Πώς είχαν βρεθεί οι τέσσερις στο χυτήριο; Αδιάφορο πλέον. Τέτοιες στιγμές, την ώρα που βιώνεις την υπέρτατη απειλή, καλούμενος να συμφιλιωθείς με την ιδέα ότι θα εγκαταλείψεις αυτήν τη ζωή, ο ερπετοειδής εγκέφαλος αναλαμβάνει δράση και παγώνει πλήρως τις δομημένες σκέψεις που παράγει ο νέο-φλοιός. Δεν σκέφτεσαι τίποτα. Ή και τα πάντα ταυτόχρονα το οποίο, λόγω της περιορισμένης υπολογιστικής δυνατότητας του εγκεφάλου, ισοδυναμεί με το τίποτα. Ουρλιάζεις, χτυπιέσαι και χάνεις κάθε επαφή με την πραγματικότητα. Ποιος άλλωστε θα ήθελε επαφή με μια πραγματικότητα τόσο τρομακτική, έστω κι αν μόνο εντός της ενδέχεται να βρίσκεται και μια πιθανή λύση διαφυγής; Αν τελικά υπάρχει κι αυτή.
Κάτι τέτοιες στιγμές οι άνθρωποι αποδιοργανώνονται πλήρως, φωνάζουν με όλη τους τη δύναμη και αποζητούν απεγνωσμένα ένα εξωτερικό χέρι το οποίο θα εμφανιστεί από το πουθενά και θα τους τραβήξει έξω απ’ την "δεν μπορεί να συμβαίνει σ’ εμένα αυτό" πορεία τους.
 |
| Ο Τζόναθαν |
Ο Τζόναθαν
Ο Τζόναθαν παρακολουθούσε ατάραχος την πορεία των τεσσάρων, παρκαρισμένος με τους αγκώνες του πάνω σ’ ένα τοιχίο, σε μια εξέδρα 8 μέτρα ψηλότερα. Κάποιοι ισχυρίζονται ότι ο Τζόναθαν παρακολουθούσε τη σκηνή με τα μάτια του πλημμυρισμένα δάκρυα και με μια γκριμάτσα ανεξέλεγκτου πόνου να έχει διαβρώσει τα χαρακτηριστικά του προσώπου του. Η αλήθεια είναι ότι το μόνο που μπορούμε να κάνουμε, είναι να εικάσουμε για την κατάστασή του, μιας και δεν βρεθήκαμε ποτέ μπροστά στη φάση. Το μόνο βέβαιο είναι ότι παρακολουθούσε τη διαδρομή των τεσσάρων μελλοθάνατων άπραγος!
Πως μπορείς να μένεις άπραγος απέναντι σε ένα τέτοιο θέαμα; Έχεις παραλύσει απ’ αυτά που εκτυλίσσονται μπροστά στα μάτια σου ή είσαι απλώς το πιο κακόψυχο πλάσμα που έχει περπατήσει ποτέ πάνω στη γη; Λογικά το πρώτο. Αλλά και πάλι, άπραγος; Χωρίς σπασμωδικές ενέργειες και κινήσεις πανικού; Πόσο αληθινή μοιάζει μια τέτοια εικόνα;
Η Στιγμή των 11 Δευτερολέπτων
(ΔΕΥΤΕΡΟΛΕΠΤΟ 1) Και τότε η Βίκυ τον είδε και οι ματιές τους συναντήθηκαν! (ΔΕΥΤΕΡΟΛΕΠΤΟ 2) Τη στιγμιαία απορία στο βλέμμα της διαδέχτηκε ένα πρόσωπο 50% στόμα, με την κραυγή της να βγαίνει όσο πιο διαπεραστική γινόταν και τα χέρια της να κουνιούνται ασταμάτητα προσπαθώντας να αιχμαλωτίσουν την προσοχή του.
- ΒΟΗΘΕΙΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑ…
Ο Τζόναθαν κινήθηκε αστραπιαία. (ΔΕΥΤΕΡΟΛΕΠΤΟ 3) Άρπαξε ένα τεράστιο χοντρό σκοινί και το πέταξε με δύναμη στο απέναντι κάγκελο, ελαφρώς διαγώνια δεξιά. (ΔΕΥΤΕΡΟΛΕΠΤΟ 4) Η άκρη του σκοινιού τυλίχτηκε 1, 2, (ΔΕΥΤΕΡΟΛΕΠΤΟ 5) 3 και τελικά 4 φορές γύρω από το κάγκελο. (ΔΕΥΤΕΡΟΛΕΠΤΟ 6) Ακολούθως ο Τζόναθαν έκανε τρία βήματα προς τα δεξιά. (ΔΕΥΤΕΡΟΛΕΠΤΟ 7) Με μια περίτεχνη ενέργεια κούνησε πάνω κάτω το σκοινί κάνοντάς το να κυματίσει και την κατάλληλη στιγμή, με μια απότομη κίνηση το τράβηξε αρχικά προς τα δεξιά και στη συνέχεια με πολύ δύναμη προς το μέρος του. Το τυλιγμένο κομμάτι του σκοινιού στο κάγκελο παγιδεύτηκε κάτω από το υπόλοιπο σκοινί που κατέληγε στα χέρια του. (ΔΕΥΤΕΡΟΛΕΠΤΟ 8) Το έδεσε στον ατσάλινο πήχη του στο δεξί του χέρι, ανέβηκε στο κάγκελο, πήδηξε με δύναμη προς την πλατφόρμα η οποία βρισκόταν τώρα ελαφρώς αριστερά του, άρπαξε με το αριστερό χέρι του τη Βίκυ, αιωρήθηκε μαζί της, (ΔΕΥΤΕΡΟΛΕΠΤΟ 9) κοντράρησε με τα μυώδη πόδια του στον απέναντι τοίχο του χυτηρίου και έσπρωξε με τέτοια δύναμη προς τα πίσω ώστε ακολούθησε την αντίστροφη αιώρηση και κατέληξε στο σημείο απ’ το ξεκινήσει, πιάνοντας με το δεξί του χέρι το κάγκελο για να μπλοκάρει την επιστροφή τους προς το θάνατο. (ΔΕΥΤΕΡΟΛΕΠΤΟ 10) Με μια δεύτερη αστραπιαία κίνηση πραγματοποίησε έλξη προς τα πάνω με ένα χέρι και, σαν να μην υπήρχε πλέον η παράμετρος βάρος, ανέβασε το σώμα του και της Βίκυς στην εξέδρα. (ΔΕΥΤΕΡΟΛΕΠΤΟ 11) Την άρπαξε στα χέρια του, άνοιξε μια βαριά μεταλλική πόρτα στην άκρη της εξέδρας και την έβγαλε έξω απ’ το χυτήριο, στον καθαρό αέρα.
Στα καπάκια, ο Τζόναθαν επέστρεψε στο χυτήριο και παρκάρισε με τους αγκώνες του πάνω σ’ ένα τοιχίο, σε μια εξέδρα 8 μέτρα ψηλότερα, παρακολουθώντας ατάραχος την πορεία των υπόλοιπων τριών. Κάποιοι ισχυρίζονται ότι ο Τζόναθαν παρακολουθούσε τη σκηνή με τα μάτια του πλημμυρισμένα δάκρυα και με μια γκριμάτσα ανεξέλεγκτου πόνου να έχει διαβρώσει τα χαρακτηριστικά του προσώπου του. Η αλήθεια είναι ότι το μόνο που μπορούμε να κάνουμε, είναι να εικάσουμε για την κατάστασή του, μιας και δεν βρεθήκαμε ποτέ μπροστά στη φάση. Το μόνο βέβαιο είναι ότι παρακολουθούσε τη διαδρομή των τριών μελλοθάνατων άπραγος! Και τους είδε να βυθίζονται στο καυτό μέταλλο, βιώνοντας λίγο πριν πεθάνουν, έστω και για ελάχιστα δευτερόλεπτα, επίπεδα πόνου απλησίαστα ακόμα και για τον πιο αρρωστημένο εγκέφαλο.
