- Σεβαστείτε τουλάχιστον τη μνήμη του. Περιμένετε ρε να κρυώσει το πτώμα πρώτα. Κοράκια, ε κοράκια!
- Κανένας σεβασμός. Ποιος ξέρει πόσες ακόμα online περσόνες ελέγχονται από την κυβέρνηση, μας παρακολουθούν και μας το παίζουν υπερασπιστές της δημοκρατίας.
Ξαφνικά, πέντε μέρες μετά, πεθαίνει μια περσόνα, όχι online αυτή τη φορά, αλλά ιδιαίτερα αγαπημένη της κρυφοδεξιάς και της ακροδεξιάς. Ο Στυλλιανός Παττακός πήρε επιτέλους, στα 104 του, την άγουσα για τα αιώνια αποδυτήρια, αλλά πολλοί επιχείρησαν να μπλοκάρουν το επερχόμενο ξεβράκωμά του. Ναι, μιλάμε για τους ίδιους που επεδίωξαν το αντίστοιχο online ξεβράκωμα του @galaxyarchis.
- Τι σας πείραξε ρε το υπεραιωνόβιο γεροντάκι; Και τέλος πάντων, οι οποιεσδήποτε διαφορές πρέπει να τελειώνουν με το θάνατο του ανθρώπου. Σεβαστείτε τη μνήμη του.
- Κανένας σεβασμός για τον αμετανόητο πραξικοπηματία. Καιρός ήταν να πεθάνει ο σκατόγερος.
Και μέσα σ’ όλη την αναμπουμπούλα, να σου και η Μαρία Χούκλη η οποία αρπάζει απ’ τα μαλλιά την ευκαιρία και αναλύει διεξοδικά το κατάντημα της ηλεκτρονικής δημοκρατίας. Η οποία Χούκλη διαπιστώνει ότι η ηλεκτρονική δημοκρατία αποτελείται κατά κύριο λόγο από άτομα τα οποία είναι "αιωνίως πεινασμένα για σάρκα και αίμα". Σάρκα και αίμα!
Εννοείται ότι στο παρόν άρθρο θα την πάρει ο διάολος, αλλά ας κάνουμε πρώτα μια παρένθεση για να μιλήσουμε για το ελληνικό κοινωνικό διαδίκτυο, του οποίου φυσικά το ενημερωτικό κομμάτι ανήκει σε συντριπτικό ποσοστό στο Twitter.
Ελληνικό Twitter
Τι είναι αυτό που έκανε το Twitter ένα τόσο πετυχημένο κοινωνικό δίκτυο; Θα σας πω αμέσως. 140 χαρακτήρες. Αυτό. Τι χωράει μέσα στους 140 χαρακτήρες; Δύο πράγματα. Ένα χρήσιμο και ένα άχρηστο.
Το χρήσιμο; Τίτλος και ένας σύνδεσμος για να μπορέσεις να διαβάσεις περισσότερα γύρω από το θέμα του τίτλου. Το δίδυμο Τίτλος + Σύνδεσμος έγινε παγκοσμίως ο νούμερο 1 φορέας ειδήσεων. Δεν έχουμε χρόνο να επισκεπτόμαστε τα 20 και 30 αγαπημένα μας site ή / και τα blog των 20 και 30 αγαπημένων μας σχολιαστών, αλλά μπορούμε θαυμάσια να τα παρακολουθούμε όλα αυτά από τους λογαριασμούς τους στο Twitter, σε μια συνεχή ροή από post 140 χαρακτήρων. Εύκολα, γρήγορα, άμεσα. Βλέπεις πυρκαγιά στον ορίζοντα και αναρωτιέσαι τι έγινε; Δεν θα το μάθεις άμεσα ούτε από το Google ούτε από τα ειδησεογραφικά. Κάποιος βρίσκεται ήδη εκεί και έχει τουιτάρει σχετικά με το συμβάν.
Πάμε τώρα και στο άχρηστο. Ατάκες. Υπάρχει ακόμα και γνωστή "εξπέρ" του ελληνικού κοινωνικού διαδικτύου η οποία έχει διατυπώσει την εξής άποψη: "Αν δεν μπορείς να μου μιλήσεις μέσα σε 140 χαρακτήρες, δεν με ενδιαφέρει καν η άποψή σου." Και φυσικά, προκειμένου να στηρίξει την εν λόγω άποψη, έχει γράψει ακόμα και βιβλίο μερικών δεκάδων χιλιάδων λέξεων - ούτε καν χαρακτήρων (βρες το λάθος στην εικόνα). Το ελληνικό Twitter λοιπόν έχει παρακάμψει σχεδόν ολοκληρωτικά τον ενημερωτικό χαρακτήρα του μέσου και έχει καταλήξει ένας χώρος μέτριας ατάκας και ξεκατινιάσματος. Θέλεις να γίνεις επιτυχημένος στο ελληνικό Twitter. Γράφε #psofos. Βρίζε. Βρίζε πολύ. Κατά προτίμηση βρίζε και τον @adonisgeorgiadi (Ο Άδωνις ντε). Ξέρετε, αυτόν του οποίου το σαγόνι χρησιμοποιούν οι γελοιογράφοι όταν ζωγραφίζουν τους χαζούς. Όσο πιο πολύ βρίζεις χαζούς και αναξιοπαθούντες, ενώ παράλληλα δεν προτείνεις τίποτα, τόσο πιο επιτυχημένος τουιτεράς είσαι. Ο Δράκος, όπως καταλαβαίνετε, δεν είναι οπαδός του ελληνικού Twitter. Και από τις λίγες φορές που έχει παρακολουθήσει τα τιτιβίσματα του Μάλλον Ακίνδυνου, Μάλλον Ατάλαντο θα έμπαινε στη διαδικασία να τον ονομάσει. Ένας από τους πολλούς ατάλαντους και ανώνυμους βρισιάρηδες του διαδικτύου, ο οποίος προφανώς σε κάποια φάση αντιμετώπισε βιοποριστικό πρόβλημα και αποφάσισε να παρέχει τις υπηρεσίες του (και πολύ καλά έκανε) στον έναν από τους δύο πόλους της ελληνικής πολιτικής σκηνής. Δεξιοί VS Αριστεροί. Η οποία πολιτική σκηνή… μαντέψτε! Το μοναδικό που έχει να επιδείξει είναι βρισίδι, κατηγόριες, ξεκατίνισαμα και μηδέν προτάσεις αντιμετώπισης της κρίσης που μαστίζει τη χώρα.
Εντάξει, αυτό δεν σημαίνει ότι οι ατάκες και το χιούμορ δεν έχουν θέση στη ζωή μας. Κάθε άλλο. Η παρακάτω ατάκα π.χ. είναι μνημειώδης και θα την συμπεριλάβω (εκτός θέματος) στο άρθρο επειδή αποτελεί τον ορισμό του ποιοτικού γέλιου:
Η έλλη στάη ετοιμάζεται να ντυθεί νυφούλα για πέμπτη φορά με εφοπλιστή... Αυτό δεν είναι μουνί, η μαρίνα φλοίσβου ειναι..— Tostogievski (@Tostogievski) October 6, 2016
Στο ελληνικό Twitter απλώς το έχουμε ξεχειλώσει και έχουμε απωλέσει τις εκπληκτικές δυνατότητες του μέσου.
Επιστροφή στη Χούκλη
Πεινασμένοι για σάρκα και αίμα λοιπόν! Χαρακτηρισμός τον οποίον έχει αποδώσει η κυρία Χούκλη σε όλους πλην του αιμοσταγούς Παττακού. Ο @galaxyarchis με την "χολερική και οφιώδη ρητορική του" πεινούσε για σάρκα και αίμα. Όλοι όσοι λογομάχησαν online για το θάνατο του Μάλλον Ακίνδυνου και του Παττακού, πεινούσαν για σάρκα και αίμα. Για σκεφτείτε το λιγάκι. Τι αίσθηση σας αφήνει; Σάρκα και αίμα. Κυρώσεις. Απτές και φρικιαστικές συνέπειες περιμένουν όλους όσους πέσουν στα νύχια των θαμώνων του κοινωνικού διαδικτύου. Και αν ζητήσουμε φυσικά από την κυρία Χούκλη να μας αναλύσει τις συνέπειες αυτές, θα υποχρεωθεί να σκάσει σε τοίχο παραλογισμού προσπαθώντας να προσδιορίσει τις συνέπειες που έχουν επάνω στους ανθρώπους… οι ατάκες! Αντιγράφω μια ενδεικτική φράση από το "εμπνευσμένο" κείμενό της:
Είναι βέβαιο ότι έτσι θα συνεχίσει να λειτουργεί η ηλεκτρονική δημοκρατία. Με τη χαρά της δημόσιας διαπόμπευσης, με ανοησίες και ασυναρτησίες, με στομφώδη κείμενα ακαλλιέργητων ανθρώπων και δήθεν πληροφορίες από ανενημέρωτους, αλλά αυτή είναι -ξαναλέω η ηλεκτρονική δημοκρατία.
Δημόσια διαπόμπευση. Ανοησίες και ασυναρτησίες. Δήθεν πληροφορίες και ανενημέρωτοι άνθρωποι. Οι οποίοι άνθρωποι, υπενθυμίζω, πεινάνε για σάρκα και αίμα.
Α πάγαινε ρε Χούκλη! Είναι απόλυτα κατανοητό το ότι προτιμάς το καθεστώς των παραδοσιακών ΜΜΕ, όπου η ενημέρωση βρισκόταν στα χέρια λίγων, σε πλήρη ευθυγράμμιση με το πολιτικό σύστημα, με λεφτά και προσβάσεις στα κέντρα εξουσίας και με μηδενικές δυνατότητες πρόσβασης του κόσμου σε αδέσμευτες γνώμες. Σ’ αυτό το ανελεύθερο σύστημα μεγάλωσες και πλούτισες και σ’ αυτό το σύστημα μέσα πάλεψες για εκείνη την ελευθερία του λόγου, την περιορισμένη στη δημοσιογραφία και το συνάφι σου. Αυτό το σύστημα λειτούργησε τόσα χρόνια χωρίς να πληρώνει μία για την κατοχή δημοσίων συχνοτήτων, τις οποίες εκμεταλλεύτηκε για να ελέγχει μια ολόκληρη χώρα. Αυτό το σύστημα, πολιτικοί και ΜΜΕ, δούλεψε τόσα και τόσα χρόνια ξεσκίζοντας ουσιαστικά σάρκες και πίνοντας αίμα, με απτές συνέπειες πάνω στους πολίτες αυτής της χώρας, οικονομικές, κοινωνικής στοχοποίησης αλλά και αποβλάκωσης.
Από την άλλη, τόσο ο διάσημος @galaxyarchis όσο και οι λιγότερο γνωστοί χρήστες των κοινωνικών δικτύων, ακόμα κι αν στο πλείστο των περιπτώσεων δεν έχουν να προσφέρουν κάτι ουσιαστικό σε επίπεδο μόρφωσης και ενημέρωσης, εντούτοις συνεισέφεραν και συνεισφέρουν τις απόψεις τους, πληρωμένες (όπως των παραδοσιακών ΜΜΕ) ή αδέσμευτες, σε έναν κεντρικό, ελεύθερο και πλήρως δημοκρατικό χώρο ζύμωσης απόψεων και ιδεών. Η διακινούμενη πληροφορία είναι τεράστια και η ποιότητά της είναι συνήθως χαμηλή, αλλά ο κόσμος σταδιακά εκπαιδεύεται στην ανάγνωσή της, μαθαίνει να την φιλτράρει και όλα αυτά σε ένα internet το οποίο βρίσκεται ακόμα σε νηπιακή ηλικία. Κάποτε, όταν πρωτομπήκε το ηλεκτρικό ρεύμα στα σπίτια, ο κόσμος κινδύνευε διαρκώς από ηλεκτροπληξία. Πλέον απολαμβάνει όλα εκείνα τα πλεονεκτήματα του οικιακού ρεύματος και δεν μπορεί να διανοηθεί μια ζωή χωρίς αυτό. Το ίδιο ακριβώς θα συμβεί και με το internet. Ο κόσμος θα εξοικειώνεται ολοένα και περισσότερο και θε δρέπει όλο και περισσότερα οφέλη από το ελεύθερο, ανοικτό και πολύπλευρο εργαλείο της ηλεκτρονικής δημοκρατίας.
Όσο για εσάς, τους εκπροσώπους των παραδοσιακών ΜΜΕ… Όπως χαρακτηριστικά τόνισε και ο κολλητός του Δράκου, Μίλων Φιρίκης (αξίζει δικαιωματικά το φινάλε στο συγκεκριμένο άρθρο):
Τα ΜΜΕ δεν είχαν πρόβλημα με το αίμα και το σπέρμα όσο κουμαντάριζαν το ποιος θα ταϊστεί σε ποιον. Τώρα κάνουν σαν τους παππούδες στο καφενείο, που διαπιστώνουν τον ξεπεσμό της νέας γενιάς.
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου