσεις μας διαμορφώσαμε. Είτε αυτός λέγεται Μπεγλίτης, είτε απλώς περιμένει την a priori δικαίωση του νεκρού για να αναφωνήσει "οι πολιτικοί φταίνε για όλα"!!!

Μαθήματα Σχολικής Ιστορίας
Πόλεμος και η μάχη σε εξέλιξη! 10 στρατιώτες βρίσκονται στα χαρακώματα με τις σφαίρες να σφυρίζουν πάνω από τα κεφάλια τους. Δεν φαίνεται να υπάρχει λυτρωμός. Και ξαφνικά ένας από την ομάδα "σαλεύει", βγαίνει από τα χαρακώματα, τρέχει κατά μέτωπο προς τις εχθρικές γραμμές φωνάζοντας "αέεερααααα", τρώει 30 σφαίρες στο στήθος και σωριάζεται νεκρός στο χώμα.

Αποτέλεσμα; Οι 10 και σε δεινή θέση έγιναν 9 και σε δεινή θέση.

Λίγο αργότερα κάποιος άλλος βγαίνει από τα χαρακώματα και κινείται προς τα πίσω, μακριά από κει που έρχονται οι σφαίρες. Στη συνέχεια κάνει έναν τεράστιο κύκλο, βγαίνει ύπουλα πίσω από τις εχθρικές γραμμές, πετάει μια χειροβομβίδα και εξολοθρεύει τους εχθρούς.

Αποτέλεσμα; Οι υπόλοιποι 8 σώθηκαν!

Ο πρώτος στρατιώτης είναι ο Άγνωστος Στρατιώτης με δικό του ανδριάντα και εξέχουσα θέση και προβολή στα βιβλία της ιστορίας. Ο δεύτερος στρατιώτης δεν αναφέρεται πουθενά. Γιατί άραγε; Μήπως επειδή ο πρώτος είναι αντιμετωπίσιμος από το σύστημα και ο δεύτερος όχι; Ξέρω, είμαι πολύ κακός...


Share: