Κβαντική Πολιτική Ανάλυση

Κι αν σας έλεγα ότι τη Χρυσή Αυγή δεν υποστηρίζει μόνο το 7% των ψηφοφόρων, όπως αυτό καταγράφηκε στις εθνικές εκλογές του Σεπτεμβρίου του 2015; Κι αν σας έλεγα ότι αυτό το ποσοστό ενδέχεται να βρίσκεται κοντά στο 15%;

Πώς προκύπτει ένα τέτοιο νούμερο; Σίγουρα όχι από κάποια έγκυρη μέτρηση αλλά από την απλή λογική η οποία λέει ότι δεν υπάρχει κάτι το οποίο να απαγορεύει σε κάποιον ψηφοφόρο άλλου κόμματος να έχει τη Χρυσή Αυγή ως δεύτερη ή τρίτη επιλογή. Εκτός κι αν νομίζετε ότι στο 28% της ΝΔ στις συγκεκριμένες εκλογές δεν στεγάζεται και ένα σεβαστό ποσοστό δεξιάς πλέμπας, το οποίο βλέπει με συμπάθεια την δυναμική παρέα του Παναγιώταρου και του Κασιδιάρη.

15% ναζί στην Ελλάδα; Μπρρρρ… Δεν το μάθατε όμως από εμένα.

Ας πάμε σε κάτι άλλο τώρα. Τι θα λέγατε αν μαθαίνατε ότι στις συντριπτικά περισσότερες περιπτώσεις η ψήφος δεν είναι ξεκάθαρο "NAI" αλλά μια διστακτική πράξη μεταξύ του "Χμμμ… Ίσως αυτό." και του "Ε και τι να κάνω; Αφού όλοι είναι μαλάκες."; Τα κριτήρια επιλογής κόμματος εκτείνονται σε όλο το φάσμα που περιλαμβάνει το μη χείρον που είναι βέλτιστο, το προσωπικό κέρδος, την κοινή ψήφο με συγγενείς και οικογένεια, την πλήρως συνειδητοποιημένη ψήφο, την προσήλωση σε μία απ’ τις θέσεις ενός κόμματος, την τυχαία-έτσι-για-διαμαρτυρία επιλογή, την ενίσχυση του αντιπάλου δέους από το απευκταίο σενάριο κλπ.

Τι σημαίνουν όλα αυτά; Το εξής απλό. Οι άνθρωποι και οι ιδεολογίες τους κατανέμονται με τέτοιον τρόπο ώστε να καλύπτουν κάθε πιθανό σημείο στον πολυδιάστατο χώρο των ιδεών, και μάλιστα με τρόπο κάθε άλλο παρά συνεκτικό. Και αυτό επειδή ο ανθρώπινος εγκέφαλος συνεχίζει να είναι δέσμιος της νοητικής προκατάληψης που λέγεται Anchoring (Θυμάστε το Chematiasma;) και η οποία περιγράφει την τάση μας να λαμβάνουμε αποφάσεις στηριζόμενοι υπερβολικά σε προϋπάρχουσες πληροφορίες και επιλογές, αρνούμενοι να επανεξετάζουμε τα δεδομένα.

Επιστρέφοντας στο προαναφερθέν 15%, μπορείτε να βάλετε στοίχημα ότι δεν μιλάμε για ένα συμπαγές σώμα ναζιστών. Μιλάμε για ανθρώπους που παρέλαβαν κάποτε κάποιες ιδέες και αρνούνται να τις επανεξετάσουν. Μιλάμε για πολλούς αστοιχείωτους που άκουσαν σε μικρή ηλικία ότι ο πατριωτισμός είναι καλό πράγμα και αποφάσισαν, σε μεγαλύτερη ηλικία να συνταχθούν με τους αυτοαναγορευμένους πατριώτες της Χρυσής Αυγής, μην έχοντας ιδέα για τις αποκρουστικές τους απόψεις. Μιλάμε για ένα σωρό ξενόφοβους που έχουν εντοπίσει τα προβλήματα της Ελλάδας της κρίσης στους μετανάστες. Και μιλάμε για άλλους τόσους καμένους που φοβούνται "ΤΑ ΚΟΥΜΟΘΝΙΑ ΠΟΥ ΘΑ ΜΑς ΠΑΡΟΥΝ ΤΑ ΣΠΗΤΙΑ". Αστοιχείωτος, ξενοφοβικός, καμένος. Σίγουρα δεν θα βρούμε θετικό πρόσημο σε κάποια απ’ αυτές τις λέξεις αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι δικαιούμαστε να προάγουμε όλους αυτούς σε ναζιστές και στυλοβάτες του σκληρού πυρήνα της Χρυσής Αυγής. Για την ακρίβεια, όσο αρνούνται όλοι αυτοί να επανεξετάσουν τα δεδομένα που τους έφεραν κάποτε να στηρίξουν την εγκληματική οργάνωση του Μιχαλολιάκου, άλλο τόσο αρνούνται να επανεξετάσουν τα δεδομένα όλοι όσοι σπεύδουν να μαρκάρουν ανθρώπους για πάντα με τη στάμπα του ναζιστή, επειδή εντόπισαν σ’ αυτούς μια φορά κι έναν καιρό ρατσιστικό και φασιστικό λόγο. Και δεν λειτουργεί έτσι το πράγμα.

Η ταξινόμηση των ανθρώπων πάνω σε δίπολα δεν είναι αποδοτική στην ερμηνεία της κοινωνίας μας. Είναι εύκολη.

Τόσο εύκολη όσο και διχαστική και αποπροσανατολιστική. Είναι μια πρακτική η οποία επιτρέπει στα Παβλωφικά αντανακλαστικά μας να λειτουργούν υποδειγματικά σε μια αθλητική επιτυχία της Βούλας Παπαχρήστου, την ίδια στιγμή που παραμένουν κοιμισμένα στον νταή, μισάνθρωπο, αντιδημοκράτη και καταπιεστικό Παύλο Πολάκη. Βλέπετε, πριν από 5 χρόνια είχαμε σταμπάρει τελεσίδικα την πρώτη ως ναζί την ίδια ώρα που ο δεύτερος έχει σταμπαριστεί ως αριστερός! Αν πεις δε για τον Πάνο Καμμένο, αυτός έχει τα τελευταία 3 χρόνια τη στάμπα του συναγωνιστή της αριστεράς, χωρίς να έχει αλλάξει στην πολιτική του πορεία ούτε μια από τις ιδέες του.

Πατήστε και στο ενδιάμεσο. Δεν θα πέσετε.
Αν θέλουμε να μπορέσουμε κάποτε ως κοινωνία να διαγνώσουμε αποτελεσματικά το που βρισκόμαστε και που πηγαίνουμε, είναι επιβεβλημένο να κάνουμε τα εξής δύο:

1. Αποβάλετε την κβαντική σας ματιά τώρα! Σταματήστε να βλέπετε τους ανθρώπους σαν ηλεκτρόνια τα οποία σε κάποια φάση της ζωής τους μεταπηδούν στην ακροδεξιά στιβάδα και παραμένουν για πάντα εκεί. Οι ιδέες ζυμώνονται και μεταβάλλονται δυναμικά και οι άνθρωποι μπορούν να αλλάζουν. Δεν έχουμε κανέναν λόγο να τους στέλνουμε πακέτο στην ακροδεξιά.
2. Περιπλέξτε τα αφηγήματά σας για τον κόσμο. Όταν σας είναι υπερβολικά εύκολο να εξηγήσετε πολύπλοκα πράγματα όπως συμπεριφορές και κοινωνικές τάσεις, όταν οι μοναδικές διαθέσιμες επιλογές σας είναι "μαζί μας" ή "εχθρός μας", κάτι κάνετε λάθος. Ή μάλλον, τα κάνετε όλα λάθος.

ΥΓ: Χωρίς δάκρυα και ρίγη συγκίνησης ή κάποιου είδους περηφάνια, μπράβο στη Βούλα Παπαχρήστου για το χρυσό της μετάλλιο. Και δείτε και τις δηλώσεις του μαλάκα εδώ...