Επιστροφή στην Καθημερινότητα
Τις επόμενες ημέρες ο θάνατος των τριών έγινε, όπως ήταν φυσικό, πρώτο θέμα στη χώρα, και η Βίκυ μοιραία συγκέντρωσε πάνω της τα φώτα της δημοσιότητας. Διηγήθηκε σε όλους τις φρικιαστικές ώρες που πέρασε μέσα στο χυτήριο και εξέφρασε επανειλημμένα την ευγνωμοσύνη της για τον Τζόναθαν, ο οποίος αξίζει να σημειωθεί ότι παραμένει άφαντος.
Κάποιοι λίγοι κακεντρεχείς αναρωτήθηκαν! Αν υπήρξε πράγματι αυτός ο Τζόναθαν με τις εξωπραγματικές σωματικές δυνάμεις, γιατί δεν επενέβη νωρίτερα και γιατί δεν επιχείρησε να σώσει και τους υπόλοιπους; Δεν προλάβαινε; Δεν ήθελε; Δεν τον κοίταξαν στα μάτια και δεν τον παρακάλεσαν; Είχε παραλύσει απ’ αυτά που εκτυλίχθηκαν μπροστά στα μάτια του; Ποια εξήγηση θα μπορούσε ποτέ να δικαιολογήσει τη στάση του; Η πλειοψηφία του κόσμου όμως τους έβαλε στη θέση τους, εξαίροντας την καίρια επέμβαση του Τζόναθαν, απαιτώντας σεβασμό στη Βίκυ και τις εξηγήσεις της για τη φρικιαστική εμπειρία που έζησε. Και η ενασχόλησή τους με τα θύματα της τραγωδίας εξαντλήθηκε σε μερικά δάκρυα συγκίνησης, μια κηδεία με ταρατατζούμ και μια υπονοούμενη εσάνς προσωπικής ευθύνης των τριών που δεν είδαν ή δεν επιχείρησαν να αποσπάσουν την προσοχή του Τζόναθαν.
Εντάξει, δεν έγινε ακριβώς έτσι…
Η Βίκυ είναι η Αρχιλοχίας Βασιλική Πλεξίδα. Ο Θωμάς ήταν ο Συνταγματάρχης Θωμάς Αδάμου. Ο Δήμος ήταν ο Ταγματάρχης Δημοσθένης Γούλας και ο Κώστας ήταν ο Υπολοχαγός Κωνσταντίνος Χατζής. Το περιστατικό στο χυτήριο υπήρξε ένα δυστύχημα με στρατιωτικό ελικόπτερο το οποίο κατέπεσε Στην πραγματική ιστορία υπήρξαν τέσσερα θύματα, καθώς στην τραγωδία με το ελικόπτερο επέβαινε και ο Υποστρατήγος Ιωάννης Τζανιδάκης.
Ο Τζόναθαν είναι η Παναγία η οποία, σύμφωνα με τις τεκμηριωμένες περιγραφές της Βασιλικής, κατέβηκε, την τοποθέτησε στο κατάλληλο μέρος του ελικοπτέρου ώστε να μπορέσει να σωθεί, και με γυρισμένη την πλάτη ώστε να μην αντικρύσει τις εικόνες της φρίκης που θα ζούσαν οι υπόλοιποι.
Η πλειοψηφία του κόσμου συνιστά μια χώρα με αξεπέραστα προβλήματα, λόγω ανορθολογισμού, απότισης σεβασμού και ευγνωμοσύνης στην ανυπαρξία και την άγνοια, αγένειας και αγνωμοσύνης απέναντι στη βοήθεια και παντελούς αδιαφορίας για πραγματικά προβλήματα πραγματικών ανθρώπων.
Και οι λίγοι "κακεντρεχείς" αποτελούν τη μοναδική ελπίδα αυτού του τόπου για να μπορέσει να ανακάμψει κάποτε δυναμικά, χωρίς παρακάλια, προσευχές, δεήσεις, ξεματιάγματα, ζώδια, ματζούνια της γιαγιάς, καντήλια, σκόρδα και φυλαχτά. Αν το ένστικτο επιβίωσής σας δεν έχει εξασθενίσει ανεπανόρθωτα, γίνετε κι εσείς ένας απ’ αυτούς, μπας και γίνουμε κάποτε πολλοί!
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου