Περί Ελένης Τοπαλούδη (αλλά μόνο αν το διαβάσετε μέχρι τέλους)

Η λέξη ανακούφιση και αυτή η μάνα, είναι έννοιες ασύμβατες.

Πιστεύετε ότι εγώ προσωπικά έχω δικαίωμα να κυκλοφορώ όπου θέλω; Θέλω να ελπίζω ότι η απάντηση σας είναι ΝΑΙ. Οπότε πάμε παρακάτω. Αν αποφασίσω, μια ωραία μέρα, να αρχίσω να κόβω βόλτες μέσα στις φαβέλες, στο Ρίο ντε Τζανέιρο, και μου επιτεθούν, με δείρουν, με ληστέψουν ή και με σκοτώσουν, θα θεωρήσετε ότι φταίω ή όχι; ΠΡΟΣΟΧΗ: Η ερώτηση είναι παγίδα γιατί έχουμε στην ουσία δύο έννοιες φταιξίματος εδώ:

• Φέρω ευθύνη για ό,τι συνέβη; Ξεκάθαρα ΟΧΙ. Μου επιτέθηκαν εγκληματικά στοιχεία (και ας μην ξεστρατίσει η κουβέντα στο ποιος ευθύνεται γι’ αυτά· η φτώχεια ευθύνεται). Και σε κάθε απρόκλητο ξυλοδαρμό, ληστεία ή φόνο φυσικά και φταίει ο δράστης.

Συνεχίζουμε με τη δεύτερη έννοια του φταιξίματος.

• Φταίω για το συμβάν; Ή απάντηση εδώ είναι ένα ξεκάθαρο ΝΑΙ. Φταίω γιατί δεν προφύλαξα τον εαυτό μου. Επέλεξα να κινηθώ σε μια περιοχή με δεδομένη και εκρηκτική εγκληματικότητα και είναι τουλάχιστον γελοίο να φωνάζω στη συνέχεια περί δικαίου γι' αυτό που ήξερα εκ των προτέρων ότι κατά πάσα πιθανότητα θα μου συμβεί. Όχι επειδή έπαψε να είναι ένοχος αυτός που μου επιτέθηκε. Όχι γιατί έπαψα εγώ να είμαι αθώος. Αλλά επειδή επέλεξα να βασίσω τις επιλογές μου σε μια ηθική θεωρία με μηδενική αξία και εφαρμογή εκεί έξω.

Που θέλω να καταλήξω; Σε ένα θεωρητικό μοντέλο ιδανικής κοινωνίας που θα θέλαμε να επιτύχουμε, ναι, είναι δικαίωμα του κάθε κοριτσιού να ντύνεται όπως θέλει. Ναι, είναι δικαίωμα της κάθε γυναίκας να φτάσει με κάποιον σε όποιο επίπεδο ερωτικής διέγερσης θέλει, σταματώντας την όποτε και όσο απότομα θέλει, όταν ξαφνικά δεν θα αισθάνεται άνετα με τη συνέχεια. Νομικά και ηθικά ΕΧΕΙ ΚΑΘΕ ΔΙΚΑΙΩΜΑ. Επειδή όμως ουδέποτε στην ιστορία έχουμε επιτύχει μια κοινωνία πλήρως εναρμονισμένη με τους νόμους, χωρίς εγκληματίες και αποβράσματα, η θέση αυτή των δικαιωματιστών που προτρέπει τα κορίτσια να ντύνονται όπως γουστάρουν και να προκαλούν όσο γουστάρουν, είναι φουλ παραπλανητική και ανεύθυνη. Γιατί αν και όταν συμβεί το κακό, το οποίο κακό δεν υπάρχει μόνο στις ταινίες και τα βιβλία, τότε καμία καταδίκη δεν μπορεί να ισοφαρίσει τη ζημιά και την οδύνη που θα έχει προκληθεί.

Για να το πω και πιο απλά, στην κόρη μου θα προτιμήσω να της συστήσω να προσέχει στη ζωή της πάρα να ζω με το φόβο μήπως της συμβεί κάτι και να έχω προαποφασίσει ότι θα ωρύομαι στη συνέχεια ότι ήταν δικαίωμα της, σαν να ζούμε στο Σάιρ.

ΓΙΑ ΝΑ ΤΟ ΑΠΟΤΥΠΩΣΩ ΚΑΙ ΣΤΗ ΣΥΓΚΕΚΡΙΜΕΝΗ ΥΠΟΘΕΣΗ
Οι δύο κατηγορούμενοι κρίθηκαν ένοχοι για ανθρωποκτονία εκ προθέσεως και ομαδικό βιασμό της 19χρονης φοιτήτριας χωρίς να αναγνωρίζεται κανένα ελαφρυντικό και τους επιβλήθηκαν ισόβια και 15 χρόνια κάθειρξης στον καθένα.

Είναι δίκαιη η ποινή τους; Έπρεπε να τους αναγνωριστούν ελαφρυντικά; Χωρίς να είμαι γνώστης του νομικού πλαισίου, αλλά με την καθαρά προσωπική μου συναισθηματική τοποθέτηση, η ποινή μου φαίνεται έως και μικρή, αν υπάρχει τελικά πιθανότητα να βγουν σε κάποια χρόνια έξω τα συγκεκριμένα μιάσματα λόγω καλή διαγωγής ή δεν ξέρω τι άλλο.

Αποτελεί η συγκεκριμένη ποινή δικαίωση, όπως βλέπω να αναγράφεται στα περισσότερα ειδησεογραφικά; ΠΟΙΑ ΔΙΚΑΙΩΣΗ ΡΕ; Σοβαρευτείτε λιγάκι και κοιτάξτε κατάματα την πραγματικότητα. Ποια είναι η δικαίωση για γονείς οι οποίοι χάνουν την κόρη τους κατ’ αυτόν τον τρόπο; Ποια είναι η δικαίωση για ανθρώπους που δεν θα ξαναγελάσουν ποτέ στη ζωή τους; Και πόσο πολύ θα αντάλλαζαν όλη αυτή τη συμπαράσταση από τον φεμινιστικό αχταρμά με το να τους έδινε κάποιος μεταφυσικός φορέας την ευκαιρία να πάνε πίσω στο χρόνο, ακριβώς στο σημείο που ετοιμαζόταν η κόρη τους να ακολουθήσει αυτά τα κατακάθια, για να της φώναζαν:

- Μην τους ακολουθήσεις κόρη μου. Κινδυνεύεις.

Γιατί φεμινιστικός αχταρμάς; Γιατί πραγματικά στα @@ μας (ολογράφως, στα αρχίδια μας) με όλες όσες θέλετε να μας παρουσιάσετε όλους σαν τέρατα. Όχι μόνο δεν είμαστε αλλά επιπλέον έχουμε βαρεθεί την υστερία σας και ακόμα περισσότερο αυτό το ανόητο τσουβάλιασμα στα πλαίσια φαντασιακών όρων όπως πατριαρχία. Σε περίπτωση που έχετε χάσει επεισόδια, η κοινωνία σύσσωμη αντιμετωπίζει με μηδενική ανοχή τέτοια καθάρματα σαν τους βιαστές και δολοφόνους της Ελένης. Η ιστορία είναι γεμάτη από καταδικασθέντες δράκους χωρίς ελαφρυντικά. Δράκος του Σέιχ Σου, Δράκος της Ξάνθης, Δράκος της Δράμας, Δράκος της παραλιακής, Δράκος των ιεροδούλων. Και η δική σας συμβολή στην όλη κατάσταση, το μόνο που κάνει, είναι να παρακινεί συστηματικά τις γυναίκες να αγνοούν τους κινδύνους στο όνομα του δικαιώματος, θαρρείς και αμφισβητείται κάπου αυτό το δικαίωμα. Δεν αμφισβητείται. Το μόνο που αμφισβητείται είναι η πίστη στο παραμυθένιο Στρουμφοχωριό, όπου δεν υπάρχουν κακοί.

ΓΙΑ ΤΟ ΤΕΛΟΣ
Είναι τουλάχιστον αηδιαστικός ο τρόπος με τον οποίον επέλεξαν οι δικηγόροι των δραστών να υπερασπιστούν τους πελάτες τους. Φαντάζομαι ότι καθήκον του δικηγόρου να υπερασπιστεί τους πελάτες του με τέτοιον τρόπο ώστε να τους εξασφαλίσει δίκαιη δίκη και τη μικρότερη δυνατή ποινή ΣΤΑ ΠΛΑΙΣΙΑ ΤΗΣ ΠΡΟΒΛΕΠΟΜΕΝΗΣ. Τουλάχιστον έτσι καταλαβαίνω εγώ, εκεί που αναφέρεται, στον κώδικα δεοντολογίας των δικηγόρων, ότι:

"Ο δικηγόρος υπέχει υποχρέωση τήρησης της εκάστοτε ισχύουσας νομοθεσίας και πρέπει να ενεργεί με βάση την ΕΝΤΙΜΟΤΗΤΑ, ΤΙΜΙΟΤΗΤΑ, ΕΥΘΥΤΗΤΑ και ΕΙΛΙΚΡΙΝΕΙΑ, καθώς και να υπερασπίζεται με τον καλύτερο δυνατό τρόπο τα συμφέροντα του πελάτη του ακόμη και σε σχέση με τα δικά του ή συναδέλφου ή του επαγγέλματος του."

Θλιβεροί εκπρόσωποι του επαγγέλματος, σε ένα επάγγελμα το οποίο φαίνεται να διακατέχεται από ιδιαίτερα ισχυρό συντεχνιακό δέσιμο.