Στον Andy πάντως έπιασε...

Andy: ΔΟΥ Η' Θεσσαλονίκης! Εδώ είμαστε, ίσως εδώ να έχει όντως λιγότερη κίνηση από της Καλαμαριάς. Τρεις φορές φάγαμε πόρτα εκεί, γαμώ τον κλειδάριθμο μου!!!

[Ώρα 9:04, εσωτερικό πλάνο ακολουθεί τα βήματα του Andy]
Με θαρραλέο βήμα ο Andy διέσχισε το διάδρομο και άρχισε να ανεβαίνει τα σκαλιά τα οποία από κάποια μαεστρική αρχιτεκτονική έμπνευση, δεν είναι ίσια αλλά νιώθεις ότι αδειάζουν κάθε βήμα σου στο προηγούμενο σκαλί. Συνεπώς μετά από 54 σκαλιά, μεταφυσικά μεταφραζόμενα σε 108 δρασκελιές, ο Andy βρέθηκε στον 3^ο όροφο να αντικρίζει για ακόμα μια φορά το μυθικό τέρας. Ουρά σε ελληνική δημόσια υπηρεσία. Αριθμός απόστασης από την πόρτα 21 άτομα.

Ελληνάρας: Τι θα γίνει ναούμ; Τρεις ώρες περιμένουμε! Τι κάνει η άλλη μέσα; Τα νύχια της βάφει;;;

Όλοι μαζί (ακούγονται διάσπαρτες λέξεις που δεν κολλάνε): Εεε καλά την... μόνο να... ναι... είχα δει... τι σου... και... όλοι οι αργόσχολοι... ξύνουν... έτσι κάνουν καλέ... την περασμένη Δευτέρα.. έφταιξε ρε συ... εδώ μέσα μαζεύτηκαν... τη μουν(έλα τώρα, δεν είναι σωστό)άρα τους... η κοπελίτσα... όλο στη ζούλα... ο Χριστός κι η Παναγίτσα καλέ... στη ζούλααααα... πως μιλάτε έτσι... τη δουλειά της... εσείς οι νέοι... κάνει!

Ελληνάρας: Ποιος κάνει τη δουλειά της ρε μεγάλε; Κι εμείς δουλειές έχουμε ναούμ! Εγώ τώρα χάνω φράγκα εδώ...

Μετριοπαθής: Φίλε μου, όλοι στο ίδιο καζάνι βράζουμε! Απλώς αν σταματήσουμε να φωνάζουμε και κρατήσουμε και τη σειρά μας, θα τελειώσουμε μια ώρα αρχύτερα.

Ελληνάρας: Άντε τώρα μη βιδώσω με τις άχρηστες πρωί πρωί! Την κρατάμε τη σειρά μας μη στεναχωριέσαι...

Θείτσα: Εγώ πάντως ήμουν μετά από τον κύριο με τα γυαλιά!

Παπάς: Ωπ, σας την έφερα! Δεν παίζει να δείτε παπά σε εφορία, είμαι μυθικό πρόσωπο!!! (σουρεαλιστική παρένθεση)

...

...

[Ώρα 9:18, εσωτερικό πλάνο]
Αριθμός απόστασης από την πόρτα 14 άτομα. Η πόρτα του μητρώου ανοίγει και εξέρχεται η ξανθιά φτιασιδωμένη δημόσια υπάλληλος.

Δημόσια Υπάλληλος: Όσοι είστε για κλειδάριθμο, να περάσετε απέναντι στην πόρτα στα δεξιά.

[Ώρα 9:18, εσωτερικό πλάνο, συνέχεια]
Ο τύπος που βρίσκεται στο τέρμα της ουράς, με αύξοντα αριθμό κοντά στο 30 plus, πραγματοποιεί εκκίνηση Usain Bolt και φτάνει στην πόρτα των κλειδάριθμων με το χαιρέκακο χαμόγελο του Elmo Blatch (δείτε το στο Youtube μετά το 0:40). Οι υπόλοιποι, μαζί και ο Andy, ακολουθούνε ανάμεσα σε ιπτάμενους αλλά αόρατους ("άκουσα αλλά δεν είδα") Χριστούς και Παναγίες, σχηματίζοντας νέα σειρά έξω από την πόρτα απέναντι. Αριθμός απόστασης από την πόρτα 7 άτομα. Ο Andy αρχίζει να διασκεδάζει με την όλη φάση, ιδίως αφού είδε τη σειρά μπροστά του να μειώνεται στο μισό. Ο ήχος βουητό παραμένει μακριά, στην εμβέλεια της προηγούμενης πόρτας και στη νέα σειρά επικρατεί ησυχία και συγκρατημένη αισιοδοξία, μαζί και με ένα αδιόρατο πλην διάχυτο συναίσθημα φθόνου για τον Elmo Blatch ο οποίος μιλάει στο τηλέφωνο...

Elmo Blatch: Έλα... Τιιιιιι;;;... Στην εφορία, σε κανένα πεντάλεπτο θα έχω τελειώσει...

[Ώρα 9:28, εσωτερικό πλάνο]
Ο Elmo Blatch έχει φύγει από ώρα και η σειρά έξω από την πόρτα των κλειδάριθμων παραμένει ήρεμη. Αριθμός απόστασης από την πόρτα 4 άτομα. Ένας δημόσιος υπάλληλος έχει εξέλθει πριν από λίγο και υπάρχουν υποψίες ότι δεν υπάρχει άλλος μέσα, αλλά το 4 είναι αριθμός αρκετά καταπραϋντικός. Η αναμονή συνεχίζεται...

[Ώρα 9:31, εσωτερικό πλάνο]
Η πόρτα ανοίγει και ξεπροβάλλει ξανθιά δημόσια υπάλληλος. Κοίταξε να δεις! Υπήρχε τελικά κάποιος μέσα.

Δημόσια Υπάλληλος: Όσοι είστε από άλλη ΔΟΥ, δεν μπορώ να σας δώσω εγώ κλειδάριθμο! Θα πάτε να περιμένετε στο μητρώο...

[Ώρα 9:31, εσωτερικό πλάνο, συνέχεια, το πλάνο περιστρέφεται ταχύτατα 180 μοίρες με αποτέλεσμα τη διαδοχή θολών εικόνων]
O Andy κινείται αστραπιαία προς τα πίσω, ανάμεσα σε ιπτάμενους αλλά αόρατους ("άκουσα αλλά δεν είδα") Χριστούς και Παναγίες, για να καταλήξει και πάλι στο μυθικό τέρας, ουρά σε ελληνική δημόσια υπηρεσία!!! Αριθμός απόστασης από την πόρτα... χμμμ... με έναν πρόχειρο υπολογισμό 60 plus.

Andy (από μέσα του): Τετάρτη Πέμπτη Παρασκευή = Wednesday Thursday Friday = WTF = What the Fuck??? Έτσι ανταμείβεται η υπομονή; Ποια συνάρτηση προβλέπει αρνητική κίνηση στη σειρά ως προς το χρόνο;

Θείτσα: Εγώ είμαι δεύτερη μετά από τον κύριο και μετά είναι η κυρία με το παλτό. Και μετά είστε εσείς, σας είχα δει από πριν!

Λουσάτη γκόμενα (με διαπεραστική φωνή Παπακώστα): Ναι, αλλά ο κύριος με τη μπλε μπλούζα δεν ήταν εκεί μπροστά, ήρθε μετά από εμένα.

Κύριος με μπλε μπλούζα: Πας καλά; Ξες από πότε περιμένω; Εγώ ήρθα εδώ από το πρωί; Εσένα δεν σε είχα δει όταν ήρθα...

Λουσάτη γκόμενα (με διαπεραστική φωνή Παπακώστα): Εεε καλά, άμα είναι να λέμε ότι θέλουμε τώρα...

[Ώρα 9:37, εσωτερικό πλάνο]
Μεσήλικας κουστουμάτος προσπερνάει τη σειρά, ανοίγει την πόρτα του μητρώου, ρωτάει "Να περάσω;" και περνάει. Ακολουθούν ιπτάμενοι Χριστοί και Παναγίες και διάσπαρτες λέξεις που δεν κολλάνε...

Όλοι μαζί: Εεεεε τι κάνεις... Έεεελαααα... Εεε αυτό πια... Μα καλά, τι κάνουν... δηλαδή τι;... ρε, εμείς τι είμαστε... οι φραγκάτοι!... οι μαλ(έλα τώρα, δεν είναι σωστό)άκες της υπόθεσης;... με το έτσι θέλω;... αφήνουν να περνάει όποιος θέλει;

Ελληνάρας (σε συχνότητες Άδωνι): Άμα έβγω και τον πάρω καροτσάκι τον τύπο... να σας πω εγώ μετά!

[Ώρα 9:42, εσωτερικό πλάνο]
Αριθμός απόστασης από την πόρτα 50 plus. Η πόρτα ανοίγει, βγαίνει κατσουφιασμένος κύριος και ακούγεται από μέσα η φωνή της δημόσιας υπαλλήλου!

Φωνή: Για κλειδάριθμο μόνο. Περάστε για κλειδάριθμο!

[Ώρα 9:42, εσωτερικό πλάνο, συνέχεια]
Ο Andy διαπιστώνει με έκπληξη ότι μόνο τρία άτομα κινούνται προς την πόρτα! Γκαζώνει ανάμεσα στους παρευρισκόμενους και καταφτάνει στην πόρτα δεύτερος!!!

Μάλλον Ρωσοπόντιος: Γκια κλεινταριά εδώ είναι;

Andy: Για κλειδαριά, στο δρόμο απέναντι, στου Θανάση! Εσύ όμως κάτσε εδώ.

Ψηλός: Χαχαχαχαχαχαχα, τι κλειδαριά ρε φίλε; Χαχαχαχαχα...

[Ώρα 9:44, εσωτερικό πλάνο]
Ανοίγει η πόρτα και ακούγεται και πάλι η φωνή της δημόσιας υπαλλήλου.

Φωνή: Για κλειδάριθμο μόνο. Ο επόμενος!

[Ώρα 9:44, εσωτερικό κοντινό πλάνο στο στο πρόσωπο της δημόσιας υπαλλήλου]
Η μελαχρινή δημόσια υπάλληλος βαριέται αφόρητα και μιλάει αποκλειστικά με μονολεκτικά.

Δημόσια Υπάλληλος: Ταυτότητα!

Δημόσια Υπάλληλος: Άφιμί!

[Ώρα 9:44, εξωτερικό πλάνο]
Ταξιτζής σταματάει δίπλα σε προπορευόμενο οδηγό και του μιλάει σε άπταιστα νεοελληνικά!

Ταξιτζής: Αλάρμ, γαμώ την Μπαναΐα μ’ ΑΛΑΡΜ! Η μεγαλύτερη εφεύρεση του κόσμου!

Προπορευόμενος: Ααα πάγαινε ρε καραγκιόζη...

Ταξιτζής: Μετά λέμε γιατί βουλιάζει το κράτος! Γίδι! ΕΕΕ ΓΙΔΙ...

[Ώρα 9:45, εσωτερικό κοντινό πλάνο στο πρόσωπο της δημόσιας υπαλλήλου]
Η μελαχρινή δημόσια υπάλληλος ενοχλείται φανερά από τη φασαρία στο δρόμο, που την εμποδίζει να αποδώσει τα μέγιστα στο έργο της.

Δημόσια Υπάλληλος: Τι γίνεται πάλι έξω ρε Κατερίνα; Νεύρα, νεύρα, όλο νεύρα. Όλοι νευριασμένοι είναι. Χμμμ, ανήκετε στη ΔΟΥ Καμαμαριάς κύριε, δεν μπορώ να σας δώσω εγώ κλειδάριθμο...

Andy (μετά από στιγμιαία σιωπή): Βγάλε μου τον κλειδάριθμο τώρα, ΠΡΙΝ ΜΕΤΑΜΟΡΦΩΘΩ ΣΕ ΑΝΘΡΩΠΟΜΟΡΦΟ ΚΤΗΝΟΣ ΚΑΙ ΣΕ ΚΑΤΑΣΠΑΡΑΞΩ!!!

Δημόσια Υπάλληλος (μετά από στιγμιαία σιωπή): Σας παρακαλώ κύριε, τι είναι αυτά; Κανονικά πρέπει να σας εξυπηρετήσει η άλλη συνάδελφος, γιατί εγώ ασχολούμαι μόνο με τη δική μας ΔΟΥ. Πρέπει να κάνουμε κι εμείς τη δουλειά μας, καταλαβαίνετε; Τέλος πάντων όλοι μέσα στην αγριάδα είσαστε, μισό λεπτό...

[Ώρα 9:47, εσωτερικό πλάνο]
Η μελαχρινή δημόσια υπάλληλος παραδίδει τον κλειδάριθμο στον Andy. Αλήθεια, γιατί δεν το έκανε εξ’ αρχής αφού ήταν τόσο απλό; Γιατί μεταφέρθηκε κόσμος από τη μία σειρά στην άλλη και τούμπαλιν; Κανένας δεν θα μάθει!!! Και ο Andy βαδίζει προς την έξοδο χαρούμενος. Ώρα για κρουασάν με σοκολάτα...

Υ.Γ.: Στον Andy πάντως έπιασε η χρήση της συγκεκριμένης φοβέρας, οπότε την αφήνει παρακαταθήκη στους επόμενους δυνητικούς επισκέπτες εφοριών ή και άλλων δημόσιων υπηρεσιών:

(αντικαταστήστε με το αίτημα σας) πριν μεταμορφωθώ σε ανθρωπόμορφο κτήνος και σε κατασπαράξω!