Όταν ο ΚουφοΣύριζα Γλεντάει το Σύστημα

48ωρη άδεια στον καταδικασμένο σε 11 φορές ισόβια Δημήτρη Κουφοντίνα. Άλλωστε 11 φορές ισόβια είναι σίγουρα πολύς καιρός. Και ένας νομικός πολιτισμός ο οποίος είναι προσανατολισμένος στον σωφρονισμό των κρατουμένων, δεν θα μπορούσε παρά να επιδιώκει να δώσει ανάσες σε έναν άνθρωπο ο οποίος καλείται να περάσει την υπόλοιπή του ζωή στερούμενος το ύψιστο αγαθό της ελευθερίας. Έτσι;

Εχμμ… Όχι ακριβώς!

Καλώς.
Δεν χρειάζεται καν να μπούμε στη διαδικασία να αναλύσουμε το νομικό κομμάτι όλοι εμείς που δεν είμαστε νομικοί. AN προβλέπεται νομικά, τότε πολύ καλώς δόθηκε η 48ωρη άδεια στον Δημήτρη Κουφοντίνα.

Κακώς!
Αν κάτι τέτοιο προβλέπεται νομικά, τότε πολύ κακώς προβλέπεται νομικά. Ένας τέτοιος νόμος είναι, εξαντλώντας κάθε επιείκεια στις εκφράσεις, εντελώς για τον πούτσο! Ναι, ξέρω, ξενίζει η χρήση τέτοιων λέξεων σε ένα κείμενο το οποίο (υποτίθεται ότι) διαβάζει κάποιος με σοβαρές προσδοκίες, αλλά η αλήθεια είναι ότι οι νόμοι του κράτους και το σκεπτικό με το οποίο αυτοί διατυπώθηκαν, δεν μπορούν να αντιμετωπίζονται ως ιερά και αλάνθαστα κείμενα, ιδίως όταν αποτυγχάνουν να εντοπίσουν έναν ελέφαντα ο οποίος χέζει καταμεσής στο σαλόνι του δυτικού πολιτισμού.

Ο Αόρατος Ελέφαντας
Για να μπορέσει να κατανοήσει κάποιος το πόσο πολύ έχουμε βραχυκυκλώσει εμείς οι "πολιτισμένες" δυτικές κοινωνίες, δεν έχει παρά να ανοίξει τα μάτια του και να παρατηρήσει τα εξής:

• Η "ευαίσθητη" αριστερά καθώς και μέρος του "ευαίσθητου" φιλελεύθερου χώρου, κινούνται συστηματικά στη λογική του να κυνηγάνε online και να επιδιώκουν την επιβολή κυρώσεων απέναντι σε οτιδήποτε τους φαίνεται ότι εντάσσεται στη ρητορική εκείνη που περιγράφεται ως μισαλλόδοξος λόγος AKA hate speech.
• Το ίδιο αυτό "ευαίσθητο" κομμάτι της κοινωνίας, παλεύει με νύχια και με δόντια να εξασφαλίσει σε έναν άνθρωπο την πολυπόθητη ανάσα ελευθερίας, από τις επιβληθείσες κυρώσεις όχι απλώς για hate speech αλλά για συστηματική επίδοση σε offline, χειροπιαστά, αποκρουστικά και αποδεδειγμένα εγκλήματα μίσους AKA hate crimes.
• Μιλάμε για ένα σύστημα εξωφρενικά ηλίθιο, το οποίο αποδέχεται ταυτόχρονα τόσο την ισόβια καταδίκη ενός εγκληματία για μια σειρά από κατακριτέα εγκλήματα όσο και την διευκόλυνση της ζωής του συγκεκριμένου εγκληματία ο οποίος ουδέποτε, κατά την πορεία του σωφρονισμού του, αποδέχτηκε το κατακριτέο των πράξεών του!
• Και όλα αυτά ακριβώς επειδή τα εγκλήματα μίσους, συνεχίζουν να κατηγοριοποιούνται από μία σημαντικότατη μερίδα των συμπολιτών μας, ένθεν κακείθεν, ως αποδεκτά και μη αποδεκτά, όχι με βάση το αποτέλεσμα (θάνατος ενός ανθρώπου τον οποίον κάποιος άλλος απλά μισούσε) αλλά με βάση τις προθέσεις που αποτέλεσαν το ελατήριο πίσω από το έγκλημα. Οι μεν αποδέχονται τα εγκλήματα απέναντι σε εκμεταλλευτές πλουσίους και απορρίπτουν τα ρατσιστικά εγκλήματα απέναντι σε κατατρεγμένους μετανάστες, ενώ οι δε αποδέχονται τα εγκλήματα απέναντι σε δίκην-προθέσεων τρομοκράτες και απορρίπτουν τα εγκλήματα ταξικού μίσους απέναντι σε επιτυχημένους και ευκατάστατους. Στην περίπτωση Κουφοντίνα, όπως είναι φανερό, αναφερόμαστε στους πρώτους.

Εξόφθαλμο; Όσο κι ο χέστης ελέφαντας του σαλονιού.

Το Κατάντημα της Αριστεράς
Δεν χρειάζεται ιδιαίτερη ανάλυση για τους σημερινούς εκπροσώπους της αριστεράς. Θα τους τα εξηγήσω μάλιστα απλά, μιλώντας τους επί προσωπικού.

Μεγαλώσατε με το μύθο που βάφτισε τον στυγνό δολοφόνο της 17 Νοέμβρη Ρομπέν των Δασών, αλλά και την υποχρέωση να ριγείτε κάθε φορά που διαβάζατε το "Όποιος γλυτώνει από ένα δάκρυ έναν άνθρωπο, υψώνει ένα μέτρο το μπόι της ανθρωπότητας" του Γιάννη Ρίτσου ή ακούγατε τον Νίκο Ξυλούρη να τραγουδάει:

♪ Και να αδερφέ μου που μάθαμε να κουβεντιάζουμε ήσυχα, ήσυχα κι απλά...
Γιατί εμείς δεν τραγουδάμε για να ξεχωρίσουμε, αδελφέ μου, απ’ τον κόσμο. Εμείς τραγουδάμε για να σμίξουμε τον κόσμο. ♫

Φυσικά, ένα τέτοιο ιδεολογικό βραχυκύκλωμα δεν θα μπορούσε να κρατήσει για πάντα. Και κάπου εκεί, στην πορεία, αποκηρύξατε Ρίτσο και Ξυλούρη παραχαράσσοντας ακόμα και το νόημα του "Πότε θα κάμει ξαστεριά" (το τραγουδάνε κάποιοι σήμερα απέναντι σε φαντασιακές δικτατορίες), και αποθεώσατε τον ιδεολογικά κενό και αιμοσταγή καραγκιόζη Κουφοντίνα. Το κατάντημα της αριστεράς ήταν αναμενόμενο. Και ο Μιχάλης Παπαγιαννάκης έδωσε τη θέση του στον κάθε Πολάκη και το κάθε σκατόπαιδο του κάθε Βούτση. Ααα, και στην χυδαία αλαφρότητα …

της Ξανθιάς Bimbo του Μαξίμου!
Μιλάμε για έναν πρωθυπουργό, ξανθιά bimbo σε χαζοχαρούμενη αμερικάνικη ταινία. Άγουρος, αμόρφωτος, προβληματικός στην ομιλία, με αμήχανες στιγμές σιωπής συνοδευόμενες από αμήχανο χαμόγελο, κουτοπόνηρος και παντελώς αναξιόπιστος. Έλαχε όμως να κυβερνήσει έναν λαό μπουχτισμένο από τις μακροχρόνιες και κακές σχέσεις, ο οποίος μόλις ξενοκοίταξε προς την ξανθιά bimbo, θαμπώθηκε από το ανάλαφρο τίποτα που παρακολουθούσε αποκλειστικά στις εκπομπές της Μενεγάκης (sic) και αποφάσισε να της παραδώσει πλέον και την καθημερινότητά του, πέρα από την καρδιά του. Στην πορεία, το χαρακτηριστικό της κουτοπονηριάς στάθηκε αρκετό για να διατηρηθούν τα κεκτημένα της bimbo, αφού ο Αλέξης διαπίστωσε ότι ο μηδενικής κοινωνικής συνοχής ανήσυχος (LOL) ελληνικός λαός μπορεί να κυβερνηθεί πολύ εύκολα με ένα εξαιρετικά απλό κόλπο. Χαρίζεις ανά τακτά χρονικά διαστήματα, στον ιδεοληπτικό αχταρμά του δήθεν ηθικού φάσματος (αριστεριστές, αναρχικούς κρατιστές, άθεους υπερασπιστές του Ισλάμ, αντισπισιστές κλπ.) ανήθικες νίκες με τις οποίες θα μπορούν να τρολάρουν το αντίπαλο ανήθικο δέος με το κρατικοδίαιτο σόι, τα κλεμμένα, τις μίζες, τις offshore και τα χαριεντίσματα με την ακμάζουσα ακροδεξιά.

Μπορείτε να φανταστείτε καλύτερη τέτοια ανήθικη νίκη, απέναντι σε Κούληδες και Ντόρες, από την έξοδο μετά δημοσίων θεαμάτων του αμετανόητου Κουφοντίνα; Εγώ δύσκολα! Ποιος ξέρει; Ίσως και να μου λείπει η φαντασία.

ΥΓ: Ο πλήρως προβλέψιμος καραγκιόζης, ο οποίος θα σκάσει νομοτελειακά στα σχόλια και θα σπεύσει να με χαρακττηρίσει Τζήμερο, παρακαλείται να διαβάσει πρώτα αυτό, απλώς για να πιστοποιήσει την ιδιότητα του προβλέψιμου καραγκιόζη: Είσαι Δεξιός